Iemand tips gedrag zoon groep 8 met pdd-NOS

Wil nog 1 iets kwijt,late diagnose pas in groep 5

Wil nog even zeggen dat diagnose pas begin groep 6 is gesteld.
Juf van groep 5 zag autistische kenmerken en adviseerde om een onderzoek te laten doen.
Maar laatst kleuterjuf gesproken en zei schrok ervan,enige wat haar bij was gebleven was dat onze zoon langer werk had met taakjes afhebben.
Verder geen bijzonderheden een lief,sociaal mannetje en dat staat mij ook nog bij had veel vriendjes en speelde altijd fijn.
Groep 4 kwam juf naar me toe dat hij helemaal van slag was omdat hij z'n eigen schooltas niet bijhad.
Ze ze houdt dit even in de gaten...
Het vreemde is dat ik vaak hoor dat va.de peuter/kleuterleeftijd er al dingen op vallen dat er iets meer aan de hand kan zijn met kinderen,dit is bij onze zoon nooit aan de orde geweest.
Dus vind het vreemd dat bij hem op oudere leeftijd pas kenmerken zijn opgevallen!

slecht van school...

Juist als de leerkrachten van de school het kind al kennen van vorige klassen, moeten ze zich hierin verdiept hebben en weten dat een kind, elk kind, kan reageren op een onverwachte situatie.

Dat is in dit geval het nadeel van alle kinderen op regulier onderwijs. Maar daar is door de overheid voor gekozen en scholen moeten zich daaraan aanpassen!

Een kind terug plaatsen naar groep 7 is, mijn inziens, hem straffen voor iets waar hij niets aan kan doen, en zal alleen maar zorgen voor een kind dat zichzelf gaat haten. Ik zou daar ook zeker niet mee akkoord gaan en dit zo nodig zelfs kenbaar maken bij de overkoepelende organisatie. Stel voor dat bij een uitstapje, of iets anders, bijvoorbeeld sportdag, een bekend iemand komt helpen. Een van de ouders, opa en oma, ooms tantes, iemand die hem kent, en in geval van een situatie een op een aandacht kan geven.

En wat de diagnose betreft, zo herkenbaar, mijn zoon was 7 toen hij de diagnose ernstige ADHD en hoogbegaafd kreeg, met trekken van ASS. De tekenen waren er wel, maar werd allemaal van tafel geveegd, jongetjes zijn gewoon zo...

heel veel sterkte, ben benieuwd wat school nu wil bespreken... laat je het weten?

terugzetten

Terugzetten naar groep 7 lijkt me niet aan de orde, alleen om gedrag. Zou ik heel raar vinden eerlijk gezegd.
De frustraties van je zoon zijn heel herkenbaar. Mijn zoon zou met dezelfde situaties hebben geworsteld. Zijn reactie zou dan echter iets minder fel zijn, meer huilen en gaan nukken, maar evengoed om dezelfde soort dingen.
Wat ik in jouw situatie zou doen is inzetten op voorspelbaarheid voor hem, dus (sociale) situaties alvast voorbereiden, wat er zoal kan gebeuren. En verder zou ik inzetten op het minder scherp maken van zijn reacties op frustratiemomenten. Dus, boos worden mag, maar dan een tafel omkiepen mag niet. Ook achteraf samen bespreken wat er is gebeurd en wat je van hem verwacht qua gedrag. Bespreek of er niet iets anders is wat hij kan doen als hij zich boos voelt worden.

Hier zagen ze een VO carrière op een reguliere school ook niet zo zitten voor mijn zoon. En toch gaat het nu best goed. Hij kan juist met dit soort frustratie dingetjes steeds beter om gaan.
Ach en die medailles. Ik snap ouders niet die niet alle kinderen een cadeautje of prijsje geven na afloop!

Dank je wel ,doe ik!

