Is dit dan "anders" communiceren?
Hallo,
Even in het kort:
Vanuit school is er een tijdje terug een signaal gekomen dat zoontje in de pauzes vaak grensoverschrijdend gedrag liet zien bij andere kinderen. Niet altijd de grens aanvoelen als een kind "stop! hou op!" riep etc. Thuis kan hij ook erg hyper worden bij vermoeidheid, veel zingen/geluid maken met spelen en de clown uithangen.
In de klas juist dromerig, chaotisch en moeite met werkjes. Dit lijkt de laatste tijd wel iets beter te gaan.
Juf sprak uit dat hij wel opviel en stuurde ons door naar de schoolarts, wellicht dat het autisme oid was?
Schoolarts vond dit onzin; heeft hem bekeken en gaf aan dan alles ok was en hij de sociale regels gewoon nog leren moet. Logopedie en motoriek is getest en was ook prima voor zijn leeftijd.
Toch bleef het bij mij knagen en heb ik zelf contact opgenomen met een kinderpsycholoog voor een uitgebreid emailconsult.
Vijf A-4tjes volgetypt en zij gaf aan dat ze maar 1 advies had: reflex integratietherapie; hiermee zou het gedrag grotendeels goed moeten komen.
Toch is sinds het woord "autisme" een angst bij mij erin geslopen.
Ik heb nooit, maar dan ook nooit gedacht aan autisme bij hem want hij is wel sociaal en heeft oog voor zijn omgeving en begrijpt gebaren en gezichtsuitdrukkingen meer dan prima.
Ik stond vandaag om me heen te kijken en zei een keer "huh" omdat ik mijn telefoon kwijt was en toen zei hij ook ineens "wat zoek je mama?".
Dit soort zaken interpreteert hij dus wel degelijk goed.
Toch ben ik sindsdien gaan opletten en kan hij idd dan af en toe zo'n "raar" antwoord geven of zo'n volwassen taal gebruiken dat ik denk....??
Is dit dan gewoon voor een kleuter of...? (hij wordt volgende week 5)
Hier een aantal voorbeelden:
- ik bracht hem net naar bed en zei: "mss kan je dan morgen vertellen dat dat je vandaag al wat kado's hebt gehad (feestje)."
"maar dat wil ik niet"
"waarom dan niet?"
seconde stil...."omdat het cadeautjes is, niet kados! ca-deau-tjes...3 klapjes. Hier, klap maar mee."
- "jij bent jarig op xx december"
"boh, dat is veel!"
- vaak herhaalt hij ook een deel van je antwoord op een vragende toon...bv:
"dit is de uitlaat van de auto, daar komt de rook uit"
"een uitlaat?" en soms volgt daarna dan "wat is dat?"
Verder valt me op dat hij ook slecht besef heeft van gisteren, morgen, volgende week etc. Moeten ze dan nu al weten??
Dadelijk en straks snapt hij wel..dadelijk duurt "kort" en straks duurt "lang".
Moet ik me hier nu zorgen om maken? Hij kan soms een antwoord geven waarbij ik denk....maar dat vroeg ik toch helemaal niet??
Als ik dan soms doorvraag begrijp ik wel ineens waar het vandaan komt maar toch....
Is dit wel gewoon normaal op kleuterleeftijd volgens jullie?
Psycholoog
Een diagnose via e-mail zou ik in ieder geval niet al te serieus nemen. In je verhaal lees ik weinig zorgelijks, maar een 'gevoel' is er vaak niet voor niets. Zo lang hij geen problemen ervaart op school of thuis zou ik het even zo laten. Hij is natuurlijk nog maar 5 dus dan hebben ze nog heel wat te groeien.
geen zorgen maken
Bij echolalie worden vaak juist de laatste delen van de zin herhaald: jouw zoon haalt juist de essentie eruit.
besef van tijd is echt ook nog moeilijk hoor op deze leeftijd. En verder is hij misschien wat impulsief waardoor hij op school andere kindjes soms pijn doet of niet naar ze luistert. Maak het zeker niet te groot!
