Nu al gesprek over volgend jaar?

Wij deden dat op de basisschool de laatste jaren, door schade en schande wijs geworden, standaard. Elk jaar aan het einde van het jaar een gesprek met de leerkracht van vorig jaar en de nieuwe leerkracht.
Voor zo'n gesprek is het handig, als je zelf goed onder woorden kunt brengen wat de belangrijkste do's en don't zijn bij je kind. Bij onze zoon kun je in de eerste vijf minuten van de kennismaking (hij heeft adhd he, hij kan heel snel een hekel aan iemand krijgen), al zoveel kapot maken, dat je vervolgens weken bezig bent om de relatie weer enigszins te herstellen. Zonde is dat dan.

En dan

Dochter zou op de basisschool een juf krijgen die ze ook al had gehad als invalkracht. Dan kwam ze steevast thuis met alle nekharen overeind. Daar heb ik me dus echt zorgen over gemaakt. Maar zo zwart wit is het niet gegaan.
De juf bleek hele goede kwaliteiten voor dochter. Ze was namelijk kort en concreet van stof. Eerlijk en recht doorzee. Zei in een aantal crisismomenten precies de juiste logische dingen. Maar zag helaas de stress niet van dochter en begreep ook niet dat dochter echt hulp nodig heeft als ze wat vraagt en anders te hoog aangeslagen werd vanwege haar hoge cijfers. Dochter genoot wel van de speciale belangstelling van de juf. De juf ging ook mee naar de SOVA-training en maakte huiswerk met haar. Dus het is al met al redelijk afgelopen.
Zo'n gesprekje aan het begin van het jaar was echter absoluut onbespreekbaar.

Op het voortgezet onderwijs had dochter een mentor die ik zelf nogal bot vond en waar ik kromme tenen van kreeg hoe ze met migrantenouders omging. Kortom ze was niet mijn favoriet.

Echter ze bleek dochter per direct helemaal in beeld te hebben en deed echt alles goed met dochter. Ze zag de stress, ze nam haar vragen serieus, ze belde ons thuis op als er belangrijke veranderingen waren of zaken waar dochter moeite mee zou hebben. Door haar en door de 2e mentor die ze had, heeft ze een onverwacht briljant brugjaar gehad in het regulier onderwijs.

Mijn kinderen hadden een invalleerkracht op de basisschool die ook wat norsig en streng kon overkomen. Maar mijn beide kinderen hadden een bijzonder contact met deze meester die er desgevraagd ook zeer geïnformeerd over kon spreken dat hij zelf net als sommige kinderen een speciaal karakter had en hoe je dat nou deed. Daar hebben mijn kinderen ook wat aan gehad. Meestal ging de communicatie met de kinderen trouwens juist over dingen die hen interesseerden zoals de verhalen van de oude Grieken of andere typisch wat nerdy onderwerpen.

Kwetsend

Yvette, ik voel me nogal gekwetst door jouw post. Al die autisten die ook maar eens moeten leren om met verschillende mensen om toegaan......
Je hebt echt geen idee waar je over praat!!!! Ik voel me echt geraakt.

Syl

Dat zal nog weleens vaker gebeuren Syl dat iemand er niets van snapt. Je kunt er inderdaad een beetje van een afstand naar kijken en het aan de tekst zien: autisten moeten zich aanpassen. Dan weet je het wel. Geen hartzeer hoor.
Hooguit kun je dan even nadenken waarom zo'n zinnetje zo fout is en hoe je goed uit kunt leggen hoe het wel is.
Autisten hebben hulp nodig om om te leren gaan met andere mensen. En als je goed kijkt dan kun je je verbazen hoe fout sommige volwassenen omgaan met kinderen met autisme, alsof ze de handleiding niet begrijpen of niet willen begrijpen. Dus trek het je niet aan.
Als je kind groter is kun je het dan juist leren om met mensen om te gaan die je kind niet begrijpen. Hoewel het altijd heel veel energie blijft kosten en je zou willen dat sommige volwassenen ook eens 'normaal' zouden doen en een kind serieus nemen en niet straffen of onder druk zetten voor het onvermogen of onbegrip van een kind.