Dank je wel ik houd je op de hoogte!
Had ook het gevoel dat de leerkracht er niet goed raad mee wist.
(Dus misschien niet bekend is met autisme)
Mijn vriend heeft tegen de avond z'n fiets opgehaald en het slot was binnen 2 sec.open even draaien en eruit trekken maargoed.
Wij hebben hem idd naar groep 8 laten gaan oa veiligheid van 2 goede vrienden.
Maar ook doordat hij kwa leren goed meekan,hoewel wij ook begrijpen dat het sociaal/emotionele minstens zo belangrijk is.
Wij denken ook dat als hij wordt teruggeplaatst hij doodongelukkig wordt!
Een goede fijne tip om idd iemand dichtbij hem te laten helpen bij een activiteit enz.
Ik merk ook dat hij erg moet wennen en weer in het ritme moet komen.
Hij zei straks ook sorry mama ik weet ook niet waarom
ik dat deed maar ik ben ook moe...

Ook bedankt voor de andere reacties

Ook bedankt voor de andere reacties...
Het is moeilijk soms maar lees dat sommige dingen herkenbaar zijn!
En idd goed voorbereiden is van belang,maar soms heb ik daar door drukte geen erg in.
Ik hoop dat het onderling in zijn nieuwe voetbalteam goed gaat,ben er toch een beetje bang voor.
Maar weet van enkele jaren terug dat je niet tegen hem moet zeggen als trainer ....wisselen,je moet dan vantevoren al aangeven van ....over 10 minuten roep ik jou en moet je even wisselen.

En nog een goeie voor het uitzoeken van een VO school: is er een plek waar hij zich kan terugtrekken als er iets onverwachts gebeurt? Sommige scholen hebben een speciale plek daarvoor. Dan kun je de afspraak maken met de docenten dat je zoon altijd weg mag lopen naar die plek toe, wanneer iets hem teveel wordt. Niet elke school kan dat bieden, maar als het kan, geeft dat verlichting. Dan moet hij natuurlijk ook leren dat hij er op tijd gebruik van maakt, dus voordat hij explodeert.

Voetbal

Kun je niet beter de trainer iets meer uitleggen en misschien zelfs de rest van het groepje ook? Omdat je zoon blijkbaar iets sneller van slag is en dan boos reageert. Misschien kunnen de anderen er dan ook wat meer rekening mee houden en leert hij misschien wat met teleurstellingen omgaan op t voetbalveld. Want ik kan me voorstellen dat er bij wedstrijden geen rekening met hem gehouden wordt door het andere team. Als hij dan met het oefenen of trainen door krijgt dat het niet is om hem te plagen of dat anderen iets anders beslissen en hij dan niet de bal krijgt, terwijl hij in zijn hoofd bedenkt dat hij hem moet krijgen, gaat het misschien beter met wedstrijden?

Een van mijn kinderen had bij atletiek een geestelijk gehandicapt kind erbij. Niet autistisch, maar echt met laag iq en weinig verbale communicatie mogelijk. Het viel me op hoeveel geduld dat 10- tot 12-jarigen altijd met hem hadden, ook als hij in de weg liep en een kind daardoor een wedstrijdje verloor tijdens de trainingen. Dan hield ie een kind tegen, of stak de baan over ofzo. Soms zijn kinderen zo geduldig, als ze maar weten dat er iets is met een ander kind.
En ik denk dat je aan jouw kind niet kan zien dat hij autistisch is en dan kunnen kinderen hard zijn omdat ze andere verwachtingen hebben.