Besef van tijd
Mijn kind is 5 en kan het ook hebben over vanmiddag als ze gisteren of morgen bedoelt. En vaak moet rik veel herhalen voor het een keer blijft hangen.
En een juf heeft iets gezegd iver autisme he? Een juf heeft daar geen verstand van,
tante sidonia
Bedankt voor jullie reacties!
Maar het laatste deel van de zin herhalen doet hij ook heel vaak hoor!!
Wel altijd op een vragende toon...alsof hij de informatie aan het verwerken is ofzo.
Dit voorbeeld dan toevallig niet maar meestal is het dus wél het laatste deel van de zin.
Is dat zorgelijk dan?
Geen zorgen
Als ik je verhaal lees denk ik niet direct aan autisme, eerder aan een wat 'onrijp' jong kind. Klinkt op zich allemaal niet zo heel schokkend wat je schrijft, maar snap wel dat je je zorgen maakt. Ik geloof dat ik in jouw situatie even zou afwachten of het gedrag van je zoon vanzelf verandert/meer afgestemd raakt op de omgeving. Als dat niet het geval is, of als je je nu al echt zorgen maakt, zou ik naar de huisarts gaan en met hem bespreken wat een handige route is.
Je kunt ook googelen wat reflexintegratie is en kijken of je hiervan dingen herkent bij je zoon. Zo ja, dan zou je ook een goede therapeut kunnen zoeken en daar eens een afspraak mee maken. Toevallig heb ik ervaring met reflexintegratie therapie en dit kan bij bepaalde problemen heel goed werken. Of dit bij jouw zoon ook het geval is kan ik natuurlijk niet inschatten. En een emailconsult van een psycholoog die je kind niet zelf gezien heeft zou ik niet al te serieus nemen.
Succes!
Mams
Ik heb al meteen gezocht en wij herkennen idd heel erg veel van ons zoontje!
Kruipen heeft hij bv. maar 1 week gedaan en toen kon hij lopen dus heeft hij daarna niet veel meer gekropen.
Als baby eerste jaar juist erg rustig, sociaal, lief en daarna eigenlijk steeds iets onrustiger in zijn lijf & gedrag. (wel altijd heel sociaal gebleven)
We hebben nu dus ook bij iemand die aanbevolen is een afspraak staan in januari!
Kan jij mij aangeven wat jullie ervaring hiermee was?
Dankjewel! 
Ja hoor
Onze zoon had op school leeproblemen en daarnaast ook wel duidelijke problemen in het reguleren van zijn emoties en in het herkennen van zijn eigen en andermans grenzen. Snel boos, snel angstig, soms uit enthousiasme over de grens van een ander gaan, moeite met onthouden van dagen van de week, kleuren, tafels van vermenigvuldiging etc en begrijpen van 'ongeschreven' sociale regels. Daarnaast ook vluchtig in het contact en snel afgeleid, slecht handschrift, stotteren en vaak in bed plassen.
Wij zijn na wat omzwervingen terechtgekomen bij iemand die reflexintegratie therapie geeft en er bleek bij onze zoon sprake van een neuro-motorische ontwikkelinsgvertraging door een aantal niet geintegreerde primaire reflxen. Hij is daarvoor nu iets minder dan een jaar in behandeling en het doet hem goed! Hij wordt veel meer de baas over zijn eigen gedrag en we zien hem grote sprongen maken in zijn ontwikkeling. Leerproblemen zijn nu over, hij kan beter automatiseren en zijn handschrift is enorm verbeterd (krijg nu zelf vaak complimentjes over hoe netjes hij schrijft). Behandeling is nog niet klaar, dus we zijn benieuwd wat er nog aan vooruitgang komen gaat 
Mag ik vragen waar/bij wie jullie een afspraak hebben staan?
Alsof je mijn zoon beschrijft!!
Echt waar, exact zoals jij het beschrijft zo is onze zoon ook!!
Leerproblemen kan ik nog niet echt over meepraten maar voor de rest is het echt 1 op 1 hetzelfde!
