Ouders uitschelden
Onze dochter, 10 jaar PDD NOS mogelijk ook ADHD, is een tijd geleden gestopt met Risperdal omdat haar overprikkeldheid niet afdoende werd behandeld. Ze heeft een maand of twee zonder medicatie gezeten, maar de scherpe randjes van haar boze buien kwamen terug. Eerst overgestapt op abilify maar na aanvankelijk 1 week redelijk positief sloeg haar stemming opeens om en werd ze extreem overprikkeld en boos. Daarom op advies van kinderpsychiater gestopt. Nu overgestapt op Dipiperon sinds gisteren. Nu 2 druppels per dag, max 3 druppels per dag. Vandaag had ze zo'n dag dat ze weer hondsbrutaal werd. En dan noemt ze ons bv klootzak of ze roept hou je bek. Hoe we ook corrigeren, het helpt niet, ze gaat alleen maar lachen en dan brengen we haar maar weer naar haar kamer om af te koelen.
Wie herkent dat geschreeuw en hoe lukt het jullie om dit in toom te houden. Het lijkt wel alsof elke vorm van respect ontbreekt en daar balen we enorm van. Soms zeggen we niets, maar dan is het weer net alsof je haar het schelden toestaat. Maar als we boos worden of haar er rustig op aanspreken dat we het niet willen hebben, dan gaat het ook mis. Graag jullie ervaringen!
En dat dipiperon, weten jullie hoe lang het duurt eer je er resultaat van zou kunnen zien? Met ervaring van abilify nu wat huiverig geworden.
Bedankt voor jullie eventuele reacties.
2 momenten
1 kind is overprikkeld, heeft last van de medicatie, is moe. Scheldt ouders uit. Dan negeer je het.
2 kind is rustig geworden, zit nog wat na te mokken, of is weer blij. Dan spreek je haar aan op haar gedrag. 'Je hebt mij uitgescholden. Wat is er aan de hand?'. En dan kun je ook op een rustige en niet veroordelende toon duidelijk maken, dat het feit dat je niet op de woorden reageert, niet wil zeggen dat zo oke zijn.
En verder zo min mogelijk prikkels en verwachtingen, tot ze is ingesteld op de medicatie. Stel je eens voor dat ze groep zou hebben, dan zou je ook niets doen wat ze niet aankan. Dat geldt nu ook. Alle verwachtingen omlaag.
Ik denk dat je de medicatie wel even de tijd moet gunnen. Is ongeremd gedrag een bijwerking?
Onmacht
Ik merk vaak dat het onmacht en frustratie is en dat het niet persoonlijk is...dat helpt mij altijd erg goed,m dat te bedenken...
Als,een kind dan weer eens roept... Je bent een k*tw**f ik wou dat je dood was roept.... Dan denk ik... Jij wil dit zelf ook helemaal niet roepen...en laat het kind inderdaad even roepen en schelden zodat hij zijn frustratie kwijt is en praat dan later even... Zou van je zei ik wou dat je dood was... Vaak komen ze zelf al met ... Ja maar dat wil ik helemaal niet!
