Speciaal onderwijs?

Ja Kamille

Ze stonden op de jas van mijn zoon. Terwijl hij die aan had.

...

ok maar wat gebeurde er toen?

...

nee zo reageer ik niet. het is niet zo van als hij het andere kinderen moeilijk maakt heeft hij het gedaan. dat is te simpel gedacht, want ik snap heel goed na al het lezen van de boeken en gesprekken dat dat niet zo werkt bij autisten. juist in dit soort gevallen moet er heel goed gekeken worden en zeker niet gelijk gewezen worden naar jouw zoon zo van hij doet dit en dat dus hij zit fout. maar DAARNAAST is het OOK SOMS zo dat het gedrag van autisten (hoewel natuurlijk niet bedoeld of met opzet) andere kidnern kan beschadigen. ik heb het niet over het jasincident of over jouw zoon in het algemeen. ik heb het over andere dingen. als je naast een autistisch meisje in de klas zit dat continu aan je spullen zit continu op elke prikkel reageert etc. kan dat meisje daar iets aan doen? nee. moet ze afgebrand worden? nee. moet ze uitgescholden worden? een gele kaart? NEE NEE NEE helemaal niet.

maar daarnast is heto ok goed te kijken wat het voor het kind dat ernaast zit betekent. voor dat kind is dit gedrag ook niet leuk of goed. die wil zichook goe dkunnen concentreren. die wil ook rustig haar werkjes maken die wil ook rustig haar spullen neerzetten zonder dat een ander eraan zit. dat moet ook gerespeceerd worden net zoals dat het autistische kind gerespecteerd moet wordne.

Ander draadje

En daarom moet dit naar jou andere draadje. Zoals het nu hier staat is het gewoon kwetsend voor Li. Het gaat helemaal niet over misdragingen van haar zon. Dus het is helemaal niet goed om daarnaast goed te kijken wat het voor het kind ernaast betekent. Het gaat hier uitsluitend over het kind van Li. Er is nergens sprake van overlast en al was dat zo dan is dat hier niet aan de orde.

...

moeilijk he lezen!

zij schrijft zelf: De IB-er reageerde voor mij verbijsterend, net zoals jij nu verbijsterend reageert naar Li: als hij zich misdraagt krijgt hij een gele kaart, als hij het de andere kinderen moeilijkt maakt heeft hij het gedaan

waarin zij zelf wellicht exemplarisch schrijft: als hij zich misdraagt etc. ....

probeer goed te lezen wat ik schrijf. en niet te snel te oordelen.

Tekst

Dan vraag ik me af: snap je het nu echt nog steeds niet dat je dat niet kan maken, een andere situatie die voor andere kinderen kwetsend is betrekken bij een kind dat juist gekwetst wordt, of wil je het niet begrijpen uit egobescherming oid?

...

sorry ik snap totaal niet wat je bedoelt. ik vergelijk ook niet. ik betrek het niet. ik zie het als twee aparte dingen. ik generaliseer niet. ik oordeel niet. wel maak ik me zorgen. ernstige zorgen.

Je projecteert Kamille

Je projecteert jouw ervaring op andere situaties die daar volkomen los van staan. En je betrekt ze ook wel degelijk op elkaar. Daarme sla je de plank volkomen mis voor wat betreft de problematiek in dit draadje.

Aagje

En dan nu:

Als je dit soort opmerkingen nu eens alleen nog maakt in je nieuwe draadje, dan kan deze gedachtenwisseling on topic blijven.

Aagje

...

vandaar ook mijn nieuwe topic. ik was nieuw hier en ben mee gaan schrijven. zo is t gegaan.

Als ik je topic lees vraag ik me af of het probleem werkelijk zo simpel op te lossen is als iedereen denkt. Een geeltje of een foto van het huiswerk? Ik kan me niet voorstellen dat dat een probleem is en als dat wel zo is is dat echt verbijsterend. Mijn zoon zit in 2 VWO en als je ziet hoeveel vragen er over de app gesteld worden over huiswerk, opdrachten, etc, dat is ongelofelijk. Is er dan niemand (een bevriende leerling) die ff een fotootje voor hem maakt of zo? Dat hoeft de docent toch niet per se te doen.

Maar ik lees meer: je bent een soort van thuisonderwijs aan het geven en huiswerkbegeleider. Dat laatste kan ik me voorstellen, maar is dat eerste echt de bedoeling? En zal dat goed blijven gaan? Je gaat het nu opvangen met bijles, maar er is wel een grens aan wat bijles kan doen. Als je kind het niveau aan kan, maar alles eromheen niet, is het dan niet goed als je kind naar een school gaat waar hier veel meer aandacht voor is? Zodat hij het leert? Als moeder ga je toch vroeg of laat tegen je eigen grenzen op lopen.

