(lichte) ADD...medicatie, brugklas..
Beste forummers,
Ik lees veel mee, maar stel zelden een vraag...nu dan toch een dilemma..mijn zoon zit op een VWO+, groep 4 ADD gediagnosticeerd, echte beelddenker, IQ test 140 verbaal voor wat het waard is op die leeftijd, wel VP-kloof, 105 performaal (hoop niet dat ik het nu verkeerd om zeg, iig snelle computer met tragere printer) en uiteindelijk (tegen mijn zin) aan de medicatie. Medikinet kort werkend, dus 2x per dag voor 4 uur. Alleen tijdens schooltijden, niet in de weekenden en vakanties, per keer 7,5 mg. Ik geef meteen maar ff mee....ik was en ben geen voorstander van medicatie, maar zie wel dat hij er op de basisschool qua concentratie zeker wel baat bij had. Maar nu...hij krijgt er aversie tegen...neemt het structureel tussen de middag niet, en eerlijk....ik zie in zijn toetsen geen verschil tussen de middag en de ochtend. Hoor ook niks van school. Ik zie wel dat hij hard moet werken, plannen en zelfstandigheid is lastig, maar met zijn huidige stand gaat hij wel over (1x5, 3x6, 5x7 en 3x8, best mooi rapport dus). Ik twijfel dus of we het een tijdje zonder moeten proberen. Temeer omdat ik al weken de middagdosis ongeroerd terug krijg. Al een wek of 8. Ex (waar ik een zeer goede band mee heb, betrokken vader!) wil de stap maken naar 8 uur werkende medikinet omdat zoon zijn middagdosis niet neemt, terwijl ik juist denk...misschien maar ff gewoon zonder...ik weet dat elke situatie anders is maar toch,...iemand tips, ervaringen of wijsheden?
ter aanvulling..
Nu in het eerste jaar..
Overleggen?
Met de arts die het voorschrijft? En aan zoon vragen waar zijn aversie zit.
Hier een kind dat stopte met Concerta omdat hij er zo'n "strak gevoel" van kreeg in zijn hoofd. Inmiddels bleek hij oud genoeg om zichzelf wat beter aan te sturen en kelderden zijn resultaten niet dramatisch.
Tsja...
Als hij zonder kan, kan hij zonder. Hij kan natuurlijk later weer beginnen, als dat nodig mocht zijn.
Maar even ter overweging. Ik heb een vergelijkbare zoon, alleen iets jonger. Hij slikte 10 mg (ritalin, alleen in de ochtenden, op schooldagen) en gaf halverwege groep 6 aan dat het niet meer lekker werkte. Nu is het opgehoogd naar 15 mg en is hij er weer tevreden mee. Dus ook bij hem was het verschil zonder en met niet erg groot, maar dat werd weer groter toen hij een hogere dosis had.
Ik kan de medicijnen trouwens prima accepteren. Was moeilijk, in het begin, maar hij is er zelf erg blij mee, omdat het veel beter voelt, en dat maakt het voor mij ook makkelijker.
dank Vogel
ja, overleggen met de arts lijkt en is wellicht logisch...tis alleen dat we vorig jaar van de behandelend arts zijn overgeplaatst naar de huisarts...bezuiniging in de jeugdzorg...makkelijke gevallen terug naar de huisarts. Zoonlief is 'makkelijk geval'. Op zich was ik daar bij mee, maar hij doet niet meer dan wegen, bloeddruk meten, herhalingsrecept....dat soort zaken. Stoppen kunnen we altijd zelf, andere dosis of ander medicament betekent opnieuw de molen in waar we uitgezet zijn...is op zich geen issue, wat moet dat moet, maar ik ben er niet zo zeker van dat dat moet...
dank tijgeroog..
...ik deel je gevoel. Ik was echt tegen maar zag op de basisschool echt dat zoonlief er baat bij had. En dus acceptatie als gevolg. Nu zie ik zoonlief hard werken, en zonder mijn begeleidende hulp lukt dat nog niet, maar ik zie en hoor geen verschil tussen zijn resultaten in de ochtend met medicatie en de middag zonder. Het is een zeer vroege leerling, en ook nog wat kinds, plannen is voor alle pubers lastig...is medicatie dan een oplossing?
stoppen
Ik zou er voorlopig mee stoppen. Je zoon heeft er aversie tegen en zijn resultaten lijken er, met het huidige halve gebruik, niet onder te lijden. En mochten jullie over een tijdje toch tot andere inzichten komen, dan kan hij gewoon weer verder gaan met de medicijnen. Laat hem maar ervaren hoe het bevalt.
ja, ijsvogeltje..
dat is ook mijn gevoel..maar ik vind het zo lastig om mijn eigen aversie en vooroordeel te scheiden van wat goed voor hem is (en de rest van mijn omgeving roept).
en vogel...ter aanvulling...
