Symptomen autisme baby 6 maanden
Hallo allemaal,
Ik zit met mijn handen in het haar. Toen mijn dochtertje geboren werd keek ze haar ogen uit, dat vond ik toen al heel opmerkelijk. Ze brabbelde heel veel en wilde alles in de gaten houden. Ze was heel alert. Sinds kort merk ik ineens een enorme verandering.
Ze kijkt je niet meer in de ogen aan en als ze kijkt kijkt ze gelijk weer weg. Ze bekijkt zichzelf niet in de spiegel. Op een afstand zal ze je wel aankijken wanneer je tegen haar praat of lacht, maar van dichtbij zal je dat niet krijgen. Ze brabbelt ineens bijna niet meer. Wel kijkt ze nog wel om als je langs loopt of als je praat. Dan kan ze je wel aankijken. Verder overstrekt ze zich veel.
Ik heb al een zorgkindje die onder andere ook autisme heeft, dus ik ben ontzettend bang.
Moet ik mij met deze symptomen zorgen maken of hebben meerdere dit gehad bij hun kindje en is het uiteindelijk goed gekomen? Mijn gevoel zegt vanaf dag 1 al dat er iets niet klopt. Ik heb nog een ander kindje en die kijkt je wel aan, maakt heel goed contact met je en zij kijkt gewoon echt niet. Wat je ook doet.
cb arts
Wat zegt de cb arts?
Als er al een zorgenkindje is heb je kans dat het iets erfelijks is. Maar je kan het niet tegenhouden, als het zo is. Wel is het goed dat je er dan vroeg bij bent.
Vraag de cb arts en anders de huisarts om advies. Een half jaar is denk ik wat te jong om door de mallemolen te gaan, haar ontwikkeling kan nog alle kanten op. Wel is het misschien goed wat medische dingen uit te laten sluiten (ook ogen/oren) Vraag anders je huisarts waar wie je het beste kan consulteren hierover, bv een kinderarts of bij wie het broertje of zusje loopt.
Erfelijk
Mijn autistische zoon ontwikkelde zich al baby op cognitief vlak juist veel sneller dan gemiddeld, dus ik kan je wat dat betreft niet adviseren.
Ik kan je wel zeggen dat autisme aangeboren is, en dat je kind niet ineens na 6 maanden autistisch wordt. In dat geval zou ik eerder een fysieke medische reden zoeken.
Dat gezegd hebbend, autisme is erfelijk dus het zou wel kunnen. Ik zou je vragen aan het cb, de huisarts of de behandelaar van je zorgenkindje stellen. Die laatste kun je ook vraen waar je serieuze info vindt over autisme bij baby's.
NVA
https://www.autisme.nl/over-autisme/wat-is-autisme/
Ik zou lid worden van de NVA en daar eens gaan rondvragen. Ze hebben bijvoorbeeld plaatselijk een AIC met vrijwilligers die met je mee kunnen denken.
Ik heb geen hoge pet op van de hulpverlening, maar ik kan me natuurlijk vergissen. Het lijkt me moeilijk om hulpverleners te vinden die echt zicht hebben op de verschillen bij een baby met autisme en hoe je dat dan vervolgens doet.
Zelf kreeg ik er weinig of hele andere reacties op als ik wel eens meldde wat mij opviel aan mijn zoon. Heb het toch behoorlijk zelf uit moeten vinden. En ben daar later in vast gelopen waarna ik hulp heb gevraagd die niet zo goed uitgepakt heeft want we belanden bij de kinderbescherming en dan stopte alle hulp en krijg je gedoe, gedreig, dwang en rechtzaken.
Van de NVA, ben daar ook een tijd vrijwilliger geweest, en van Autisme Centraal heb ik veel geleerd, ik wilde dat ik het eerder had geweten en niet als mosterd na de maaltijd. Had veel gescheeld vermoed ik.
Wat mij vooral opviel bij mijn kinderen als baby was het heftige reageren op zaken. En het onvermogen om zich kalm zelf te gedragen. Veel meer dan andere kinderen heb ik ze thuis een dagvulling gegeven en veel samen gedaan. We gingen ook veel op pad, in beweging, onderweg, wel met een donker doekje over de kap. Je kunt je voorstellen dat ook op jonge leeftijd voorspelbaarheid en prikkelbaarheid/rust/samendoen een rol spelen.
Een verschil was bijvoorbeeld dat ik op de babygroep van de opvang een jongentje zag dat op de mat lag te huilen nadat hij gebracht was en zijn ouders weg waren.
Maar al snel rolde hij zich op zijn buik en bleek bij een spiegel te liggen waarin hij zichzelf zag bewegen. Dat kalmeerde hem en toverde een lach op zijn gezicht.
Mijn kinderen konden zich veel moeilijker uit een emotie herstellen en hadden daar vaak mijn sturing, of toezicht en geduldig wachten, aanraken was niet altijd aan te raden, bij nodig.
Dat verwonderde bijvoorbeeld de CB verpleegkundige. Een huilend kind, zoon had net een vaccinatie of zo gehad, pak je toch op? Maar zoon stond veilig aan mijn been, ik bleef naar hem kijken omdat ik inmiddels ervaring had dat oppakken het geloei deed toenemen. Je observeert en stelt bij. En als je kalm blijft en de routine gaat verder gewoon door kan de knop ineens om gaan.
Maar elk kind is verschillend en gaat verschillend om met de omgeving. Ook als ze autisme hebben. Je gaat patronen zien en dat helpt je met uitpuzzelen wat zinvol gedrag van jou kant is. Je blijft puzzelen.
Nou ja, ze zijn nu groot en puzzelen zelf, alleen of samen met anderen.
Ontwikkeling
Een kindje wordt niet ineens autistisch autimam, maar wanneer de ontwikkeling stagneert op een manier zoals TS dit beschrijft, kan dat wel op autisme wijzen. Het komt ook voor dat eerder geleerde vaardigheden verdwijnen of achteruitgaan. Denk hierbij aan brabbelen of taalbegrip. Bespreek dit altijd op het cb. Hopelijk tref je een goede arts die jullie verder kan helpen.
Veel succes.
