meelezer stelt zich voor;-)

welkom

Leuk dat je je voorstelt, zodat wij ons niet af hoeven vragen wat jouw oude nickname nou weer eens was

Jippox

hihihi

En Mia, sterkte met alles. Het klinkt alsof je verstandig bezig bent.

In het begin van het diagnose traject zei mijn zus tegen me: 'Wat voor een naam ze er ook aangeven, vergeet niet, dat hij gewoon jouw lieve zoon is. En dat verandert niet.'

Dat vond ik wijze woorden.

Wat leuk

Wat leuk dat je je voorstelt, Mia. Welkom hier. Hopelijk kan je hier hulp krijgen van andere forumgebruikers als je vragen hebt.

Niet alleen m.b.t. opvoeden en in relatie tot school, maar ook erg handig voor praktische tips (huis tuin en keuken), vakantie etc.

bedankt voor de reacties!

Jippox: het viel nog niet mee, een nick kiezen die beschikbaar was
Karmijn: mooie woorden van je zus, meestal lukt dat goed, hem koesteren zoals hij is, maar ik kom zelf uit zo een rechtlijnig zwart-wit denkers gezin, dat het voor mijn familie erg moeilijk is hem te begrijpen, en mee te golven met hem zoals wij doen. En dan kom ik zelf, zoals afgelopen Kerst, klem te zitten, en ben ik weer extra blij als we gewoon met ons gezinnetje samen zijn!
Rafelkap: had dat draadje idd zien langskomen, en was erg blij met de link van Karmijn!
Suze: dank, lees ook wat mee in ouders en school en het basisschoolkind, maar ik geloof dat dit de rubriek is waar ik me het meest thuis voel

Diagnose/traject

Ik vroeg hierboven om add-tips omdat we nu eindeijk een diagnose hebben. Achteraf hebben we veel tijd verspild, vind ik.. We hebben zoon in juni laten testen vanwege leerproblemen, daarna zouden we worden doorgestuurd door het testbureau, dat duurde en duurde maar en we kwamen geen steek verder. In december heb ik contact gezocht met een vrijgevestigde kinderpsychiater en nu hebben we al een diagnose.. We zijn nu met medicatie gestart en er volgen wellicht nog gesprekken voor onze zoon met een kinderpsycholoog. Achteraf hadden we hem (en onszelf) een aantal hele zware maanden kunnen besparen!

May

hoe oud is je zoon? en hoe gaat het met de medicatie? Bij ons op school zit het probleem in het zich niet betrokken voelen/actief meedoen, wegdromen, werk niet afkrijgen...verder is automatiseren moeilijk, spiegelt hij getallen, hoewel dat steeds beter gaat. Dacht eerst zelf aan dyscalculie, maar dan moet er sprake zijn van niet-leerbaar zijn, en dat is niet het geval...maar ik denk dus dat ik langs de ha ga, om het het te bespreken...zal nog even in jouw draadje kijken of de boeken waar ik veel aan gehad heb al genoemd zijn

Herken wat je schrijft over je zoon..

Mijn zoon is 9. Thuis is hij lastig, veel woede-aanvallen, eigenwijs, heel veel discussies. School is al lastig sinds hij vier is. Hij haakt af als hij iets moet.. spelen in groep 1 en 2 ging prima, maar als er werkjes gemaakt moesten worden, had hij geen zin.. Hij is snel afgeleid, droomt voortdurend weg en heeft nooit iets af.. Gelukkig heeft hij wel vriendjes, daar ligt het probleem niet. Laatst zei hij nog 'die middelbare school, die ga ik dus echt niet meer doen'.... Humor heeft hij wel! Medicijnen lijken wel te werken, maar hij is er nog ziek van, dat is vervelend.. (zie nieuwe draadje hierboven...)

school is topsport

Voor kinderen met adhd of add (of ass) is het topsport om naar school te gaan. Het vergt echt heel erg veel van onze zoon.

Daarom is het heel belangrijk om dat te erkennen, te benoemen. Hij begreep het toen hij kleuter was, echt niet. Hij ervoer school als een strafkamp. (nu in mindere mate, maar nog steeds heeft hij moeite, hij is nu 15). Dat onvrije, afschuwelijk blije en positieve van de leerkrachten. En de andere kinderen die dit klakkeloos opvolgden en er ook nog van leken te genieten, gaf hem het gevoel dat hij in een soort van nachtmerrie zat. Hij voelde zich zo anders.

Op school vertoonde hij sociaal wenselijk gedrag. Hij was erg bang voor de leerkrachten en had aan sommige echt een enorme hekel. Vooral aan dat type dat met een (gemaakte) glimlach uren met kinderen in de kring blijft zitten en alle inzet beloont met nog meer werk. Dat type dat geen oog heeft voor die kinderen die sportdagen stom vinden en 'leuke' schoolfeesten het liefst overslaat.

Onze zoon wil best wel leren, hij wil best wel naar school, omdat het moet. Maar verwacht niet van hem dat hij er blij en enthousiast van gaat worden. Als je dat verlangt, ben je hem kwijt. Hij leert liever zelf, thuis. Maar ja, dat mag niet.

Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen: een topprestatie die eruit ziet als 'gewoon bij de leeftijd passend gedrag' (kind gaat naar school en doet daar schoolwerk) , dat wringt. Dus het is zaak om dat als ouder te zien, dat je kind een topprestatie levert.

May: humor&fantasie!

ja, hier ook een zoon met humor, het beste werkt het ook als we hem humor benaderen, maar daar ben je soms gewoon te moe voor...
Maar heb je het explosieve kind gelezen, dat is een boek wat hier op het forum vaak voorbij komt, heb ik veel aan gehad.
Hier zijn de woedeaanvallen erg afgenomen, toevallig gisteren weer wel een keertje, maar dochter heeft een vriendinnetje te logeren, en dat is dan niet makkelijk, maar voor dochter heel fijn, altijd schipperen
Zoon doet eigenlijk maar 1 clubje naast school, en dat vindt hij, nu de nieuwigheid er af is, al moeilijk op te brengen, maar verder laten we hem zoveel mogelijk vrij, hij spreekt wel graag af met vriendjes, maar de weekenden zo luchtig mogelijk proberen te houden, geen verplichtingen, maar wat op dat moment goed voelt, en dat geeft dan een aardig tegenwicht aan de tijd die op school doorgebracht moet worden!