Klinkt dit plausibel?

speltherapie?

je hoeft geen diagnose te hebben (een 'vermoeden van een diagnose' wel op de verwijzing) om bij een kinderpsychologe aan de slag te gaan met speltherapie.
is dat wat?
gr Angela

Wat bedoel je met een afwijkend intelligentieprofiel?

Het zoeken in de verschillen tussen ouders lijkt mij vreemd. Dan kunnen ze bij alle kinderen van gescheiden ouders wel een onderzoek starten.
En wat denk je eigenlijk zelf wat een reden zou kunnen zijn? Is dochter thuis ook moeilijk of alleen op school?

Wat ik denk?

Ik weet het ook niet. Wat dat betreft is ze een beetje een raadsel voor me. ASS zou kunnen, maar ze is wel heel open naar anderen (ook naar vreemden). Ze is ze dan alleen snel zat, of snapt ze niet, of haakt zomaar af. Ik kan ook geen inschatting maken van wat er uit de IQ-test komt, het zal wel ergens tussen de 90 en de 120 liggen waarbij ik wel verwacht dat er een 'kloof' is.

hou er rekening mee

dat het zou kunnen dat er nieuwe richtlijnen zijn binnen de zorgorganisatie. Tot voor kort kregen kinderen een diagnose binnen een vloek en een zucht. Dat begint erg kostbaar te worden en nu wordt het 'opvoedmodel' weer meer populair.
Ik zeg niet dat het zo is, misschien kijken ze wel zeer zorgvuldig naar je dochter. Maar zeker als je het niet herkent, houd in je achterhoofd dat het misschien wel minder met jou en je dochter te maken heeft dan je zou hopen.
Kinderen met ass kunnen trouwens juist ook heel open zijn, te open voor de situatie.
Een kloof wordt door reguliere hv vaak niet serieus genomen, het is best apart dat ze het erover hebben nog voor er een is vastgesteld.

waarom . ..

. . . niet met speltherapie beginnen?
gr Angela

Angela

Voor speltherapie vind ik het nog een beetje te vroeg. Ze heeft er zelf ook niet heel erg last van, dus dan wacht ik liever dit traject af en waarmee de behandelaars komen.

Truus

"Ze heeft driftbuien, is ongeconcentreerd en snel afgeleid, en heeft problemen om de gevolgen (in sociale omgang) van haar handelen te voorspellen/in te zien."

je kunt toch zelf alvast het heft in handen nemen, je zegt dat je drie maanden het bos ingestuurd wordt. Dat lijkt me pas vervelend, zowel voor dochter als voor jou.

Hoe het hier ging: huisarts gebeld met toelichting wat graag wilden en waarom. Namelijk aantal sessies bij vrijgevestigde kinderpsychologe puur om orienterend - mbv speltherapie - o.a. de boosheid en lage frustratie-tolerantie thuis te verkennen. Die verwijzing hebben we gekregen en daarmee betaalt de verzekering een aantal sessie. Afhankelijk van wat we gezamenlijk vinden zetten we door met behandeling en moeten we het zelf betalen (want een diagnose gaat er niet komen wat mij betreft) of het helpt ons allemaal al zo dat we daarna samen zonder de kinderpschologe verder komen.

volgens mij zou zoiets toch niet een diagnosetraject in de weg zitten?
het gaat hier puur om jouw dochter zelf hoe zij in haar vel zit en wat jij en de vader voor handvaten kunnen krijgen - dat kan dan in een gesprek met de kinderpsychologe ook aan de orde komen.

gr Angela

Je beschrijft mijn dochter

Alleen kwam bij haar de H van hyperactief ook nogal nadrukkelijk om de hoek kijken. We zijn, toen ze 6 was, op verzoek van de leerkracht van groep 2 het onderzoekstraject ingestapt. Intake gehad bij de ggz. Daar dacht men in eerste instantie aan Ass. Tijdens de anamnese kregen ze dit plaatje niet rond en werd het ADHD met een flinke vp-kloof.
Die laatste bleek in groep 8 niet echt meer aanwezig, en ook bleek ze onder al die ruis behoorlijk intelligent te zijn. Toch heeft ze de afstemmingsproblemen nog steeds. Ze hopt van vriendin naar vriendin, het gaat een paar weken goed en dan barst de bom en dan regelt ze weer een nieuwe bff. Ze is totaal niet verlegen, stapt op iedereen af, heeft altijd contact en overal een antwoord op. Helaas alleen niet altijd het gewenste antwoord.
Daarnaast inderdaad de extreme woede, thuis en ook weleens op school. En zo chaotisch als de pest.