Yvette en syl

@Yvette, Een slechte start kan bij een kind met autisme betekenen dat er een heel schooljaar verloren gaat. Dit heeft niets met een prins-status te maken.

@Syl, Ik zou zeker het gesprek aangaan. Overigens is het bij ons op school heel normaal dat er bij kinderen-met-een-extraatje een overdracht is tussen de leerkrachten, én een gesprek met de ouders voor het begin van het nieuwe jaar.

Onze zoon heeft bijv. op dag één al een eigen plekje nodig. Dat is er dan ook elk jaar voor hem. In de loop van week één krijgt de rest ook een vast plekje, zoon trekt het dus echt niet als hij een paar dagen naar een plekje moet zoeken.

Haha

Als de post van Yverte iets bewijst, is het wel het belang van een overdracht.
Want er lopen werkelijk nog mensen rond op deze wereld, die dat een goed idee vinden. Naief uitgaan van een goede overdracht binnen de school (hahahahahaha!), lekker met een schone lei beginnen en afwachten tot het mis gaat. En dan pas gaan praten.
In alle onnozelheid niet wetende wat dit voor het kind en de omgeving (ook de leerkracht zelf!) voor een schade geeft, als het 'mis gaat'. Wat een onbenul!
Het lijkt mij zo heerlijk, om nog zo naïef, veroordelend en oppervlakkig naar scholen en zorgenkinderen te kunnen kijken als Yverte doet! Die heeft duidelijk nog niets van alle ellende meegemaakt.

Nou yvette

Fijn dat je het even zegt!
Kan ik het gesprek straks afzeggen met leerkracht en ib-er en psych, al dat gedoe! Ik ga lekker op een terrasje zitten en met mijn zoon komt t allemaal heus echt wel goed, gewoon niet zo ingewikkeld doen. Rare mammie die ik ben.

Ga volgende keer in een andere rubriek je kortzichtigheid ventileren, of kom tenminste met een fatsoenlijk betoog.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ik zou ook nu al het gesprek aangaan met de nieuwe leraar. Als je problemen voor kunt zijn door op tijd in gesprek te gaan met ouders of de leraar van dit jaar waarom zou je dan zelf het wiel nog eens gaan uitvinden? Mijn ervaring is ook dat kinderen met een "gebruiksaanwijzing" juist veel baat hebben bij een warme overdracht, maar de leerkracht ook!
Verder zou ik me nog niet te druk maken over die norse strenge meester. Mijn zoon (met klassiek autisme) heeft een strenge meester, die bepaald niet mals voor hem is, zo erg dat ik wel eens met kromme tenen heb gezeten... gaat dat wel goed... maar ons manneke loopt met hem weg! Hij is zeer duidelijk! en dat heeft hij nodig. Ga eens met de leraar praten, hoe denkt hij over autisme? staat hij open voor suggesties? heeft hij ervaring met kinderen met autisme in zijn klas? je kunt nog voor verassingen komen te staan
Bij ons op school is het gebruikelijk dat de leraar 6 jaar bij de klas blijft. Dus hier geen gedoe met overdrachten naar een andere leraar, en zoon doet het al 4 jaar prima bij de strenge meester
Dochter gaat nu naar het vo, en moet na 4 jaar afscheid nemen van haar juf... dat gaat nog wel wat traantjes geven denk ik. De overdracht is al geweest, juf heeft een gesprek gehad met haar nieuwe meester (die zal ze de komende 2 jaar hebben) en is heel positief! (mijn dochter heeft pdd-nos, en ook een rugzakje dus)
Het blijft spannend met onze kids...
Ik hoop voor jou zoon dat de nieuwe meester orde en rust in de klas weet te krijgen na deze woelige periode. Uiteindelijk zitten dan alle kinderen beter in hun vel, en kan ieder kind voor zich ook beter tot leren komen.
groetjes, Tess

Het is ook een test

Twee jaar geleden was de leerkracht van volgend jaar uitgenodigd bij het afsluitende overleg met de AB'er. Ze kwam niet, want dat was onzin: ze wist alles zelf al, kon prima met zorgenkinderen omgaan. Nou, dat werd me een jaar zeg! En zo onnodig. Achteraf bezien had ik toen al over een andere school moeten gaan denken. Dus naar aanleiding van dat gesprek (en of het wel plaatsvindt) kan je wat meer conclusies trekken dan alleen op basis van de reputatie of het uiterlijk van de leerkracht. Misschien valt het wel enorm mee en zorgt een strenge meester voor meer rust in de tent, zodat je zorgenkind kan opbloeien.

