Incontinentie puber
Hallo, mijn eerste topic hier. Hopelijk hebben er mensen invalshoeken waar wij nog niet aan gedacht hebben.
Man en ik hebben samen een zoon. Zoon is een jonge puber en zit in de brugklas. Zoon was rond 2,5 jaar zindelijk, ook in de nacht. Afgelopen jaren heeft hij op en af problemen gehad met zindelijkheid, zowel broekplassen als broekpoepen. S Nachts gaat het eigenlijk altijd goed, probleem is vooral overdag.
Sinds een ruim half jaar gaat het nu steeds slechter (ik denk sinds februari dit jaar). Hij heeft veel vieze broeken. Dit is nog steeds afwisselend broekpoepen en broekplassen. Na de zomer hebben wij besloten dat hij (in ieder geval als hij naar school gaat) Incontinentie materiaal moet gaan gebruiken. Dit doet hij, maar wil hij natuurlijk liever niet. Hij heeft daar tweestrijd over. Hij schaamt zich heel erg als het mis gaat en probeert dat te verbergen voor iedereen (ook voor ons), maar hij schaamt zich ook voor het Incontinentie materiaal en ontwijkt dit dus ook (niet gebruiken, moet vaak gecontroleerd worden). Hij durft het niet toe te geven, schaamt zich enorm en liegt eigenlijk continu over vieze broeken, toilet gang en het gebruik van Incontinentie materiaal. Als wij zien of ruiken dat het mis is, herinneren we hem hieraan. Op zijn verzoek sturen we hem zo min mogelijk naar de toilet. Meestal wordt zoon dan boos, ontkent en gaat schreeuwen.
Inmiddels ben ik radeloos. Zoon loopt rustig door in een vieze broek en ging gisteravond dus met een poep broek naar bed. Hij had meerdere subtiele herinneringen gekregen van mij en van mijn man, besloot hier niets mee te doen. Omdat we het in eerste instantie niet zeker wisten hebben we het bij een vraag gelaten en hem de kans gegeven het zelf op te lossen. Dat deed hij dus niet. Man en ik gingen voetbal kijken bij vrienden, hij wilde niet mee. Toen wij terugkwamen lag hij net in bed, met dus een vieze broek. Het huis stonk gewoon. Ik heb hem uit bed geplukt, met de mededeling dat hij moest gaan verschonen en douchen. Zoon werd boos, ontkende en stond uiteindelijk te schreeuwen waarom ik hem uit zijn bed haalde. Ik heb hem meermaals rustig dezelfde mededeling gegeven en natuurlijk voet bij stuk gehouden. Hij bleef hier in hangen en werd vervolgens boos dat ik mijn stem verhefde.
Uiteindelijk (rond half één of zo) goed kunnen afronden. Maar ik heb een behoorlijk kater gevoel. Zoon schaamt zich dusdanig erg dat hij alles doet om te ontkennen, maar houdt het probleem daarmee in stand. Afgelopen jaren allerlei hulpmiddelen ingezet (poep en plaspoli, vaste toilet tijden, plashorloge), maar dit heeft allemaal geen effect. Inmiddels is zoon opnieuw onderzocht door de kinderarts, er is geen medisch probleem, incontinentieproblemen zijn spanningsgerelateerd (hij bouwt heel snel spanning op, is heel gevoelig, heeft hij therapie voor). Hopelijk kan iemand nog een inzicht geven waar wij nog niet aan gedacht heeft.
Er is al heel veel gezegd. Inderdaad eerst medische oorzaken proberen uit te sluiten.
Maar begrijp ik nu goed dat het ook een periode wel beter is gegaan? Maar wat is er dan nu anders dan toen het beter ging.
Op welke school zit je zoon? Zit hij op speciaal onderwijs? Heel veel stress op school werkt ook averechts, gaat het in de vakanties beter?
Gingergirl schreef op 10-12-2022 om 12:14:
[..]
Andere medicatie kan inderdaad wellicht helpen om wat minder prikkelgevoelig te zijn. Minder prikkelgevoelig kan wellicht helpen om zaken beter te handelen.
