Kortetermijneffecten medicatie?

Wat verwacht juf dan?

Verwacht juf dat je zoon, door die pillen, ineens veranderd in een alert kind? Lijkt me niet zo realistisch.
De juf moet verstandig en wijs zijn en dus kijken naar meetbare criteria.
Of je zoon droomt, is niet meetbaar. Hij kan ook aan het nadenken zijn, over een opdracht, terwijl hij in het niets staart. Dan stoor je hem juist vreselijk, als je hem aanspreekt, want dan moet hij die hele opgave weer opnieuw 'afspelen' in zijn hoofd. Onze dochter heeft dat altijd. Dat is dus geen dromen, dat is denken.
Of hij zijn werk af krijgt, goede cijfers haalt en resultaten boekt, dat is wel meetbaar.
Ik zou daar dus van uit gaan.
En misschien moet de juf duidelijk voor zichzelf op gaan schrijven, wat nu precies de punten zijn, waarin zij problemen ervaart met je kind.

Verwachtingen juf

Ik weet eigenlijk niet zo heel goed wat de juf verwacht.Maar ik vrees dat ze inderdaad teveel verwacht dat het ineens een 'modelleerling' wordt, wat dat dan ook moge zijn. We zijn medicatie gestart om te voorkomen dat zoon op termijn vastloopt en afhaakt. Thuis ervaren we geen problemen. Dus als ik zoon dit soort positieve reacties hoor uiten, hij veel vaker zijn werk af heeft en daar ook de lol van in ziet, dan lijkt wat mij betreft het doel bereikt. Maar kan dat ook met 2,5 mg per dosering? Psychiater gaf aan dat we starten met deze lage dosis, maar dat we niet moeten verwachten dat dit al resultaat zal hebben en dat we geleidelijk zullen gaan ophogen. We hebben hem na de start overigens nog niet gesproken.

Dat 'nadenken'wat lijkt op 'dromen' herken ik overigens wel uit de thuissituatie, maar dat heb ik nooit als probleem ervaren en nooit zo erg over nagedacht. Zo is mijn kind gewoon.

Natuurlijk kan dat wel

Met 2,5 mg kun je heus verschil merken hoor. Niet voor niets teert onze 9-jarige in het weekend op 2,5 mg per dosering. Dat is (buiten schooltijd) precies genoeg om hem zich prettig te laten voelen met bijbehorend prettig gedrag.
Je zoon geeft zelf notabene aan dat hij zich hier goed bij voelt. Tijd voor een goed gesprek met de juf, lijkt mij. Het welbevinden en de beleving van het kind staan voorop! Niet het welbevinden en de beleving van de juf.

Is ze zelf van het overwegend onoplettende type?

"Onze' juf merkt er ook niets van. Dat wat er wel aan verschil in gedrag tussen medicatie en zonder, wuift ze weg als 'zo is hij nu eenmaal' (dat klopt!) en 'hoort bij de leeftijd' etc.. en 'maar zo veel kinderen hebben dat' (klopt ook! alleen niet altijd en niet allerlei dingen erbij).. Juf weet kennelijk niet genoeg van ADHD. Misschien heeft ze het zelf? of komt het in haar familie voor maar wordt het als 'gewoon' gezien. Of misschien heb je gewoon een hele brave AD(H)D-er in huis *en* ziet ze het niet.

Misschien kan je af en toe spelen met de medicatie en haar gedragslijsten invullen. Daarbij zou ik de IB-er aanspreken op de lacune in kennis over AD(H)D en wat medicatie (niet) doet.

Ik zie nauwelijks verschil

Ik zie zelf niet zo veel verschil in gedrag bij mijn zoon met en zonder (in zijn geval) Concerta. Toeval of niet, op zijn rapport van een paar maanden geleden (toen hij het nog niet slikte) had hij twee negens, op zijn rapport van deze week maar liefst vijf.
Dat motiveert mij weer om hem dat spul te blijven geven, ook al zie ik het verschil niet aan hem.

