Lang verhaal over schoolcarriere dochter bijna 17

Wat wil ze zelf?

Dat vind ik toch wel vreemd voor een school voor kinderen met autisme dat de kinderen eerst een vraag moeten formuleren en het initiatief nemen om die ook te stellen. Dat is juist het probleem met kinderen die vaak ook nog eens komen van een vastgelopen situatie waar de angst om iets te vragen of te zeggen alleen maar toegenomen is. Afgezien van het feit dat ze vaak zaken ook niet goed onder woorden kunnen brengen en daar jou hulp bij nodig hebben.
Maar is er geen tussenoplossing mogelijk? Deels op school, apart zitten en zelf werken op school aan een vak dat ze goed zelf kan doen en deels thuis werken om de klas te ontlasten?
Deelcertificaten een hele goede. en al doet ze dan 2 jaar over het laatste jaar dat is altijd nog efficienter dan weer een mbo opleiding van 4 jaar waar ze mogelijk ook nog helemaal niet aan toe is.
Maar wat wil ze zelf? Ik zou haar de opties goed uitleggen, samen met school puzzelen en kijken waar de opties liggen.
Mag ze in de klas iets in haar handen houden, breiwerkje of ander speelding, als ze te veel afgeleid wordt, mag ze even weg als de spanning teveel wordt om een rondje om de school te rennen?
Waar heeft ze eigenlijk last van in de klas? Kan daar niets mee gedaan, zelf of met de leerkrachten?
Wil ze de overstap naar het MBO maken? En waar liggen dan haar talenten?

medicijnen

slikt ze medicatie om haar adhd-impulsiviteit in banen te leiden, haar motivatie/beloningssysteem te'trainen'? ik merk dat oudste (ADD, 15, lichte asperger) echt enorm veel beter zichzelf kan sturen sinds hij concerta slikt. En als het 'uitgewerkt' is of als hij eens zonder is, dan zie ik wel het 'dromerige' terugkomen, maar de routines die erin gesleten zijn in de afgelopen maanden leveren toch een soort zelfdiscipline op die hem hopelijk op het 'goede' pad houdt.
gr Angela

huiswerkinstituut?

Is het een optie om haar naar huiswerkbegeleiding te laten gaan? Mijn jongste gaat 5 middagen per week. En we merken dat hij daar véél beter tot leren komt dan thuis.

mbo

Heeft ze enig idee wat ze 'later' wil gaan doen? Heeft ze interesse in een bepaalde richting? Als dat zo is, zou je kunnen kiezen voor een betreffende MBO. Ik zou dan gaan voor niveau 3 in eerste instantie, zodat ze meer praktisch/uitvoerend bezig is met hetgeen ze leuk vindt. Doorstroom naar 4 is vaak te doen en daarna eventueel HBO (wellicht dat ze tegen die tijd wat leerbaarder is). MBO is ook net iets minders schools dan een VO.

dank voor de reacties!

Wat fijn

Een van de dingen op school nu is dat de docenten niet zien dat mijn dochter zich inzet. Voorbeeldje: Als ze moe is, gaat ze bijvoorbeeld voorover op de tafel liggen. Dat komt niet erg gemotiveerd over. Hebben we al eerder besproken, met haar afgesproken dat ze dat niet meer doet. Van buiten rechtop zitten, van binnen slapen. Zoiets gaat een tijdje goed, maar dan vergeet ze het een keer of probeert het gewoon. En dan is zo het oude gedrag weer terug. Als er niet voortdurend opgelet wordt, herinnerd wordt en als er geen onmiddellijke consequenties zijn voor ongewenst gedrag, dan gaat het mis.
De school wil best rekening met haar houden, als zij zien dat dochter ook haar best doet. En dat zien ze niet. Ik begrijp dat best, want dochter is een hele leuke maar ook een heel lastige. In de zin van: veel kan ze prima, maar sommige dingen niet. Het bekende gedoe dat mensen denken: als je A kan, kun je B ook. Extra lastig: het is ook een type dat als ze ziet dat ze ergens mee weg kan komen, ze dat zeker gaat proberen. Dus in sommige gevallen is het bij haar onmacht, in andere is het kijken of het kan. Ik heb dat na al die jaren ouderschap vrij goed door, maar voor docenten is dat heel moeilijk.
Je moet haar ruimte geven, maar niet teveel. Soms moet je haar vrij laten, soms moet je streng zijn. Maar dan wel weer streng op de juiste manier, anders krijg je een heftig conflict.