Mijn ervaring met ASS pubers is dat ze vaak moeite hebben met persoonlijke hygiene en uiterlijke verzorging, zien er niet altijd het nut van in en weten niet altijd de volgorde van handelen. Mijn oudste met ASS vergat vaak schone kleding aan te trekken, deo moest hij helemaal niks van weten en vindt 2 keer per week douchen meer dan genoeg maar vergeet rustig shampoo te gebruiken. Ik heb voor hem een pictogrammen kaart gemaakt met het ochtend ritueel en het avondritueel zodat de volgorde helder was dat scheelde een stuk. Duidelijke instructies werken beter dan subtiele hints, die pakken ze meestal niet op.
In het geval van jouw zoon kan ik me goed voorstellen dat hij bij vieze broeken niet weet hoe hij moet handelen....wat moet ik als eerste doen? Wat doe ik met een broek waar veel poep aan zit? Uitspoelen? Maar dan zit alles onder en hoe los ik dat op? En wat als er wat op de grond valt? En dan is me broek uit dan ben ik zelf vies, moet ik dan eerst douchen of niet? En waar laat ik mijn stinkende was? Ik vul het nu allemaal zomaar in...maar ik kan me voorstellen dat hij op zo'n moment dichtklapt en geen hulp durft te vragen, want pubers vinden het toch genant en er komt paniek bij kijken.
Een leerling van een paar jaar terug had veel last van plas ongelukjes. Ouders hadden gezorgd dat er in zijn kluisje voldoende schone kleding lag + plastic zakjes om de bevuilde kleding in te doen, vochtige doekjes om zichzelf op te frissen, maar no way dat hij het gebruikte. Hij liep rustig de hele dag met een zeiknatte pisbroek rond. Waarom? Omdat hij zichzelf verschonen vies vond! Dan moest hij die vieze broek aanraken en zichzelf schoonmaken, dat vond hij goor. Dat in de plasbroek lopen waar ook anderen last van hebben deerde hem niet, hij had daar zelf het minst last van. Nou was hij een extreem voorbeeld maar ik zie nog steeds geregeld dat leerlingen met ASS liever naar zweet ruiken dan dat ze deo gebruiken of met vet haar lopen ipv een keertje extra te douchen.
Kan dat misschien ook meespelen bij je zoon? Dat hij het vies vindt om zichzelf te verschonen en het daarom liever zo laat? Want dan is het niet alleen leren hoe te handelen in zo'n situatie maar ook De Wil creeeren om het te doen.
Sterkte in ieder geval.
Heel herkenbaar voor één van mijn dochters met ASS, op het punt van hygiëne. Het ontbreken van de wil was het grootste struikelblok. Het boeit haar niks dat anderen last hebben van haar vieze geuren en met de komst van de menstruatie werd de lichaamshygiene een groot probleem. Ze liet het gewoon lopen. Op school ook! De mentor belde mij heel voorzichtig hierover en wilde graag meedenken.
Wat wij allemaal geprobeerd hebben, pffft. Sensorische integratietherapie, cognitieve gedragstherapie, autismecoach, ‘goed gesprek’ met oma, straffen (gametijd innemen), noem het maar. Hoe krijg je een extrinsieke motivatie voor elkaar? Uiteindelijk hebben wij het opgelost.
Ze wilde nooit onderbroeken aan en ik zei dat het voortaan mocht, dat ze die nooit meer aanhoefde maar dat we dan weinig opties hebben qua menstruatieproducten. Ze ging tampons proberen en dat is na drie menstruaties oefenen gelukt!
De beloning was voor haar erg groot: wij verruimden haar gametijd weer en ze hoefde nooit meer onderbroeken aan. Wel dagelijks een schone legging en een lange sweatjurk met hoodie. Ik heb wat hoodies aan sweatjurken genaaid en labels verwijderd.
Ik had ondertussen wel met de handen in het haar gezeten. Inmiddels is ze zo oud dat ze is overgegaan op het slikken van de anticonceptiepil zonder stopweek.
Het was een lange weg. Houd hoop en zorg ondertussen ook goed voor jezelf. 