Ja evanlyn!

Wat een goed punt.
Iedereen die enigszins competentie heeft op het gebied van stoornissen, zou zo'n gesprek graag willen. Zou de noodzaak ervan inzien. Zou er blij mee zijn. Dus als die leerkracht dat gesprek niet nodig vindt, dan weet je al, dat hij absoluut onwetend is. En dat is waardevolle informatie.
Als je toch al op de wip zit, kun je dan naar een andere school gaan uitkijken. Als je dat niet zit, kun je (samen met een zielsverwant in het team?), een plan van aanpak maken. 'Hoe helpen we ons kind deze klas door.'

Natuurlijk praten

Al weet de leerkracht nog zoveel over ontwikkelingsstoornissen, de leerkracht weet niets van het specifieke kind. Wat betekent het voor desbetreffende leerling? Waar zie je het aan? Wat helpt? Dat staat in geen enkel boekje, ouders zijn de enigen die dat kunnen weten.
Als leerkracht moet je dus zo'n gesprek juist heel erg op prijs stellen, om dat te willen ontlopen vind ik een erg gemiste kans. En inderdaad, dan weet je zeker dat je een pittig jaar tegemoet gaat.
Een ontwikkelingsstoornis is helaas niet hetzelfde als prinsjesgedrag. Ieder mens, groot of klein, heeft recht op aanpassingen die nodig zijn voor haar/zijn beperking. Je haalt geen beesten in de klas voor het allergische kind, je zorgt voor de juiste hulpmiddelen voor het kind met een functiebeperking, en zo zorg je ook voor adequate begeleiding voor het kind met een ontwikkelingsstoornis. Zo simpel zou het moeten zijn, altijd en in iedere klas.

En dan heb je een gesprek

en dan geef je dingen aan, en dan knikt de juf braaf ja en amen en ..... doet vervolgens toch lekker haar eigen ding.... En zit je alsnog met je handen in het haar en kun je alleen maar, net als ik, afwachten en duimen voor een cluster 4 in de hoop dat je kind dan eindelijk eens begrepen wordt.....

Dankzij

de posting van Yverte is mijn draad lekker vol
(verwende) auti-prinsjes, die maar eens hun flauwekul moeten afleren .... dat is in de trant van 'alle gehandicapten parkeerplaatsen vlak bij ingangen van winkelcentra afschaffen, want zo leren die mensen nooit lopen.' Beetje raar gewoon en misschien alleen maar lekker hatelijk om iedereen hier een dauw te geven. Geen idee wat haar probleem is.

Iedereen bedankt voor de input. Een strenge leraar hoeft niet persé nadelig te zijn. Maar mijn zoon ziet er zelf erg tegenop, vandaar mijn zorgen. Ik heb een beetje rondgevraagd naar ervaringen met deze man en ik ben er niet gerust op of hij de souplesse kan opbrengen die nodig is. Een goede test is het inderdaad of hij een gesprek vooraf belangrijk genoeg vindt.
Wisselen van school is trouwens geen optie. Hij gaat naar groep 8, dus de laatste bs loodjes. Op zich is een strengere leraar dan ook wel een goede oefening voor het VO en dat heb ik hem ook alvast gezegd. Dat hij dan meer leraren zal hebben en dat daar dan ook vast wel 1 of 2 minder aardige tussen zullen zitten.
Zijn er nog tips wat ik zal zeggen in zo'n gesprek? Vragen of hij ervaring heeft met autisme? Hoe hij daar tegenaan kijkt? De grammafoonplaat van Karmijn van stal (hij is niet opzettelijk tegendraads, hij kan er niets aan doen enz)?
En dan idd kan hij nog zijn eigen ding gaan doen natuurlijk, ook al praat je als brugman. Ik hoop echter van harte dat dat niet zal gebeuren. (en Anna ik hoop voor jou dat het op de andere school beter zal gaan).