Hoe kan je de verbetering in zijn gedrag dan merken?
Wij gaan in januari naar Jozette Lommen.
In eerste instantie wilde ik graag bij Mindedit terecht maar dat is voor ons eigenlijk te ver weg...
Waar zijn jullie onder behandeling?
Dit geeft me goede moed...je beschrijft echt precies hoe ons zoontje ook is!
Zag je al snel resultaat dan?
Nou ja!
wat bizar dat je zoveel herkent....Bij onze zoon merkten we eigenlijk al heel snel na de start van de behandeling effect. Niet direct positief trouwens, bepaalde dingen lijken eerst toe te nemen voordat ze afnamen. Bv bedplassen. Dat gebeurde voor de start van de behandeling 1 of 2 keer per week, na het beginnen met de behandeling nam dat binnen een week of twee toe naar bijna elke nacht. En vervolgens nam het heel langzaam af naar vrijwel nooit meer. Het is inmiddels 4 maanden geleden dat ie voor het laatst een nat bed had. Met andere dingen (stotteren, impulsief gedrag, reguleren van zijn emoties) zien we ook bijna altijd eerst een toename voordat het weer afneemt en uitdooft.
Verder vind ik dat het nog wel redelijk op en neer gaat hoe zoonlief in z'n vel zit. Soms prima en soms wat minder. Over de hele linie is er echter duidelijk een lijn omhoog te zien, op alle gebieden van zijn ontwikkeling. En dat wisselvallige, grillige hoort ook echt wel bij hem. Was vroeger nog veel erger, nu worden de verschillen tussen goede en minder goede periodes steeds kleiner. Hij wordt gelijkmatiger dus.
Wij zijn reflexintegratie op het spoor gekomen via mindedit en buro lein, maar zijn uiteindelijk terechtgekomen bij het centrum voor nieuwe leerstrategiëen in hoek van Holland.
Succes en laat nog eens weten hoe jullie ervaring met de behandeling is!
Emoties
Ik herken vooral het niet goed kunnen lezen van de sociale situatie en het onder controle houden van zijn emoties.
Thuis gaat het nog wel redelijk maar op school tussen jongens van zijn eigen leeftijd heeft hij echt wel issues.
Hij gaat zich dan uitsloven, wil stoer zijn maar heeft dan niet door dat hij idd over de grenzen van andere kinderen gaat.
Ik hoop écht dat dit beter gaat worden...want op deze manier moet hij bijna elke pauze naar binnen gehaald worden omdat hij te ver door gaat. 
Wisselvallig en grillig is mijn zoon dus ook!
Autisme kan ik me eigenlijk niet in vinden maar ADHD zou me eigenlijk ook niet verbazen; daar hoort clownesk en grenzeloos gedrag ook bij volgens mij.
Tja...ik hoop echt dat dit wat zoden aan de dijk gaat zetten want ik vermoed wel dat hij anders vast gaat lopen op school.....
stoei je
zelf met hem of andere volwassene? Waarbij hij 'stop' dan kan oefenen.
Of denk aan judo, aikido oid.
Judo
We zijn toevallig vorige week naar de eerste judoles gegaan maar daar durfde hij nog niet mee te doen, alleen aan de kant gekeken.
We willen dit echter zeker wel doorzetten.
Maar dit is dus ook dat grillige...aan de ene kant impulsief en over grenzen heen gaan en aan de andere kant dus juist weer angstig.
Heel eerlijk?
HR07, ik vind dat je op moet passen de situatie van je kind te problematiseren.
In hoe jij je zoon beschrijft, zie ik eerder een kleuter die nog veel moet leren, dan een kind met een probleem. Maar alle kleuters op die leeftijd moeten veel leren. En ze ontwikkelen zich ook niet allemaal op dezelfde manier en in hetzelfde tempo. Juist bij kleuters kunnen enorme verschillen zijn. De juf zou dat moeten weten in plaats van onbevoegd vermoedens op etiketjes uiten.