Hier wel een duidelijk verschil

zoon 1 voor de medicatie werkt is een ongeleid projectiel, die konstant zijn broer en zus zit te jennen, die daar natuurlijk dankbaar op inhaken, waardoor hij alleen maar drukker en erger wordt. Zodra de medicatie werkt zie ik een rust over hem heen komen, is hij bereikbaar, luistert in 1 keer als ik hem vraag te stoppen enz. Een wereld van verschil....maar ik weet dat dat zeker niet de maatstaf is!

Hier geen verschil in gedrag

Het is altijd een lief, gezeglijk kind, alleen wat lawaaiig. Maar wat een enorm verschil in schoolresultaten! En daar gaat het mij om. En daar zou het juf ook om moeten gaan. Met gedrag en/of karakter heeft zij niets te maken, tenzij het storend is in de les.

Hier juist omgekeerd

En hier is het juist omgekeerd. Ons kind is in december begonnen met Ritalin, eerst 3x, nu 4x 10 mg en op school merken ze juist wel verschil in zijn gedrag: beter aanspreekbaar, rustiger, geconcentreerder met zijn werk bezig. Maar zijn cijfers zijn juist niet omhoog gegaan. Ook thuis merk ik dat hij wat beter luistert dan voorheen.
Overigens lees ik hier weer diverse malen dat jullie kinderen alleen tijdens de schooltijden medicatie krijgen. Mijn huisarts raadde het af omdat het voor je lijf beter zou zijn om iedere dag hetzelfde te krijgen en dat die schommelingen niet zo goed zouden zijn?? Hoe zijn jullie ertoe gekomen om alleen op schooldagen medicatie te geven?

Dank en waarom alleen schooltijden..

Allereerst heel erg bedankt voor jullie reacties! Het sterkt mij wel om vooral te kijken en te luisteren naar zoon en hoe hij de medicatie ervaart!

Hier is ervoor gekozen om medicatie alleen tijdens schooltijden te gebruiken omdat we thuis totaal geen problemen ervaren met zoon. We waren ook nooit 'in de molen'terecht gekomen als school hier niet over begonnen was. Uiteraard speelt onze weerstand tegen medicatie ook een rol. Uiteindelijk hebben we stap toch gezet, maar streven we ernaar om met zo min mogelijk medicatie het gewenste resultaat te bereiken (zoals iedereen denk ik). Ons is verteld dat het kan gebeuren dat zoon door te stoppen in de weekenden last kan krijgen van bijwerkingen zoals hoofdpijn op maandag, maar dat die kans groter wordt naarmate de dosis hoger wordt. Zolang zoon geen last ondervindt van het niet continu slikken van medicatie (en dus ook in de weekenden), zien we geen enkele reden om hem medicatie te geven op momenten dat hij het niet nodig heeft.

Sneeuwklokje

Ritalin werkt kortdurend. De huisarts is in de war met andere, langdurig werkende medicatie. In die gevallen zijn teveel schommelingen inderdaad minder handig.

Sneeuwklokje

Ik vind het niet zo goed klinken, wat je huisarts zegt. Het komt niet zo ter zake kundig over. Is het geen idee om voor de medicatie naar een gespecialiseerde kinderarts toe te gaan? Vooral omdat je zoon toch best wel veel ritalin gebruikt. Misschien heeft hij wel baat bij een langwerkende vorm, met gereguleerde afgifte.
Bij onze zoon maakte de overstap op concerta bijvoorbeeld een groot verschil. Maar het is belangrijk dat de voorschrijvende arts veel ervaring heeft. Vooral omdat jullie nog in de opstartende fase zijn. Het zou jammer zijn, als de het positieve effect van de medicatie teniet wordt gedaan, doordat het niet in de juiste dosis wordt toegediend.

