Niet gezellig aan tafel

in zo'n geval

Gaat praktisch boven 'verantwoord'. Is het een idee om dan maar (af en toe) voor de tv te eten?

scheiden

Ik zou ze meer uit elkaar houden. Bovendien kun je ze misschien vooraf al wat rauwkost en fruit geven zodat ze niet al te hongerig aan tafel gaan. Ik gaf mijn kinderen voor het eten rauwkost en fruit bij de tv of waar ze aan het spelen waar, in de legohoek of zo, op een tafeltje.
Maar in een tijd dat het echt niet ging at zoon altijd op zijn kamer uit eigen beweging, niet voor straf of zo. Of mocht van tafel als het niet meer ging.
Bovendien zaten ze niet naast elkaar. Ik zat er tussen. Ook geen mogelijkheid om naar elkaar te schoppen onder tafel oid.
Ook waren we rustig en stil aan tafel.
Geen hogere eisen dan allemaal wat eten.

Tv aan

Ik ken een gezin waar ook van alles speelde en waar het aan tafel ook echt niet meer gezellig was.
Die moeder kon daar ook niets meer mee en ze eten nu met z'n allen voor de tv met het bord op schoot. Er schijnen rond etenstijd allerlei comedy's op tv te komen, waar ze dan met z'n allen naar kijken. Helemaal niet verantwoord, maar who cares.
Hier speelt er niets ergs, maar voor de rust aan tafel mag mijn jongste ook gaan spelen als hij uitgegeten is. Hij weet dat dat niet zo hoort, maar wij vinden het ook prettig om even rustig te zitten.

Dendy

O en ontbijten

doen we hier ook voor de tv. Altans de kinderen, ik zit met een kop koffie achter de pc.

Dendy

Strijd om eten

Zodra je een strijd gaat leveren om eten, ben je de verliezer.

Ik zou ze allemaal een bord eten geven op hun eigen kamer.
Samen met mijn man rustig en gezellig gaan eten
Daarna de borden weer ophalen, wat er nog op ligt, regelrecht de bak in.
Als ze gezellig mee willen eten aan tafel, prima, maar dan volgens onze regels.
Zodra er weer eentje uit het gareel springt, direct someren te vertrekken graag.
Dat is mijn idee.

terug naar het doel

het doel van een maaltijd is (gezond, goed, voedzaam) eten binnen krijgen. Ik denk dat het belangrijk is om daar naar terug te gaan. Laat al die Bona-reclames van 'gezellig samen aan tafel' en al die goedbedoelde opvoedtips van 'de hoofdmaaltijden gebruik je aan tafel want dat draagt bij aan een gezond eetpatroon' lekker waaien. Kijk wat voor jou en jouw gezin haalbaar is, of prettig. Zolang voldaan wordt aan het doel (eten binnen krijgen) ben je al geslaagd.

Sterkte!

niet op de kamer

Ik zeg nooit nooit, maar ik zou mijn kinderen niet zo snel op hun kamer laten eten. Om hygienische redenen (het zijn net varkens, soms) maar ook omdat je dan het toezicht kwijt bent. Je weet niet wat ze eten, je weet niet hoe ze zich voelen, nee, dat zou niet goed voelen.

Ik ben het met knurf eens. Doel is voedingsstoffen binnen krijgen.

Ik ken inderdaad iemand

bij wie de kinderen apart aten omdat het met die 2 niet samenging aan tafel.
Zelf ben ik van de beloningssystemen, maar dat hebben jullie al geprobeerd.
Overigens vwb het voor de tv eten; of dat nu echt gezond is, daar zijn de meningen over verdeeld. Ik kan me voorstellen dat als ze (normaal) niks eten, en ze voor de tv bijna ongemerkt het eten naar binnen schuiven, dat dat een vooruitgang is/lijkt.

Hier

Wij hebben een tijd lang elke maaltijd steeds maar weer ruzie gehad. Op een dag was het opeens over en nu gebeurt het vrijwel nooit meer. Daar hebben jullie niks aan, want ik weet ook niet waar het door gekomen is. Maar het kan dus ineens over zijn.

varieert hier

Het is hier niet altijd ongezellig, maar soms wel. Ik ben wat makkelijker geworden, laat bijv. wat vaker de kinderen voor de tv eten (1 keer per week?) en eet dan rustig met partner aan tafel. Ook mag er wat vaker gelezen worden tijdens het eten, zorgt ook voor rust. Ik vind het wel 'jammer', maar het loopt hier wel zo.

Dan niet aan tafel!