Ook mijn kinderen waren op hun 4e/5e niet steeds in staat een situatie 'goed te lezen' zoals jij dat noemt. De een wat beter dan de ander maar dat ging met vallen en opstaan. Ook zij snapten het sociale verkeer nog niet altijd. Mijn nu 17-jarige niets-aan-de-hand kind, dat eindexamen VWO doet werd in groep 1 door de kleuterjuf gezien als druk en chaotisch. Terwijl het een best rustig en gestructureerd kind is. Die werd gewoon wat onrustig door de veelheid van dingen in de kleuterklas en de structuur van groep 3 paste haar veel beter. Dat zegt niets over jouw kind en ik vertel het alleen maar om aan te geven dat juffen de dingen ook niet altijd goed zien. Ook al brengen ze hun verhaal met veel stelligheid.
En ik zeg ook niet dat er met zekerheid niets aan de hand is met je zoon, dat kan niet. Maar je zoon is nog niet eens of net 5, geef hem toch eerst de tijd om zijn eigenb proces te lopen. En te zien hoe hij zich ontwikkelt.
En als ik echt zou vermoeden dat er een probleem is zou ik, maar dat is persoonlijk, een goede psycholoog zoeken (met een big-registratie) in plaats van een mevrouw die geen juf en geen psycholoog is, maar die uit een volstrekt ander vakgebied komt en zich via een aantal cursussen een enorme expertise toedicht.
Aagje
Aagje
Je hebt ergens ook gelijk hoor!
De juf heeft mij echt heel bang gemaakt dat er wat met hem "mis" is.
Maar ik merk ook dat hij naar school gaan lastig vindt en elke pauze is het heibel omdat hij doorschiet in zijn gedrag.
Vorige week begon hij ook daarbij stenen te gooien naar een auto.
En in de klas heeft hij echt heel veel moeite met de knutselwerkjes etc en vermijdt dit ook.
Vanochtend stond hij bij een jongen wat in het oor te fluisteren, er kwam een ander kind aanlopen en die jongen liep weg en dan komt hij boos en beledigd bij me staan dat hij "niet meer met hem spelen wilt".
Hij heeft echt wel moeite met de sociale situaties hoor, dat heeft de juf goed gezien.
Maar....ik besef ook dat hij nog een tweetal jaren te gaan heeft in de kleutertijd en dit wellicht ook meer tijd nodig heeft.
In de tussentijd wil ik echter wel alles er aan doen om te zorgen dat hij hulp krijgt voor waar hij tegenaan loopt.
Als dit hem dan kan helpen dan ben ik zeker bereid het uit te proberen.
Ja, dat hij moeite heeft met sociale situaties
lees ik ook wel uit jouw verhaal. En natuurlijk is het goed te kijken hoe je hem daarin kunt helpen. Dat hij leert dat bepaald gedrag van hem niet leuk is voor andere kinderen en dat die daardoor afhaken wat ook weer niet leuk is voor hem zelf. En met stenen naar auto's gooien mag ook niet natuurlijk.
Maar sociaal gedrag en impulsbeheersing zijn nou net twee dingen die best lastig zijn voor veel kleuters. En om daar nu meteen een etiket bij te zoeken.... Dat kan altijd nog, als het juiste gedrag blijven voordoen niet werkt.
Aagje
Kleuters
Ja Aagje; ik weet zeker dat kleuters nog veel te leren hebben.
Maar ik kan merk wel dat hij ondersteuning nodig heeft, ook nu al.
Misschien juist nu al om straks ook problemen te voorkomen...
Waar ik zie dat bij zijn zusje van 1 jaar jonger alles gewoon "vanzelf" loopt gaat het bij hem allemaal veel moeizamer.
Helemaal niet erg maar ik wil echt proberen te voorkomen dat hij straks vastloopt.
NSSI website
Als ik trouwens op de website kijk van NSSI (sensorische informatieverwerking) herken ik vreselijk veel van ons zoontje!!
Echt heel veel....
Zweef
Ik zeg het dan toch maar. Het riekt naar spammen. Je gaat toch niet af op een advies na een e-mailconsult, en dan voor zo'n vage therapie die niet in de reguliere zorg gebruikt wordt?
