Ouders, opvoeding en school
Vaak krijgen ouders de schuld als kinderen zich in de klas niet netjes gedragen. Dus is mijn vraag, hoe moet je als ouder je kind thuis opvoeden zodat het zich in een zeer prikkelrijke omgeving ook netjes gedraagt?
Mijn zoon (ADHD) gedraagt zich redelijk thuis, maar het is een hele klus voor hem op zijn beurt te wachten in een gezin met 3 andere gezinsleden. Hoe moet ik hem dan oefenen om op zijn beurt te wachten bij 30 andere klasgenoten? Hem aan tafel pas nadat de tafelgenoten 10x aan de beurt zijn geweest het woord geven? De maaltijd is dan allang afgelopen en alle tafelgenoten allang uitverteld.
Verder heeft hij de ruimte om wat drukker te zijn thuis en zijn tiks (geluidjes maken, met zijn been trillen) uit te leven. Moet ik hem nou dat thuis ook nog laten trainen om dat niet te doen terwijl hij op school al probeert zich in te houden?
Verder kan hij impulsief iets doen wat niet zo handig is, na gemopper van mijn kant en schuldbewust zijn van zoon maken we het weer goed. Ik weet niet goed hoe ik impulsiviteit eruit opvoeden moet. Omdat het impulsief gaat, ben ik net meestal te laat met "ho!". Oefenen met eerst denken dan doen helpt wel, en dan prijs ik hem ook, maar op school wordt het hem nogal nagedragen want als het mis gaat valt het op, niet alle keren dat het goed gaat want dat hoort zo.
Hoe staan jullie daar tegenover?
school opvoeden
Hier heeft het wel geholpen om school op te voeden. Wij zien school als een persoon met een wel een hoop goede wil, maar veel onvermogen.
We lossen dus samen met school problemen op. We vragen dus altijd door naar specifieke, concrete problemen en proberen daar dan samen met de leerkracht oplossingen voor te zoeken.
Pietje zit niet stil? In hoeverre is dat erg? In welke situaties is het erg? Wat kunnen we doen om daar oplossingen voor te bedenken? Weet de juf wel dat kinderen met adhd beweging nodig hebben om hun brein actief te houden. Dat ze alleen maar kunnen denken als ze bewegen? Weet de juf wel dat de combinatie adhd en verveling een zeer recept is voor probleemgedrag. Verveling en saaiheid doen bijna pijn bij mijn zoon. Zo erg vindt hij dat.
Ik denk dat je juist je kind thuis niet moet gaan belasten met rare schooleisen. Er zijn verder in de hele wereld nauwelijks situaties die op school lijken. (in een kleine ruimte, met 20-30 leeftijdsgenoten, de hele dag stil zitten, werk doen wat je saai vind en waarvan je niet begrijpt dat je het nodig hebt). De meeste arbeidsomstandigheden zijn een stuk beter. En dan heb je bij arbeid altijd nog zelf de mogelijkheid om ontslag te nemen, als je er ongelukkig van wordt. Het is handig om dat aan je kind uit te leggen. School is een rare situatie, er worden rare dingen van je kind geeist, heeft je kind zelf ideeen, je moet er naar toe. Wat kan je kind zelf bedenken om deze tijd zonder veel schade door te komen.
Ik denk dat het van onschatbare waarde is, om een kind met adhd (ieder kind) een thuis te geven, waar het zichzelf mag zijn. Gewaardeerd wordt. Hoe meer restrictie thuis, hoe groter het wangedrag op school zal zijn. De onrust moet er uit. Laat hem dan op zijn minst thuis onrustig zijn. Dan lukt het op school waarschijnlijk beter om rustig te blijven. Zorg dat hij beweegt, sport, dat helpt echt.
Wat hier helpt: kind laten bewegen en wiebelen, op school, zolang hij geen geluiden maakt en anderen niet stoort. Een wiebelkussen kan dan helpen. Een tango speeltje kan ook helpen. Ook op de handen gaan zitten en dan over de handen heen wippen wil wel helpen.
Niet te hoge verwachtingen hebben. Een beetje juf, maakt dat kringgesprek niet zo lang, zorgt dat de wiebelkonten even wat anders kunnen doen, geeft ze een taakje, stuurt ze even naar het toilet.
Leerkrachten weten echt heel weinig van adhd, is mijn ervaring. Verbijsterend, want het komt heel vaak voor. Voorlichting kan helpen. In ieder geval licht ik ze altijd voor over: positief blijven, kalm blijven, georganiseerd blijven, volhouden. Dat zijn vier punten die makkelijk te onthouden zijn en bij elk punt bedenk ik dan concrete voorbeelden die ze in de klas kunnen gebruiken.
