Ik word zo moe van de strijd (school)
Onze dochter is 7 en heeft PDD-NOS met een depressie en ernstige dyslexie en geheugen problemen. Onze dochter gaat al 4 jaar bijna iedere dag huilend naar school eerst werden onze zorgen door school weg gewuifd onder het mom ze zal wel moeten wennen, later toen wij aangaven dat wij dachten richting autisme werden wij bijna voor gek verklaard want het lag allemaal aan haar dyslexie (dat stond op haar voorhoofd geschreven al dus juf groep 2) Nu zit ze inmiddels in groep 4 waar het hellemaal mis gaat. Dochter zit qua leer niveau op nog geen midden groep 3 (maar ze mocht niet blijven zitten van juf groep 3)Ze doet qua lesstof met bijna niets mee met haar groep heeft op alles een eigenleer lijn. Nu ze afgelopen nov diagnose PDD-NOS en depressie gekregen. Kort daarna is er een observatie op school geweest waar uit komt dat deze school absoluut niet bij dochter past. Toen kon school er niet meer om heen en is er een REC 4 aanvraag gedaan er is voor rec 4 gekozen omdat SBO had aangegeven (in het zorgteam) dat de problemen van onze dochter te groot zijn voor hun type onderwijs. Omdat het tegen de kerstvakantie zo slecht ging met onze dochter heeft ze (dankzij psycholoog) vrijstelling van de leerlicht voor 1 dag er week gekregen dit in afwachting van rec 4 indicatie die half januari zou komen. Nu hebben wij vorrige week de uitslag gekregen dat de aanvraag ogeschort is vanwegen te weinig onderbouwing over haar leerbeperkingen.Wat ik ergens wel kan begrijpen want hoe kun je iets onderbouwen als je als school hellemaal niets hebt gedaan. Waar ik dacht dat er eindelijk rust zou gaan komen moeten we nu eerst verder strijden. En dochter is inmiddels de dupe die trekt het niet meer en school doet ondanks de rapporten die er liggen met tips niets want ja de juf heeft nog 21 kinderen in de combi 3/4 zitten. En bovendien als ze wel tijd zou hebben snapt juf dochter toch niet. Hebben jullie ook zo'n strijd moeten leveren? En ik hou mijn hart vast als de aanvraag afgewezen wordt dan weet ik helemaal niet meer wat we moeten doen. Aapie
Wat een strijd
Wat een strijd idd. Jeetje wat naar. Ik ben zelf leerkracht geweest. Ik heb in een groep 3 een jongetje met PDD-NOS en dysthyme stoornis (vorm van depressie) gehad. Je verhaal deed me aan hem denken. Hij had een rugzakje en met dat geld kwam iemand van het SBO mij ondersteunen. Elke maand vond er een gesprek plaats waarin besproken werd hoe het ging en kreeg ik tips. Daardoor ging het steeds beter en beter. In het begin van het jaar was het huilen. Elke ochtend en elke middag en dat ging gerust de hele ochtend non-stop door. Dat heeft een paar maanden aangehouden. In het begin mocht hij dan even terug naar de kleuters en kwam later op de ochtend terug in de klas. Dat hebben we langzaam afgebouwd. Ik bood zoveel mogelijk (visuele) structuur wat niet alleen goed is voor hem maar voor alle kinderen. En zo waren er nog meer dingen die prima te doen zijn ook al heb je een klas van 30 kinderen. Ik denk dat het heel belangrijk is dat er een klik is met de juf en dat het een juf is die open staat voor alle tips. In jouw verhaal lees ik dat dat ontbreekt. En dan schiet het niet op. Als de aanvraag afgewezen wordt, is het dan een optie haar naar een andere school te laten gaan waarbij je van tevoren kennis maakt met de juf om te kijken of het klikt en of ze open staat voor de aanpassingen die je dochter nodig heeft? Eventueel kun je ook kijken naar een ander type onderwijs. Naast regulier onderwijs bestaat er ook dalton, jenaplan, vrije school, montesori. Wie weet past een ander systeem ook beter bij haar.
Heel herkenbaar
En inderdaad, je wordt er zoooooo moe van.