Ze slikt geen medicatie maar dat gaan we nu - ten einde raad - proberen.

Wat ze wil, een hbo opleiding, weet ze wel. Maar daar komen... Het is moeilijk met haar hierover praten omdat ze gesprekken heel vervelend vindt. Na een minuut of 5 kan ze het niet meer opbrengen, aandacht verslapt, liefst beweegt ze zich langzaam en onopvallend de kamer uit ...

Begeleiding heeft ze 2x per week thuis vanuit ZIN. Wij ouders en begeleiding vinden dat ze de laatste jaren enorm vooruit is gegaan. Maar het is jammer genoeg niet snel genoeg om school bij te benen.

Ik denk dat een mbo opleiding beter bij haar past en dat ze dat misschien leuker vindt. Want het is geen kind dat school en huiswerk ook maar een klein beetje leuk vindt. We zijn ook met haar naar een mbo geweest die ze eventueel als vooropleiding voor die hbo die ze graag wil zou kunnen doen. Maar zij ziet dat niet zitten. Want dat duurt 4 jaar en deelcertificaten zou alleen nog volgend jaar kosten. Ik ga er van de week proberen weer een gesprekje over te voeren.

Nogmaals erg bedankt voor het lezen en reageren.

Gesprekje

Mijn zoon heeft ook een tijd gehad dat hij nauwelijks aanspreekbaar was omdat hij zo overprikkeld raakte. Dan mailde ik met hem vanuit de computer in de keuken. Zo kort en concreet mogelijk. Een onderwerp per mail waarvan het onderwerp of de vraag al kort in het onderwerp stond.
Voor een dialoog heb je wat geduld nodig, maar als alleen al je aanwezigheid en je praten, vaak toch te veel woorden en te veel emotie in je stem, te hard binnen komt kun je dat omzeilen op die manier.
Zoon gaf dan soms direct, soms later antwoord via de mail.

medicijnen

Over studie- of schoolkeuzes kan ik niet echt iets bijdragen uit ervaringen, maar wat medicijnen betreft dus wel (i.v.m. oudste zoon).

Het voordeel van medicijnen is dat het haar succeservaringen kan opleveren, naast de andere voordelen die ik al eerder gaf. Wat is de reden dat jullie daar niet eerder mee begonnen?

Als ze m.b.v.medicijnen zelf merkt dat ze mdoelgerichter kan zijn, kan dat echt een eye opener zijn. En het kan haar dus helpen om zaken op orde te krijgen, routines aan te leren die ze prettig vindt. Die begeleiding zal dan ook effectiever zijn.

Ik zou eerst inzetten op medicijnen in de huidige omgeving, en dan als de rust 'indaalt', haar helpen nadenken over andere school/studie etc.

gr Angela

Gesprekje

Hoi Anne,

Het is meer dat zij het heel moeilijk vindt om haar aandacht bij het gesprek te houden. Praten over zichzelf vindt ze saai (ik denk: moeilijk) en het duurt al snel te lang. Maar je idee is zeker het proberen waard, dank.

medicijnen

Hoi Angela,

Toen zij op 11jarige leeftijd haar diagnoses kreeg werd meteen geroepen: medicijnen! Ik begreep de argumenten voor, maar besloot toch tegen (niet alleen, maar in overleg met kind en wederhelft). Want dochter had alleen problemen op school, niet daarbuiten. En het bekende: "het is zo druk in mijn hoofd" heb ik van haar nooit gehoord. Zij had zelf geen last van hoe ze was, maar de omgeving kon er niet mee omgaan. Daarom hebben we geprobeerd de omgeving zoveel mogelijk aan te passen.

