Overstap so --> regulier

Leuk!

Mijn dochter is van cluster4 (zmok en kinderen in de psychiatrie) naar regulier (vrije school) overgestapt, ze was toen 7, en zit nu alweer 3 jaar heel op haar "nieuwe" school.
Hier was de overstap een schot in de roos! alhoewel ze school altijd moeilijk blijft vinden hoor, maar dat geld voor iedere school. De juf had haar in eerste instantie een maatje aangewezen die haar een beetje wegwijs mocht maken binnen de school, dat meisje heeft ook een hele tijd naast haar gezeten. Na een tijdje wennen heeft ze zelf een vriendinnetje gevonden in de klas. Ons meiske is heel verlegen, praat bijna niet, en is snel overstuur als het "te druk" is in de klas. De klas heeft moeten leren met haar om te gaan, en zij heeft moeten leren functioneren in een grotere klas. In het cluster4 zaten ze met 12 kinderen in een klas, nu met 25. Toch is dat best meegevallen, ook hier zitten drukke kinderen, maar er zijn ook veel rustige kinderen in de klas, je hebt gewoon meer keuze in vriendjes als er 25 in de klas zitten. Voor de juf nog steeds een dikke pluim, want die heeft haar geweldig opgevangen, en ook echt een veilig gevoel gegeven binnen de school, ik denk dat dat heel belangrijk is. We hebben altijd een kort lijntje gehouden met de juf; even binnenlopen of bellen na school, of even een mailtje als er iets is gebeurd.
Wij dachten zelf dat ze veel meer zou opvallen in een "gewone" klas, het is nou eenmaal een bijzonder kindje, maar ook dat viel mee. Ze zat nog maar net hier op school toen ze een keer thuis kwam en zei "mama, alle kindjes hebben wel wat hoor; op mijn oude school hadden veel kinderen autisme of adhd maar hier hebben ook alle kindjes wel wat." en dat is ook zo, het zal misschien in de klas ook zo besproken zijn, daar ben ik nooit helemaal achter gekomen. Ons meiske heeft autisme, maar er zit ook een jongen met adhd, eentje met dyslexie, kinderen met gescheiden ouders, kinderen uit een groot gezin, kinderen waar een ouder heel ziek van is, kinderen uit het buitenland die de nederlandse taal nog niet goed kennen... en allemaal hebben ze op hun eigen manier hulp nodig. En dat ontdekte ons bijzonder kind in die "gewone" klas. Ze gaf nog als toevoeging "oh, en als er een kindje is dat niks heeft... nou, dan weten ze dat gewoon nog niet, wat daarmee is." )
Tja, echt concrete tips heb ik eigenlijk niet zoveel... wij hebben haar "gewoon" in het diepe gegooid en laten zwemmen, en dat was ook voor mij als moeder een hele overwinning! Maar toen die stap eenmaal genomen was om haar te laten overstappen ging het eigenlijk niet anders, en ze pakte het goed op, kwam eigenlijk al vanaf de eerste dag vrolijk naar huis, en dat hadden we wel eens heel anders gezien. Wat ook hielp was dat haar broertje hier al op school zat, en ze had echt de motivatie om samen met haar broertje naar school te kunnen gaan. Ze zitten in een andere klas, hebben op school eigenlijk weinig met elkaar te maken, maar toch hebben ze op een of andere manier steun aan elkaar.
Succes met deze grote stap! groetjes, Tess