Het is een heel proces om dat allemaal het hoofd te bieden. De domheid, de onwil, de verachtelijke denkbeelden van die leerkrachten.
Is het een idee om haar een tijd helemaal thuis te houden, tot die rec 4 plek rond is?
Dat zou ik geloof ik doen. Of halve dagen naar school.
Ik meldde onze zoon ziek en loog dat hij hoofdpijn had.
En die juf is een grote aanstelster, met haar 21 kinderen. Wat een klein klasje. Ze moet zich schamen.
strijd
Wij hebben veel strijd moeten leveren. Niet de strijd die jij moet leveren maar ik herken veel in je verhaal. Ik heb eigenlijk een advies voor je: zoek contact met www.onderwijsconsulenten.nl en doe daar je verhaal. Benadruk dat je dochter uitvalt en gezien haar mentale gezondheid niet meer naar school kan. De onderwijsconsulenten bemiddelen in eerste instantie maar kunnen ook met je mee denken en meezoeken naar een goede oplossen. Tegelijkertijd hebben zij de mogelijkheid om contact te zoeken met de directie en het bestuur van je huidige school en de school waar je naar toe wilt. En ze hebben kennis van het papierwerk. Ze zijn er voor gevallen zoals jouw dochter. Wij hebben hele fijne ervaring en herinnering aan de onderwijsconsulenten. De strijd die jij moet voeren, hoor je niet te hoeven voeren. Besteed die uit aan de onderwijsconsulenten.
inderdaad
Inderdaad Onderwijsconsulenten. Zij kunnen je ook helpen aan de juiste contacten binnen scholen en speciaal onderwijs. Het is verstandig om zelf vast een andere school te zoeken. De school zelf kan ook nog meehelpen om een indicatie te krijgen. Het is ook vaak een kwestie van het juiste taalgebruik en dan bedoel ik niet eens dat je de zaak ook nog kunt overdrijven. Maar het is een hele kunst om zo te formuleren dat je beantwoord aan de voorwaarden, eerst ook weten wat de voorwaarden zijn en dergelijke.
Het heeft bij mijn zoon al met al anderhalf jaar geduurd voordat hij de juiste indicatie kreeg, door tegenwerking van de basisschool.
Het is gelukt met de juiste mensen op zijn basisschool en op het speciaal onderwijs en mijn doorzettingsvermogen.
niet naar school
Dochter heeft een tijd een ontheffing van de leerplicht gehad via de schoolarts. Naar school gaan was geen optie meer.
Veel minder naar school
Ik zou haar in ieder geval veel minder naar school laten gaan dan nu met alleen die ene dag minder als dat lukt met o.a. jouw werk e.d. Helemaal niet vind ik ook wel weer makkelijk gezegd. Moet ook maar te organiseren zijn.
Verder begrijp ik niet waarom ze niet mocht blijven zitten. Ik zou de lat voor haar flink omlaag leggen en haar helemaal met groep 3 mee laten draaien. Ze wordt nu naast niet begrepen w.s. ook nog flink overvraagd.
En verder de juf en IB flink achter hun broek zitten zodat er zo snel mogelijk rapportage is waarmee jullie verder kunnen.
Heel veel sterkte! Het is heel frustrerend die strijd tegen school.
verlof
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ouderschapsverlof
Je kunt ouderschapsverlof opnemen tot het 8e jaar van je kind. Je kunt zorgverlof opnemen.
In de periodes dat dochter op de basisschool uitviel ging ze naar familie of vrienden. Er was ook altijd iemand achterwacht als ze uitviel en ik zat zelf klem op mijn werk. Dan kon ik ouders of vrienden bellen.
ik begrijp je...
Nu gaat het goed, maar dat huizenhoge onbegrip...pfff. Hier heeft een stevige ambulant begeleider in het kader van het rugzakje geholpen, het gaat nu prima. En de juiste leerkracht natuurlijk. Maar ik heb echt jaren moeten vechten. En het is zo zinloos. Alle kennis is er, maar niet iedereen wil hem tot zich nemen of gebruiken.