Kleine dingen

Het zijn de kleine dingen die het doen. Dat leggen wij altijd uit. Leerkrachten moeten dus niet denken dat het om 'wiswasjes' gaat. Zo gauw iemand dat woord gebruikt, gaan wij 'the tipping point' van Gladwell uitleggen. Want zo werkt het bij onze zoon. Kleine dingen zijn de keerpunten die zijn vertrouwen in de volwassene kunnen maken of breken.
En we spreken altijd af, dat we elkaar op de hoogte houden. Dat onderlinge communicatie essentieel is. Dat wij soms (niet te vaak hoor) zullen mailen om een bepaald gezichtspunt van onze zoon uit te leggen. De leerkracht hoeft daar eigenlijk niet eens op te reageren, het is dan vooral te kennisgeving.
En zo willen wij het ook heel graag weten, hoe het gaat. Als dingen niet lekker gaan, kunnen wij thuis, door coaching, het verschil maken. Maar dan moeten we wel echt weten hoe het gaat.

Daarom

sprong ik deze week een gat in de lucht toen ik hoorde dat dochter in ieder geval nog komend jaar en waarschijnlijk ook het jaar erna bij haar huidige juf blijft. Geen overdracht, een juf die dochter begrijpt en waar ik het goed mee kan vinden. Soms zit het mee.

Verder, ik probeer altijd zo snel mogelijk met een nieuwe juf/meester te praten, heb al vaker meegemaakt dat ik met de oude leerkracht afsprak dat er vanaf dag 1 pluswerk zou liggen en dat dat helemaal niet zo bleek te zijn want nieuwe leerkracht wilde dochter even laten 'wennen'. dan heb je dus binnen twee weken een dodelijk verveeld kind.

Mate van vertrouwen

Het is echt gebruikelijk op scholen dat er een overdracht plaatsvindt tussen de huidige en de volgende leerkracht. Niet alleen de kinderen met een extraatje maar alle kinderen worden dan doorgesproken. De vraag is: heb je vertrouwen in je school? Heb je er vertrouwen in dat je kind goed wordt overgedragen? Zo ja, zou ik geen gesprek aangaan. Want: waarom dan?
Heb je geen vertrouwen in de overdracht van de huidige leerkracht, dan kun je best een gesprek aangaan met de nieuwe meester.
Ik zou het dus laten afhangen van de mate van vertrouwen die je hebt in de huidige leerkracht, of die goed overdraagt.

Wat me opvalt

Wat me opvalt is dat een aantal mensen hier zo blij zijn met jarenlang dezelfde leerkracht. Dat is mooi! Maar poe het zal maar eens niet klikken (je weet, dat kan gewoon!), dan zit je een aantal jaren aan diezelfde juf of meester vast!
En een overdracht hoeft niet per se nadelig te zijn. Ik vind dat het bij ons gedegen gebeurt. Hoop dat ouders daar ook goede ervaringen mee hebben en daar een beetje vertrouwen in hebben.

En syl

Ik lees nog eens je eerste posting en denk: na zo'n onrustig jaar met pesten, is het misschien best goed om een wat norse, strenge meester voor de klas te hebben!
Ik hoop zo dat het goed uitpakt voor je zoon en dat hij een fantastisch jaar heeft in groep 8!

