Keukentafelgesprek

Vragen aan die hulpverlener?

Zelf niet aan de hand gehad, maar ik hoor wel heel vaak de tip om zo'n gesprek niet alleen aan te gaan. Omdat die hulpverlener vast inmiddels weet hoe het tegenwoordig allemaal gaat in zorgland, zou ik die vragen bij dat gesprek aanwezig te zijn. Het is heel belangrijk dat je/zoon goed duidelijk maakt wat de problemen zijn waar hij tegenaan loopt. Voor je gevoel misschien zelfs dingen zwaarder aanzetten of overdrijven. Als de gemeente of CIZ niet overtuigd is van de noodzaak krijg je echt geen indicatie.
Succes!

Niemand gezien

Ik moest een ondersteuningsplan schrijven waarover we dan aan de keukentafel zouden praten. Maar mijn 'casemanager' werkte op dezelfde dagen als ik zodat we niet konden afspreken. Uiteindelijk belde ze alleen om te melden dat het plan goedgekeurd was.
Dit is geen tip, maar een ervaring dat het soms wel losloopt.
Succes!

moni

Nee hoor, wijkzorg is ook voor zorg boven de 18.

Bereid je goed voor

Veel nieuwe aanvragen worden afgewezen. Nieuw, want hij heeft een poosje niks gehad. Jammer, anders had hij onder de overgangsregeling gevallen.
Nogmaals, blijf alert en wees erop beducht dat een nieuwe aanvraag tegenwoordig vaak wordt afgewezen. Ga daar, natuurlijk, niet mee akkoord. En ga in bezwaar. Maar misschien loopt het los, dat hoop ik voor jullie.

Wat kunt u zelf doen?

Voor zover ik het gehoord bij mijn moeder is het eerste wat iemand van de gemeente vraagt: wat kunnen de kinderen doen, of de buren......

Mijn moeder woont naast een jongeman die afgelopen jaar druk is geweest om zijn pasgekochte huis op te knappen. Een aardige jongeman. Maar in het kader van de WMO zou hij zomaar een deel van de zorg voor zijn oude buurvrouw in de schoot geworpen kunnen krijgen. Dit is dan ook meteen een waarschuwing voor jonge mensen die een huis kopen: kijk wie je buren zijn, want voor je het weet staat de gemeente op de stoep met een pakketje zorgtaken.

En wat de kinderen betreft, tsja, die doen natuurlijk alles al wat ze kunnen, maar vragen juist ondersteuning voor wat ze niet kunnen. Dus om dan de wedervraag te krijgen: wat kunnen de kinderen doen.... dat is wel een zeer simplistische voorstelling van zaken.

Het keukentafelgesprek is er vooral om te zeggen dat de gemeente niks kan en dat de mensen uit de omgeving het maar zelf moeten opknappen. Verwacht vooral geen enkele expertise op welk vlak dan ook, want die is er niet, daar worden de mensen ook niet voor aangenomen. Het zijn gene professionals, want er is nog geen beroep 'keukentafelgespreksleider'.

Struin zelf dus goed de website van je gemeente door en kijk wat ze allemaal als reclame aanbieden. Zoek dan naar konkrete organisaties of instellingen, waar je iets van zou kunnen verwachten.

Je zult zelf met konkrete plannen moeten komen: wat vraag je? Verdubbel dat wat aantal uren betreft, wat de keukentafelgespreksleider móet er minstens de helft vanaf halen. En dan maar hopen dat ze met het -in hun ogen gehalveerde- plan instemmen en dat jij de zorg hebt die je wil, of liever gezegd die je zoon wil.

Tsjor