Respect
Ik heb geen zorgenkind en ook niets in deze rubriek te zoeken, maar lees soms mee uit interesse. En ik wilde even kwijt tegen iedereen hier dat ik een enorm respect heb voor het geduld dat jullie kunnen opbrengen, de (soms ongebruikelijke) oplossingen die jullie durven te zoeken, het gevecht dat jullie moeten leveren met scholen en instanties..
Ik vind t knap.
Heel fijn!
Ik vind het heel fijn dat je dit post en ik wil juist zeggen dat ouders zonder Zorgenkind hier ook heel erg welkom zijn, tenslotte: begrip van andere "gewone" ouders scheelt echt een slok op een borrel! Dank voor je steun!
Sluit ik me bij aan...
We lopen inderdaad al tegen genoeg muren op, dank je Zilli
Dank je
Lief. Het doet me goed om te lezen. Meer dan ik had gedacht. Dank je, Zilli.
Wat lief..
... dat je dat schrijft. Mooi tegengeluid op de 'overbezorgde ouders die hun kind problematiseren'-reacties die je soms ook hoort 
Eens met zilli!
Goed dat je het schrijft Zilli, ik heb het zo vaak gedacht.
En ik wil eraan toe voegen dat ik ook veel van jullie leer en geregeld anders naar kinderen kijk dankzij die inzichten. Zowel naar die van ons als naar kinderen van familie en vrienden.
Dank dus!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Dank je
Het valt niet altijd mee maar er valt ook veel te genieten.
Rosa van der Zanden
Zilly
Dank je wel. Maar ik hoef geen respect hoor, een kind -maar ook een zorgenkind laat je nu eenmaal niet aan z'n lot over. Bij een zorgenkind moet je alleen wat harder werken en heb je meer zorgen. Ik denk dat een andere ouder hetzelfde zou doen in mijn positie.
Rafelkap
Tuurlijk; ik bedoel t ook beslist niet als 'zielig, applaus'.
Maar ik merk vaak dat ik in m'n moederschap best tegen mijn eigen ongeduld, verwachtingen en controlezucht aanloop. En als ik dat al heb bij mijn kind waarbij alles -zo'n beetje- vanzelf en makkelijk loopt.. Jeetje; dan heb je als ouder van een 'anders dan anders kind' wel een werkje aan het opzij zetten van dat soort kleinzieligheden. En daar heb ik respect voor.
Ik vind het vaak zo vanzelfsprekend dat de dingen makkelijk gaan.
Ook als docent leer ik veel van de rubriek zorgenkinderen. Als docent ben je nog al eens geneigd te vergeten hoeveel wegen ouders met kinderen vaak al hebben bewandeld, en hoe ze hun beeld van 'hoe het zou moeten zijn' los hebben moeten laten. Goed luisteren naar ouders is dus echt van waarde.
Kortom: ik krijg een mildere blik van het meelezen in deze rubriek.
Dank ofzoiets 
Ik heb er wat moeite mee te bedenken dat ik er misschien ook bij hoor, maar toch: dank.
Ik vind het mooi als mensen zo open durven kijken naar ouders van zorgenkinderen, als je die ervaringen kunt meenemen naar je werk. Ik ben blij dat ik af en toe daar ook een steentje aan kan bijdragen.
Mijn ervaring is dat er tropenjaren zijn, maar dat er ook tijden zijn dat je in wat rustiger vaarwater zit. Het is fijn als je dan mensen verder kunt helpen, dat je ervaringen ook anderen ten goede komen.
Ik beken..
Toen wij alleen nog maar onze (redelijk gezonde) zoon hadden, durfde ik niet eens in deze rubriek mee te lezen. Bang om heel nare dingen te lezen, bang voor confronterende dingen? Ik weet het niet precies, maar durfde niet zo goed!
Toen we onze dochter kregen, veranderde dat helemaal. Vanaf de geboorte bleek ze erg ziek te zijn. Ze is nu 11 en heeft een heel scala aan diagnoses, waaronder een paar bijzondere syndromen.
In de loop der jaren heb ik veel aan deze rubriek gehad en ik vind het prettig om af en toe praktische dingen te kunnen uitwisselen.
Voor mij dus een bijzonder plekje op dit verder ook leuke forum.
