Slecht zelfbeeld, wie weet een goede therapie?
Onze zoon van 17 zit net op een nieuwe school.
Hij heeft matig autisme en die diagnose is pas op zijn 15e gesteld.
Hij is eenzaam en gisteren was hij al helemaal over zijn toeren dat hij dit niet lang ging volhouden.
Hij heeft zoveel stress om aansluiting te vinden dat hij ’s-Morgens niet kan eten, ’s-Avonds niet kan inslapen en permanent hoog in de ademhaling zit.
Wat is er precies aan de hand? Moeilijk, want hij kan zich moeilijk uitdrukken, maar het komt er op neer dat hij zich genegeerd voelt, en zie je wel ze vinden me gek en anders. Er is alweer gezegd dat hij bijna niet praat, waardoor hij nog meer dicht klapt.
Mijn vraag is: welke therapie zou hem mogelijk kunnen helpen bij een beter zelfbeeld en iets meer zelfvertrouwen en rust? Hij heeft een psycholoog van zijn oude school die vanmiddag al komt om te praten, maar ik denk dat er zwaarder geschut nodig is.
Ontspanning
Dit is een heel stressvolle periode voor hem. Een nieuwe school is stressvol voor iedereen, maar vooral voor mensen met ASS.
Ik heb geen tips voor therapie, ik zou zelf vooral inzetten op ontspanning. Zijn er activiteiten die hij graag doet? Mijn zoon houdt van koken. Het is wel wat ingewikkeld, want je moet aan veel dingen tegelijk denken (hij heeft ook nog ADD), maar samen koken vindt hij heel gezellig, en een goed, gestructureerd recept helpt ook.
Als hij moeilijk kan praten, ga dan gewoon met hem wandelen. Wandelen is heel goed om stress kwijt te raken en soms raak je zelfs nog een beetje in gesprek. Een wandelingetje 's avonds helpt ook om in slaap te vallen. Douchen voor het slapengaan wil ook wel goed goed. Leer hem wat ontspanningsoefeningen aan, en hoe je jezelf met een diepe, langzame buikademhaling tot rust kunt brengen.
Kan de instantie die de diagnose gesteld heeft geen therapie geven of aanraden?
en een buitenstaander?
Ik zag laatst een oproep van een moeder voor haar zoon. De vraag was of haar zoon af en toe bij iemand langs mocht komen voor een praatje, bedoeld om zijn hart te luchten. Dat zou voor jouw zoon misschien ook een idee kunnen zijn.
Hier ook een zoon die laat een diagnose kreeg
Zoon is nu 19 en ent gestart op het hbo. Hij liep vast op het regulier onderwijs, daarom werd hij opnieuw onderzocht (had al een diagnose ADD). Daaruit kwam dus ASS. ‘Gelukkig’ een diagnose waarmee hij naar naar het speciaal onderwijs kon, een school gespecialiseerd in autisme. Hij is daar ingestapt in 4 havo (kwam van 4 VWO) zodat hij zich volledig kon focussen op zichzelf, en niet op school. Hij heeft begeleiding gehad vanuit de jeugdGGZ en op school gesprekken met een orthopedagoog. Dat heeft hem allemaal veel goed gedaan.
Hij was ineens niet meer afwijkend (hoogstens in positieve zin, omdat hij een lichte vorm van ASS heeft, op kennisvlak voorliep als een van de weinigen zelfstandig naar school ging) maar lag goed in de groep. Hij haalde zijn rijbewijs en bemachtigde een baan waar hij heel erg op zijn plek is en gewaardeerd wordt. Dat alles is heel goed geweest voor zijn zelfvertrouwen en zelfbeeld.
Dus naast een therapie, waar ik je geen tips voor kan geven, kun je het ook zoeken in ‘de goede plek’ voor hem. Is dit wel de goede school? Vindt hij aansluiting? Zitten er gelijkgestemde kinderen? En is het niveau niet te hoog? Een kind dat sociaal op zijn tenen moet lopen heeft -dus- minder energie voor schoolse zaken. Verstandiger is dan denk ik om hem een niveau lager te laten doen zodat hij ook ruimte heeft voor persoonlijke ontwikkeling.
En daarnaast is het goed om voor ogen te houden dat kinderen met ASS over het algemeen later zijn in hun ontwikkeling. Hij zal nu dus in de puberteit zitten, en het is als ouder lastig om het verschil tussen pubergedrag en autisme te zien.
