Mijn zoon
Gister heb ik te horen gekregen dat mijn zoon van 8 autisme heb.
Hij was al gedianostiseerd met ADHD.
Maar eenmaal aan medicijnen en een goede structuur kwamen er andere problemen naar voren.
Ik moet zeggen het kwam hard aan.
En ik moet het nog steeds laten bezinken.
Toen ik het vandaag aan de juf vertelde moest ik ook weer huilen.
Ik weet dat er genoeg hulp is voor me zoontje en voor ouders.
En dat school en zijn juffen ook zeker hun best gaan doen voor me zoon.
Maar toch maak ik me zorgen om zijn toekomst.
Hij heeft problemen met het herkennen van emotie.
Daardoor gaat hij door terwijl hij misschien al had moeten stoppen.
Kinderen vinden hem vaak irritant maar accepteren hem nog wel maar ja hoelang nog.
En hoe zit met relaties in de toekomst of vriendschappen.
Ze zeggen dat hij een inteligente jongen is en dus kan leren hoe hij emotie kan herkennen.
Maar vanuit gevoel zal het nooit gaan.
Ik probeer zeker positief te blijven en zal er altijd voor hem zijn en hem helpen waar nodig is.
Mijn zoon is eenmaal wie hij is en ik ken hem niet anders alleen heeft het nu een naam.
Herkenbaar
Ach…ik voel met je mee. Het is helemaal waar wat je zegt: je zoon verandert niet, hij blijft dezelfde van wie je zoveel houdt. Maar zijn bijzondere kenmerken vallen inderdaad onder een bepaalde noemer.
Mijn zoon is 3 jaar geleden gediagnosticeerd, hij is nu 13. Ik ervoer het ook als een schok, vooral omdat ik het niet eerder door had gehad. Ik wist dat er iets met hem was, maar had het nooit in die richting gezocht. Niet lang daarna kwam de opluchting: ik wist nu hoe ik bepaald gedrag kon interpreteren en kon er dus beter naar handelen. Bijvoorbeeld: hij trok zich erg veel terug. Ik dacht dat hij depressief was, maar hij bleek vooral behoefte te hebben aan rust! Aan een prikkelarme omgeving na een drukke schooldag.
Dit: “Ze zeggen dat hij een inteligente jongen is en dus kan leren hoe hij emotie kan herkennen.
Maar vanuit gevoel zal het nooit gaan.” herken ik ook. Mijn zoon heeft heel veel dingen moeten aanleren, gingen niet vanzelf. Dat je bijvoorbeeld bij het ontvangen van een minder geslaagd cadeautje niet zegt: “wat moet ik daar nu mee?”, maar toch vriendelijk bedankt 😉 En nog 1000 dingen, hij leert dagelijks bij. En weet je, uiteindelijk is het niet erg dat veel sociale handelingen “aangeleerd” zijn. Het voelde voor mij vaak als een trucje, alsof hij maar een kunstje deed in plaats van dat het uit hemzelf kwam. Maar dat doen wij in feite zelf ook. We gedragen ons in de openbare ruimte zoals dat van ons verwacht wordt, en lang niet altijd zoals we vanuit ons instinct graag zouden willen. We hebben eigenlijk allemaal “aangeleerd” hoe je te gedragen. Alleen bij ons ging dat wat meer vanzelf, natuurlijker. Omdat we dingen aanvoelen. Maar mijn zoon heeft bijvoorbeeld veel geleerd van goed om zich heen kijken, imiteren. En nu is hij waarschijnlijk de enige puber die het _nooit_ zal vergeten de buschauffeur te groeten ’s ochtends 😉 Gewoon, eenmaal geleerd zit het geramd en wijkt hij er niet meer vanaf. Je zoon heeft geluk dat hij intelligent is. Dat zal hem beslist helpen!
Ik wil maar zeggen: je kind kan nog ontzettend veel leren. Geef hem (veel) tijd, ik geloof dat het Hanne. hier op het forum was die zei: het opvoeden van een kind met ass kost twee maal zo veel energie, met de helft van het resultaat. Dat voelt inderdaad zo. Maar hoe meer geduld je hebt (en accepteert dat sommige dingen pas jaren later (goed) komen), hoe meer resultaat.
Voor het herkennen van emoties en het ontwikkelen van een theory of mind (google maar eens) zou je een TOM-training kunnen overwegen. Mijn zoon heeft het ook gedaan, ik vond het een prima training alleen niet zo aan hem besteed. Herkennen van emoties kan hij nl prima. Hij doet er alleen lang niet altijd iets mee 😉
Veel sterkte meid!
Nog een tip: bazuin het niet direct overal rond. Laat het even bezinken en bedenk dat wie je het wil vertellen en waarom. Betrek je zoon er ook bij.
Misschien handig om te lezen: “Geef me de vijf”. Zelf had ik veel aan “Autisme vanuit een ontwikkelingsperspectief”, maar dat is misschien wat taaie kost.
