Nieuwe boek van delfos gelezen?

Leesclubje?

zelf ga ik het aanschaffen. Ben toch wel benieuwd. Als ik het goed gelezen heb gaat het ook uit van de ervaringen van ouders in Ecuador, Bosnie-Herzegovina en hier in Nederland.

Annej zelf

AnneJ zelf lijkt mij eigenlijk de beste vraagbaak, ik heb onwijs veel van haar geleerd...

Als je goed Engels leest, kun je ook naar het forum Aspies for Freedom, waar uiterst behulpzame volwassen autisten je vragen kunnen beantwoorden. Heel waardevol. Een goed boek ben ik helaas nog niet tegengekomen, al ken ik dit boek nog niet. Maar andere boeken van Delfos over dit onderwerp stemmen mij niet hoopvol.

Ik ben ook benieuwd

Mij sprak het stukje op Ouders Online ook aan; ik ben ook benieuwd.
Karin

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dit boek:

How to make school make sense, door Clare Lawrence, vind ik een goed en vooral praktisch boek. Het gaat over autistische kinderen in mainstream schools. Ze gaat alleen wel erg uit van een meewerkende school, wat helaas niet altijd het geval is.

Bedankt,

komt op de boekenlijst. Maar eerst nog dat boek van Vermeulen lezen over contextblindheid. Zo veel te doen en zo weinig tijd.

Heb je 'm al, annej?

Heb je het boek toevallig al in huis, AnneJ? Ik ben zeer benieuwd!

Besteld

De boekwinkel waar ik besteld heb is net van eigenaar veranderd met een nieuw bestelsysteem, dus kan even duren. Zodra het er is meld ik me wel.

Tegenstrijdig

Wel het boek is binnen en ik lees. Het is dubbel voor mij. Met plezier herken ik dat kinderen gedrag laten zien dat voor een veel jongeren leeftijd is en dat straf, boosheid en het corrigeren van dat gedrag het ontdekkingsproces van het kind blokkeert (pag. 39).
Op pagina 38 echter beschrijft Delfos in de 2e alinea dat we van een aantal, daarboven genoemde, gedragingen verwachten dat een kind dat 7 jaar is deze beheerst. En dan zouden we hun gedrag anders interpreteren? En dat nu gaat er bij mij niet in. Delfos noemt dat "met opzet ons te ergeren, als kwaadheid, als verzet, als slecht opgevoed. En dan gaan we het kind meestal alleen proberen te begrenzen en te corrigeren."
Ik denk dat hoe meer ik weet van het autisme van mijn kinderen hoe meer ik besef dat ook bij normale kinderen het geen opzet is om de ouders te ergeren of wat dan ook. En dat ik allergisch ben voor zaken als een kind dat zijn/haar autonomie aan het vergroten is te betichten van een 'eigen willetje' of zoiets, alsof dat afkeurenswaardig is.
Maar een opluchting en fijn dat er veel tekst in staat en voorbeelden over die verschillende ontwikkelingsgebieden.

Begrip

Eigenlijk denk ik dat het meer met de opvoeder van doen heeft en diens relatie met het kind en begrip en inlevingsvermogen van dat kind wat er aan interpretatie van onwil bij het kind ontstaat.
En natuurlijk zijn er voor mij grenzen: ikzelf ben de grens, maar ik zal toch altijd proberen eerst mij te verdiepen in het verhaal en niet botweg met consequenties gaan smijten. Die krijg je bij mijn kinderen trouwens vierkant terug, dus dat leer je in mijn geval wel af. Zo'n leerschool heeft Martine Delfos nou eenmaal niet, denk ik dan maar.

In zijn geheel, tot nu toe?

Hoe vind je het in zijn geheel, tot nu toe? Ben je al iets verrassends en nieuws tegengekomen, dat verder gaat dan het volgen van je gezonde verstand? Dat laatste is natuurlijk al fors gegroeid na jaren opvoeding van kinderen met ASS...
Ik kan me na je berichtgeving voorstellen dat het boek heel geschikt is voor een "beginnende" ASS-ouder? Zelf heb ik die eye-opener hier onlangs al gehad, toen in een draad geschreven werd over het nut van kiekeboe spelen met een kind dat al tegen de puberleeftijd aanloopt. Is het boek ook geschikt voor "ervaren" ASS-ouders (voor zover je natuurlijk ooit alles kunt weten, haha).

Gelezen

Ik heb het inmiddels meer gescreend dan gelezen. Maar ik vind het zelf een handig boek. In elk geval een overzicht op welke terreinen je kind met autisme problemen ondervind. Bijvoorbeeld worden de zintuigen behandeld maar ook dwanghandelingen en angst.
Voor mij gaat het standaard in de boekenkast bij de rest van mijn biebje op dit terrein.
Ik ga het van het weekend nog een keer goed doorlezen dan kan ik er misschien meer over zeggen maar ik laat me nog teveel afleiden door de houding van Martine Delfos in zaken waar ik natuurlijk een blauwe plek heb.
Gisteren met dochter inderdaad weer over het verstoppertje spelen gehad en mijn spijt uitgedrukt dat ik het toen niet begrepen heb en er geirriteerd op gereageerd want in dit boek wordt in elk geval beschreven dat het een ontwikkelingskans is waar je, ook al is het later, in mee moet gaan. Dus heb ik dochter voorgesteld of we nog een keer verstoppertje gaan spelen? Ze zou er even over nadenken. Maar ook een waarschuwing aan mezelf dat je meer onverwachte zaken kunt verwachten.
De psych gaf ook aan dat de beelden van haar angsten horen bij een veel jonger kind.