Het is heel jammer dat hij zelf blijkbaar lijdt onder de eenzaamheid. Mijn zoon heeft tot op heden 0 vrienden. En vindt dat geen probleem. Op school had hij genoeg aansluiting overdag, na school ging ieder zijns weegs. Dat is ook het voordeel van een school vol autisten, niemand vindt dat raar of heeft zelf behoefte aan contact buiten school. Op regulier onderwijs ligt dat natuurlijk heel anders. Dan staat de autist inderdaad buiten de groep en dat is moeilijk. Mijn advies zou dus eigenlijk zijn om te kijken of hij nog kan overstappen naar speciaal onderwijs.
Sterkte, het is vreselijk moeilijk om te zien dat je kind niet gelukkig is...
Pennestreek
Het niveau is het probleem niet.
Hij is van het VWO naar de MAVO gegaan en doet nu MBO, juist met de insteek geen stress over prestaties. Dat ging prima, maar sociaal is de druk erg hoog.
En Pennestreek
....het is heerlijk dat jouw zoon het geen probleem vindt om geen vrienden te hebben. Onze zoon heeft daar wel erg behoefte aan.
Sky
Hij heeft een psycholoog waar hij mee praat en zich veilig voelt. Zij komt vanmiddag in ieder geval alvast om deze brand te blussen.
Jammer
dat ik je niet kan helpen met mijn verhaal en ervaringen.
Is er op zijn school niet een decaan belast met de begeleiding van kinderen met een diagnose? Die zijn er bij zoon op het hbo wel. Daar zou je eens naar kunnen kijken.
Krijgt je zoon geen begeleiding vanuit het instituut dat de diagnose stelde? Anders zou je dat kunnen aanvragen, of eens informeren in je woonplaats bij de Jeugd GGZ. Onze zoon heeft daar veel aan gehad, en de begeleiding liep door tot hij 19 werd. Ook wij als ouders kregen er begeleiding van een systeemtherapeut.
Verder is dit natuurlijk het begin van het jaar, en alle begin is moeilijk. Iedereen moet nog wennen, en je zoon al helemaal. Dat hij nu geen aansluiting heeft wil niet zeggen dat die ook niet komt. Hij is waarschijnlijk wat dat betreft minder snel dan de gemiddelde puber. Hij moet ook een beetje geduld met zichzelf hebben. Dat kun je hem wel voorhouden natuurlijk.
Heeft hij geen hobby’s of een sport waar hij sociale contacten kan opdoen of gelijkgestemden kan treffen? Of (vrijwilligers)werk? Ik weet van twee autisten die het ontzettend naar hun zin hebben bij technische clubs, eentje bij een modelspoorbaanvereniging en een andere als technicus bij een toneelvereniging. School is niet zijn enige mogelijkheid tot het opbouwen van een sociaal leven...
Maar als je echt (ook) een therapie zoekt, zou ik aan een coachende vorm denken. Er is online wel het e.e.a. te vinden, maar ik heb daar geen ervaring mee.
Bordspellenclub?
Daar vindt hij zeker ook gelijkgestemden.
ook zoon met ASS (en ADD)
mijn zoon (net 18) gaat nu verderstuderen. Hij heeft gewoon middelbaar doorlopen en had nooit echt nood aan vrienden; zeker niet na school. Maar ik zou inzetten op: geef het tijd en 1 vriend is echt al waardevol. Want de tips die ik hier lees zetten deels in op clubjes e.d. na school maar ik denk dat je vraag meer doelt op 'in school'.
Voor nagenoeg elke 17-jarige is een nieuwe school spannend. Helemaal als je ASS hebt. Daarom: focus op tijd geven en er loopt zeker wel ergens een andere aparte jongen/meisje rond.
Mijn zoon zat in zijn laatste 2 jaar met een aantal aparte jongens in de klas en voelde zich daar redelijk bij. Die jongens vonden er ook weinig van als hij weinig zei. Stel je zoon gerust dat het wel komt, opmerkingen moet hij proberen van zich af te laten glijden (hoe moeilijk ook).
Mindset
Mijn dochter is veel jonger en heeft een andere diagnose. Ze heeft veel gehad aan een mindsettraining op basis van de theorie van Carol Dweck. Toevallig heeft de ib'r van de basisschool hier persoonlijk interesse in, klikt het met dochter en ook de tijd gehad om dat met haar te doen. Ze is veel meer gaan kijken naar wat wel kan en wat nog niet kan, maar wel mogelijk is. Stukje omdenken. En dat heeft haar goed geholpen qua zelfbeeld en zelfvertrouwen, het deed meer als de speltherapie van de psycholoog....