Gejaagdheid, stress en diarree kan ook een bijwerking zijn van adhd medicatie.
Nu ik je laatste post lees - dat het vaak aan het einde van de dag misgaat - vraag ik me ook af of hij op school wel gaat. Is hij het daar enorm aan het ophouden om wat voor reden dan ook? Vieze toiletten, langs oudere leerlingen moeten om erbij te kunnen, te weinig privé (want gehorig)… allemaal redenen die ik weleens gehoord heb waardoor brugklassers op school niet/nauwelijks naar de wc durfden. En dan verdwijnt inderdaad de prikkel. Ik zou dat nog eens met hem proberen te bespreken!
Onze zoon, die qua omschrijving wat lijkt op jouw zoon had dit probleem ook. Was wel jonger. Maar wat uiteindelijk heeft geholpen is dagelijks darmspoelen. Was wel heftig vond ik, we hebben dit ca half jaar gedaan. Dit was om het patroon te doorbreken en zodat hij het weer zou gaan voelen als er ontlasting in de endeldarm zou zitten.
Hierna was het zo goed als over, hij blijft wel gevoelig voor obstipatie, vaak stress gerelateerd.
Het gaat inderdaad hele periodes goed. Soms maanden of langer. In vakanties (na een aantal weken) gaat het eigenlijk altijd beter. Grootste verandering is overstap van basisschool naar middelbare school, beiden regulier. Dit brengt wel een hoop spanning en stress met zich mee merken we. Hij heeft er altijd een hekel aan gehad op andere plaatsen dan thuis naar het toilet te gaan (vies en niet rustig). Ook geeft hij aan niet goed te kunnen inschatten wanneer hij naar het toilet kan gaan, wil in de les/klas niet opvallen en durft het niet te vragen. Dus zou goed kunnen dat daardoor de prikkel is verdwenen. Neem ik ook mee naar het ziekenhuis.
Asaatje, darmspoelen lijkt mij heel heftig zeg.
Kopjekoffie, wij hebben op school een paar leerlingen met een medische time-outpas. Die mogen áltijd naar de wc, in elke les, zonder vragen. Wellicht is dat een optie? Dan wordt zijn vraag om naar het toilet te gaan ook niet steeds door de hele klas gehoord (voor sommige leerlingen is dat al een drempel…). Verder zou je op school ook eens kunnen vragen of ze een apart toilet hebben; bij ons is er bijvoorbeeld een toilet in het kolfkamertje dat ongeveer nooit gebruikt wordt. Daar mogen leerlingen met zo’n medische time-outpas ook naar toe.
Misschien is er inderdaad aanvullend wel een medisch probleem, maar het lijkt mij om te beginnen al heel goed/fijn als op school naar het toilet gaan gewoon goed lukt. Sterkte joh, ik snap zo goed hoe sneu je het voor hem vindt… je klinkt echt heel lief en betrokken bij je zoon
Nienke, wat een lief berichtje, dank je, dat doet me goed. Ik vind het ook echt heel sneu voor hem en twijfel steeds vaker aan mijzelf als opvoeder hierdoor. Ik zal op school eens vragen of een medische time out pas optie is. Hij zit gelukkig op een fijne, betrokken school. School wil echt wel meedenken, maar ik vind het ook lastig dit aan te kaarten.
SuzyQFive schreef op 10-12-2022 om 14:46:
[..]
Heeft ie Hirschsprung?
Lange segment niet, kort segment wordt nog onderzocht evenals te weinig zenuwcellen in de darm. Vooralsnog is er geen werking van een bepaalde zenuw meetbaar.
Kopjekoffi schreef op 10-12-2022 om 12:15:
Roodkapjeendewolf, wat had je in gedachten? Er is al jaren specialistische hulp betrokken (GGZ), maar die kunnen hun vinger er ook niet op leggen, vandaar de gang terug naar de kinderarts.
Ik denk dan juist aan een aanbieder vanuit de jeugdwet die gespecialiseerd is in gedrag. Bv Pluryn /Driestroom/Onder de Bomen of een aanbieder gespecialiseerd in ASS.