Ik zeg niet dat dat SO moet zijn, maar ik zou rond kijken.

Initiatief

Leerkrachten die het niet (willen) begrijpen verwachten dat jou kind het initiatief neemt omdat ze zelf al genoeg aan hun hoofd hebben om daar consequent in te zijn, of te worden.
Wil dan nog wel een keer helpen met huiswerk invullen, mits kind het dan zelf vraagt. Maar het inslijpen van die routine, die een leerkracht al niet op zich wil nemen is voor een kind met autisme vaak onoverkomelijk, zeker op een moment aan het einde van de les.
het zou zo handig zijn als alle leerkrachten aan het einde van de les, bij het huiswerk opgeven, even opletten, zeker op de kwetsbare leerlingen, of het lukt om het op te schrijven. Daar even nog de rust voor vragen in de klas, blijven zitten, niet dat iedereen vast zijn tas gaat pakken en schuiven met de stoelen. En dan concreet op het bord schrijven of concreet dicteren, en even in de gaten houden of het dan in de agenda's opgeschreven wordt.
Klein dingetje en toch lukt het niet omdat ze het belang er niet van inzien.
Behalve op het speciaal onderwijs. Daar snapt men het wel en wordt het ingebouwd in de dagelijks routine bij alle leerkrachten.
Het is onbegrip en onwil.
En het vraagt initiatief van de leerkracht. En dan vinden ze je kind niet zelfstandig. Zo'n klein dingetje dus.

Bal

"Maar ik lees meer: je bent een soort van thuisonderwijs aan het geven en huiswerkbegeleider. Dat laatste kan ik me voorstellen, maar is dat eerste echt de bedoeling? En zal dat goed blijven gaan? Je gaat het nu opvangen met bijles, maar er is wel een grens aan wat bijles kan doen"

Op de scholengemeenschap waar mijn zoon zit, zijn er vrij veel docenten die op mavo en havo lesgeven.
Dus als docenten niet leerlingen helpen met het ontwikkelen van hun frontale kwab op de havo en zich realiseren dat plannen moeilijk is en goed lesgeven essentieel, dan doen ze dat ook niet op een lager niveau.

Dus soms moet je gewoon je kinderen helpen inhoudelijk omdat de docent het niet kan. Het zou al te makkelijk zijn voor die scholen om die leerlingen dan maar 'kwijt' te zijn, kom op zeg, laat ze maar weten wat je allemaal doet om het kind daar te houden waar hij tot zijn recht komt. En je hoeft dan ook niet de bal bij hun neer te leggen maar je moet misschien wel vertellen wat je doet, en laten zien dat hij dan prima op z'n plek is.

gr Angela

rijbewijs vergelijking

Mirjam Lavell maakte ooit de vergelijking met rijbewijs halen: dat mag je ook eindeloos veel keren doen, dat examen, je mag er zoveel voor oefenen als je wilt, op welke manier je kunt of wilt en wat je nodig hebt.
Maar afrijden mag iedereen, desnoods 100 x.
gr Angela

Herkenbaar

"In de bovenbouw is nog minder zicht/sturing/begeleiding. Huiswerk in magister doen we niet.
Hij heeft de afgelopen 2 jaar te weinig zelfstandigheid ontwikkeld om dat aan te kunnen, dat krijg ik ook van docenten terug."

Herkenbaar. Mijn zoon zit ook in de tweede. Hij kan niet plannen. Geen prioriteiten stellen. Uit zichzelf een betoog schrijven. Hij heeft geen idee hoe hij moet beginnen. Iets op google drive zetten. Geen idee. Goddank voor magister anders was het een drama geworden.

Wij plannen alles voor hem. Hij gaat naar de huiswerkbegeleiding. Wij hebben zijn inlogcodes van zijn mail. Etc.

Er is wel wat progressie. Het werken in groepjes gaat nu goed. Samen een werkstuk maken ook.

Maar nu komt het. Mijn zoon heeft helemaal niks, gewoon een normale 13 jarige die meer geinteresseerd is in voetbal dan huiswerk. Bij de huiswerkbegeleiding barst het van de kinderen zoals hij. Volkomen normaal vertelden ze daar. Er zijn zoveel kinderen die op die leeftijd nog niet goed kunnen plannen en nog niet de verantwoordelijkheid hebben.

Voor een kind met iets moet het nog veel moeilijker zijn. Bovendien letten ze waarschijnlijk ook meer op hem. Mijn zoon draait gewoon mee. Haalt niet heel goede cijfers maar net aan goed genoeg. Belachelijk dat ze niet een oplossing zoeken voor het huiswerkprobleem. Hoeveel moeite is het nou om het huiswerk na de les bijvoorbeeld even te mailen. Jullie zoon is vast niet de enige die vergeet dingen op te schrijven. Het klinkt ook wel erg als onwil vanuit de school.