Wat ik me afvraag

Weet je zoon zelf wel dat hij een vorm van autisme heeft en wat dit concreet inhoudt? Is dat hem goed uitgelegd? En wat vind hij daarvan?
Het opscheppen over vermogens die een kind gewoon niet heeft herken ik ook. Voor mij is het ook een soort compensatie omdat ze zo graag meekomen in een situatie waar ze juist niet meekomen.
Maar ook dat ze zich niet kunnen voorstellen hoe je tot een prestatie komt. Omdat het ze aan voorstellingsvermogen ontbreekt en ze zien niet wat er om hen heen gebeurt aan oefeningen en wat het doel daarvan is, lijkt het net of andere kinderen uit het niets ineens iets kunnen. Dus verwacht een kind dan dat het zelf ook ineens iets kan, dat toch echt meer uitleg en oefening nodig heeft.
Indertijd was het advies bij mijn zoon om hem niet op een teamsport te doen. Dat is gewoon frustrerend. Daarvoor mankeert een kind het overzicht en de vaardigheden en is daar nog niet rijp voor. Natuurlijk is het voor elk kind verschillend.
Maar met deze incidenten in gedachten denk ik dat je toch iets meer terughoudend zou kunnen zijn. En naar zaken zoeken die wel zijn zelfvertrouwen bevorderen en frustratie voorkomen.
Mijn zoon werd uiteindelijk keeper, zo'n beetje de enige functie waar hij gelukkig wel een glansrol in bleek te kunnen vervullen.
Verder is hij op judo en later op paardrijden geweest.
Een op een begeleiding is belangrijk want in een groep kan een kind met autisme ondergesneeuwd raken en door geluiden en gebaren teveel moeite hebben om te volgen wat er van hem verwacht wordt, hij wordt niet per se zelf geadresseerd en moet maar soep zien te koken van de random groepsinstructie.
En inderdaad meer hand in hand begeleiding bij groepsuitjes of speciale activiteiten. Wij gingen altijd zelf mee met schoolactiviteiten, of mijn ouders, zodat er altijd iemand was om onbegrijpelijke zaken toe te lichten of een kind in bescherming te nemen. Nadat zoon, nog geen vier jaar oud, tijdens het eerste schooluitje al in elkaar geslagen was en zijn nieuwe schooltasje met inhoud kwijt in Artis.
Overigens hadden mijn kinderen dit soort uitbarstingen uitsluitend thuis. Soms is het andersom, dan heeft een kind juist op school uitbarstingen want daar is de sociale situatie gecompliceerder.
En sommige kinderen kunnen ook gewoon niet zoveel mensen om zich heen verdragen, dat zijn teveel prikkels.
Ik ben zelf dus heel erg blij met het speciaal onderwijs.
Echter ik vraag me af of de Berkenschutse wel een aparte autismeklas heeft. En bovendien zie ik met name vmbo zodat als je kind havo/vwo niveau heeft dat dat weer lastig kan zijn.
Maar ik zou inderdaad zeer zorgvuldig de school kiezen. En in je achterhoofd houden dat het mogelijk toch op een schoolwissel uit kan draaien als blijkt dat het niet gaat lukken.
Dat hangt van veel zaken af.

O ja

En op muziekles. Ook een op een. Zodat er concrete aandacht in een rustige sfeer geboden was op zijn eigen maat.
Idem met zwemles. Dat was in een kleine groep met een aantal zwemleerkrachten in een rustig en voorspelbaar tempo. Veel individuele aandacht.

late diagnose

Kinderen met een meer dan gemiddelde intelligentie kunnen zich vaak nog lang handhaven door zaken uit te puzzelen, te imiteren en sociale situaties te imiteren. Het nadeel is dat ze dan eigen strategieën ontwerpen die niet altijd even functioneel zijn.
En dat kan moeite kosten om dat later weer te ontleren. Ook kunnen verkeerde voorstellingen van zaken al teveel routine zijn geworden.
'Licht' autisme is eigenlijk een verkeerde voorstelling van zaken want in het hoofd van een kind kunnen hele stormachtige patronen omgaan die hen heel veel energie kosten en emotionele uitputting. Omdat je dat niet makkelijk aan de buitenkant ziet wordt er makkelijk overheen gekeken en geen rekening mee gehouden.