Spammen?
Spammen waarvoor?
Ik ben echt op zoek naar hulp voor ons zoontje en mij was dit aanbevolen.
En ondertussen blijf ik maar zoeken en zoeken en elk advies wil ik graag gebruiken.
HR07
Ik denk niet direct aan spammen, hoor. Maar ik heb je al gezegd dat ik op basis van wat je schrijft de kans best hoog inschat dat je de situatie van je zoontje onnodig problematiseert. Je ziet wat gedrag dat niet helemaal standaard is, de juf spreekt een vermoeden uit waar je van schrikt en je gaat op zoek. En natuurlijk vind je dan ook wel ergens herkenning, kan bijna niet missen.
Natuurlijk wil je hem helpen naar ander gedrag, als je ziet dat zijn huidige gedrag problemen oproept voor hemzelf of zijn omgeving. Maar de vraag is of je daar meteen hulpverleners voor nodig hebt, of dat het de moeite waard zou zijn eerst eens thuis nadrukkelijker bezig te gaan met helpen rust te vinden, meer overzicht te krijgen in situaties. En inzicht te geven in oorzaak en gevolg. Meer in het trant van: wat gebeurde er toen je zo met je vriendje omging, hoe voelde dat en zou je dat anders willen. En wat zou je daar zelf aan kunnen doen. Maar dan meer op zijn eigen kleuterniveau.
Vind je het echt noodzakelijk om zijn gedrag te laten bekijken of onderzoeken, dan zou ik echt een goede psycholoog aanbevelen in plaats van onbewezen therapieën/aanpakken en hulpverleners die geen psycholooog/orthopedagoog zijn. De mevrouw waar jij naar verwijst heeft een heel ander vak, heeft zich via problematiek van haar kinderen verdiept in hoogbegaafdheid en leerproblemen daarbij van een bepaald soort en heeft allerlei cursussen op een gebied. Voor mij zou dat allemaal te vaag om mijn kind waarvan niet duidelijk is of er een probleem is en zo ja welk probleem daar te laten behandelen. Maar goed, dat is een heel persoonlijke mening.
Aagje
Herkennning
Bedankt voor je reactie Aagje!
Ik heb in eerste instantie ook contact gehad met een kinderpsycholoog!
En zij raadde me juist deze therapie aan; staat helemaal los van leerproblemen of wat dan ook.
En zij gaf ook juist aan dat een diagnose onder 9 jaar sowieso niet echt betrouwbaar was (of de symptomen moeten al heel ernstig zijn) en dat dit wel eens goed zou kunnen helpen. Aangezien het overlappingen zou hebben met sensorische integratietherapie ben ik daar eens op gaan zoeken en toen vond ik akelig veel herkenning in het gedrag van mijn zoontje, namelijk:
Problemen met aanraking:
Het kind raakt van streek tijdens verzorging (het begint bijvoorbeeld te huilen als het haar wordt gedaan, gezicht wordt gewassen of de nagels worden geknipt). Het kind vermijdt lopen op blote voeten, vooral in het zand.
Problemen met beweging en balans:
Het kind wordt angstig als zijn voeten van de grond komen. Het kind is bang voor hoogtes en bang om te vallen. Het kind heeft een hekel aan aan liften of roltrappen. Het kind heeft een hekel activiteiten waarbij het hoofd ondersteboven hangt. Het kind geniet van draaimolens en snel rijden. Het kind gooit zichzelf voor de grap op de grond, tegen de muur of tegen anderen aan. (dit doet mijn zoontje allemaal!!!)
Problemen met visuele prikkels:
Het kind is snel afgeleid door wat hij ziet. Het kind knippert veel met zijn ogen bij fel licht. Het kind heeft problemen met oogcontact maken.
Problemen met auditieve prikkels:
Het kind vertoont een negatieve reactie (bijvoorbeeld handen voor zijn oren houden) op onverwachte, harde geluiden. Het kind is snel afgeleid door geluiden in de omgeving (het kan bijvoorbeeld niet werken met achtergrondgeluiden). Het kind reageert niet wanneer zijn naam wordt geroepen, ondanks goed gehoor. Het kind geniet van vreemde geluiden of maakt graag harde geluiden.