Het lijkt me goed om breder te kijken dan alleen het incontinentie probleem.
Roodkapjeendewolf, er wordt ook zeker breder gekeken dan alleen incontinentieproblemen. Vandaar ook de GGZ, die gespecialiseerd is in ASS. Zoon vertoond hier kenmerken van, maar heeft geen diagnose ASS, wel ADHD. Opnieuw onderzoek naar ASS is zeker een optie. Wat zou een aanbieder vanuit de jeugdwet hierin volgens jou kunnen toevoegen?
Mooi berichtje Nienke. Ik vroeg mij af of er niet een soort vertrouwensmevrouw (meneer?) is met wie hij eens kan praten over hoe zo'n dag verloopt.
Zelf had ik op de middelbare schoon onverklaarbare diarree (PDS) en er was niet zoveel aan te doen maar ik heb het ook niet besproken met school en mijn ouders zagen OOK niet zoveel want op een enkele poepbroek na ging het altijd nog net goed.
Maar die planning.... poepen op school is nooit leuk.... wij hadden gewoon van die wc's met schotjes.... dus bij leraar X wist ik dat het tijdens de les kon, bij leraar Y ging ik pas poepen als in de pauze iedereen klaar was en deed dan net of ik heel lang over mijn make-up had gedaan, witte broeken waren in maar wat een angst....
Achteraf denk ik waarom hebben we het niet besproken, reservebroek in het kluisje, zo'n pasje voor zo'n wc in het magazijn waar niemand komt, gaat het mis dan gaat het mis.
Een soort poepmaatschappelijk werker ofzo. Of verpleegkundige.
Ik zie dat het bij jouw zoon 1000 x erger is hoor maar bedoel alleen te benoemen wat voor gedachten je allemaal kunt hebben tussen wel gaan, niet gaan, te laat gaan, wat als het mis gaat..... bespreken met docenten etc.
Sterkte!
Damoontje, stiekem moest ik heel hard lachen om je post. Niet vanwege de ervaringen die je had natuurlijk, maar om de term poepmaatschappelijk werker’, die vind ik echt heel mooi.
Wel fijn dat je een inzicht geeft in hoe jij dat als puber ervaren hebt. Dank je wel, is echt heel waardevol. Zoon is ook een denker en heel erg in de ‘als dan’ categorie, dus kan mij zeker voorstellen dat dit hem ook allemaal bezig houdt.
Graag gedaan.
Ik heb er nooit zo heel veel over gepraat. Vriendinnetjes wisten wel eens dat ik soms moest 'rennen' maar die waren dat net zo hard weer vergeten. Jaren later sprak ik een maatschappelijk werkster en die ging daar een beetje op door vragen, hoe dat geweest was en hoe dat gevoeld had.
Als je met 1000 pubermeiden binnen een kwartier van een beperkt aantal toiletjes gebruik moet maken, is het gewoon niet zo fijn als je diarree hebt. De optie om 20 min te wachten die had ik niet.... maar die meiden staan natuurlijk te kakelen en natuurlijk ook over hoe het stinkt en dat het er altijd zo stinkt en bah ze gaan wel naar een andere etc etc. En dan moet je dat hokje weer uit. En hopen dat er geen geluid geweest is.
IK weet niet hoe dat bij de jongens gaat maar waarschijnlijk nog harder, en zeker als je incontinentiemateriaal draagt dat verschoond moet worden.
Misschien kun je met school toch in gesprek dat hij op een ander moment even de klas uit kan en hopelijk voordat het te laat is. In zo'n pauze moet soms de halve school tegelijk.
Verschonen en de boel weer netjes achter laten lijkt me ook lastig hoor. Als ik ongesteld heb ik soms al het idee een crime scene te moeten opruimen. Moeilijk voor hem om overal woorden aan te gegeven en misschien gaan dan juist de darmen protesteren.
Als hij toestemming krijgt om het mindervalidentoilet of een ander apart toilet te gebruiken, kan hij in de pauze rustig naar de wc en eventueel verschonen zonder halve lessen te missen en zonder dat het enorm opvalt.