Maar lekker voor de tv. Standaardregels zijn voor standaardgezinnen. Loslaten dus, dat gedoe van kwaliteitstijd en aandacht voor elkaar. Dat is voor drie ADHDers aan een tafel blijkbaar te veel gevraagd.

Onze middelste is ook een heel slechte eter (en ADHDer). Wij compenseren dat met blaadjes sla, en blokjes komkommer en worteltjes uit het vuistje. Aangevuld met Olvarit. Ze is 11....

Wat een reacties.

Het doet me goed dat het herkenbaar is! Ik merk dat ik nog steeds erg moeite heb dat mijn gezin niet standaard is en dat veel dingen vaak moeizaam gaan. Het zal nog wel even duren voor ik het geaccepteerd heb. Misschien heb ik het vroeger allemaal te veel geïdealiseerd om een gezin te hebben.
Wat het eten betreft wil ik echt dat ze aan tafel zitten. Ze eten juist nog slechter als de tv aan staat. En als we het al zouden doen dan weet ik zeker dat er weer discussie ontstaat over welk programma etc. Ze zijn zo verschillend! De puberteit zal zeker ook mee spelen hier. Twee zitten er midden in en jongste van 11 begint ook wat te puberen. Misschien gast het vanzelf weer over en moet ik doorbijten, misschien nog strenger zijn in hoe ze zich gedragen. Ik weet het niet........

Sara

Als je toch overgaat naar de tv is het makkelijk: neem een serie op en kijk dat. Wie niet wil kijken kan aan tafel gaan zitten.

Of ze echt slechter eten voor de tv weet je pas na een week of twee proberen.

Wel Sara

Je hebt 3 pubers en je vraagt je af of je niet beter kunt doorbijten, strenger zijn in hoe ze zich gedragen?

Annej

??????????

Niet puberen verklaring

Ik heb twee ondertekende verklaringen van de jongste twee kinderen.

Ik beloof mem en de rest van de familie dat ik (naam) niet ga puberen als ik 13 word, tot mijn 18e, getekend d.d. 23-4 2006

Tot op heden werkt het, dochter is 16, zoon 13.

Voorbereiden

Hoi,

Misschien heb je het allang geprobeerd wat wat soms kan helpen is om een maaltijd goed voor te bereiden (en dan bedoel ik niet het koken ). Vaak gebeurt klieren omdat er geen beter alternatief is. Bij ons heeft het wel vaker geholpen door een soort quiz onder het eten te doen. Mensje raden, raadsels oplossen enz. Zijn ze daarop gericht ipv op elkaar.

Wat wij ook een tijdje gedaan hebben omdat ieder door elkaar heen zat te praten, is een voorwerp op tafel gelegd en wie die had mocht iets vertellen. Anderen mochten alleen daarover iets vragen of reageren. Dat gaf meer rust, in ieder geval voor mij want ik moest naar vier verhalen tegelijk luisteren...

Dilap

Sara

Pubers zijn notoir bekend met de behoefte aan meer autonomie. Wil je daar meer sturing en dwang tegenover stellen dan heb je wel een probleem. Dat worden heilloze confrontaties om zes keer niets. Meebewegen en meer ruimte geven en aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid en mee laten denken lijkt me toch handiger.

Pfff pubers

Mijn oudste van 14 laat me regelmatig weten dat ze niet met 'dat' (doelend op haar zus van 8) aan tafel wil zitten. Als we dan eens aan tafel eten (meestal wijken we uit naar de bank, dat is er weer in geslopen toen we tijdelijk geen keuken hadden), klaagt ze steen en been dat 'dat eet als een varken'. Nu heeft jongste ook wel de neiging om met haar hele lijf te eten, en ze denkt er ook niet altijd aan om haar mond dicht te houden met het kauwen, dus ergens kan ik oudste wel begrijpen. Van jongste is het geen onwil, maar als oudste zo tegen haar tekeer gaat zal ze natuurlijk niet uit wellevendheid op haar tafelmanieren gaan letten.

Duidelijkheid

Misschien niet zo zeer strenger maar vooral duidelijk over wat wel en niet kan en mag. Het gezelligheidsidee zul je sowieso los moeten laten. Aan tafel is eten is nu gewoon niet gezellig. Je kan op andere momenten misschien iets inbouwen wat julllie samen kunnen doen en wat wel ontspannen is (bijvoorbeeld spelletjes spelen, een film kijken of zo)
De gezelligheid en het samen zijn hoeft dan niet van het eten te komen.

