Reflexintegratie

klinkt als een heftige peuter

en een onzekere moeder. Ik zou reguliere hulp zoeken bij het opvoeden, en stoppen met die alterneut die je zoon nu behandeld.

Reflexintegratie

De behandeling is zeker een noodzaak als je de symptomen leest,zijn er velen van toepassing.Ik weet niet of u de site www.o-lijf-je.nl. hebt bezocht,ik weet het is veel uitleg,maar het is zeker al een noodzaak. Hij is bv. nog steeds niet zindelijk,motorische achterstand, knarsetanden, op dingen kwielen.....nogmaals zie de uitleg.We hebben vorig jaar ook vele onderzoeken laten doen omwille van zeer regelmatig en bedicht zijn voetjes te kwetsen.Dit heeft allemaal te maken met die basisreflexen. Maar ik kan me zeker nog verdiepen in het opvoedkundige en hierbij hulp zoeken.Boeken lezen,volg geregeld vormingen via mijn werk (ben kinderbegeleidster nb), in alle bescheidenheid heb ik al wat 'kennis' om het zo te benoemen maar eigen kind is toch net nog iets anders. Maar bedankt voor u reactie.

De kast

Ik zou eerst de kledingkast rotsvast aan de muur bevestigen. Die kan alsnog in een onbewaakt moment over je peuter heenkomen.
Er zijn met een temperamentvol kind nog wel meer beveiligingsmiddelen nodig. Ik had alle kasten aan de muren en hekjes waar ze niet mochten komen op die leeftijd. En uiteraard de chemische dingen als schoonmaakmiddelen ver weg goed opgeborgen en opgesloten.
Ik zou ook graag willen weten waar die woede en drift vandaan komt. Als je dat ervaart als niet normaal zou ik naar de huisarts gaan en die advies vragen of er een serieuze doorverwijzing nodig is. Ik zou niet allerlei opvoedbureautjes consulteren. Misschien weet iemand in je familie wel raad.

pareren

Ik denk dat het iets anders in elkaar steekt maar als mijn zoon op die leeftijd ging gooien met de spullen of door de kamer raasde dan dreef ik hem in de hoek van de kamer en ging er op mijn hurken bij zitten en gaf hem de keus uit 2 dingen om te doen. Bijvoorbeeld in de zandbak spelen of gaan kleuren. En dan wachtte ik tot hij die keus maakte en hielp hem op gang komen daarmee en bleef erbij tot de rust weergekeerd was.
Het was voor mij ook even wennen ondanks dat ik al jaren voor kinderen zorgde had ik dit ook nog niet meegemaakt. In het begin belde ik mijn zus, die kwam dan om me te helpen omdat ik ook nog een kleiner kind had die ik uit de buurt moest zien te houden en niet los kon laten omdat daar dan weer onrust vandaan kwam.
Vasthouden wekte alleen meer drift op en verbieden of 'nee' zeggen resulteerde in heftige paniek. Rustig en geduldig op een ander spoor zetten werkte bij zoon het beste.
Mijn kinderen hebben een vorm van autisme en als ze maar wisten wat ze wel konden doen en wat er van ze verwacht werd dan ging het goed.

lotje

Ik denk ook dat je beter een kinderpsychiater kan bezoeken met dit gedrag, die hebben ervaring met kinderen met bv mcdd of add of ontwikkelingsachterstand die uit hun dak gaan. Je moet hiervoor niet in dit alternatieve circuit zijn. Het is geen onwil, maar angst.

Ken je het forum op lotjeenco? Ik denk dat je die vraag ook eens daar kan stellen om lotgenoten te vinden.

Onze jongste zoon is verstandelijk gehandicapt en intussen bijna 8, dus dat wordt ook steeds lastiger. Gelukkig slaat hij de boel niet kort en klein, maar dat weten we tot nu toe ook te beletten. En het is nu ook weer een stuk minder (was heel erg ivm afbouwen van medicijnen). Hij heeft heel veel regelmaat en veel rust nodig, we nemen hem niet meer mee op bezoek en ons enige uitje is naar de kinderboerderij. Dat scheelt gewoon in buien.
Hij slaat, stompt en schopt ons ook. Hem even alleen laten uitrazen werkt idd beter dan vasthouden. Of afleiden met wat lekkers bv. En even snel praktisch: is een kleine tent (ikea) of tunnel iets voor hem? Zodat hij even tot rust kan komen van alle prikkels?

Heel veel sterkte.

Helpt niet?

Jullie zijn allebei in behandeling bij die alterneut, al sinds begin dit jaar. Ik denk dat het niet helpt, als je nog geen vooruitgang ziet. Ik vind het ook zo vaag klinken, basisreflexen? Geen idee wat ik me daar bij voor moet stellen.