Karmijn

Mijn zoon heeft juist wel baat bij de Ritalin. Zowel school als thuis zien we verbeteringen. Omdat het dus wel degelijk werkt en het in gebruik goedkoper is dan langwerkende varianten hebben we besloten om (nog) niet over te stappen naar een langwerkende variant. Maar juist omdat Ritalin kortwerkend is vond ik de motivatie an de huisarts dat schommelingen niet zo goed zijn ook niet zo steekhoudend. 's Nachts daalt je spiegel toch ook weer? Afijn, bij het volgende bezoek maar eens verder over doorpraten.
Net als bij Evanlyn zou ik ook eigenlijk het liefst alleen de schooldagen medicatie geven namelijk. Ook ik niet begonnen zijn als school niet aan de alarmbel had getrokken. Thuis was het best te doen namelijk zonder medicatie.
Of de huisarts kundig is? Ik woon in een klein dorp en de huisarts doet nog eigenlijk alles zelf. Hij ziet dus ook alle kinderen met dit soort problemen en zal dus best de nodige ervaring hebben. Maar oke, dat zegt nog steeds lang niet alles over zijn kundigheid natuurlijk. Wat betreft de dosering: mijn zoon is al een puber en 45 kg dus die 40 mg die hij nu per dag krijgt kan nog prima.
Maar ik hoor nog graag meer ervaringen over het wel of niet doorslikken van de medicatie op momenten dat het niet strikt noodzakelijk is, want ondanks dat het werkt en ik en zoon daar blij mee zijn vind ik het toch een behoorlijk heftig middel en wil je dat natuurlijk zo min mogelijk aan je kind geven. Mijn eerste zorg is nu om mijn zoon op school weer op de rails te krijgen en als dat allemaal weer beter gaat (speelt ook nog mee dat het een puber is, fantastische combinatie) dan wil ik toch ook eens denken aan therapiëen of begeleiding die hem kunnen leren omgaan met zijn gedrag. Maar zover zijn we nog niet.

Hier

Dochter met add krijgt ook Medikinet. Deze werkt 6 uur zodat het precies onder school tijd werkt. In het weekend krijgt ze geen medicijnen.
Thuis merk ik er weinig van maar we hebben thuis ook absoluut geen problemen met haar.
Op school is haar werktempo een heel stuk omhoog gegaan. Wel blijft ze nog steeds dromerig maar ze zien zeker een vooruit gang.
Overigens duurde het hier wel een week of 4 voordat ze echt konden zeggen dat er vooruitgang is.
Zo snel konden ze het ook nog niet zeggen.