Annej

De Berkenschutse is met havo/vwo vóóral gericht op autisme (gedragsproblemen) en is maar een heel klein deel een lzk leerling. Dat was voor mij ook de twijfel v.w.b. mijn dochter (lzk).

havo/vwo

http://www.berkenschutse.nl/de-school/organisatie

Ik zie het Lusithania. Er is een ouder draadje over op OOL dat positief is over de school.

http://www.ouders.nl/forum/zorgenkinderen/berkenschtse-in-heeze

"De Berkenschutse is van oudsher een school voor langdurig zieke kinderen, ontstaan als onderdeel van het epilepsiecentrum Kempenhaeghe in Heeze. In de regio zat geen VSO-school die havo/vwo gaf, alleen de Berkenschutse (lzk, ofwel cluster 3 van het SO) terwijl de behoefte aan cluster 4-VSO groot was. De VSO-afdeling havo/vwo (cluster 3) is toen in rap tempo doorgegroeid naar een cluster 3+4-school waar (schatting van mij) zeker 90-95% van de leerlingen een vorm van autisme heeft. Of iets wat er dichtbij zit De rest is vooral de oorspronkelijke doelgroep, lzk. En uiteraard zijn de jongens er zeer zwaar in de meerderheid.

Als er al een cluster 4-indicatie is én je zoon heeft aantoonbaar havo/vwo-capaciteiten heeft, k
un je hem aanmelden. Ook instroom in hogere leerjaren is mogelijk."

maar

als het alleen mis gaat bij uitjes, vind ik het onzin om hem naar speciaal onderwijs te sturen. Ik lees niet over woede-aanvallen tijdens de les, alleen een oordeel van de leerkracht over hoe een kind van die leeftijd zou moeten functioneren tijdens een uitje. Dat lijkt me niet voldoende reden om hem naar VSO te sturen. Sterker, hij komt er waarschijnlijk niet eens in.

Uitjes en teamsporten zijn klassieke struikelblokken voor mensen met autisme. Zoals AnneJ al zegt, is een teamsport niet altijd goed, omdat er teveel tegelijk gebeurt. Bij een individuele sport, zoals schaatsen of atletiek, doe je ook contacten op, maar het groepsgebeuren wordt niet door je strot geduwd.

Voortgezet onderwijs

Ik had ook het idee dat men op het voortgezet onderwijs meer kon dan op de basisschool. Maar dat is natuurlijk maar een eigen ervaring.
Ik hield mijn hart vast voor dochter die eigenlijk al naar speciaal onderwijs zou gaan. Maar door een goede mentor en doordat de school al bekend was door haar broer, is het eerste jaar boven verwachting heel erg goed gegaan. En ze had zelfs voor het eerst vriendinnen op school.
Die wisseling van school kan ook goed uitpakken.
Overigens, misschien overbodig, wel een paar tips. Je kind goed voorbereiden, zonodig extra door het gebouw lopen. De informatie goed doornemen.
Ik bracht, na een tip van anderen, mijn kinderen de eerste 14 dagen naar het voortgezet onderwijs en haalde ze weer op. Als er dan zaken waren die niet begrepen werden kon ik direct de school weer in samen. En kinderen kregen de kans om niet al te gestresst op school te komen en samen de route en de mogelijke afwijkingen in te prenten.

Klopt AnneJ

Wat een verschil in professionaliteit en kennis! Nou zal dat niet voor elke middelbare school gelden, maar ik ben onder de indruk van de onze. Misschien scheelt het ook dat het grotere organisaties zijn, terwijl basisscholen toch wat meer houtje-touwtje zijn. Ongetwijfeld zijn er ook hele professionele basisscholen, maar in elk geval niet bij ons in de buurt. Op onze school hing alles af van wie er voor de klas stond. De intern begeleider was een afgebrande juf die niet meer voor de klas wilde en verder geen idee had. De schoolleiding wilde vooral rust in de tent en was bereid het belang van kinderen (niet alleen de mijne) daar ongezien aan op te offeren.

Op onze middelbare school wordt veel meer samengewerkt en beter naar het kind gekeken. Dat zal ook niet voor elke middelbare school gelden, dus je moet goed langs de praatjes heen kijken en naar ervaringen van andere ouders vragen.