Maar begrijp ik nu dat de REC 4 aanvraag is afgewezen omdat school niet voldoende gedaan heeft? Ja, daar komt de school dan makkelijk mee weg! In ieder geval zou ik binnen 6 weken bezwaar aantekenen tegen de beslissing, waarin je precies uitlegt hoe het er op deze school aan toe gaat en dat je kind daar de dupe van is. En dat er due ook nooit een adequaat handelingsplan zal komen, zodat in dit geval die stap maar moet worden overgeslagen. De brief van het SBO dat zij niet kunnen bieden wat je dochter nodig heeft, zou ik daar zeker bijvoegen. Vraag school om een kopie, als je die zelf nog niet hebt. En kijk ondertussen rond naar een andere school. Men is tegenwoordig erg terughoudend met plaatsen op het SO. Maar een andere school kan al een wereld van verschil betekenen.
reactie
Ik ga inderdaad is informeren naar de onderwijsconsulent of die iets kan betekenen. Dochter thuis houden valt praktisch wel te regelen alleen ben dan wel bang dat ze dan helemaal niet meer wil, Aan de andere kan zit ze nu voor spek en bonen op school. Mijn hart breekt gewoon om haar zo te zien en dan de wetenschap dat tijdens de vakantie's ik een totaal ander kind heb waar je wel de kenmerken van PDD-NOS nog ziet maar die geen huil buien meer heeft en geen woeden aanvallen. Het probleem is ook dat dochter op school zo in zich zelf gekeerd is en niets aangeeft dat het voor juf wel makkelijk is want een kind dat geen aandacht vraagt hoef je het ook niet te geven. School vind nu ook wel dat ze niet past op regulier maar heeft niet zo veel zin om er moeite voor te doen ik heb als moeder een deel van het onderwijskundigrapport gemaakt zodat het allemaal maar sneller af was omdat de IBer aangaf niet iedere dag zin had in "project dochter" zoals ze letterlijk zij. We hebben gelukkig wel begeleiding van intergrale vroeghulp maar zij kan niet zoveel voor ons doen omdat alle rapporten al bij de commissie liggen. De rede dat ze niet in groep 3 mocht blijven zitten was dat het in groep 4 een stuk makkelijker zou worden qua lezen omdat ze daar in niveau groepen lezen. Wat ze er niet bij verteld hadden was dat je dan wel een minimaal niveau moest hebben. En die was er niet zo bleek 2 weken na start in groep 4 dochter beheerst nog een avi m3 en leest nu nog avi start en dat sluit niet aan bij de lesstof van groep 4 met als gevolg dat ze niet mee kan doen. Het vreemde is dat ze in groep 2 niet voldeed aan de criteria om naar groep 3 te gaan (ze kende 3 letters en geen dagen van de week enz) maar ze moest naar groep 3 want dan zou ze meer structuur krijgen en dan zou die 2x doen. In groep 3 voldeed ze niet aan de criterea van groep 4 maar ze moest over want dat was echt beter voor haar. En als het dan niet zou lukken zou ze met groep 3 gaan mee lezen daarom is ze in een combi klas geplaatst. Met de herfst vakantie werd duidelijk dat groep 3 al verder was qua niveau als dochter omdat het bij haar gewoon heel langzaam gaat. En een extra handicap voor dochter is dat je kinderen met ernstige dyslexie lesstof mondeling mag aanbieden maar dochter heeft ernstige geheugen problemen op kort en langtermijn geheugen op audiatief gebied dus moeten ze het met picto's aanbieden maar ja dat kost weer teveel tijd en moeite en dan is het circeltje weer rond ze weten wat ze moeten doen maar doen het niet en dochter is de dupe. Maar ik heb mezelf voorgenomen dat ze hoe dan ook van school gaat en daar strijd ik nog even voor maar het is van de gekke dat je vast loopt op de regeltjes en dat frustreerd.
Wat een verhaal zeg...
... Ik ben er eigenlijk een beetje stil van. Ze hebben jouw dochter gewoon ontzettend slecht behandeld en doen dat nog steeds. Tjonge jonge.
Erg he? Als je kind depressief wordt van die kl^&school. Vol vertrouwen breng je je kwetsbare kind erheen. In de hoop dat ze hem/haar zorgvuldig en zuinig zullen behandelen.