Ook zag ik ergens een vragenlijst staan ivm sensorische integratietherapie en dat komt voor bijna 100% overeen met mijn kind:
Sensorische Integratie vragenlijst
Reageert uw kind:
negatief op aanraking (tactiele afweer)
zeer gevoelig tijdens haren kammen of gezicht wassen (tactiele afweer)
angstig bij bewegen, draaien of vallen
vermijdend bij spel waar evenwicht belangrijk is?
Heeft u het idee dat uw kind:
zo onhandig is, vooral met nieuwe activiteiten
zich veel stoot en valt
altijd in beweging moet zijn, snel afgeleid is of hyperactief is
zo slordig is, soms ongewild
meer moeite heeft met puzzelen en figuren maken dan leeftijdsgenootjes?
Heeft uw kind moeite met:
springen en huppelen, terwijl er motorisch niet iets mis lijkt
balans, coördinatie en ritme (bijv. altijd struikelen)
fijne motoriek, bijv. schrijven
het herkennen van letters of cijfers (bijv. omdraaien)
concentratie opbrengen
het afmaken van een werkje?
Ziet u dat uw kind:
moeite heeft met het maken van vriendjes
teruggetrokken is of juist altijd de clown uithangt
jonger gedrag vertoont
soms buitengewoon boos wordt als iets niet lukt
last heeft van faalangst?
Echt, dit beschrijft dus exact mijn zoontje!
Wij dachten altijd dat hij gewoon "een beetje gevoelig" was en gewoon altijd zeurde en miepte over alles maar ik begin nu in te zien dat dit echt wel eens invloed kan hebben op zijn algehele ontwikkeling.
Hij heeft ook ontzettend veel moeite met automatiseren zoals bv. opstaan & aankleden en er zijn ook echt werkjes die hij op school niet wilt doen omdat ik vermoed dat hij die prikkels dus echt niet fijn vindt.
Al met al vind ik het de moeite waard om te proberen!
Maar die kinderpsycholoog
heeft alleen jouw verhaal gelezen en je zoon niet gezien. Dat diskwalificeert hem/haar voor mij wel, hoor. Voor ik mijn kind aan een therapie zou laten beginnen, zou ik zeker willen dat het kind zelf onderzocht is.
Aagje
Aagje
Ik begrijp zeker wel wat je bedoelt hoor.
En ik denk dat als ik het idee krijg dat dit niet veel zal uithalen ik ook naar de huisarts ga voor een verwijzing naar een ergotherapeut of iets dergelijks.
Maar dat hij op een bepaalde manier hulp nodig heeft zie ik heel duidelijk nu.
Je keert het om
in mijn ogeb.
Je begint aan iets zonder dat je het probleem concreet hebt. En als dat 'iets' niet helpt voor 'je weet niet precies wat' ga je naar de huisarts voor een verwijzing. En dan noem je een 'ergotherapeut of iets anders'. Een ergotherapeut is bij wijze van spreken wel de laatste therapeut waar ik aan denk bij de problematiek die je bij je zoon beschrijft.
Keer het eens om: nu duidelijk is dat je het niet wilt aanzien, ga naar de huisarts en vraag een verwijzing voor een kinderpsycholoog. Laat je kind onderzoeken en zoek nav de uitkomst samen met de onderzoeker naar passende hulp voor hem.
Lukraak met iets beginnen kan schadelijk zijn omdat je dan wellicht aan de foute kant gaat zitten met de hulp.
Aagje
pfft
HR07 maak je je niet een beetje teveel zorgen? Je kind is pas 4.
En al zou blijken dat hij autisme heeft, wat dan nog? Niet het eind van de wereld of zo. Hij wordt dan niet opeens een eng monster, maar blijft gewoon jouw lieve leuke enz zoon waar je zielsveel van houdt.
Laten komen wat komt. Is het zo dan is het zo.