Voor de TV eten zou misschien kunnen werken maar als ze dan helemaal niet meer eten dan gaat dit het doel uiteraard voorbij. Zelfde voor iedereen apart eten.

Ik zou de kinderen zo aan tafel laten zitten dat ze zo weinig mogelijk meer fysiek met elkaar te maken kunnen hebben. Verder zou ik als regel instellen dat er aan tafel niet gepraat wordt. Dat lijkt misschien heel streng maar het zorgt ervoor dat iedereen zich kan concentreren op het eten. Misschien kan je tijdens het eten wel een muziekje aanzetten of de radio.

Een kennis van mij met 4 drukke jongens die heel dicht bij elkaar zitten in leeftijd heeft een enorme tafel. Aan elk eind zit een kind, ze eten in stilte en zij leest tijdens het eten voor. De kinderen vinden dat juist heel leuk. Kennis eet zelf vervolgens later op de avond rustig met haar man. Sinds ze deze regel heeft verloopt alles veel rustiger. Nu zijn haar kinderen nog wel een stuk jonger en voorlezen werkt misschien niet meer bij oudere kinderen.

Voor wie zich misdraagt tijdens het eten zou je een tafeltje in de hoek van de kamer zitten en dan daar verder eten.

Misschien werkt het instellen van een beloning ook wel? Dat kan bijvoorbeeld zijn dat als ze zich x avonden goed gedragen hebben dat jullie iets eten wat ze heel lekker vinden of als eten sowieso niet iets is wat ze fijn vinden kan je ze ook belonen met iets heel anders uiteraard.

Ontbijt

's ochtends zou ik trouwens niet met elkaar aan tafel gaan zitten. Kan je het niet zo sturen dat de oudste bijvoorbeeld eerst eet en dan gaat douchen en de jongsten eerst gaan douchen en dan gaan eten? Of net andersom natuurlijk? Of dat ze op een andere manier gescheiden van elkaar kunnen eten? Hier eten ze 's ochtends meestal voor de televisie en aangezien ik 's ochtends niet op mijn best ben vind ik dat prima.

Tafeltje in de hoek

Mijn puber wil helemaal niet bij de rest van het gezin zitten, dus met zo'n tafeltje in de hoek zou ze helemaal blij zijn. Het is een oplossing, en ook een waar iedereen tevreden mee is, maar of je dat nu zo moet willen?

Katniss

Jullie situatie is natuurlijk weer anders. Jij hebt te maken met een kind wat niet netjes eet & een kind wat zich daar aan ergert en dat op een niet erg nette manier kenbaar maakt. Lijkt me ook niet prettig inderdaad. Je wilt natuurlijk de jongste leren netjes te eten maar het commentaar van de oudste werkt dan dus niet echt heel opbouwend. Voor de TV eten is dan inderdaad misschien wel zo prettig. Ik hou zelf helemaal niet van voor de TV eten maar in sommige situaties werkt het wel goed. Aan de andere kant zo leert je jongste natuurlijk ook niet om netjes te eten & je oudste om wat beleefder te zijn. Lijkt me inderdaad heel lastig. Hier hebben de kinderen ook vaak commentaar op elkaar en daar wordt ik ook wel eens moe van.

Gelukkig (nou ja)

Gelukkig weten ze zich buitenshuis wel te gedragen. Jongste doet dan extra haar best om geen groente achter haar oren te smeren, en oudste is de voorbeeldigheid zelve. Ik krijg altijd van andere ouders te horen dat ze zo beleefd zijn, en zo keurig eten. Wat jammer dat ik daar zelf niet van kan genieten

bij ons helpt

vroeger eten.... (maar juist door de medicatie heeft ie vaak niet zo'n trek en komt dat als het later is...)
Geen dwang met eten, alleen duidelijke consequenties bij niet leeg eten
proberen verder niet te letten op eetgedrag; alleen als het in positieve zin kan
bij geen leeg bord : in de avonduren geen snoep/koek/chips of toch nog een kleinigheid na het extra fruit eten
eten geen onderwerp van gesprek laten zijn (tenzij in positieve zin)
als beloning van leeg bord laten kiezen wat we dagen daarna eten (met grenzen aan alleen maar ongezonde keuzes)

Losgelaten

Als iedereen (in ons gezin maar 2 volwassenen en 1 kind) in goede doen is eten we samen aan tafel 's avonds ('s ochtends alleen op zaterdag). Anders zit er iemand met een bord ergens anders. Lekker eten en ontspannen, daar gaat het om. Als het kan samen, anders niet. Gedwongen gezellig samen is alles behalve gezellig tenslotte.

Loes