Bij zoon ook eerst heel positief, daarna minder

Nou ja, de titel zegt het al. Zoon ging in groep 4 aan de ritalin, met in eerste instantie een heel goed resultaat. Hij zei zelf dat de tijd nu veel minder snel ging (logisch, als je veel wegdroomt vliegt de tijd natuurlijk, heb je er geen grip op). Maar dat effect werd al snel minder. Na een paar jaar van steeds doses verhogen en overstappen op andere medicatie (medikinet, concerta, strattera) zonder heel veel resultaat hebben we eind vorig jaar besloten te stoppen en eens te kijken hoe dat zou gaan. Zoon heeft toen een tijdje een placebo gekregen om het echt objectief te kunnen beoordelen. Zowel op school als thuis was er nauwelijks een verandering te bespeuren. Zijn concentratie is nog iets slechter geworden, dat wel, maar hij voelde zich beter. Wij hebben toen besloten de medicatie te stoppen. Hij zal het zo moeten proberen te rooien.
Maar nu over jouw zoon. Een ADD-er blijft een ADD-er, met of zonder medicatie. Verwerking van informatie vindt nog steeds niet direct plaats, maar pas na een tijdje. Heb je je verdiept in hoe de hersenen van een ADD-er werken? Hoe we het zoon hebben uitgelegd gaat het zo: gedurende de dag slaat hij alles op (dus ook die voorbij rijdende auto en brommende bromvlieg die wij er meteen uitfilteren). Later verwerkt hij al die informatie en stopt hij die in het goede 'laatje' in zijn hersenen. Daarom heeft hij na schooltijd bijvoorbeeld ook geen behoefte aan speelafspraakjes, hij moet dan de informatie die hij heeft verzameld kwijt uit het tijdelijk geheugen, want dat zit dan al vol. Hij gaat dan ook liefst lekker spelen (K'nex, Lego, computer, Wii, maakt op zich niet uit) want dan kan hij op onderbewust niveau verwerken.
Als je weet dat de verwerking traag gaat bij ADD-ers kun je begrijpen dat na instructie er ook enige tijd nodig is om die te laten 'bezinken' voordat hij ermee aan de slag kan. Dat is vaak ook dat 'dromen' dat ADD-ers laten zien. Het is niet alleen maar dromen, dus!
Zo kan zoon ook in een gesprek ineens vragen: 'wat zei je?', terwijl hij wel geluisterd heeft. Alleen heeft hij het dan niet gehoord. Want dat zijn 2 verschillende dingen.
Ik zou juf ook gewoon laten weten dat je gewoon blij bent met zoals het nu gaat met zoon, en dat je hoopt dat zij ook blij kan zijn met deze vooruitgang. En terloops kun je best laten vallen dat zij zich niet heeft te bemoeien met de medicatie, dat is echt niet haar terrein.
Fijn dat je zoon het zo goed lijkt te doen, ik hoop dat het zo blijft!
Engeltje

Juf heeft moeite om iets te zien

Hier een zoon in groep 5 met ADD die net begonnen is met medicatie. Wij willen natuurlijk heel erg graag van school horen hoe hij het doet, maar na een paar weken blijkt de juf geen idee te hebben. De juf die hij had toen de diagnose werd gesteld had wel kenmerken gezien en dat ook keurig op het vragenlijstje tbv de test aangetekend. Deze juf ziet ten eerste het probleem niet, ten tweede ziet ze geen verschil in placebo en ritalin in zijn gedrag. Terwijl ik dat thuis wel merk.

Het irriteert me enorm natuurlijk dat we nu geen goede feedback krijgen, want het gaat er nu om dat school aangeeft of die pillen doen wat ze moeten doen (dat ik thuis zie dat hij drukker of emotioneler is, dat is bijzaak, ik zou willen dat hij zijn schoolwerk sneller en netter maakt!)

Iemand tips hoe dit beter in de peiling te krijgen? Het is geen onwil van de juf.

Juf

Lacune in de kennis over AD(H)D. Spreek de IB-er aan .
Daarb, bij medicatie maar geen AD(H)D wordt iemand een zombie of hyperactief.

Juist daarom ook - maar even zo

Ik heb echt die feedback nodig... juf is een inval juf, en heeft moeite genoeg om gewoon les te geven zonder veel op te letten. Balen hoor. Want ik voel me nu wel enigszins in de steek gelaten.

De kinderarts schrijft gewoon voor, zonder te kijken naar gedrag zoon (dat is onze taak). Op basis van een psycholoog die 2x4 uur naar zoon heeft gekeken en een paar vragenlijstjes is ADD gesteld. Ik geloof het wel, maar soms twijfel ik. En de werking moet gewoon gezien worden natuurlijK (of dat het niet werkt, geen neutraal antwoord)

Ik merk vooral als he uitgewerkt is dat hij dan juist irritant actief wordt, niet luistert, per ongeluk andere pijn doet etc.

Oja

Ik herken die manier van doen wel, maar het lijkt versterkt als hij wel pillen heeft gehad en die zijn uitgewerkt. Kan dat?

Christa

Dit zijn lastige situaties want je hebt een juf nodig in deze situatie.

