SBO.... ff omschakelen en nu opgelucht
We hebben thuis twee knullen. Eén met pdd-nos en één met chronisch stress (dat overwegend ontstaan is door het leven met de chaos dat gepaard ging met de zoektocht naar een juiste diagnose voor zijn grote broer).
De oudste zoon zit al twee jaar op de SO school en hebben we zien groeien (nu een zware dip maar daar komen we ook wel overheen en durven de hulpverlening die hij nodig heeft aan te gaan).
Zijn broertje zit op reguliere onderwijs maar het wilt hem niet lukken. Kind is super leergierig en cognitief heel begaafd....maar de stress vreet hem op. Het is zo sneu om te zien. Hij ging met de dag achteruit totdat hij ziek thuis zat. Een overspannen kind onder de 9 jaar... te gek voor woorden, en we hebben zo ons best gedaan. Pijnlijk om dit te zien.
Dit schooljaar kozen we ervoor om ons buikgevoel te volgen en hem wederom van school te laten wisselen. Toch wel weer regulier maar dan kleinschalig en traditioneel (... ook tikkeltje ouderwets!) .... nou dat pakte anders uit. Alles waarin hij goed was werden zijn zwakke vakken, zijn faalangst steeg en zijn gedrag denderde naar beneden.
Confronterend maar waar, hij heeft meer nodig dan reguliere onderwijs kan bieden.
Dat koste even wat traantjes, hij heeft immers zelf geen stoornis of gedragsproblemen die blijvend zijn. Het zijn problemen waarvan hij kan herstellen.... maar niet als we hem blijven overvragen en blootstellen aan de stress. Thuis kan hij het niet ontlopen. We moeten hem niet nog eens overbelasten met school.... dat moet juist een plek zijn waar hij zich veilig voelt. Hij houdt ook zo van het leren.
Gisteren gehoord dat de SBO school die wij zo graag willen gaan hem plaatsen en oh wat ben ik toch opgelucht. Ik weet uit ervaring de rust die het meebrengt, ik weet ook dat de kids zich niets van aantrekken, zij voelen de rust, de positiviteit en het begrip. Ik weet dat hij het leuk gaat hebben, ik weet ook dat het leuk is en zeker niet minder is dan een reguliere school.... helaas blijft er een gevoel van schaamte en balen wel hangen bij mij.... maar dat neemt zeker niet weg dat ik zo blij ben dat ze hem geaccepteerd hebben en zijn herstel nu kan beginnen.
Zijn er andere SBO ouders die dit herkennen? Dat ook al weet je hoe fijn het daar is, dat je toch enige schaamte voelt of voelde om het te vertellen? Hoe ga je daarmee om?
Nee hoor
Het is een politieke kwestie en er is heel wat debat, maar het is je kind en je gaat er voor. Niets mis mee toch? Waarom worden we toch zo onzeker als we niet leven volgens het geconstrueerde ideaalmodel? Natuurlijk maakt het je ook kwetsbaar, voor politiek correct gezeur en commentaar van de omgeving, en je kunt zo je zorgen hebben, maar gek genoeg maakt het je ook juist heel sterk.
Fijn dat het je lukt om dit soort uitdagingen te overwinnen.
Juist blij voor je!
Ik heb mijn "zorgenkind" op regulier onderwijs kunnen houden. Maar ik hoop heel erg dat dit het steuntje in de rug wordt voor je jongste! Wat heeft die het pittig gehad! Dus, ik ben blij voor jullie.
Ik heb wel meer kinderen zien opbloeien op het S(
O.
ik vind het juist goed van je
Dat je aan je kind zijn welzijn denkt is echt jezelf wegcijfert om je kind (evt tijdelijk) het beste te gunnen om zich te ontwikkelen.
Echt...top!
ik vind het juist goed van je
Dat je aan je kind zijn welzijn denkt is echt jezelf wegcijfert om je kind (evt tijdelijk) het beste te gunnen om zich te ontwikkelen.
Echt...top!
Gefeliciteerd
En paar jaar geleden, voor de tijd van passend onderwijs, waren de regels voor toegang naar SBO zo ‘streng’ dat je een diagnose nodig had, om binnen te kunnen komen.
Gelukkig hebben ze ingezien dat je vooral naar een kind moet kijken.
Veel succes voor je zoon.
Doet me goed!
Bedankt voor de fijne reacties. Het doet me erg goed. Dit heeft hij echt nodig en dat staat voorop.
Vandaag had hij zich vergist...een beker drinken gepakt bij de voorstelling waaraan hij deelnam. Niet wetend dat je die moest kopen. Zijn wereld stortte in. Hoe stom kon hij zijn zo'n fout te maken. Hij wilde direct weg. Zo overstuur. Gelukkig het kunnen generaliseren en de rust voor hem weer gevonden.... maar zo zag ik hoe ernstig zijn faalangst en spanning hem onderuit kan halen. Dat gebeurt dag in dag uit op school. Kind is zo uitgeput dat gewenste gedrag echt te hoog gegrepen is!
Gelukkig vandaag kon hij alsnog deelnemen en kreeg ik mijn trotse mama moment. Mijn man zei ook... kijk hem daar schitteren, ze dragen geen labels naar welke school ze gaan. Ze zijn gewoon kids aan het genieten! En zo is het.
Ging geweldig
Vandaag is meneer gaan wennen, volgende week meteen beginnen. Het ging ook super goed en was ik ontzettend trots op hem! Hij had ook uit zichzelf zijn huidige klas verteld en kreeg positieve reacties.
School is ook zo leuk. Komt goed met mijn jochie.
super!
Wat een fijn begin!
Houd je ons op de hoogte?
Wat een goede beslissing...
Zoals beloofd een update...we gaan week 2 in en oh wat is het fijn! Ik zie mijn kereltje opbloeien voor mijn ogen. Vanaf dag één ging hij vrolijk heen. Geen moment van weerstand. Een klas die hem geaccepteerd heeft, een meester die niet opkijkt als hij even loopt te mokken en een kereltje die zomaar weer is gaan werken!
Zijn ambulante begeleiding ging even in de klas vorige week (ze was al op school voor een ander dus schoof aan). Haar terugkoppeling.... het gewiebel valt hier niet op en zijn clowneske gedoe leverde geen positie op....ze zag hem goed nadenken en sinds dien heeft hij opnieuw ontdekt dat hij flink goed kan leren....en dat levert hem wél een positie op!! Hihihi hij is bijzonder populair als ze in groepjes moeten werken!!
Alle zorgen voor niets. Het is gewoon school en hij loopt niet meer op zijn tenen... en zijn oude vriendjes, die zie we vaak genoeg.
... nu kan ik ff bij gaan tanken!! Mijn beurt!
Groetjes
