Neuropsychologisch onderzoek
Al eerder schreef ik in een andere rubriek over Tangozoon en het onderzoek dat bij hem gedaan is. Gisteren uitgebreid met de orthopedagoge gesproken over de IQ-test. Hij komt dus inderdaad uit op een IQ van 74, bij een andere non-verbale test op 78. Het IQ wordt omlaag gehaald door zijn beperkte ruimtelijk inzicht. Iets wat eigenlijk al tijden duidelijk is, want op school heeft de IB-er hem ook al eens bekeken en merkte dat ook op. Hij kan bijv. geen figuren natekenen, naleggen, heeft moeite met puzzels maken en mozaieken. De orthopedagoge zei nu dat het kan liggen dat er iets in zijn rechterhersenhelft niet goed is ontwikkeld en raadde aan, als hij vast gaat lopen op school, een neuropsychologisch onderzoek aan te vragen. Wie van jullie heeft ervaring met zo'n onderzoek? Hoe ging het in zijn werk, wat werd je er wijzer van en wat zijn de kosten ervan?
We gaan eerst met school in gesprek over wat zij hem kunnen gaan bieden maar eigenlijk hebben we daar best onze twijfels over. Indertijd is er ook niets gedaan met puzzelen e.d. Hij heeft een jaar extra gekleuterd waarin ze dat allemaal niet hebben opgepakt. Maar goed, je weet maar nooit. Hij zit nu bij twee nieuwe juffen die misschien wel wat kunnen gaan aanpakken.
Tango
Als eerste denk ik dat je van de juffen niets moet verwachten omdat dit best wel 'gestuurd' moet worden. Je zoon vindt het moeilijk en zal het niet uit zichzelf doen. Ik denk zélf dat zoiets oefenen in een 1 op 1 situatie het meest wenselijk is.
Mijn dochter heeft i.v.m. met intensieve therapie ook een neuropsychologisch trainingstraject gehad en daar werden zulke zaken geoefend. Het begon met een test en daaruit werd een behandelplan samengesteld van de zwakke onderdelen. Aan het eind weer een test om te kijken of er vooruitgang was geboekt.
Omdat het een onderdeel was van die intensieve therapie hebben wij er niets voor hoeven te betalen (awbz).
Ik zou eens gaan praten met de huisarts en de situatie aan hem voorleggen. Wie weet kun je met deze uitslagen wel naar tweedelijnszorg worden doorverwezen zodat het je niet zo veel geld kost.
Vera
Zoon heeft ook fysiotherapie en ik heb de fysiotherapeute al gevraagd met dit stuk aan de slag te gaan. Ze gaat er een plan voor uitzetten. Het hoeft dus niet alleen op school.
Bij welke instelling volgde jouw dochter de therapie?
Niet rekenen op school
Vreemd dat ze signaleren dat kind vast zal lopen en daarop wachten. Dat snap ik niet helemaal. Alsof hij dan pas hulp
nodig heeft. Natuurlijk hoef (en moet) je daar niet op wachten. Mijn ervaring is dat je het zelf moet doen (van signaleren tot oppakken).
Ook met een school die dit wel op zou pakken, zou ik niet
alleen op rekenen. Zoek je eigen specialisten bij elkaar.
Fysiotherapie, misschien Sis, een tweede lijns ontwikkelingspsycholoog en wellicht een goede kinderarts. Ik weet niet in welke regio je zit?
Judith-t
Waar schrijf ik dat school heeft gesignaleerd dat hij zou vastlopen en daarop heeft gewacht? En bedoel je nou dat wij het onvoldoende gesignaleerd hebben? Of begrijp ik je verkeerd.
Wij hebben zeker dingen gesignaleerd en w.s. ook dingen over het hoofd gezien. Tangozoon puzzelde en bouwde niet thuis, wij dachten dat hij daar geen interesse in had. Dat kan toch? Nu blijkt dus dat hij hier heel veel moeite mee heeft.
Zoek je eigen specialisten bij elkaar. Ja, dat wil ik graag, maar wie zijn dat dan? Wat bedoel je met Sis? En waar vind ik een goede tweede lijns ontwikkelingspsycholoog? We zitten in Zuid Holland Noord. We hebben in ieder geval al een geweldige kinderfysiotherapeute, die zeer schrok van dit verhaal en een goed plan gaat opzetten.