3 jaar en nog niet zindelijk zijn is niet bijzonder, tandenknarsen ook niet (ik zelf doe dat van jongs af aan, en nog steeds) en woedeuitbarstingen bij peuters zijn ook normaal.

Alles bij elkaar klinkt het inderdaad als een heftige peuterpuber en een zeer onzekere moeder, zoals Wizzer ook al schreef. Stop met die alternatieve therapie en zoek een goede psycholoog of orthopedagoog die jullie écht kan helpen!

Wat ik lees

In de omschrijving op de site lees ik dit:
"Een kind van 7 jaar kan tijdelijk terugvallen naar het gedrag van een peuter of kleuter"

Het gedrag dat je kind nu laat zien kan dus zeker met de behandeling te maken hebben. Ik begrijp dat je nu niet bij de behandelaar terecht kan wegens vakantie. Dat is dan wel erg waardeloos, want jij zit nu met een probleem.
Ik vind het ook een vage therapie en begrijp ook niet waarom je hem bent aangegaan. De achterstanden die je noemt zijn inderdaad niet noemenswaardig en zorgelijk. Voor motorische achterstand zou ik een fysiotherapeut raadplegen en als je je zorgen blijft maken over zijn ontwikkeling kun je altijd naar een orthopedagoog of psycholoog stappen.
Iemand met wie je over deze therapie kan praten zal je w.s. niet vinden op het forum. Maar over kinderen met driftbuien is hier kennis genoeg. Vasthouden tijdens een driftbui werkt vaak averechts. Ik zou eerder proberen hem af te leiden met iets, dat werkte bij mijn kinderen vaak wel. En verder benoemen dat hij boos is en waarom, maar dat schoppen, slaan, iets kapot maken toch echt niet mag. En zelf rustig blijven is heel belangrijk.

Tijd voor verandering

Dank iedereen voor jullie reacties. Het is ook ergens de onwetendheid en de doorverwijzingen via school.Zij stelde in eerste instantie voor om met zo'n behandeling te starten. Maar had er de laatste tijd m'n twijfels over...dus idd mss wel tijd voor verandering en andere hulp zoeken. Zowel voor mij als voor hem.Vind het verschrikkelijk dat onzekere gevoel en het gevoel te hebben een falende moeder te zijn.

Onzeker

Iedere ouder is wel eens onzeker, de één wat meer dan de ander. Maar dat gevoel kennen we allemaal, is inderdaad vervelend. En je faalt echt niet, je zoekt toch juist hulp voor jullie probleem? Dat is alleen maar heel erg goed! Ik hoop dat jullie goede hulp kunnen vinden, succes!

Tussen wal en schip

Ik denk niet dat ze bij olijfje aan het juiste adres is. Ook het reguliere circuit heeft haar niets te bieden. Met praten en therapie kom je niet verder en een psychiater werkt met geneesmiddelen die niets genezen.
Dit soort kinderen zie ik zooooo vaak in mijn praktijk en met de CEASE-therapie heb je in ongeveer een maand tijd een totaal ander kind, zonder woede-uitbarstingen.

Griet/Parel

kijk uit: Onno wil weer een zieltje winnen.

Tuurlijk...

Onno heeft dé oplossing, alle andere therapieën kunnen wel weg, want Onno weet hoe het moet. Waarom stappen dan niet alle therapeuten over opde Onno-methode??

Dat is nu een hele interessante vraag.

Tja, waarom kiest men hier liever voor symptoombestrijding dan voor een echte geneeswijze. Waarom liggen er in een apotheek voornamelijk geneesmiddelen waar je niets mee kunt genezen.
Hoe is het mogelijk dat artsen bereid zijn die zooi voor te schrijven. Tja, zo zou ik nog uren kunnen doorgaan.

Onno

Sarcasme is aan jou niet besteed zie ik...

hoe gaat het nu, Griet?

Beste Griet, ik ben erg benieuwd hoe het nu met jou en je kindje gaat. Ik las van de week pas dit bericht en alle reacties.
Ik zou je een hart onder de riem willen steken. Ik zou met je willen bespreken wat je kunt verwachten met reflexintegratie en wat mijn eigen ervaringen zijn... Ik heb zelf een kind thuis van 11, die ruim 3 jaar geleden allerlei actieve reflexen geïntegreerd kreeg, vanuit twee verschillende methodes die in Nederland gangbaar zijn: INPP en MNRI. Heb een start gemaakt met INPP en later zelf MNRI leren toepassen voor mijn kind. Wil je een keer babbelen, stuur me dan een berichtje... hoop dat alles goed gaat met jullie...