Je hebt misschien de neiging de juf aan te spreken op haar ADHD kennis. Niet doen. Ga naar de IB-er en spreek vanuit je kind. Indruk van juf is dat die niet alle informatie heeft inzake ADHD; vertel waar je tegen aanloopt. Spreek niet vanuit de juf maar vanuit je kind (anders wordt het als aanvallend gezien). En daarbij de zin: dit is niet in het belang van dit kind (dit is voor een IB-er een alarm-formulering, waar ze niets tegenin kan brengen). Je sluit af met wat je nodig hebt: kind moet goed gezien en beoordeeld worden inzake afstemming medicatie.

Jouw instelling als moeder is te weten te komen wat haalbaar is en wat niet haalbaar is, dit als vriendelijke feedback terug te leggen bij de IB-er. Als het niet haalbaar is met deze juf; hoe gaan we het oplossen (het is nl een probleem van school en van jou). IB-er zal je waarschijnlijk zoveel mogelijk buiten de deur willen houden. Het prettige daarvan is dat je dus mild geformuleerde eisen kan stellen. Vergeet daarbij vooral niet een tijd aan te geven. Nogmaals: mild want je hebt hun medewerking nodig: je skihandschoen over je ijzeren vuist. En zeg ook wanneer je feedback verwacht. Je kan dat gewoon met een afsluiter doen als: ik hoor dus over 2 weken van je.

Maar je voelt je ook niet gesteund door kinderarts en kinderpsycholoog. Werkt de kinderarts samen met deze psycholoog of met een andere? Vraag dat anders de kinderarts. Vraag kinderarts ook waar je deze begeleiding specifiek kan vinden. Misschien kan je het ook voorleggen aan de huisarts. Bespreek met de kinderpsycholoog wat je behoeftes zijn op dit moment. Misschien kan zij dat niet geven maar weet wel waar je het kan krijgen.

Eens

Ik ben het helemaal eens met de vorige posting. ADHD-kennis bij de leerkracht is helemaal niet nodig voor wat je nu nodig hebt. Je wil dat ze goed kijkt naar jouw kind, en noteert wat haar opvalt. Niet meer en niet minder.
"Ik herken die manier van doen wel, maar het lijkt versterkt als hij wel pillen heeft gehad en die zijn uitgewerkt. Kan dat?"
Daar is zelfs een woord voor: rebound. Hebben veel kinderen last van, zeker aan het begin. Als de rebound te sterk is, kan dat een reden zijn om andere medicatie te overwegen.

Rebound

Een rebound is idd veelvoorkomend. Bij het uitwerken van de medicatie komen de verschijnselen even in versterkte vorm terug.
Andere medicatie is niet persé nodig. Je kunt een uurtje je adem inhouden, of als het te erg is: de medicatie langzaam afbouwen in de loop van de dag. Geef een nog lichtere dosering aan het einde van de huidige werkingsijd. Wat ook een optie is, als de medicatie goed is ingesteld: overgaan op een langwerkende versie zoals Concerta of Medikinet CR. Deze werken veel geleidelijker uit (en in).

Dank! en nog even

Allereerst: dank voor deze reacties! Daar ben ik echt mee geholpen.

Antwoord op de vraag van "Maar even zo" mbt kinderarts/psychologe: we hebben een testtraject gevolgd bij een adviesbureau (psychologe), daar rolde een rapport met diagnose uit. Dat is nu klaar, nu doorverwezen naar een kinderarts die wel dit rapport heeft, maar verder mijns insziens niet naar zoons add kijkt (bloeddruk, lengte, dat wel). Voel me daar een beetje een eenzame observeerder nu in...

Je moet er wat mee

Je moet er wat mee met deze psychologe. Jullie hebben dus behoefte aan verdere begeleiding want school pakt haar ding niet op. Ik zou dus nog even verder zoeken. Misschien kom je een kinderpsycholoog tegen die nauw samenwerkt met een kinderarts of vind je een goede kinderpsychiater. Maar misschien heeft je huisarts ook een tip of twee aan verwijzingen.