Openbaar vervoer en autisme
Ons meiske van 11 heeft pdd-nos en zit op een kleine reguliere (vrije) basisschool, 13 km van huis. Tot nu toe gaat dat allemaal prima, ik breng haar naar school, maar ze kan onder begeleiding ook deze afstand wel fietsen.
Ze heeft hier nog ruim een jaar te gaan, maar ons is toch te kennen gegeven vooral op tijd te gaan zoeken naar een middelbare school, aangezien ze daar niet overal zonder slag of stoot zal worden aangenomen met haar rugzakje. Ook de overdracht kost extra tijd... dus we zijn enthousiast begonnen met een aantal vrije dagen te bezoeken op scholen.
Nou is dit op zich al een hele vraag... want ze kan goed leren, maar door haar autisme kan ze weinig omgevingsprikkels aan, sociaal is ze heel stilletjes en terug getrokken.
Nu wonen wij helaas nogal "in the middle of nowhere" dus de dichtsbijzijnde vo-school is 13 km, dat kan ze fietsen! maar die school is heel groot en onoverzichtelijk, en heeft geen beste reputatie in het omgaan met leerlingen die wat meer zorg nodig hebben, dat wordt hem dus niet 
de volgende is een keuze uit twee (reguliere) scholen beiden op 15 km (ook nog wel te fietsen). De ene vrij groot maar met een goede duidelijke structuur, de tweede iets kleiner (maar nog groot) met zelfs een zorgklasje waar ze voor in aanmerking komt. Dan is er nog een optie op een kleinschalige school met goede structuur en goede verhalen over leerlingen die wat extra's nodig hebben, maar deze is 40 km reizen... dat vraagt dus nogal wat, het kan niet op de fiets
Ik merk dat ik in een kringetje blijf draaien, dus denken jullie met me mee? De overstap van de basischool naar vo is al een hele grote, wat kan ik dan daarnaast nog verlangen dat ze reist? De fiets is lekker rustig, dat kan ze denk ik wel. Met openbaar vervoer naar school 3 moet ze 2x overstappen, en 's morgens is het natuurlijk altijd druk in bus en trein... ik zie echt rainman achtige taferelen voor me van een kind dat halverwege haar route helemaal blokkeerd en huilend in de trein blijft zitten... en dan hebben we het nog niet over de wachttijden op stations, waar continu mensen lopen en geluiden zijn, treinen en bussen die te laat komen (of niet) dat zijn dingen waar ze heel moeilijk mee om kan gaan. Op de fiets heeft ze alles (nou, het meeste) zelf in de hand, maar openbaar vervoer is best moeilijk. Natuurlijk kan ik haar daarin trainen, ze is immers slim genoeg, maar wanneer is het op? De training om op school te komen en terug is te doen, maar daarna begint de schooldag pas...
Oh, ik praat hier ook alweer in een kringetje merk ik. Snappen jullie wat ik bedoel? wanneer vraag is te veel? en wanneer stimuleer ik haar om een zo normaal mogelijk leven te hebben?
Ja, ze kan ook heel mooi veilig naar het vso, en met een busje naar school, thuis opgehaald en weer afgezet, naar een school waar ze heel goed weten wat autisme is. Maaaaar, die weg zijn we heel bewust afgegaan! Want volgens mij kan ze veel meer dan waar dat speciale hoekje vanuit gaat, er wordt dan zoveel vanuit het autisme gekeken, en ze wordt daar zo beperkt. Ja ze heeft in het so gezeten dus we kennen het verschil.
Wie heeft er nog meer kinderen met een extra gebruiksaanwijzing op het reguliere vo? hoever reizen jullie kinderen? wat kunnen ze zelfstandig aan?
Een twijfelende Tess
Taxi
Ik ken een jongen die met de taxi naar een reguliere school gaat, volgens zijn moeder is hij een gevaar op de weg als hij zou gaan fietsen.
Zou dat een optie kunnen zijn? Je weet alleen niet hoe er op bezuinigd gaat worden de komende jaren.
Kan je dochter zich met een ipod ofzo wel afsluiten van de mensen/prikkels om haar heen? Dan is dat misschien ook mogelijk.
Of een deel fietsen en dan nog maar één keertje overstappen?
Mee ov-maatje
bij ons in de stad heeft MEE een werkelijk prachtig project. Daar zijn vrijwilligers die met mensen een bepaald traject gaan oefenen of meedenken hoe het reizen zou kunnen (inderdaad i-pod op, wat moet ik doen als de bus/trein niet rijdt etc.). Dat zou dus ook met jou dochter kunnen. Net zo lang met haar oefenen in stapjes tot ze een dergelijke route kan afleggen.