Bedankt
Hoi Julietta bedankt voor je reactie.
Ik vond het erg fijn om te lezen.
En bedankt ook voor de tip.
Normaal gesproken ben ik best gesloten en vertellen we dit zeker nog niet aan iedereen.
Maar ik wilde het meer van me afschrijven omdat ik er toch mee zat en dat dan voor mij een uitlaatklep is.
En alle tips en trucjes zijn natuurlijk welkom.
Het is altijd fijn met ouders ervaringen te delen zeker als je er nog nieuw in ben 😊
We gaan binnenkort een heel traject in dus de toekomst zal ons leren.
vertellen
"Maar ik wilde het meer van me afschrijven omdat ik er toch mee zat en dat dan voor mij een uitlaatklep is." Ja, dat snap ik heel goed! (heb dat zelf ook gedaan).
Ik doelde meer op mensen in je omgeving: school, familie, vrienden, buren. Mijn ervaring is dat mensen op de basisschool bijvoorbeeld er niet altijd even goed mee om kunnen gaan. Ik stuitte op rigide ideeën over wat ass is en hoe je ermee om moet gaan.
Op het voortgezet onderwijs heb ik het anders aangepakt. Alleen maar geformuleerd wat bijzondere kenmerken zijn van mijn zoon, en hoe je daarmee handig om kunt gaan. Zo neemt mijn zoon veel dingen letterlijk. Kan wel eens lastig zijn en is goud waard voor een mentor om te weten. Daar hoeft heel die diagnose niet aan te pas te komen.
O ja, het kan voor jou (en de vader van je kind) heel prettig zijn om ouderbegeleiding te krijgen, zeker als ass voor jullie een onbekend gebied is. Ik heb zelf een paar gesprekken gehad en heb daar veel steun door ervaren.
Hoi
O oké Ja er zal altijd onbegrip zijn denk ik.
En er zulke zeker mensen bij zijn wie denken het beter te weten.
En weet dat wij idd ouderbegeleiding gaan krijgen en voor mijn zoon natuurlijk ook.
Dank je voor je reactie 😊
Hey
Een kind met autisme en adhd kan ver komen met de juiste hulp. Ik heb zelf autisme en adhd en zit nu in het laatste jaar van hbo. Zonder de hulp die ik heb gehad was ik hier nooit gekomen.
De hulp van begeleiders heeft mij rust gecreeerd en heeft mij ook veel geleerd over hoe mensen reageeren en hoe ik met de drukte van school om moet gaan.
Tevens is de begeleiding een steun voor mijn ouders omdat zei hier ook terecht kunnen met vragen.
Ook heeft mijn adhd medicatie geholpen om rustig te blijven en te kunnen concentreren.
Bovendien vind ik het heel fijn dat thuis mijn uitlaat klep is. Alle energie gaat er thuis uit en als dat niet geaccepteerd wordt kan het lastig zijn.
Levensloopbegeleiding
Wij hebben het enorm goed getroffen met de hulpverlening de laatste jaren, helaas daarvoor was het de ene teleurstelling op de ander waardoor ons kind en ons gezin al vast waren gelopen voordat we eindelijk goede hulpverlening vonden en een juiste diagnose kregen....wij hebben dus ff wat intensieve behandeling en begeleiding voor ons kiezen máár zodra we weer op de rit zijn (en daar komen we echt wel!!) dan gaan we over naar levensloopbegeleiding speciaal voor autisme. Ze zijn tijdig in beeld bij spannende situaties en gaat het goed dan nemen ze meer afstand....maar komt er weer een gebeurtenis aan, nou dan komen ze vaker. Daarbij zit ook begeleiding voor het gezin.
De dames die tot nu toe geholpen hebben doen hetzelfde en het is echt zo fijn. Een appje naar ze om je zorgen van je af te zetten of de bevestiging dat dit echt voorbij gaat, een gesprekje om zelf vaardigheden te leren en uiteraad kijken door de ogen van het kind en zijn wereld voorspelbaar maken. Wij moeten overstappen omdat zij officieel niet langdurig betrokken horen te zijn en zijn meer gericht op behandeling dan begeleiding.... anders zou ik graag een relatie aan gaan voor de komende jaren, in de kennis dat ze met hem en ons door alle fases heen gaan. Ze snappen hem echt. Dat geeft de hoop die wij soms missen in alle drukte.
Je kunt ook kijken naar een zorgboerderij met specialisme autisme. Voor hem heerlijk om met leeftijdsgenoten te spelen en ongemerkt aan zijn doelen te werken. En voor jullie tijd om bij te tanken.... en hoe eerder je ermee begint hoe sterker je zelf kunt blijven....want je eigen kracht is zo hard nodig.
.....maar eerst pas op de plaats en lekker huilen. Dat mag!
Welke je hulp ook alweer zoekt - ambulante hulpverlening is zo fijn als zij naar jou en je kind komen. Dan worden de vaardigheden ingezet in jullie eigen wereld.
Sterkte