Fijne tips,bedankt!

Fijne tips bedankt zal idd eens een en ander met de trainer bespreken .
Afgelopen vrijdag waren er 2 andere trainers en die vond onze zoon heel lief enz.
(Liever dan die op woensdag(en als coach zaterdag).
Ik begrijp hem wel want de coach op woensdag is idd ook strenger en komt harder over,maar daar moet hij ook mee leren omgaan!
De eerste wedstrijd ging prima,totdat hij moest gaan douchen.
Ik en andere ouders waren buiten aan het wachten en hij kwam plots boos en in paniek naar buiten mijn tas is weg,ik zie hem nergens(met echt zo'n gezicht erbij waarvan je autisme afkunt lezen(is niet zo maar dan kijkt hij zo vreemd).
Ik zei je hoeft niet meteen zo boos te worden,je kunt het ook rustig zeggen en vragen of ik even mee ga kijken.
Bleek dat tas aan de andere kant was neergelegd ivm ander team wat in kleedlokaal erbij kwam.
Dit is mijn angst dan dat zoiets gebeurd als ik er een keer niet bijben!
Maar het belangrijkste is hij heeft er plezier in en vindt het team leuk dat is al heel wat waard....

tja

Met zo'n explosief kind zou ik er dus altijd bij zijn. Geen haar op mijn hoofd die hem alleen naar voetbal zou laten gaan, dat is gewoon niet mogelijk.

hij leert denk ik niet van z'n neus stoten. Dus "maar daar moet hij ook mee leren omgaan" kan niet zonder jouw hulp en dat betekent dus ook aanwezigheid regelmatig in dit soort situaties. Eerst samen oefenen hoe dan wel reageren.

"Maar het belangrijkste is hij heeft er plezier in en vindt het team leuk dat is al heel wat waard...." het kan heel snel omslaan in 'niet meer leuk vinden' als er te vaak iets mis gaat. dus als je echt wilt dat hij het langer leuk blijft vinden dan is dit dus een goede plek om met hem samen te gaan oefenen hoe dit goed kan blijven gaan. Er zal zoveel onverwacht zijn in zo'n team, tijdens wedstrijden, zoiets als in de kleedkamers, dat is gewoon een 'dynamische omgeving' zeg maar. Jouw kind heeft nog niet voldoende vaardigheden geleerd om daar altijd goed op te reageren, en daar moet hij hulp bij krijgen.

En jij bent er voor om hem te helpen, maar ook ervoor te zorgen dat andere kinderen hem niet zo vervelend gaan vinden in zijn reacties dat hij daarmee problemen krijgt.

gr Angela

Thanks dat is mijn grote angst dat andere kinderen hem vervelend

Dat is mijn grote angst dat kinderen hem op den duur vervelend gaan vinden!
Ik heb nog 2 kids meer en die moet ik in de meeste gevallen meenemen op zaterdag.
Dus ergens denk ik weleens eigenlijk heeft hij de leeftijd om op den duur zelfstandig te gaan,maar idd een kind met pdd-NOS heeft meer begeleiding nodig dus zal ik er voor hem nog vaker moeten zijn!
Ook onze angst dat hij gepest gaat worden op het voortgezet is er.

Normaal werk ik op maandag maar ivm vakantie oma's heb ik een dagje vrij.
Vanochtend op tijd gewekt en alles volgens schema,sta ik 8.15u klaar om ze weg te brengen raakt ie van streek dat z'n haren niet goed zitten en te lang zijn.
En zeuren enz.op een gegeven moment was het 8.24 en heb ik de andere 2 weggebracht en dan schreeuwt hij Nee en is boos maar ik heb geen zin in het gestres dat ze allemaal te laat komen.
Rijd ik terug kom ik hem tegen met de fiets,klas was al richting gymzaal toen ik omkeerde om z'n tas te geven zag ik de meester in de verte kijken.
Ik zei,dit kan zo niet, snel naar de gym en heb z'n schooltas binnengelegd.
De tranen sprongen effe in m'n ogen was even emotioneel maar het is ook iedere dag wat met 'm.
(Ik zal ook niet altijd goed handelen maar het werd me even teveel vanochtend)
Heb wel eens getwijfeld of Judo ofzo niet beter voor hem is als een teamsport maar het is ook wel weer goed dat hij erbij zit vooral sociaal/emotioneel.
Ook is er een teamgenootje met Asperger je gelooft het of niet die 2 trekken va de eerste training met elkaar op en dat mannetje vroeg zelfs of onze zoon in de auto kwam bij hun,maar ik reed mee maar toch valt het op dat die 2 naar elkaar toetrekken.......

