overprikkeld; zingen

Zingen is hier echt verboden hoor. Dat mag alleen op je kamer met je deur dicht, of onder de douche. Maar iemand die hier gaat zingen, is hier altijd een enkeltje ergernis en conflict. Dus is het verboden.

Misschien wel een beetje troosteloos. Kunnen ze later bij een psycholoog over terecht. Ik mocht niet eens zingen van mijn moeder.

Heb je al koptelefoons in huis? Dat helpt hier goed. Met een koptelefoon achter de computer, met een koptelefoon achter de ds, etc. Dat geeft een hoop rust.

Hier wordt ook niet gezongen of hardop getelefoneerd of zonder overleg muziek aangezet. Ja, daar heb ik soms zelf wel wat last van maar dat geeft ook hier onrust en overprikkeling. Vooral na een dag dat ze op school en in groepen al allerlei geluid hebben moeten accepteren. We proberen weleens wat maar zingen is het al helemaal niet. Ik vind het wel jammer maar het is niet anders.
Toen de kinderen klein waren heb ik wel veel met ze gezongen maar zodra ze het besef daarvoor hadden rond 6 a 7 jaar reageerden ze negatief als ik ging zingen of probeerde samen te zingen. Daar houd je echt wel een keer mee op dan. Dat moet kunnen gaat je niet helpen.
Maar het is echt wel heel lastig dat je steeds je spontaniteit en levendigheid moet onderdrukken. Maar het moet wel.
Als de kinderen naar school zijn dan zet ik maar eens fijn de radio aan, ga aan de afwas en zing en neurie naar hartelust mee.

begrip kweken

Begrip kweken is juist iets wat dus zo moeilijk gaat.
De meisjes worden boos omdat ze gewoon af en toe willen zingen. En ik kan wel vinden dat de oudste (die is al 13) meer begrip moet hebben omdat ze gewoon ouder is, maar ze heeft zelf ook last van dezelfde handicap... Ze weigert te accepteren dat haar jongere broertje een handicap heeft en dat zij daarom moet aanpassen; dat wil ze alleen als hij dat ook doet. En daar zitten dus twee aspecten bij: 1. hij is gewoon jonger dus is er ongelijkheid in wat zij van hem kan verwachten 2. je kan nu eenmaal niet iemand anders veranderen, je kan alleen iets met jezelf doen; maar dat laatste wil of kan ze niet zien.

De kern zit hem erin denk ik dat ik wil dat hij leert dat als hij ergens last van heeft dat hij (als dat mogelijk is) een oplossing zoekt zodat hij er geen last meer van heeft. En dan niet de oplossing bij de anderen zoeken maar bij zichzelf. Dus bv naar je eigen kamer gaan(na een grote verbouwing heeft hij een mooie kamer op zolder), koptelefoon op, naar buiten gaan bv op de trampoline, etcetera. Maar dat weigert hij stelselmatig. En ik weet niet hoe ik hem zover krijg. Straffen, belonen, structureren etcetera...???

koptelefoon?

Lastig! Maar je zoon moet toch leren omgaan met de verschillende geluiden om hem heen, nu is het je dochter, later een heimachine en weer andere huisgenoten met (voor hem dan) irritante gewoonten.

Zou het helpen om hem, als het hem teveel wordt, een koptelefoon op te zetten (bv, er bestaan koptelefoons om in de klas rustig te kunnen werken).

