Kind van 2,5 naar logopedie

Misschien sla ik de plank mis, maar is gebarentaal een (tussen)oplossing? Onze dochter kreeg vanaf 15 maanden logopediein combinatie met lessen gebarentaal en pikte dat meteen op. Dove kinderen beginnen vanaf 6 maanden te gebaren.

Ons kind heeft logopedie gehad toen ze nog wat jonger was (bijna 2). De logopedist speelde met haar en gaf ons inzicht in haar taalontwikkeling en tips hoe we thuis de taalontwikkeling konden stimuleren. Er was geen magisch medicijn of echte "lessen in leren praten", meer aftasten (wat gebeurt er precies, wat zijn haar belemmeringen) en ondersteuning. Het heeft bij ons wel goed geholpen!

Ik heb toen mijn zoon rond die leeftijd was de Hanen training gevolgd. Daar leerde ik om spelenderwijs zijn taalontwikkeling te stimuleren. Omdat mijn zoon een zware vorm van autisme bleek te hebben ging het trager dan bij andere ouders maar ik heb er veel aan gehad. 

libelletje75 schreef op 19-07-2021 om 18:18:

onze dochter, die inmiddels 22 is en aan de universiteit studeert, kan ons nu de oren van het hoofd kletsen. Met 2,5 ging ze naar de peuterschool en zei ook nog geen boe of bah. Ze begreep de woorden ook wel, maar had totaal geen behoefte het na te zeggen. Pas toen ze naar de peuterschool ging kwam er voor haar gevoel de noodzaak om met anderen te kunnen communiceren. Met andere dingen idem dito..fietsen...lezen...elke keer denk je: " wanneer leert ze het nou?" en dan ineens gaat het razendsnel. Op de kleuterschool zeiden ze ook nog dat ze op peuterniveau sprak..
Heb mij eigenlijk nooit zorgen gemaakt en het is totaal goed gekomen. Ze heeft zelfs op haar zesde nog heel goed Duits leren spreken, omdat we toen naar een duitstalig land verhuisden.
Laat je dus niet gek maken, met 2,5 jaar kan het allemaal nog komen. Hier nooit naar logopedie geweest.

Als je kind achter loopt met de taalontwikkeling (en dan is de maatstaf niet de briljante achterbuurjongen die op zijn tweede al in volzinnen praat, maar een duidelijke afwijking van de normaal), kun je echt beter wel die verwijzing naar de logopedist opvolgen. In veruit de meeste gevallen komt het vanzelf goed, maar als er iets als een taalontwikkelingsstoornis, hardhorendheid of autisme achterzit, levert vroege interventie vaak enorm veel op voor je kind. Dus geen zorgen maken, maar wel gaan! 

Ons kind ging vanaf een jaar of twee twee jaar lang denk ik twee keer per week naar de logopedie, later nog jaren een keer per week.
Zij keek vooral in het begin boeken van Richard Scarry met hem en benoemde dan veel dingen uit zijn leefomgeving.
Het begon met zeg maar zichtbare voorwerpen, en later dingen zoals onder enzovoorts. Kind mocht dan onder of op de tafel staan.
Hierna werkwoorden,ook vaak met uitbeelden.
Zo steeds verder.
Verder gaf ze mij heel veel tips, onder andere alles benoemen wat je doet.
Kind bleek doof te zijn, omdat er abnormaal veel vocht achter de  oren zat. Uiteindelijk is het praten goed gekomen, maar dat heeft al met al wel een jaar of vier geduurd. 

Onze zoon ging heel snel qua taalontwikkeling (taalbegrip en woordenschat) maar sprak alles verkeerd uit.
Hij heeft echt alles opnieuw moeten automatiseren. Hij was zo gefrustreerd dat hij het uiteindelijk wel snel aanleerde, maar de adviezen die ik in eerste instantie kreeg (te bevestigen wat hij zei maar dan met correcte uitspraak) was niet helpend. Eerst geoefend op klanken correct kunnen spreken en daarna op automatiseren. 
Onze bonusdochter had heel veel moeite met taalbegrip en woordenschat en uitspraak. Die heeft jaren op logopedie gezeten voor alle drie. Ze is nog steeds niet heel talig. 
Logopedie kan je heel goed op weg helpen om methodisch en gericht en speels en aansluitend op het kind het aan te pakken. Sterkte, niet fijn om je zorgen te maken! 

mijn situatie is anders omdat mijn zoon een hele zware vorm van autisme heeft maar ja. Omdat ze vocht zagen heeft hij buisjes gekregen. Later heeft hij onder narcose een onderzoek gehad waarbij ze konden meten of het geluid binnen kwam.

Maar kleine kinderen kunnen ook gewoon geen zin hebben of iets gewoon eng vinden.  Mijn tip is om thuis spelenderwijs te oefen met het dragen van een koptelefoon.