Bijvoorbeeld: Kind praat voor zijn beurt in de kring:
positief blijven (ik weet pietje, dat jij altijd goede ideeën hebt, maar ik wil nu graag het van Jantje horen)
Kalm blijven (vriendelijk blijven praten, je ergernis laten verdwijnen doordat je bedenkt dat het niet om onwil, maar om onvermogen gaat, jezelf realiseren dat kinderen met adhd meer tijd hebben om zich bepaalde gewoontes eigen te maken)
Georganiseerd blijven( spreek met Pietje af, dat hij op een bepaalde tijd, bepaalde dag, of na een bepaald aantal kinderen iets mag vertellen in de kring. Laat hem dat zelf bijhouden. De frequentie waarop Pietje een beurt krijgt kun je langzaam uitbouwen. Zorg dat er orde is in de kring. Dat Pietje op een veilig plek zit aan de rand van de groep. Zorg dat Pietje ruimte om zich heen heeft, zodat hij niemand raakt/stoort met gewiebel. Zorg dat de klassenregels over de kring helder, positief geformuleerd en duidelijk zijn, herhaal de regels bij elke kring)
Volhouden. (Dit gaat tijd kosten, dus zorg dat je Pietje niet opgeeft. vergelijk de voortgang niet met gisteren, maar met een paar maanden terug.)
Klachten van klasgenoten
Dan doe ik het thuis toch goed?!
Ik hoor ook klachten van klasgenoten die gestoord worden (letterlijk en figuurlijk) als mijn zoon druk doet. En het flauw vinden dat hij wel even mag opstaan om wat te bewegen. Dan kan de juf wel uitleggen dat Pietje ADHD heeft, maar ze vinden het niet eerljk.
je doet het thuis goed. Want niets dat je thuis doet of laat heeft invloed op zijn gedrag op school. Dat gedrag wordt getriggerd door de situatie DAAR, en je kan thuis niets doen om die na te bootsen. Bovendien moet een kind dat op school overvraagd wordt, thuis een veilige haven hebben. Anders zijn de poppen pas echt aan het dansen.
De tips voor school kunnen goed werken als de leerkracht zin heeft ernaar te luisteren. De andere kinderen zullen het accepteren als het ze goed uitgelegd wordt. Maar als de juf er eigenlijk niet achter staat en diep in haar hart Pietje maar een lastig kind vindt, pikken de andere kinderen dat haarfijn op.
Moeder
"Dan kan de juf wel uitleggen dat Pietje ADHD heeft, maar ze vinden het niet eerljk."
Dan schiet de juf toch te kort. Ze moet het vergelijken met een kind in een rolstoel (dan vinden ze het toch ook niet 'niet eerlijk' dat hij niet hoeft hard te lopen en de hele dag mag zitten) of een kind wat vooraan moet zitten omdat het niet zo goed ziet of zoals mijn kind: de topografie mag opnoemen in plaats van schrijven.
Dat laatste was ook voer voor 'niet eerlijk' als hij weer eens een tien had. Dat mijn kind waarschijnlijk meer tijd kwijt was met leren zónder de toponiemen te kunnen schrijven zie ik alleen. Zij zijn daar niet bij.
Juf moet dat dus op een andere manier brengen. Zij hebben last van jouw zoon maar vervolgens is het 'niet eerlijk' als de juf iets doet om die last te verlichten: kijk DAT is niet eerlijk!
precies
Het is niet eerlijk voor de klas als iedereen, inclusief de juf en Pietje zelf, last heeft van zijn ADHD. In het algemeen belang zorgt juf er dus voor dat dat niet gebeurt. Hoort bij haar taak.
Mopperende ouders
Dat klasgenoten iets niet eerlijk vinden, wordt vaak gevoed door de ontevredenheid van hun ouders. Ik geloof dat kinderen in principe tolerant zijn naar klasgenoten die een zichtbare of onzichtbare handicap hebben, omdat ze blij zijn dat ze het zelf niet hebben. Maar hun ouders zien dat vaak anders. Die kijken naar de schoolprestaties in kader van schooladvies.
Zo heb ik als moeder van een dyslect, een boze moeder aangehoord die klaagde dat haar kind in cijfers achteruit ging omdat de juf volgens het kind alleen maar aandacht had voor mijn kind. Ik heb die moeder maar niet verteld dat, sinds ze haar kind niet meer van school ophaalde, haar kind regelmatig moest nablijven wegens kwekken en storen. Dat had ze toch niet geloofd.
Maar de ene juf paste de 4 punten van Karwijn wel toe en was objectief en stond niet hoe dat klasgenoten zich afgaven op de 'zwakkeren'. Dit kostte wel energie maar daarmee won ze respect. De andere juf daarentegen deed dit niet. Zo ontstond ruimte voor snibbige uitspraken en daarbijbehorende pesterijen.
@MoederADHDer, wanneer kinderen iets oneerlijk vinden, vinden ze het snel een reden om iemand te pesten. Een juf die 'last' heeft van je kind zal ook sneller de andere kant opkijken. Let op die signalen.
Ik denk dat samen boeken lezen en praten over gevoelens een kind goed doet en rustiger maakt. Dergelijke aandacht is voor een kind een bevestiging dat zijn ouders van hem houden. Dat geeft vertrouwen en maakt dat een kind rustiger in het hoofd is.
Ipv rondlopen door de klas, kan je zoon ook een documentatieboek met foto's inkijken als vorm van ontspanning.
Hoe dan ook, een goede band met de leerkracht is wat je zoon nodig heeft.
