Medicatie update

Pippin

Bedankt voor de link, ga zo even lezen

Foske

Succes er mee he! Hier gaat het deze week wee prima, even een hart onder de riem voor je! Af en toe lijkt het even weer minder te gaan, maar dan bloeit zoon weer op. Ik merk dat veel ook te maken heeft met zelfvertrouwen van zoon. Maar deze week toch weer geen driftbuien gehad, dat is zo'n verademing! Ik ben benieuwd hoe het verder dit weekend gaat en begin deze week. Vandaag zijn nl zijn neus- en keelamandelen geknipt en zijn oren doorgeprikt. Hij is er behoorlijk snel van opgeknapt maar hij mag dus ongeveer een week niet naar school. Hij voelt zich niet echt ziek, dus zal ik alle zeilen moeten bijzetten om hem een beetje bezig te houden, aangezien hij ook nog de eerste dagen niet mag buiten spelen.

En foske?

En? Hoe gaat het met de ritalin? Merk je al iets?

Een beetje

Zoon moet nog ingesteld worden dus we zijn met een halve tablet van 10 mg. begonnen. En daar heeft hij nu twee keer wat van gehad.
Gisteravond was hij helemaal over de rooie dat hij die pillen niet wou en dat hij het gesprek met de psych ook niet leuk had gevonden en er nooit weer heen ging. Een flinke reactie dus, wat ik ook wel verwacht had. Het is ook niet leuk dat je medicijnen moet slikken omdat er iets met je is en dat er over jou gepraat wordt alsof je overal de schuld van bent is ook niet leuk. Ik vind het zelf ook altijd heel vervelend om over hem te moeten praten waar hij bij is. Gelukkig kan ik hem hier in heel goed begrijpen want ik ben zelf net zo en zou ook zo reageren. Ik kan dus ook heel goed tot hem doordringen dat er van schuld helemaal geen sprake is en hem ook uitleggen dat het geen schande is om medicijnen te moeten slikken. Blij dat ik zo goed praten kan want mijn man heeft daar absoluut het geduld en begrip niet voor..
Vanochtend heeft hij zonder problemen zijn pil genomen en zei zelf ook dat hij zich rustiger in zijn hoofd voelde.
Ik vraag me af of dat zo snel kan hoor, zou dat toch niet suggestie zijn??
Pippin, ik heb je link gelezen, dat was wel even goed voor mij, dus nogmaals bedankt!

Effect

Eigenlijk werkt methylfenidaat in de gewone tabletvorm best snel hoor. Wij merkten het altijd al na tien minuten aan onze zoon. Hij was dan redelijker en kon zich beter concentreren. Nu heeft hij concerta en daarmee duurt het merkbaar langer voor het effect heeft.
Maar het effect op zoon in de vorm van gedragsverbetering en verbetering van zijn zelfbeeld (daar deden wij het voor) kwam pas na een week of vier vijf. Hij moest toch eerst een hele tijd positievere ervaringen opdoen en zijn gedrag reflecteren, voor hij beter in zijn vel kwam te zitten.
Fijn dat je wat aan het artikel had, Foske.
Onze zoon vond het ook altijd verschrikkelijk als we bij de behandelaar over hem spraken. Hij wil liever niet weten dat het soms niet goed gaat. Wat hier hielp, was dat ik steeds van te voren met hem doorsprak dat ik dat wel moet doen, dat dit nodig is om het beter voor hem te maken. Als je naar de garage gaat, werkt het ook niet als je dan niet verteld wat voor problemen je auto nu precies heeft. Zo kan de therapeut ook niet helpen als hij niet weet wat er precies speelt.
Ik zorgde wel altijd dat hij niet voor verrassingen kwam te staan. Als ik iets wilde bespreken daar, zorgde ik altijd dat hij het eerder ook al een keer had gehoord. En ik betrok hem altijd in het gesprek. Zodat het niet een gesprek werd tussen mij en behandelaar, waar zoon als lijdend voorwerp bij zat. Ik zei nooit: 'Hij deed dit en hij deed dat', maar 'Jij deed dit en toen vonden wij dat ....'
Als er heel belangrijke ontwikkelingen waren, mailde ik dat altijd voor het gesprek naar de therapeut, dan kon hij er in het gesprek wat mee, zonder dat dit onnodig confronterend voor zoon was.