Och geerke, vertrouwen

Als moeder van een zorgenkind, heb ik door schade en schande geleerd om heel erg voorzichtig te zijn in het vertrouwen van mensen die invloed op het welzijn van mijn zoon hebben. Ik vertrouw wat dat betreft niemand meer zo maar. Ik moet mensen echt persoonlijk leren kennen, weten wat ze kunnen, denken en verwachten van mijn zoon, voor ik ze maar een beetje vertrouwen kan geven. Mijn zoon heeft het echt nodig, dat er ouders voor hem zijn, die hem beschermen. Daarbij hoort een kritische, realistische blik.
Wat zou dat mooi zijn inderdaad, als je als ouder van een zorgenkind erop kunt vertrouwen dat er gedegen wordt overgedragen op de school van je kind.
Maar helaas gebeurt dat veel en veel te weinig. Ik ben echt de enige niet die daar zeer negatieve ervaringen mee heeft. http://www.steunpuntpassendonderwijs.nl/passend-onderwijs/ouderbetrokkenheid/ Ook balans adviseert om Zelf als ouder het initiatief te nemen tot een gesprek en dus niet van zo'n overdracht uit te gaan. Zo weinig gebeurt het blijkbaar.
Leerkrachten hebben naar mijn ervaring, soms de neiging om erg solistisch te werken. Hun klasje is hun 'domein' en zij weten het zelf beter dan hun collega's. Wij hebben een paar keer meegemaakt dat de ene leerkracht overduidelijk geen respect had over het oordeel van haar collega en daarom niets van haar aan wilde nemen. Ook hebben wij meegemaakt dat een nieuwe leerkracht klakkeloos alle negatieve verhalen van haar collega/vriendin geloofde en ons kind bij voorbaat al labelde als 'slecht en verwend.'
Juíst leerkrachten die van zichzelf verklaren dat ze 'altijd zo goed om kunnen gaan met zorgenkinderen', die wekken mijn wantrouwen op. Als je echt verstand hebt van stoornissen, weet je dat dit een heel domme opmerking is. Ieder kind is weer anders en je zult bij ieder kind weer een ingang moeten vinden. En dan weet je dat dit iets is, wat verschrikkelijk moeilijk kan zijn. Anderen zijn weer hopeloos naïef. Die zeggen dingen als: 'Ieder kind moet met plezier naar school gaan.''Laat mij maar met een schone lei beginnen.' 'Ik wil onbevooroordeeld mijn mening over dit kind vormen.' 'Ach, laat die jongen maar een tijdje bij mij in de klas, dat leer ik hem wel af.' Heb jij niet zulke collega's?
Bij een kind als mijn zoon, ga je met zulke leerkrachten helemaal de mist in. Hij compenseert enorm, kan heel lang wenselijk gedrag vertonen. Maar bouwt dan een inwendige haat tegen de leerkracht op (hij gaat sowieso al met grote weerzin naar school). En daar kom je dan niet meer doorheen. En dan kunnen wij als ouder op het matje komen, omdat ons kind zich misdragen heeft. Dit gebeurde op de basisschool soms dagelijks.
Sinds wij de toverkracht hebben geleerd van het begrip 'PRO_ACTIEF', laten wij dit soort dingen niet meer over aan het toeval. Wij halen de kastanjes uit het vuur voor hem, voordat het mis gaat. En sindsdien zijn de 'incidenten' zeldzaam. Misschien zijn we zeurpieten, maar dat kan met helemaal niets meer schelen, wat anderen van mij denken. Ik wil dat onze zoon de kans krijgt om te groeien en ontwikkelen. Vasthoudende, pro-actieve ouders zijn daarvoor een voorwaarde.
Nu op de middelbare school accepteert de school onze pro-actieve tips (a4-tje, meer is het niet) en gebruikt deze ook. En zoon heeft zich nog geen enkele keer misdragen, in twee jaar tijd. Kun je nagaan hoe belangrijk dat is, die juiste benadering.

Ach overdracht

Juf vond een gesprek niet nodig, er was immers een goede overdracht geweest. Nu had ik alle vertrouwen in de vorige juf en er zou echt wel goed overgedragen zijn maar ik wilde toch graag een gesprek voor de puntjes op de i en de laatste bijzonderheden. Het gesprek kwam niet.
Dit schooljaar is dramatisch verlopen. Allerlei dingen die de vorige leerkrachten als vanzelf begrepen door levenservaring en volgens man door milieu, moesten deze juf verteld worden. Dat zijn tafel leeg moet zijn. Dat zijn spreekbeurtspullen even apart gezet moeten worden omdat hij er de hele tijd aan zit. Dat je directe feedback geeft. Dat je zeer goed moet overdragen aan je duo. Dat kind het niet doet om haar dwars te zitten. Enzovoorts.
We hebben iedere zes weken met een psycholoog van de Sarr gezeten om eea in goede banen te leiden. Dat geeft haar echt meer tijd gelost dan een gesprekje begin van het schooljaar al vraag ik me in dit geval af of het geholpen zou hebben.