Uiteindelijk zal het zelfstandig deelnemen aan het OV haar meer opleveren qua zelfstandigheid, participatie dan als ze met een taxibusje apart vervoerd wordt.
Zelf ben ik via mijn werk zijdelings bij het project betrokken en de resultaten zijn echt prachtig. Het levert echt meer dan alleen op dat mensen van A naar B komen. Het doet ook wat met hun gevoel van eigenwaarde, zelfstandigheid, groei.
Zelf denk ik dat dit oefenen niet altijd met een vrijwilliger zou hoeven. Een ouder of andere betrokkenen zou dit ook met een kind kunnen bereiken. Een heleboel nadh kinderen oefenen toch ook met hun ouders de route die ze gaan fietsen als ze naar de middelbare school gaan. Goed, dat vergt meestal niet zo veel tijd als bij een iadh-kind, maar toch.
Succes met de schoolkeuze.
groetjes van Purk
Suf
nu ik je posting nog een keer lees, bedenk ik me dat ik helemaal niet had je hoeven overtuigen van het nut van zelfstandig kunnen reizen met het OV versus een taxibusje. Die mening ben je zelf ook al toegedaan door de bewuste huidige schoolkeuze.
groetjes van Purk
Yep!
"nu ik je posting nog een keer lees, bedenk ik me dat ik helemaal niet had je hoeven overtuigen van het nut van zelfstandig kunnen reizen met het OV versus een taxibusje. Die mening ben je zelf ook al toegedaan door de bewuste huidige schoolkeuze".
Ik ben er juist erg mee bezig om haar niet teveel in een speciaal hoekje te plaatsen maar goed, aan MEE kan ik misschien toch nog wel eens wat hebben... in ieder geval zullen zij me ook tips kunnen geven over de concrete voorbereiding, die is idd wel wat lastiger dan bij een nadh kind.
groetjes, Tess
Ze zit toch nu ook op 13 km afstand. En je brengt haar nu? Waarom blijf je dat niet gewoon nog een tijdje doen?
De overgang BO-VO is al zwaar genoeg. Ik zou er dan gewoon nog niet direct de volgende verandering bij doen.
Onze zoon (Asperger) heeft het eerste jaar de nodige uitzonderingen gehad. In het tweede jaar kon er al veel meer bij en nu in het 3e jaar draait hij het hele programma mee (op schoolkamp e.d. na).
We maken ons met onze IADH-kinderen vaak zorgen dat als we het NU niet meteen regelen, dat dit dan betekent dat het NOOIT goed komt. Maar kinderen worden ook ouder. Door het stap voor stap te doen, kom je er uiteindelijk ook wel.
Je zou dus het eerste jaar bijv. kunnen blijven brengen. Dan tegen Pasen eens beginnen met samen fietsen, noodscenario's oefenen. Misschien kent ze tegen die tijd wel kinderen in de klas die dezelfde route moeten fietsen. Dan ga je het goede seizoen tegemoet qua weer en licht.
Oefenen
oefenen en nog eens oefenen, dat heb ik met mijn zoon gedaan. En het heeft gewerkt want ook wij zagen er als de dood tegenaan dat hij met trein en bus zou moeten reizen. Oo, wat heb ik die eerste dagen in de zenuwen gezeten toen hij alleen ging maar stapje voor stapje ging het steeds beter. Hij heeft nog wel een flinke terugval gehad toen hij eens de verkeerde bus had genomen en ergens terecht kwam waar hij heg nog steg kende en ging bushalte terug kon vinden. Gelukkig heeft iemand van school hem toen op kunnen halen. Maar ook dat is hij weer te boven gekomen. Het eerste jaar was met vallen en opstaan hoor, maar het kan dus wel!
En anders zou ik over mijn principes heen stappen en toch een taxi gaan regelen.
Ik denk
dat ik voor school op 15 kilometer zou gaan als die ook goed bekend staat.Lekker uitwaaien op de fiets kan ook erg fijn zijn,na veel prikkels?
Beste school nemen
Mijn nadh-kinderen reizen idd zo'n 40 km heen en ook weer terug naar school (in Nederland). Eerst ong. zeven kilometer fietsen en dan ongeveer 33 km met de bus. In de bus leren ze (dochter vrijwel altijd, zoon niet altijd, maar vaak wel). Dus het is toch redelijk bestede tijd.