leren omgaan

Het klinkt alsof deze zoon sowieso nogal op scherp staat. Dus misschien kan hij op voorhand meer rust zoeken op zijn kamer. En kunnen jullie op voorhand hem meer met rust laten, heel letterlijk, ook niet even een vraagje stellen 'tussendoor' of zoiets. Letterlijk niet aanspreken op vaste tijden omdat hij meer rust nodig heeft.
En verder kan ik me moeilijk voorstellen hoe je went aan plotselingen geluiden zoals bij je zoon.
Stel je voor dat er elk moment een drilboor aan kan gaan. Dan reageer je elk moment met irritatie als dat ook gebeurt. Zo moet je dat ook zien voor een overgevoelig kind met autisme. Die reageert niet uit 'slechtheid'of 'verwenning' zo heftig op geluid maar omdat het hem echt wat doet en het hem iedere keer gewoon pijn doet.
Misschien is het wel handiger om de momenten samen te beperken als je zoon zo op scherp staat. Maar op die momenten samen wel te zorgen dat iedereen zijn best doet om de rust te bewaren.
En je hebt best kans dat het over een tijdje minder erg is als er weer meer rust in zit.

Op scherp staan

Inderdaad staat hij momenteel erg op scherp maar het is eigenlijk qua geluid alleen (zachtjes) neuriën en zingen en dan heb ik het echt over op fluisterniveau dat hij meteen als door een wesp gestoken reageert. Ook als iemand op zijn eigen kamer met de deur dicht wat neuriet en hij een verdieping lager is oid.
En dan vooral als het neuriën komt van zijn oudste zus. Ik "mag" wat dat betreft best wat geluid maken. En weken, maanden geleden toen hij niet op scherp stond was dit probleem er ook. Alleen zei hij toen meestal 'hou op' en nu schreeuwt hij dat of wordt meteen fysiek.
Bestaan er trouwens koptelefoons en zo ja welk merk die echt werken? De koptelefoons die wij thuis hebben wil hij niet op omdat het toch niet werkt zegt hij.
Kaatje

verwenning

Het is een klassiek misverstand. De reflex is dat een kind met autisme er aan moet wennen en anders wordt hij of zij gewoon verwend en blijft het zo omdat het kind verwend is.
Voor het kind is het een kwelling en voelt het aan alsof hij of zij er geen recht op heeft om veilig te kunnen zijn beschermd tegen aanvallen op de persoon. Het is belangrijk hoe je dit nu gaat oplossen. Blijf je het bagatelliseren met het is maar een 'zacht geluid' of hij maakt onderscheid tussen de ene of de andere persoon dus dat mag niet dus mag hij er ook geen last van hebben. Of accepteer je gewoon dat je zoon gewoon last heeft van onvoorspelbare geluiden en dat je hem daar serieus in neemt en helpt om hem daar tegen te beschermen. Dan hoeft hij ook geen slecht gedrag te ontwikkelen als woede, aanvallen, schelden, maneuvres tot liegen en peste aan toe, om zichzelf te beschermen. Als je zoon zich serieus genomen wordt kan hij ook leren om anderen serieus te nemen en samen een oplossing te zoeken.

Misofonie?

Mensen met misofonie irriteren zich aan onschuldige geluiden, meestal door mensen gemaakt, geluiden zoals slik, smak, neuriën, hummen, neus ophalen, nagelknippen enz.
Ze reageren erop alsof je een scheepstoeter naast hun hoofd af laat gaan.
Er is verder weinig over bekend, ze willen het wel opnemen in het handboek voor de Psychiatrie. Momenteel wordt er onderzoek naar gedaan in het AMC.

Voor aanmelding en/of verdere informatie over behandeling en onderzoek, kunt u contact opnemen met een van de volgende behandelaren:
- Drs. A.E. Schröder, psychiater-onderzoeker ([email protected]) tel: 020-8913600, optie 1)
- Drs. A. van Loon, klinisch psycholoog ([email protected])
- Dr. N. Vulink, psychiater ([email protected])

Jasam

Beste Jasam,

In je bericht heb je een aantal personen vermeld met hun directe nummer dan wel hun e-mailadres erbij. Mag ik vragen op welke titel je hebt gereageerd? Neem je zelf op enige wijze deel aan het onderzoek, hetzij als onderzoeker/assistent, hetzij als "onderzochte"?

Met vriendelijke groet,

Suzanne

Staat gewoon op hun website

http://www.amcpsychiatrie-angst.nl/behandeling_angststoornissen_misofonie.htm