En school heeft zeker steken laten vallen, dat vind ik dus wel. Omdat zij dit in groep 2 al gesignaleerd hebben en toen niets hebben gedaan, terwijl het advies van de IB-er toen luidde: veel puzzelen, gedetailleerd tekenen en figuren natekenen/nabouwen. Ondanks dat hebben ze hem maar aan laten rommelen in zijn tweede jaar groep 2, terwijl we toen ook al voortdurend aan de bel hebben getrokken. Alleen zaten wij misschien iets teveel op de schoolse vaardigheden: leren lezen en rekenen. Als ouder kun je toch ook niet alles weten? En op school zien ze toch veel meer wat een kind kan in vergelijking met andere kinderen?
Oef, tango
Tango, als ik je reactie zo lees, krijg ik de indruk dat misschien mijn reactie of de intentie daarvan verkeerd overgekomen is.
Scholen laten steken vallen, ook als er wel een rugzakje is. Als ouders is het eigenlijk een onmogelijke taak om sturing aan school te geven. Dat jullie dat hebben gedaan is een teken van jullie betrokkenheid. Dat lijkt op ons verhaal. Want je denkt dat het op school moet gebeuren. Maar je hebt als ouders inzake school zo weinig te vertellen. Je zit in een afhankelijkheidssituatie waarbij je vaak een beroep zal moeten doen op de welwillendheid van school. Dat slokt energie en maakte ons regelmatig moedeloos. Zonder dat voor kind voor elkaar te krijgen wat nodig was. Dat was pas later.
Helaas is dat vaak een gegeven en zul je zelf aan de slag moeten. Het prettige daarvan is dat er een team kan ontstaan (professionals en ouders) met sturing naar school toe ipv andersom. Uiteindelijk is school wel een professional in leren maar niet in leerproblemen bij kinderen. Zonde dat school dacht dat kind geen belangstelling had in puzzelen. Veel kinderen die slecht zijn in iets of moeite hebben met iets, zullen er niet aan beginnen.
Hoe je aan de professionals komt is een lange zoektocht voor ons geweest. Dat hoor je van veel ouders. Er is niet 1 weg: het is een oerwoud. Met veel professionals die alleen hun eigen professie zien en daarom niet kunnen verwijzen naar een ander. Je hebt het geluk dat school ook iets signaleert en je zit daar niet als ouders die weten dat er een leerprobleem is maar met een leerkracht die het niet ziet en alles afdoet als 'ach het is de leeftijd'.
Je zou je licht op kunnen steken bij Balans bijvoorbeeld, als startpunt. Waar ik het meeste aan heb gehad zijn toch wel oudercontacten (oa Balans) omdat je daar hoort welke mogelijkheden er (niet) zijn of soms zelfs een hele concrete aanwijzing krijgt waar je het beter kan zoeken voor kind. En dikke kans dat ook je huisarts niet de weg precies weet en ook maar wat doorstuurt (naast beste kunnen). Misschien heb je geluk en heeft de huisarts ook een zoektocht van nabij meegemaakt. Ik wil je niet bang maken. En uiteindelijk ben ikzelf, door hier en daar wat van mee te pikken aan boekentips, internet, ouders met kinderen met dezelfde leerproblemen (irl en op het internet), het meest deskundige geworden. De kans is groot dat jij dat ook zal moeten worden. En pas toen, kwamen wij onze deskundige tegen, via via. Onbedoeld ook nog (we waren op zoek naar iets anders). Als ouders kan je niet alles weten, natuurlijk niet. Je hebt je handen al vol aan het ondersteunen van kind zelf, waarschijnlijk.
En dan zit je op school gelijk anders aan tafel als je een deskundige achter kind hebt staan. Ik heb toch het idee dat wij en daarmee ons kind serieuzer worden genomen. Dat doet ergens ook pijn.