Dat hoop ik dus ook voor zoon...dat het niet meer goed voelt, niet meer nodig is...maar is dat mijn wishfull thinking? Zoonlief is er iig wel klaar mee. Hij geeft aan dat het niks toevoegt en alleen maar onnodige troep is...en voor de context...ik heb mijn aversie tegen de medicijnen naar hem toe altijd bewust stil gehouden, omdat ex en ik daar een andere mening over hebben/hadden. Hij is nu ook wat zoekende, maar nog wel 'on the other side'. . ...ppff...lastig hoor...
Resultaten, stemming
Ik zou niet alleen naar de resultaten, cijfers kijken, maar ook, of juist, naar zijn stemming.
Is hij blij? Blijft de frustratie binnen de perken? Dan zou ik zonder proberen.
Het blijft een medicijn en die moet je niet nemen als het niet nodig is, toch?
Lastig
Als ook jouw gevoel meespeelt. Daarom adviseerde ik overleg met arts, die zit er iets minder emotioneel in natuurlijk, maar ik kan me goed voorstellen dat je huisarts er niet iets zinnigs over kan zeggen. Wij zitten gelukkig nog bij het kinderpsychiatrisch centrum (voor jongste die weer ander soort medicatie heeft). Ben heel blij met de brede expertise daar. Maar weer terug de molen in is ook zoiets... en duurt eeuwen natuurlijk.
Ik zou denken: stoppen. En afspraak met zoon maken dat jullie er weer over beginnen als zijn schoolresultaten kelderen. Dat lijkt me een aardige graadmeter.
Ik weet niet hoe je relatie met zijn mentor is? Ik geef veranderingen in medicatie altijd door, dan kan school ook iets gerichter meekijken, zij zien hem de hele dag. Maar mijn zoon zit in het speciaal onderwijs, daar zijn de lijntjes misschien korter.
Opnieuw beginnen
Weet je, je maakt geen levenslange keuze. Als je iets kiest kun je elke dag opnieuw besluiten om toch voor het alternatief te gaan, beiden kanten op. En als dat dan toch niet zo blijkt te bevallen kun je terug naar je eerste keuze.
En bespreek anders eens een proefperiode. Met langer werkende medicijnen, misschien met een hogere dosering en zonder medicijnen. Alles een week of twee. En kijk na die periode eens wat hem het beste bevalt. Dan sta je ook open voor zijn weerstand tegen de medicijnen.
En helpen met plannen lijkt me bij ons lastig. Het is heel duidelijk dat onze zoon van beide kanten wat ADD-genen mee heeft gekregen...
Ik las (hier?) ooit eens dat je medicatie bij AD(H)D kunt vergelijken met zijwieltjes. Ze helpen het kind om te leren fietsen, maar na genoeg oefening met de zijwieltjes kan het zonder zijwieltjes uit de voeten en heb je ze niet meer nodig. Maar aan jullie (ons) de uitdaging om te ontdekken wanneer dat moment aangebroken is.
Gestopt
Mijn dochter is na ADD diagnose in de brugklas ook begonnen met methylfenidaat, uiteindelijk ingesteld op medikinet, werkend tot halverwege de middag. In het begin leek het me een prima oplossing, ook voor sociale "ongemakken". Maar ik vond eigenlijk dat het niet zo goed werkte. Zelf heeft ze ook nooit het gevoel gehad dat alles nou zoveel beter ging. Ze is ook eens een week gestopt om te kijken wat het haar nou werkelijk opleverde. Niet veel dus. Ook op school hebben ze meegekeken naar eventuele veranderingen. Alles ook in overleg met de psychiater.
Wat ook een rol speelde was dat ze naast aandachtsproblemen ook zeer ernstig dyslectisch is (leesproblemen, spelling gaat redelijk goed) en veel moeite heeft met automatiseren en schakelen tussen verschillende cognitieve vaardigheden. En dat is niet te verhelpen met medicatie, hooguit iets de vergemakkelijken door een betere focus (door medicatie dus).
Ze heeft er 1,5 jaar mee rondgelopen. Uiteindelijk gaf ze aan te willen stoppen omdat ze weinig contact maakte met nieuwe klasgenoten door de werking van de medikinet. Ze merkte er dus toch wat van maar dan in negatieve zin. Ik heb het zo gelaten en het gaat eigenlijk prima met haar. Ze groeit en bloeit en automatiseren en schakelen gaat met name bij vakken als wiskunde een stuk beter. Mijn gevoel zegt dat ze over bepaalde dingen heen groeit (ze is nu 15). Over dyslexie kun je natuurlijk niet heen groeien en dat merk ik ook. Ik zou wel eens willen weten hoe de wetenschap over pakweg 20 jaar hiermee omgaat. En of de diagnoses dan nog net zo zijn als nu. Voor een heleboel mensen is diagnose en medikatie een prima oplossing en ik ben er zeker vóór, maar voor haar op dit moment niet zo geweldig.