In plaats daarvan wordt je kind kapot gemaakt. Poeh.
Ik hoop dat de onderwijsconsulent je helpen.
En nogmaals, ik zou haar thuis houden. Desnoods thuis aan het werk met die picto's en dergelijke.
school aan huis
http://schoolaanhuis-leideneo.nl/. Niet dat het hier gelukt is, maar je kunt ook nog aanspraak maken op school aan huis. Of zelf aan de slag met boeken die je van de basisschool krijgt. Of allebei. Ik ging zelf aan de slag met dochter in afwachting van school aan huis. Uiteindelijk heeft het 3/4 jaar geduurd voor dochter terecht kon op het speciaal onderwijs. Maar de mogelijkheid is er wel.
niet meer willen
De meeste kinderen willen gewoon normaal net als alle andere kinderen naar school. De meeste volwassenen denken direct het ergste als er eens iets is.
Mijn dochter ging nadat ze 3/4 jaar thuis was geweest van de ene op de andere dag huppelend weer naar school. Alle dagen. Ik ben nog steeds zeer dankbaar voor het speciaal onderwijs.
Ook voor mijn zoon, die viel wat minder uit die hield ik soms thuis als de stress uit zijn oren kwam, was de autismeklas een godsgeschenk. Dan hoefden ze niet te wennen. Ze gingen graag, net als alle andere kinderen, gewoon weer gewoon zijn, 'gewoon' doen ook al ben je wat bijzonder.
ohjee
Oh zo'n school! Heb je nog andere kinderen en zitten die op deze school?
Het is duidelijk dat je niet veel verder komt op het juffen en IB niveau. Ben je nog on speaking terms met school? Dan kan je een niveau hoger gaan. Dat is de onderbouwcoördinator of de directeur. Als het ook daar niet van de grond komt, ga dan naar het bestuur. Dat kan in gesprek of per brief. Respecteer altijd de hiërarchie want anders levert dat hele vervelende gesprekken op en welk moreel recht je ook hebt, je krijgt ongelijk.
Heb je steun in je omgeving? en ervaring in schoolse zaken met zorgkinderen? Zoja, zet die in.
Voor vragen heb je 0800 5010 en balansdigitaal.nl (ook een forum).
De gesprekken met IB en juf vind je vermoeiend en geeft je een gevoel van machteloosheid. Wat mij helpt is om te kijken wat ik eventueel wel kan doen en tzt besluit om dat in te zetten (of niet). Verwacht niet dat alles nu goedkomt en voor je geregeld wordt. Wat je ook besluit, kijk naar de praktische haalbaarheid en of het in jouw dochters voordeel is.
Naast de onderwijsconsultenten kan je ook nog besluiten om met de volgende contact te zoeken: je kan via 5010 (er is ook een website) zoeken naar diegenen die nu de organisatie van het samenwerkingsverband in het Passend Onderwijs aan het voorbereiden zijn. Via deze mensen is het mogelijk dat zij kijken naar de zorg die nu beschikbaar is vanuit school voor jouw dochter. Jouw dochter heeft weliswaar meer zorg nodig dan school kan bieden maar school geeft niet dat wat ze wel kan bieden. Vervolgens vertel je wat de gevolgen voor dochter zijn en koppel vast dat school niet in beweging te krijgen is inzake SO. Zij kunnen je ook vertellen wat ze nog meer voor je kunnen betekenen.
Vraag ook eens naar de onderwijsadviseur en kijk eens op de site van de Onderwijsbegeleidingsdienst van school.
De onderwijsinspectie doet niet (meer) aan individuele gevallen mits het om ernstige zaken gaat maar ze noteren wel je klacht om er bij de volgende inspectie beter op te letten. Misschien is jouw klacht wel urgent genoeg voor ze of staat er binnenkort een inspectie op stapel.
Elke school heeft een intern en een extern vertrouwenspersoon. Wij hebben de interne destijds overgeslagen. De externe ging niet zo vertrouwelijk om met ons verhaal. Dat deerde onze situatie niet omdat we daar rekening mee hielden in ons verhaal naar deze persoon. (Zo haalde de EVP ongevraagd het bestuur erbij).