Nu ze bijna 17 is, voelt het voor mij anders dan toen ze 11 was. Bovendien wil ze zelf wel medicatie proberen en ik vindt dat het vooral toch haar beslissing moet zijn. Het zou geweldig zijn als het haar zou helpen!

druk in hoofd

dat is denk ik toch een wijdverbreid misverstand, dat dat een symptoom zou moeten zijn om de medicijnen te laten aanslaan.
De kinderpsychiater gaf aan dat de dopaminehuishouding, die 'verstoord' is (of in ieder geval: anders is dan gemiddeld) bij ad(h)d, op diverse manieren invloed heeft. DUs ja, 'concentratie', maar zeker ook 'motivatie/beloningssysteem'. En dat laatste blijkt bij mijn oudste dus sterk te verbeteren onder invloed van de concerta. Je kunt er miscshien over twisten of een concentratieprobleem niet gewoon een motivatieprobleem is , maar vooral de kick die hij kreeg (en krijgt) als iets af is, en/of gelukt is, die helpt hem om te zien waarom hij bepaalde dingen zou moeten doen. Het is dus een soort 'zelfsturing', hij kan zichzelf oppeppen. Je kunt ook zeggen het zijn de medicijnen die hem oppeppen, en technisch gesproken is dat ook wel zo, maar omdat het ingrijpt in de hormoonhuishouding is het toch zijn 'eigen' wil die hij beter kan uitvoeren.

Ik zou het haar gunnen als ze een positief effect bemerkt ervan. Geef het wel tijd, wij zijn in ca 4 maanden tijd van concderta 18 mg, naar 27 naar 36 mg gegaan en dat is voor hem nu de juiste hoeveelheid. Maar vanaf dag 1 merkte hij wel dat effect wat ik noemde.

gr Angela

medicatie

Medicatie kan echt fijn zijn. Opeens lukt alles, terwijl dat eerst niet zo was. Als ze het wil, zou ik het in elk geval proberen. Niet te kort idd, en voorgeschreven door een goede psychiater die ook met alternatieven kan komen als er een probleem is met een medicijn.

Dat gaan liggen herken ik ook wel van mijn kind, die sluit zich daarmee af van een te lawaaiige omgeving. Heeft niks met geen interesse te makeken. Je moet dat sort dingen constant uitleggen aan school, helaas. Wel raar inderdaad dat een SO school dat niet meteen snapt.

Ons kind te speciaal voor het SO )) Kennelijk denken ze zo dat er een aantal kinderen zijn waarvan ze bepaald gedrag maar laten gaan omdat het 'hopeloos' is en verwachten ze van mijn dochter dat zij er wel iets aan kan doen.
Maar goed, vanochtend naar de huisarts geweest en vanmiddag de verwijsbrief voor de psychiater ophalen. Dan zal er wel weer een wachttijd volgen, en dan medicatie proberen. O wat hoop ik dat ik mij over een aantal maanden voor mn hoofd sla omdat we dat niet eerder gedaan hebben!

bedoel het niet verkeerd maar

je hebt het over een kind met een VWO+ intelligentie die mislukt op havo en dan denk je niet een paar jaar eerder dat medicijnen een oplossing zou kunnen bieden.Het is inderdaad niet alleen het druk in het hoofd zijn maar vooral bij mijn oudste maakt het haar 'helderder'. het helpt haar de dag door te komen. Prikkels komen minder hard binnen, ze kan zich beter afschermen. Anders zou ze ook met haar armen op haar hoofd liggen, of met haar capuchon over haar hoofd. Oudste krijgt nu 3 jaar concerta, zit in de brugklas gymnasioum en ik denk echt dat ze zonder medicijnen dit niet zou kunnen. Het is zelfs zo dat ze een paar jaar geleden zonder medicijnen krap havo niveau haalde op de cito toetsen.
we merken nu dat de dagen op het vo erg lang zijn, zeker als ze meerdere toetsen heeft. we gaan nu kijken om de dosering iets op te schroeven.