Mar71
Tip: verdiep je eens in omega 3-vetzuren. Wie weet is dat nog een mogelijkheid waar je zoon (en jij) achter kan staan.
Er zijn steeds meer (wetenschappelijk onderbouwde) aanwijzingen dat dit op termijn de concentratie en het werkgeheugen verbetert.
Belangrijk is dat je hoog genoeg doseert, en een lange adem hebt. De onderzoeken die ik recent las, meten het resultaat na een maand of 4.
Google op polyunsaturated fatty acids, add, adhd, omega 3 et cetera.
Dank allemaal...
...voor jullie reacties en het delen van jullie ervaringen. Ik vind het lastig om in te schatten wat de medicatie met de stemming van zoon doet. Ik werk full time en de medicatie is uitgewerkt als ik thuis kom. En dan is het een heel blij, stabiel, fantasierijk kind. Eigenlijk nooit somber, dwars of knorrig. In de weekenden, vakanties en vrije middagen gebruikte hij sowieso al nooit. Het is puur voor het concentreren op school. Hij heeft zelf altijd aangegeven zich niet anders te voelen, maar op de basisschool gaf hij nog wel aan dat het concentreren wel wat beter ging. Maar nu geeft hij aan dat het niks uit maakt en best wel goed gaat zonder. Tja, de middelbare is natuurlijk een hele andere omgeving dan de basisschool. Misschien wat inspirerender...Zoon wordt ook ouder dus wellicht kan hij er gewoon beter mee omgaan of 'groeit hij erover heen'. Zijn schoolresultaten zijn best goed. Ja, het VWO+ is best pittig voor hem hoor, maar als het uiteindelijk niet lukt dan ligt het meer aan zijn eagerness om te leren dan aan de ADD, heb ik het idee. Hij is al snel tevreden met een 6 en een werkstuk dat mimimaal 6 kantjes tekst moet bevatten zal hij niet snel uitbreiden tot 8 kantjes 
. Ik denk dat zijn vader, ik en zoonlief er dit weekend maar eens rustig over moeten praten. Misschien ook nog met de huisarts. Ik neig er zelf wel naar om het gewoon een tijdje zonder te proberen (maar besef me dat mijn hoop dat hij er ooit mee kan stoppen meespeelt natuurlijk)...het is inderdaad geen definitieve keuze, zoals al gezegd....nogmaals dank allemaal!
Aleid
Dank voor de tip! Ik heb er wel vaag over gehoord maar me nooit echt in verdiept. Ga ik doen!
vraag school
Vraag docenten/begeleider/leiding op school hoe zijn werkhouding en gedrag tijdens de lessen is. Als er op dat vlak ook niets aan de hand is, kun je de medicatie misschien inderdaad stopzetten of verminderen.
Vertrouw op je zoon
Mijn zoon is pas aan het einde van de brugklas begonnen met medicatie (lage dosis 20 mg langwerkend Medikinet). En o wat helpt het hem! Ik vind het ook drie keer niks, maar hij wilde het graag en ik zie hoeveel beter het gaat. Hij zit wel op de helft van de mg die hij zou moeten hebben. 2 dagen hoger geprobeerd, maar hij voelde zich daarbij niet zichzelf.
Ik zou vertrouwen op je zoon. Hij is op een leeftijd dat hij hier zelf over kan meebeslissen, tenzij het problemen op gaat leveren. Een tussenweg is misschien een lage dosis langwerkend Medikinet of overdag niks en na school voor het huiswerk een lage dosis kortwerkend medicijn (bv Ritalin). Dan komt in ieder geval het huiswerk goed. En dan thuis en op school goed in de gaten laten houden en duidelijke afspraken maken met je zoon wat je van hem verwacht.
mijn zoon
Mijn puberzoon krijgt ook een hele lage dosis Medikinet. Alleen op schooldagen of op dagen dat het niet gaat zonder.
Dat gaat behoorlijk goed. Hij krijgt ook 20 mg, volgens mij is dat heel weinig, 50? zou normaler zijn. Hij zit al jaren op deze dosering, inmiddels is zijn gewicht verdubbeld maar dit gaat nog steeds goed.
Op vrije dagen krijgt hij soms 2,5 mg methylfenidaat, als hij moeilijk te handhaven is merken we zelfs daar al resultaat van. Dat is dan zijn "zijwieltje" en daarmee lukt het dan wèl. Werkt uit na een aantal uren, maar dan is hij meestal opgeknapt.