Bal

Ik begin dat ook een beetje te denken. Als je een autistisch kind bestempelt als lui en ongeïnteresseerd (terwijl hij dat echt niet is), dan ben je wel heel ver van het padje af. Wil ik zo iemand in de buurt van mijn kind? En dat helpen met huiswerk opschrijven heeft nooit prioriteit voor een docent die het eigenlijk onzin vindt, want dat moet het kind nu toch wel kunnen, vinden ze.

Ik blijf vinden dat ze beter die incompetente en onwillige leraren kunnen wieberen dan mijn zoon, die heel gelukkig is op deze school. Maar ja, dat gaat natuurlijk nooit gebeuren. En thuis schooltje spelen is inderdaad ook wel zwaar, en dan heb ik er nog twee andere middelbare scholieren bij, die ook wel eens aandacht willen.

Lastig...krijg net een vriendelijk smsje van mentor, dat we vrijdag gaan kijken wat het beste is voor zoon, en hoe fijn het was dat hij dat meisje had geholpen een vriendinnengroep te vinden. Yeah, right. Ik vertrouw die lui niet meer.

vlinder 72

Precies, ik heb ook nog twee van die exemplaren rondlopen. Het verschil is vooral dat ze minder onder een vergrootglas gelegd worden. Er kan wel eens een niet ingeleverd werkstuk door iedereen vergeten worden, terwijl zoon daar nooit mee wegkomt.

waarom volhardt de school toch in al die onduidelijkheid? Ik kan me niet voorstellen dat er dertienjarigen rondlopen die zeggen: school, doe mij maar zoveel mogelijk onduidelijkheid, daar leer ik goed van.

Mijn kind ook

Mijn kind heeft adhd, liep in de 1e ook vast met plannen en organiseren. En ook in het aanpakken van een opdracht. Ik denk inderdaad dat het heel veel voorkomt en zijn school speelt hier goed op in. Ook vervullen de kinderen hierin een rol naar elkaar toe. Inmiddels zijn we een jaar verder en heeft mijn zoon zijn zaakjes meestal goed in orde en stuurt hij vrijwel dagelijks een of meer appjes of foto's naar klasgenoten die het even niet weten.

Het eerste jaar heb ik hem veel begeleid, samen huiswerk plannen, helpen opstarten met uittreksels, opdrachten indelen in stapjes, overhoren. Geen probleem, doe je als moeder, maar naast het werk en andere kinderen is het wel veel. Als er dan ook nog veel inhoudelijke zaken bij komen (uitleg van schoolvakken), is het driedubbel zwaar. Ik vraag me af hoe je dat (lang) vol kunt houden. Ook denk ik aan de puberteit die er aan gaat komen, waarbij zoon het misschien niet meer pikt dat je je zoveel met hem 'bemoeit'.

Ik vind dus echt wel dat school hierin ernstig verzaakt, maar kan me ook voorstellen dat Li en zoon gebaat zijn bij meer ondersteuning.

Speciaal onderwijs

Voor mij was het voordeel van speciaal onderwijs dat je het eindelijk weer over hetzelfde hebt en dat je niet voortdurend verbijsterd bent over het onbegrip en de onmogelijke situaties die er dan door zo'n klein dingetje voor je kind ontstaan.
Het speciaal onderwijs kan ook niet alles oplossen maar het begrip waar de bottlenecken zitten is meestal gewoon aanwezig.
Hoef je niet eindeloos te steggelen over zes keer niets.

Nog twee pubers

Jeetje, Li, dat is dan toch niet te doen zo, met nog twee pubers? Andere school met meer begeleiding? SO? Deze school (met een beetje meer goede wil) en externe begeleiding na school? Ik noem maar wat opties. Als het niveau passend is, zou ik niet gaan zakken, dat lost niets op.

steun

Ook als je kind op speciaal onderwijs zit ben je niet automatisch ontslagen van de huiswerkbegeleiding thuis en het plannen en organiseren.
Dat is een illusie. Je krijgt wel meer begrip en er zijn handreikingen die een wereld kunnen betekenen.
Maar het is ook weer geen een op een begeleiding dus het begeleiden bij het maken van een werkstuk komt toch echt wel weer bij jou terecht.
Soms zijn er mooie initiatieven met huiswerk maken op school of een huiswerkvrije school, maar dan moet je maar net mazzel hebben.
Maar omdat de omstandigheden, rust en kleinere klasjes/begrip meer oplossingsvaardigheden, op school een stuk beter zijn, kun je het beter aan en kan je kind met minder frustratie meer leren.