Rosa van der Zanden

Hoi karmijn en rosa

Karmijn, maar dat zeg ik toch ook, als je geen vertrouwen kunt hebben door slechte ervaringen, onzekerheid, of je durft er gewoon niet op te rekenen, ga dan gewoon het gesprek aan.

Rosa, ik vind dat als er een overdracht geweest is en de ouder wil toch een gesprek, dat dat er dan natuurlijk wel moet komen. Omdat ik vind dat ouders altijd een gesprek aan moeten kunnen gaan. Schijnbaar hebben ze ondanks dat er overgedragen is, toch nog zo hun zorgen of vragen of aanvullingen. Het is raar en ook totaal niet slim dat ze dat gesprek gewoon geweigerd hebben. Het toont ook geen respect aan ouders. Ik denk dat je het sowieso slecht trof als ik je over die juf lees.

Geerke

Dank je voor je reactie. De puinhoop die in deze klas af en toe is, is ook de reden waarom deze man er nu voorgezet gaat worden. Ze hopen dat hij structuur brengt.
Zit jij in het onderwijs Geerke? (zoiets maakte ik op uit de posting van Karmijn). Ik zou het heel onprettig vinden als de leerkracht denkt dat ik geen vertrouwen in hem heb omdat ik een gesprek met hem wil. Ik wil alleen maar vooraf kennismaken, kijken hoe hij er in staat en hem handvatten aanreiken om crisissituaties met mijn zoon te vermijden.

Geerke

Ik snapte je wel hoor. Maar je post maakt veel bij mij los. Jij noemt het woord 'vertrouwen' en daar word ik altijd een beetje verdrietig van. Snappie? Mijn vertrouwen is toch wel erg geschaad, en dat doet nog steeds pijn. Omdat mijn zoon daar de dupe van is geworden.
Eerst, voor 2005, vertrouwde ik de leerkrachten op de school van mijn kinderen wel. Sterker nog, ik dacht oprecht dat zij meer verstand hadden van kinderen, ook van zorgenkinderen dan ik. Ik dacht dat ik op hun professionele oordeel kon vertrouwen. En ik baal echt dat ik dat heb gedaan. Vandaar dat ik in deze rubriek altijd mensen aan het waarschuwen ben. Ik wou dat ik zelf gewaarschuwd was, toen.
Je kunt nu eenmaal niet altijd op je gevoel af gaan. Soms lijken mensen te vertrouwen en zijn ze dat niet. Soms lijken mensen eerlijk en verstandig en dan blijken ze gewoon dweilen. Als het alleen over mezelf zou gaan, durf ik de gok wel te nemen. Ik wil geen cynisch wantrouwend mens zijn. Maar als het over je kind gaat, kun je dat beter wel zijn.
Ik zou dus nooit erop rekenen dat de school de overdracht goed doet.
Je kunt op twee manier ongelijk krijgen. De eerste manier is, dat je een gesprek hebt met de nieuwe leerkracht en dat je achteraf denkt: ach, dat was een beetje overbezorgd, een beetje overdreven. De schade is dan een verloren uurtje. De andere manier is, dat je GEEN gesprek hebt en dat je achteraf denkt: 'Had ik maar.' En dan zit je met de brokken. De schade is dan veel groter.
Wel een gesprek dus, ook als je de school en de leerkracht wel vertrouwt. Want better safe than sorry.

Karmijn

Karmijn wat heb jij dan vervelende ervaringen.... als je niet zeker bent, altijd een gesprek dan maar! Beter een gesprek 'teveel' dan niet terwijl het toch nodig bleek, zoals je zegt: als het niet nodig is, dan is de schade hoogstens een verloren uurtje. Daar heb je gelijk in!

Sorry, ik vind het vervelend dat mijn posting je pijn heeft gedaan want dat is nooit mijn bedoeling. Ik bedoelde met vertrouwen niet zozeer dat het slecht is als je de leerkracht voor het ovrdragen niet vertrouwt, al kwam dat misschien wel zo over in mijn bericht. Soms blijkt het heel terecht (helaas!) dat je er niet op vertrouwen kunt, dat blijkt maar weer uit jouw verhaal. Dat is wel heel erg hoor, vind ik, dat zou anders moeten zijn!