Wij hakken alles in stukjes, begeleiden bij alles, en zijn voor de rest streng doch rechtvaardig. Dat werkt bij haar het beste. De grootste valkuil is hier onder al die bravoure dat kleine hartje over het hoofd zien...

Wat Millie zegt herken ik hier niet. Ken nog wel een paar mensen waar er recent nog een diagnose is afgegeven. Verder zie ik ook niet waarin mijn dochter nou zo duur is. Oke, die pillekes kosten een paar dubbeltjes per dag, ze gaat een of twee keer per jaar naar de kinderarts om te meten en te wegen en een beetje bij te praten, maar dat is het ook wel. Ze gaat naar een reguliere school, zit in een reguliere klas en krijgt buiten de door ons bekostigde huiswerkbegeleiding amper extra begeleiding.

Eens met Angela

Je hoeft nu niet niets te doen. Je kan je ook alvast wat inlezen om haar zoveel mogelijk te ondersteuning, wat voor label ze mogelijk ook krijgt. Er zijn genoeg boeken over hoe je met heftige emoties van kinderen om kan gaan.
bv dit boek: http://www.bol.com/nl/p/overprikkeld/9200000026260460/
Wie weet volgen nog meer boekentips.

Ginny?

Ik begrijp je reactie niet Ginny, het gaat toch niet over jouw kind? Naturlijk kosten de vele diagnoses veel geld, bij elkaar. En jij kunt dit wel *niet* herkennen, dat neemt toch echt niet weg dat de discussies hierover flink gevoerd worden. (En die kunnen doorwerken, alleen al op individuele hulpverleners.)

Herkenbaar

Ik herken het, inc. heftige decembermaand. Maar wat vaak hier geschreven wordt: met een diagnose/onderzoek ben je er niet, je hebt handvatten nodig. Het kan wel zijn dat er in de conclusie van het onderzoek handvatten gegeven worden, maar is blijkbaar niet altijd het geval. Zelf hebben we voor thuis heel veel baat bij de aanpak van Ross Greene, te lezen in het explosieve kind. Verder heb ik gelezen over executieve vaardigheden (P.Dawson/R.Guare). En heeft zoon, met wat Add/ASS kenmerken, geen diagnose, veel baat bij creatieve therapie. Hij gaat er met veel plezier heen, er komt wat uit zijn handen, en ondertussen praten ze, bvb over zijn snel boos worden...
Zelf drong school bij ons aan op (intelligentie)onderzoek, dat hebben we gedaan, idd v/p-kloof die ik zelf wel had ingeschat, maar dit jaar een buiten het kader denkende meester, dus dit jaar zitten we snor...Maar of dat nou aan het onderzoek ligt? In ons geval wel handvatten, maar die bleken niet haalbaar. (gedurende enkele uren 1 op 1 begeleiding in de klas)
De boeken zijn bij bol.com te bestellen, ik herlees regelmatig het eea.
Verder heb ik hier veel in het archief gelezen, de berichten van Karmijn bvb, voelden als een ruggensteun in onze aanpak
Vind het focussen op verschil in opvoeding vreemd, want ook bij niet-gescheiden ouders kan de aanpak al verschillend zijn.
Wat linkjes:

http://www.bol.com/nl/p/het-explosieve-kind/1001004010208771/
http://www.livesinthebalance.org/
http://www.bol.com/nl/p/slim-maar/1001004006485638/

Nou Millie

Zo natuurlijk vind ik dat dus allemaal niet. Het is lekker makkelijk roepen dat het allemaal wel veel geld kost, maar in de praktijk zie ik daar helemaal niks van terug.
Misschien moet jij jouw stelling ook effe onderbouwen.....

iets gemist?

De zorgkosten rijzen al jaren de pan uit, ook op gebied van jeugdzorg, moet ik dat echt gaan onderbouwen? Ik roep persoonlijk overigens niets, ga niet over de financieen - Er komt weer meer aandacht voor het opvoedmodel, in feite gewoon een besparing.