...

wat ik mij herinner van het vwo was dat we met 25 leerlingen begonnen in de brugklas en dat het superdruk was. veel plannen en dat echt heel veel leerlingen dat niet aankonden. geen idee of ze wat mankeerden, dat wasi n die tijd nog niet zo in beeld. maar er werd tegen al die kinderen gezegd: dit is het. geen enkele ouder die ging helpen plannen hoor. is dat dan tegenwoordig meer zo dat de ouders de kinderen gaan helpen wel of niet autistisch? mijn beste vriendin was hartsikke slim maar had echt wel moeite met het plannen en het overzien. die heeft uiteindelijk mavo gedaan. niks mis mee maar echt iedereen was daar heel duidelijk in: zo werken wij hier en anders moet je maar een nivo lager.

Kamille

Neem van mij aan dat het nu heel anders is dan vroeger. Vroeger deed bijna iedereen het alleen, liet je je hoogstens even overhoren door je moeder. Dat werkt niet meer bij heel veel kinderen. Natuurlijk bij een aantal wel maar niet bij iedereen. Afstromen doordat je niet kunt plannen gaat ook niet helpen want op een niveau lager moet je ook plannen. Er zijn ook veel meer taken er om heen, vaak taken die je met anderen moet doen en veel langetermijndingen. Dat herken ik niet zo van vroeger.

...

mag ik vragen wat je bezwaar is tegen speciaal onderwijs? het klinkt misschien heel heftig en je wilt natuurlijk dat je kind het liefst op een gewone school zit, maar vergeet niet dat die scholen er niet voor niets zijn. kleinere groepjes, meer aandacht, speciale methodes. soms heeft een kind dat "gewoon" nodig, hoe naar het ook voor je klinkt.

kamille

Wacht maar tot je eigen kind op de middelbare school zit. Scholen van nu zijn niet te vergelijken met scholen van vroeger. Ik ken geen enkele ouder die nu niet helpt met plannen etc. En niet omdat dat overdreven is, het kan niet anders.

scholen verwachten nu veel meer zelfstandigheid terwijl kinderen dat helemaal nog niet kunnen. Kinderen moeten ook veel meer dan vroeger. Na elk leuk uitje volgt een (reflectie) verskag. Bovenop het reguliere huiswerk natuurlijk. Tijdens bijeenkomsten wordt het ook gezegd. Docenten verwachten hulp van ouders.

vroeger

Vroeger moest ik voor geschiedenis paragraaf 4.5 leren en opdracht 6,8,9 maken. Nu staat er als opdracht "inleveren webquest". Heu? Blijkt een grote 3-delige opdracht te zijn waarbij van alles opgezocht moet worden (bijvoorbeeld). Vroeger had je je boeken en dat was het. En elk jaar een werkstuk voor aardrijkskunde en geschiedenis. Veel rechtlijniger en overzichtelijker.

Speciaal onderwijs Kamille

daar hoeft niets mis mee te zijn, echt niet.

Punt is wel dat de overheid inzet op zo weinig mogelijk speciaal onderwijs.
Daarvoor is de Wet Passend Onderwijs ingegaan. Dat betekent dat 'gewone' scholen (zowel basisscholen, als voortgezet onderwijs) eerst gehouden zijn passend onderwijs te bieden voor leerlingen. In principe alle leerlingen, tenzij.... Dat zou dus niet vrijblijvend moeten zijn, maar serieus moeten worden aangepakt met handelingsplannen (heeft ook vaak een naam als ''ontwikkelings perspectief plan' of iets dergelijks). Pas als men kan aantonen handelingsverlegen te zijn tov een specifieke leerling zou een overstap naar speciaal onderwijs aan de orde moeten zijn.
En als de inspectie komt kijken staat het niet best wanneer de school vaak handelingsverlegen is en een hoge uitstroom heeft naar het speciaal onderwijs.

Aagje

...

maar volgt er dan niet dicriminatie als er kinderen zijn waarvan de ouders niet zoveel tijd of geld of iq hebben om de kinderen te helpen? als je vader toevallig alle tools heeft kan je dus de boel goed halen terwijl je misschien zelf niet eens zo slim bent. dat is toch eigenlijk oneerlijk? het gaat er dan meer om wat de mensen om je heen kunnen dan wat je zelf kunt. of zie ik dat verkeerd? en hoe is de thuissituatie? als je ouders op een boerderij wonen en je moet elke dag helpen en je ouders zijn niet bepaald de slimsten dan heb je al giga achterstand terwijl je wellicht best slim bent.