Mijn Iadh zoon reist ongeveer 11 km met een schoolbus (in Duitsland, dus is wel anders, wij wonen in Dld, de oudste 2 reizen op en neer naar Nederland) en dat gaat ook prima. Als hij toetsen heeft kijkt hij de lesstof ook na in de bus.
In Duitsland is het overigens heel gewoon dat kinderen met de bus naar school gaan, en vaak zitten ze zo ong. een uur in de bus. Gewoon, om naar school te gaan. Ik zou gewoon gaan voor de school die je het beste bevalt, die het beste is voor je kind. Dan maar wat langer reizen.
Nog even nadenken
We hebben nu alle drie de scholen gezien, de grootste gaat het niet worden, keuze dus uit 15 km fietsen of 40 km, waarvan 15 fietsen en 25 met de trein...
Dochter laat trouwens niet veel merken, praat er ook niet over, laat alles over zich heen komen, dus man en ik waren er een beetje uit; het werd de school op 15 km afstand, met zorgklasjes. De "ver weg school" zat idd heel goed in elkaar qua zorgstructuur, was een leuke school, met als voordeel dat ze binnen het "normale" blijft, in zo'n zorgklasje wordt toch weer gekeken naar wat ze "mankeert".
Tot mijn grote verbazing deed dochter toen ineens de uitspraak "ja, ik weet het wel, ik vind de "ver weg school" het leukste" ... daar sta je dan, ze was ook vol overtuigd dat wij dat ook de beste school vonden, wij hadden haar onze mening nog niet verteld, maar juist gewacht of ze zelf nog met een keuze kwam, en dat deed ze dus best knap!
Nou ja, gelukkig hebben we nog een jaartje, bij de volgende oudergesprekken op school zullen we het er zeker ook met de juf en de ib-er over hebben. Als het goede gevoel bij de "ver weg school" blijft zullen we wel een vervoers-oplossing vinden, reizen moet ze immers toch.
groetjes, Tess
Spannend
hier herkenning. Ik had daar ook zo'n dilemma mee.
Reizen kan minder vermoeidend blijken dan op een school dichtbij die toch niet zo goed past. Ik heb mijn zoon ook op een verdere school 'gedaan'.
Ik ging gewoon in het begin elke keer mee om hem te begeleiden maar snel bleek dat toch de goede keus: liever leuk op school en langer reizen dan andersom. En het alleen leren reizen ging sneller dan ik verwachtte: het gaat prima nu. Niet met de fiets trouwens maar met het OV. En ja, als je kind dat ook zegt.....zou ik niet meer twijfelen hoor!
Helemaal eens met moedermoe
Ik heb met eigen ogen kunnen aanschouwen hoe mijn zoon is opgebloeid op de school verder weg die toch het beste voor hem bleek. Eerst zat hij op een school dichterbij maar was daar niet gelukkig. Hij heeft het na wat beginnersproblemen toch maar mooi gered! En ook dat geeft weer een heleboel zelfvertrouwen.
Fijn om te horen
Moedermoe en Eira, ik denk wel eens dat ik het allemaal veel te ver zoek. Dat krijg ik nu ook al wel eens te horen, mijn kinderen zitten op een vrije basis school 13 km verderop, terwijl we een basischool in de achtertuin hebben... waarom moeilijk als het makkelijk kan wordt dan al snel geroepen. Maar mijn kinderen zijn nou eenmaal anders. De vrije school speelt daar beter op in, dan maar een stukje verder reizen. Ik heb zelf gezien hoe ongelukkig mijn zoon was op de buurtschool, dat is niet voor herhaling vatbaar! Ik ben nog steeds heel blij dat ik die beslissing heb durven nemen, ook al is het voor mijzelf niet altijd gemakkelijk met brengen en halen, de kinderen zijn er enorm opgebloeid! en dat is me heel veel waard.
Naar de middelbare school toe kan ik ze straks ook niet meer dagelijks begeleiden, en die school zoek ik dan nog verder... hoeveel zelfstandigheid kan ik vragen van ons meiske. Als de omgeving te druk is schuift ze als een poppetje overal tussendoor, blik op oneindig en geen reactie meer. Maar goed, misschien is het beter als ze als poppetje met een mp3 op in de trein zit, en daarna op school goed functioneert, dan dat ze op school steeds op haar tenen loopt maar daarna lekker snel thuis is. (nou ja, relatief snel )
Ik ben weer even terug bij mijn eigen gevoel; eerst kijken welke school het beste past, en voor het vervoer vinden we dan wel een oplossing. Eigenlijk hebben al jullie meningen me daar weer bij terug gebracht
groetjes, Tess
