Nog een vraag over sova
Nieuw seizoen, nieuwe nick... eens zien hoe lang ik onbekend blijf. 
Zoon (10, groep 7 regulier, stempels ADHD en ook wat PDD-NOS) staat op de wachtlijst voor een SOVA-training speciaal voor PDD-Nos etc. Verder heeft hij nu voor het eerst een rugzakje. Op school wil de AB-er die kennelijk deels inzetten om groepsgewijs aan de sociale vaardigheden te werken, voor alle kinderen uit het cluster.
Maar..... zelf zie ik de toegevoegde waarde van al dat SoVa gedoe eigenlijk nog niet. Zoon hééft geen SoVa-probleem, hij is mondig, hij wordt niet gepest, hij heeft vrienden. Misschien reageert hij wel eens aan de heftige kant als hij zich aangevallen voelt, maar daar blijft het ook bij. Sociale situaties bespreken we thuis heel vaak. Meestal heeft hij dan al uit zichzelf gedaan/gezegd wat ik dan als mosterd na de maaltijd adviseer. "Je lijkt wel een recordertje van mij", zegt hij dan.
Heeft extra SoVa aandacht wel nut voor hem, vraag ik me dan af? Kan de tijd niet beter aan de leervakken worden besteed? Graag jullie ervaringen. Binnenkort moet ik namelijk met de AB-er aan tafel over het PvA.
Ervaring
Dochter heeft er zeker wel iets aan gehad. Maar meer nog was het heel goed voor de juf om te zien waar dochter tegenaan liep omdat zij op school met dochter aan de opdrachten moest werken. Dus ja, de sovatraining kan de juf helpen om jou kind beter te begrijpen.
Ter overweging
Ha, volgens mij heb ik je al herkend! 
Maar goed, zoals je misschien weet heeft onze zoon met adhd ook wat kenmerken van ass. Er is weleens gezegd door een juf en een therapeut dat hij misschien wel ass zou hebben.
Omdat het met de huidige aanpak heel goed met hem ging, hebben wij daar nooit iets mee gedaan. De 'standaard'ass-aanpak (alles tot in details uitleggen, veel structuur, picto's, voorspelbaarheid, duidelijke regels) werkt sowieso zeer averechts bij hem. Hij krijgt daar vergaande gedragsproblemen van. Onze aanpak (voorspelbaar zijn, in gesprek blijven, bijsturen en bijremmen als hij het goed vindt, hem de beslissingen zelf laten nemen) werkt wel.
Maar nu is hij bijna 14, gaat naar de tweede klas. En ik merk, dat hij weinig sociale contacten heeft. Hij trekt zich terug bij leeftijdsgenoten. Hij zegt dat hij op school vriendschappelijke contacten heeft, maar die zijn alleen functioneel wat school betreft. Hij heeft wel echt contacten met klasgenoten, volgens zijn coach, dat is niet alleen omdat hij het zegt. Hij gaat ook met ze naar de winkel in tussenuren (wat officieel niet mag) bijvoorbeeld. Maar buiten school om: niets.
Als zorgzame/bezorgde moeder, zou ik het wel anders willen. En nu denk ik: 'misschien zou hij toch baat hebben bij een sova training.' Alleen krijg je hem nu natuurlijk nooit meer daar naar toe. Hij ziet zelf het probleem niet en wil natuurlijk helemaal niet een extra verplichting op zich nemen.
Als ik mijn zorg met hem bespreek, gaat hij wel meer met anderen afspreken en dergelijke, maar dat is dan om mij een plezier te doen, niet omdat hij het zelf wil.
Nou ja, een heel verhaal, maar wat ik ermee wil zeggen: een basisschoolkind kun je makkelijker een sova-training laten volgen, dan een eigenwijze puber. Dat is misschien wel handig om te overwegen. Dus als je denkt: misschien heeft het wel zin, dan kun je het beter nu doen, dan afschuiven naar later.
Oke
Dus SoVa is goed voor de juf, haha, een mooi bijeffect.
Ik zit er een beetje over te dubben dus. Ik heb liever dat de AB-er aandacht schenkt aan de leervakken. Hoe pak ik het aan, hoe overzie ik alles, dat werk.
En hij krijgt binnen nu en een jaar al een aangepaste SoVa=training met leeftijdgenoten natuurlijk. Eigenlijk vind ik het op school dan overbodig. Bovendien is het dan niet met leeftijdgenoten maar ook met bv 7-jarigen erbij.
Zeggen
Dat zou ik dan zeggen. Voor mijn zorgenkindje was een SOVA training niet zo handig, omdat hij nogal een bord voor zijn kop heeft wat betreft zijn eigen bijdrage aan situaties. En dat bord gaat echt niet weg omdat een dame of heer iets roept in een groep.
Wij hebben eerst gefocust op schoolprestaties. Toen die prima waren, kreeg hij één op één SOVA begeleiding. Soms ook samen met een of meer andere jochies. Dat waren geen rugzak-kindjes. Je hoeft namelijk geen diagnose te hebben om een probleem te hebben.
Overigens: de school beslist uiteindelijk over de aanwending van de rugzak. Maar je kan natuurlijk wel met argumenten komen.
O ja, en ik heb je ook al herkend, Pirata!
Sova versus cognitief
Wat ben ik toch doorzichtig
Ja, ik zal het zeker bespreken met school en de AB-er. Daarbij zijn ervaringen en ideeën van anderen uiteraard goud waard. Wat in mijn achterhoofd mee speelt is het draadje eerder deze zomer, dat ging over te veel aandacht voor de sociale vaardigheden die ten koste ging van de cognitieve vakken. Wat voor mij niet hoeft te betekenen dat er helemaal niets aan SoVa gedaan hoeft te worden, maar dat hoeft niet zo intensief. We doen tenslotte thuis ook heus nog wel wat aan sociale vaardigheden in de opvoeding...
Spelletjes
Onze school heeft op aanraden van AB'er spelletjes aangeschaft van het materiaal-gedeelte van de rugzak, zoals het Stop-Denk-Doe spel. De spelletjes zijn erg populair in de klas van zoon en ze blijven op school, dus IB'ers en juffen kunnen er vrij gebruik van maken voor iedereen. Voor de school is dat ook leuk.
Maar eerlijk gezegd ben ik met je eens dat de kostbare begeleidingstijd op school vooral voor het cognitieve gedeelte moet worden ingezet, omdat zoon het later toch zal moeten hebben van zijn kwalificaties. Een carrière als verkoper zit er toch al niet in, om het zo maar eens te zeggen.
Je kan er natuurlijk ook voor kiezen een kind juist thuis te begeleiden met het cognitieve gedeelte. Het is maar net waar je eigen sterke punten en die van de school liggen. Mij lukte de begeleiding bij het schoolwerk absoluut niet, terwijl het SOVA gedeelte me goed af gaat. Dus moet school zich maar concentreren op waar zij goed in zijn. Alleen is dat nu bij zoon dus niet meer zo nodig, maar dat is een ander verhaal.