Dat is wel een puntje: je verhaal is zo alarmerend dat mensen en instanties tegen je gaan zeggen dat zij willen dat jij open kaart speelt (naar school) en anders dat zij dat doen. Informeer naar de vertrouwelijkheden voor je het gesprek begint. Je hoeft niet in elk gesprek de naam van je kind of de naam van de school te geven. Het gebeurt wel eens dat als mensen dat weten, ze zich moreel klem voelen zitten. Je kan ze daarvan ontheffen door de zaak voor te leggen zonder namen te noemen.
In onze gesprekken over school heb ik gemerkt dat kritiek op een persoon als een aanval wordt gezien. Iedereen gaat voor de juf staan. Dat wil niet zeggen dat je kritiek niet kan uiten, dat moet op een andere manier: door te praten wat jouw dochter nodig heeft en niet krijgt. Je kan laten vallen dat er een tekort aan zorg is voor je dochter, dat je zeer teleurgesteld bent hoe zij behandeld wordt, wat de effecten ervan zijn, wat een andere insteek of niet serieus GENOEG (dit woord is heel belangrijk) genomen wordt. Dit zullen ze al snel bestrijden en dan zeg je daarop dat als je kijkt naar wat het betekent voor je dochter, zij niet krijgt wat zij nodig heeft met betrekking tot wat een school WEL in huis heeft. Je hebt sterk de indruk dat school onder presteert in wat zij bieden kan.
Voorbeeld: tijdens een gesprek met school vroeg mijn man zich een keer hardop af of er sprake was van onwil, onmacht of onkunde om er op te laten volgen dat het niet uitmaakt: kind krijgt het niet linksom en niet rechtsom. Dat maakte alle betrokkenen duidelijk hoe situatie was.
Wat betreft de instelling IB (en juf) ben je zeer teleurgesteld dat uit wat zij voor jouw dochter doen spreekt dat het hen gaat om een inspanningsverplichting in plaats van om een resultaatsverplichting. Dat de IB en de juf geen zin heeft in jouw dochter doet jou denken (je zegt niet dat het zo is, namelijk) aan 'de hond at mijn werkstuk op'. Geen wonder dat het de IB niet lukt met zo'n instelling. Daarom zag je je genoodzaakt het werk van de IB te doen. Jij hebt namelijk wel een resultaatsverplichting naar deze schoolse situatie toe. Maar dat heeft de zaak niet verder gebracht. Je ziet het effect er van op je dochter. Je mag wel heel duidelijk zijn in wat jij mag verwachten van een school in zorg naar jouw dochter. En ook: het gebeurt niet op de plek waar het moet gebeuren, dus ga je een niveau hoger en ik sta als moeder met mijn rug tegen de muur dus ik zoek het OOK elders. Blijf dat herhalen.
Gezien de geestelijke schade en onderwijsachterstand, lees dit eens:
http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/archief/article/detail/2520776/2000/10/07/De-onwelkome-boodschap-van-Karina-Schaapman.dhtml
Is er financiële ruimte voor juridisch advies of misschien heb je een rechtsbijstandverzekering die je kan overtuigen van de noodzaak van specialistische juridische bijstand: http://www.judion.nl/. Soms doet een brief van uit die hoek wonderen.
Dit zijn wat mogelijkheden (geen verplichtingen).
Bedenk wel: de onderwijsconsulenten zijn onafhankelijk. Ze komen niet per definitie voor jouw kant van het verhaal op. Als het ook nodig blijft dat jullie kant goed en duidelijk naar voren gebracht moet worden, zoek verder. Onderwijsconsulente en alles wat hierboven staat kan prima samen gaan. Geen of-of verhaal.
een wonder
Alleerst bedankt voor jullie reactie's. Waar ik vorige week er nog door heen zat dat de strijd voor een rec 4 indicatie zo lang duurde omdat we meer informatie moesten aandragen. Kreeg ik vandaag het bericht als antwoord op mijn vraag wat er nog miste in de aanvraag een positieve indicatie yes. Zo blij dat we ons meisje eindelijk van deze school mogen halen.
gr Aapie
gelukkig
Wat fijn zeg.
Hopen dat ze zich op de nieuwe school beter gaat voelen.