Van te voren vertellen

is wel een goed idee, ik doe het altijd achteraf erover praten maar dan is het kwaad al geschiedt natuurlijk.
Ik verbaas me er wel over dat zo'n klein beetje al helpt hoor maar las ergens anders ook al dat Ritalin meteen helpt.
Ik denk nu al: waarom zijn we hier toch niet eerder mee begonnen, ik ook altijd met m'n principes.. Idd dat zelfbeeld daar noem je iets, dat zou bij mijn zoon ws veel beter zijn geweest als we eerder met medicijnen waren begonnen. Ja dat is dan weer het eerste waar ik aan denk he. Het had zoveel kunnen voorkomen wat hij nu wel meegemaakt heeft en waardoor zijn zelfbeeld helemaal waardeloos is.
Ik kom zelf uit de nogal alternatieve hoek en dan wordt je grootgebracht met het idee dat medicijnen onnatuurlijk is. Dat dat zo lang door kan werken in je gedachtengang is eigenlijk ongelovelijk.
Mijn zus heeft ook een autistische dochter, zij is nu volwassen en zit in een tehuis voor verstandelijk gehandicapten terwijl ze daar niet thuishoort want ze is dat niet, heeft zelfs een hoog iq..
Mijn zus is nooit met haar naar iets als Accare geweest en heeft de reguliere gezondheidszorg altijd weten te mijden. Maar als ik zie wat er van haar dochter geworden is.. het is gewoon triest.

Foske

Hey, denk je ook aan je eigen zelfbeeld? Het is helemaal niet stom dat je zo lang mogelijk gewacht hebt met het geven van medicijnen. Je doet als ouder wat je op dat moment, met de inzichten van dan het beste lijkt. En achteraf denk je dan misschien wel eens: 'Als ik dat had geweten, had ik het anders gedaan.' Maar dat is wijsheid achteraf. En daar mag je jezelf nu niet op afrekenen.
Tenminste, zo redeneer ik dan maar. Wij hebben in het verleden ook dingen niet nagelaten, die we wel hadden moeten doen, of eerder hadden moeten doen. Maar ik denk dat iedere ouder dat wel kan zeggen.
Als ik had geweten dat mijn dochter zo raar van die bank zou vallen, met een gat in haar hoofd, had ik het nooit goed gevonden dat ze daar ging staan.
En met zorgenkinderen is het allemaal nog veel moeilijker. Kijk eens hoe iedereen hier aan het zoeken is, aan het leren is. Dat komt doordat het allemaal zo onduidelijk is. Niemand kan zeggen wat 'goed' is. Niemand weet wat de gevolgen zullen zijn van beslissingen die we elke dag opnieuw moeten nemen. Helaas kunnen we zelf de professionals niet op hun mooie blauwe ogen geloven. Het is allemaal een grote zoektocht.
Neem jezelf niet teveel kwalijk. Je doet wat je kunt!
(Ha, weer zo'n post die ik aan iemand anders schrijft, maar die ik zelf ook in mijn eigen zak kan steken ))

Zeg, hoe gaat het met de nieuwe medicijngebruikers?

Zie onderwerp! Ik vraag me af hoe de zaken er nu voorstaan, vooral bij Foske.

Hier

gaat het nog steeds geweldig!
Vanmorgen zijn we op controle geweest bij de kinderarts en ze mogen nu ook smiddags een hele, ipv een halve.
Dus 2 keer 10 en 1 keer 5 mg per dag.
Als we willen mogen we in het weekend minder geven, of zelfs niks, en als ze savonds iets belangrijks hebben zouden we de laatste ook een hele van kunnen maken.
We zijn erg tevreden, en vooral op school zijn ze ook erg blij. De jongens zelf geven aan dat hun hoofd veel fijner voelt. Op school kunnen ze zich beter concentreren, oudste kan nu ineens wel in groepjes werken want voorheen gewoon niet ging, en heeft minder aanvaardingen op het schoolplein. Ook middelste heeft op het schoolplein met buitenspelen minder "last" van zichzelf, en dus andere ook niet van hem.
Kortom! wij zijn vreselijk blij met de medicatie, we genieten van elkaar, en de heren halen in op school waar ze al die tijd niet aan toe kwamen.
We wachten nu met spanning de entreetoets van de oudste af, omdat hij tot nu toe alle cito;s heel laag scorde terwijl zijn toetsen gewoon in de klas wel altijd zeer goed zijn.

groet, polly

Guinevere

Wat leuk dat je dat vraagt!
Het gaat goed hier. We zijn aan het opbouwen en zoon is rustiger dan ooit. Geen scheldpartijen, geen opgefokt gedrag, hij is beter aanspreekbaar, beter te corrigeren.
Ik vind het bijna eng dat het zo goed werkt..
Maar ben er wel blij mee want het geeft ons de rust die we zo hard nodig hebben. En hem ook want hij vindt het zelf ook heel fijn dat de onrust uit zijn lijf is.
En nu moeten we heel hard aan zijn zelfvertrouwen werken, hem sterker en weerbaarder maken. Ik denk dat dat nog wel een lange weg is maar we hebben nu een goed hulpmiddel.