lisbeth

Voor jou is dat heel duidelijk, voor mij ligt dat anders. Ik denk al jaren na over medicijnen en heb tot nu toe besloten dat het (nog) geen optie was. Het lijkt me beter hier geen discussie over medicijnen van te maken Is net zoiets als borstvoeding of thuisblijfmoeders: mensen denken daar verschillend over en het maakt erg veel emoties los. Ik hoop dus dat medicijnen wel gaan werken voor mijn dochter. Het kan me niet schelen of ze een opleiding doet die onder haar intelligentienivo ligt, als ze maar een opleiding doet en gelukkig is.

zwelgje

ik merk bij ons dat niveau en gelukkig zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Daarom dat medicijnen ook zo belangrijk is. medicijnen zorgen voor betere prestaties, meer zelfvertrouwen, meer 'normaal' geaccepteerd gedrag dat zorgt weer voor meer begrip van andere mensen etc.
als ik je nog een tip mag geven. Begin meteen met concerta. Dit werkt langer dan Ritalin waardoor je minder last hebt van ups en downs. Je moet wel iets bijbetalen maar ook dat is te overzien.

succes ermee en hopelijk helpt het je dochter!

ritalin

Mijn advies is juist gebruik Ritalin, en ga alleen over op Concerta als je na een paar weken nog last hebt van de Rebounds.

Met ritalin kun je de dosering aanpassen aan wat je moet op een dag. In een weekeinde wordt hier vaak niks geslikt, op 'gewone' schooldagen 1 of 2 en tijdens toetsweken vaak 3. Die flexibiliteit heb je niet als je concerta slikt, dat is alles of niets. Op mijn werk laat ik het ook afhangen van hoe mijn dag eruit ziet.

vaas

eraan om op tijd te slikken is best moeilijk als je ADD hebt
En je kunt best ritalin in het weekend slikken in een bepaalde dosering en concerta door de weeks.
gr Angela

oeps

eraan *denken* bedoel ik

Angela

Timer op een wekker? (En ik spreek uit ervaring. )

Haha timer

Daar moest ik om gniffelen.

Mijn dochter doet alles (niet) met een timer. Ze heeft de hele tijd alarmen die af gaan. Alleen ze handelt er niet naar. Om gek van te worden!

Ik vind concerta handiger, omdat je dan niet op school een tablet hoeft te slikken. Onze zoon zou dat echt niet doen, uit schaamte.

Maar goed, daar is ieder kind weer verschillend in.

Ik heb de laatste jaren wel geleerd dat het 'druk in het hoofd' fenomeen, door de adhd-er zelf heel anders wordt beleefd dan door mij.

Mijn man en kinderen vinden het heel normaal om tien tot honderd gedachten te gelijk door hun hoofd te hebben spoken. Ze weten niet beter, dus daar hebben ze ook geen last van. Ze vinden het saai, zoals ik het beschrijf.

Waar ze wel last van hebben, zijn de wisselende emoties, het gebrekkige tijdgevoel, het uitvoeren van hun planningen. Dat lukt niet.

Vooral op het gebied van emoties wordt onze zoon erg geholpen door de concerta. Hij wilde er vanaf, maar dat is mislukt.

De andere adhd-ers gebruiken geen medicatie.

op school slikken gaat prima

Dochter heeft alleen last van 1 van de docenten die het niet goed vind dat ze medicatie tijdens zijn lessen slikt.