Want wat je nu ook in zet, probeer te kijken naar wat aan kwaliteit is. Wees kritisch en volg je eigen koers daarin. Wij hebben ondervonden dat redelijk wat kaf onder het koren is. Doe je onderzoek naar de expertise van iemand en spreek goed af wat kinds doelen zijn, wat er onderzocht wordt en waarom. Want iedereen zei het te weten en ondertussen bleek dat er met kind aangemodderd werd. Als dat duidelijk werd, lag dat niet aan de professional maar aan kind (en ouders). Voor je het weet ben je bij redelijk wat professionals langs geweest en dat staat ook niet bij elke huisarts lekker in het dossier. Ik zeg dus nu altijd dat ik 1x keer wil praten en als we er mee in zee gaan, zorg ik dat er een afspraak ligt van 10x en dan een evaluatie.
Voor wij bij onze deskundige terechtkwamen hebben wij eerst veel geïnvesteerd in fysiotherapie en logopedie en gaandeweg werd ons, als ouders, wat meer duidelijk in welke richting we het zoeken moesten. Hadden we eerst dat gedegen onderzoek kunnen krijgen, was ons een lange zoektocht en veel onbegrip en nare ervaringen bespaard gebleven. Maar dat gedegen onderzoek konden we pas krijgen toen het wat duidelijker werd in welke richting we het moesten zoeken. Want zo'n deskundige, die van een blanco vel (er is iets, maar wat?) ben ik nog nooit tegengekomen.
In welke regio zit je of geef anders je mailadres?
Ach, judith
Misschien is dit inderdaad wel zo, dat ik jouw reactie niet zo goed heb begrepen. We zitten op dit moment met zoveel vragen dat ik even niet weet waar we moeten beginnen. En van jouw laatste relaas wordt ik al helemaal niet blij. Het klinkt alsof jij jaren hebt moeten zoeken naar de juiste hulp. Wij staan pas aan het begin en hebben echt geen jaren de tijd. Tangozoon is bijna 8 en zit in groep 4. We hebben eigenlijk al twee jaar weggegooid op school, dus er moet nu iets gebeuren. Met de uitslag van dit onderzoek kan hij zo op het SBO terecht en aan een kant denk ik, laten we dat dan maar doen, maar aan de andere kant gunnen we het hem nog zo om op zijn huidige school te blijven.
Hoe oud is jouw kind eigenlijk en op wat voor school zit hij/zij? Ik ben niet echt handig in nieuwe email-adressen aanmaken en wil niet zomaar mijn mail geven. We wonen in Zuid Holland, in de buurt van Leiden.
Bedankt voor de tip van Balans, ik ga daar eens naar kijken.
Regio
Wellicht dat je kan zoeken op een gezins- of kinderpsycholoog in jouw regio die samenwerkt met een kinderarts, in jullie geval (aangezien er waarschijnlijk ook een fysieke link is). Iemand die je kan begeleiden bij onderzoek, advies inzake (leer)stoornissen mbt school- en studiekeuze. Wellicht dat Balans je daarbij kan helpen. Voor kinderen van 8 is er al best veel aan ondersteuning mogelijk. Maar je zult je eigen deskundige moeten worden. Als je het als ouders niet belangrijk genoeg vindt om je in te verdiepen, waarom zou een ander dat moeten zijn. Dat klinkt niet leuk maar is de realiteit zoals ik die tegengekomen ben. Er is weinig tot geen ondersteuning voor ouders en moeilijk te vinden.
De rest van je vragen, vind ik te persoonlijk om zomaar op het internet te plaatsen, sorry.
Succes met het vinden van de juiste ondersteuning voor kind (en hopelijk ook voor jullie als ouders).
Via via
Wij vonden hulp via een moeder op school, die zelf met kinderen werkte. Zij kon ons echt vertellen waar je moest zijn en waar vooral niet. En wij hebben onze ervaringen ook weer naar haar teruggekoppeld, zodat zij weer anderen kan helpen.
Het geeft veel rust als je iemand op de achtergrond hebt die de zaak professioneel en van een afstandje kan bekijken. En die het je ook durft te zeggen als je doordraaft, omdat je inmiddels te wantrouwig bent geworden tegenover school. Vaak kent zo iemand ook de reputaties van de scholen in je buurt. Helaas zitten wij ook in een andere regio.
