OPP middelbare school

nuttig

is alles wat structuur geeft. Dus: een blaadje geven met het huiswerk voor de komende weken, liefst per dag aangegeven, dan staat dat maar vast in zijn agenda. Houdt de leraar een heel verhaal waarvan hij aantekeningen moet maken, geef hem dan de aantekeningen van de leraar als houvast. Toetsen van tevoren op een blaadje aankondigen, in elk geval per week (en liefst per dag) tot de eerstvolgende vakantie. In de klas even checken of dingen goed in zijn agenda/schrift komen. Dat soort dingen.

Daar heeft hij veel meer aan dan aan allerlei gesprekjes met goedwillende begeleiders. Die begeleiders kan je beter inzetten om de docenten, die dit allemaal gaan vergeten, achter hun broek te zitten. Grote kans dat zoon hun bemoeienis namelijk als gezeur ervaart. Dan kunnen ze beter de docenten aan hun kop zeuren.

Verder een tip van iemand uit mijn eigen draadje in Ouders en School "gesprek met school": spreek concreet af wat hij nodig heeft en wie dat gaat doen. En hoe anderen daarbij kunnen helpen. Zo blijf je weg van diagnoses. Niet "hij heeft XYZ", maar "hij heeft problemen met zijn focus, daarbij helpt het als je hem even apart aanspreekt/een planning geeft/zijn agenda checkt/hem niet bij het raam zet......"enz.

Strenge controle is niet handig, maar geheugensteuntjes wel. En die zijn nodig tot je merkt dat het niet meer nodig is. En dat kan helaas nog heel lang duren. Je kan hem inderdaad niet tegen zijn wil laten werken, maar met structureren kun je soms een heel eind komen. Probleem is dat je daar anderen bij nodig hebt.

hij zal toch zelf moeten ervaren

ik vind dit toch een gevaarlijke richting, Pirata.
Ja het is fijn als je merkt dat er wat voortgang inzit op dit gebied, dat je hem langzamerhand methodes ziet gebruiken om zichzelf op dit gebied te helpen. Maar als je daar niets van ziet dan heeft de opmerking 'hij zal het toch zelf moeten ervaren' weinig praktische waarde. Want misschien dat hij tegen de tijd dat hij 23 is pas tot de conclusie komt dat hij graag op z'n 14e/15e iets meer input had gehad om zichzelf te leren managen.
Het hebben over 'je moet je huiswerk afhebben want anders haal je geen goede cijfers' is wellicht niet iets wat hem aanspreekt. Maar hem laten begeleiden/coachen door iemand die hem wel kan helpen om stapjes te zetten, daar leert hij volgens mij meer van dan 'zelf ervaren'.
Dit gezegd hebbende: ik heb geen idee wat een opp is, dus daar kan ik geen tips voor geven. Alle tips van Li klinken prima. Maar als hij daar de kont tegen de krib gooit omdat hij geen zin heeft dan vergooit ie daar alle credit. Dus ik zou toch inzetten op doelen stellen die hij zelf bedenkt, gecoached door iemand die wat 'knopjes' bij hem weet te raken.
gr Angela

Ik heb inderdaad wel wat reserves tov het OPP. Dit omdat ze hem eerst hebben laten zwemmen en er nu opeens weer een plan komt. Ik heb dit gisteren al met de IB-er doorgesproken. Docententeam van vorig jaar is iets teveel achterover gaan leunen in zoons geval.
Ze willen gaan inztten op helpen plannen en structureren. Dat is positief, al vindt hij zelf dat hij niks nodig heeft aan hulp (ik denk dat hij hetzelfde behandeld wil worden en niet uit de lesgeplukt door een begeleider).
En ik wil het liefste een mix tussen stricte structuren en zelf laten ervaren. Anders beklijft het nooit bij zo'n chaoot. Ik weet dat ik hem niet moet laten verzuipen tot hij door de puberteit is.
Huiswerk staat in Magister, tot x weken vooruit. Hij doet het wel, maar half. De leraren gaan nu op zijn schriften letten. Vindt hij weer niet leuk. Maar ja.

Angela

Ik zie dat jij in een andere draad precies over jezelf beschrijft dat je niet teveel in één systeem geduwd wilt worden/blijven. Dat is een mooie beschrijving van waar ik huiverig voor ben bij zoon.

dat klopt . . .

maar hier bij puber add'er van 15.5 is dat ook fataal. maar er moet een basis=keuze zijn (en die heeft hij gemaakt, dat heeft hij zelf gedaan, niet ik) voor het accepteren van het feit dat hij niet alles kan en moet en wil onthouden. Maar dat er dus wel iets moet zijn wat hij gebruikt om zichzelf te leren managen. En dat bedoel ik met dat jij met hem en hij met een coach moet bedenken wat hij minimaal nodig heeft, en als hij dat niet kan of wil en het absoluut niet ziet het probleem dan heeft het geen zin. Maar als je op de een of andere manier knopjes bij hem kan raken, dat er besef ontstaat dat hij zelf een systeem mag kiezen, dat hij zelf bepaalt wie of wat hij inschakelt als hulp, dan is hij weer een stapje dichterbij.

gr Angela

ha ja

Dat is zeker waar. Helaas ziet hij nergens een probleem. Hij is erg goed bezig zegt hij zelf...
We zijn al blij dat hij inmiddels doorheeft dat je wel tijdig moet gaan beginnen met leren. Soms dan he...
Maar dank alvast, ik kan hier alvast wat verder mee, het echte gesprek moet nog gaan komen namelijk. Ik zal ook een afspraak maken met de IB-er, die hem dus elke week uit de les wil halen. Beter inderdaad dat alle leraren hem begeleiden in plaats van één keer in de week speciale aandacht.