Kom ik thuis de wasmand met kleren om enz.

Kom ik thuis de wasmand(gelukkig vuile was)met kleren om en borden op de grond(kunstof)
Zucht het valt gewoon niet altijd mee....

het valt niet mee

Natuurlijk valt het niet mee. En jij doet enorm je best.

Ik las pas op een ander forum, dat wij (ouders van zorgenkinderen) onze kinderen hebben gekregen, zonder gebruiksaanwijzing, zonder waarschuwing en zonder magische vaardigheden. Dus we zullen het moeten doen met wat we hebben.

Dit leidt ertoe dat het nooit 'goed' zal zijn, wat we doen. 'Goed genoeg' is al moeilijk genoeg.

Dus niet te boos of teleurgesteld in je zelf raken, als het niet gesmeerd gaat. Je bent iemand die het beste van een moeilijke situatie probeert te maken. Dan kan het onmogelijk allemaal gesmeerd gaan.

over zitten blijven/terug naar groep 7

De vraag bij dat dillemma, (wat, als ik goed lees, alleen nog in jouw hoofd zit, het is nog niet echt ter sprake gekomen met school, toch) is: wat gaat het je zoon opleveren.

Zoals ik het vanaf hier kan zien, niets.

Dus niet doen. Zo makkelijk is het.

Ik denk dat je de leerkracht moet helpen om je zoon te begrijpen. Probeer hem, desnoods met hulp van de intern begeleider, te leren wat pdd-nos is.

Dat is ingewikkeld, omdat stoornissen zich zelden volgens het boekje uiten bij kinderen. Je kan die man niet kwalijk nemen dat hij het niet uit zichzelf snapt.

Mijn ervaring is dat het vaak erg goed werkt, als je je kind uitlegt vanuit executieve functies die moeilijk zijn voor het kind. Dat is concreet en dat snappen mensen meestal wel. http://gedragsproblemenindeklas.nl/executieve-functies/

En als je uitlegt wat overprikkeling inhoudt en hoe moeilijk het is om dat te reguleren voor een kind, dat zelf in die situatie zit. Ben je alweer een heel eind.

grootste angsten

Weet je, het hebben van een zorgenkind, is gewoon heel eng. Je weet niet wat de toekomst gaat brengen en dat maakt bezorgd/ angstig. Heel logisch.

Maar het is een valkuil om je door die angsten te laten leiden. Angst is maar voor even, spijt is voor altijd zingt Daniel Lohues.

Jouw angsten kunnen je kind beperken. Pas daar voor op. (sprak tante Karmijn)

Het helpt mij altijd om te denken: ik weet niet wat de toekomst gaat brengen, welke problemen daar zullen ontstaan, maar voor die problemen kunnen we ook wel weer oplossingen bedenken.

middelbare school

En nog een laatste post van tante Karmijn:

Er zijn in het land verschillende cursussen en initiatieven, die ouders en kinderen kunnen helpen bij de overstap naar de middelbare school. Bijvoorbeeld:
http://www.omgaanmetpesten.nl/omp/aanbod/stevige-stap.php

Met zo'n cursus kun je je kind helpen om wat voorbereidend werk te doen. Hoe ga ik dat zo doen in de brugklas?

Als ik jou was zou ik naar zo iets bij jou in de buurt gaan zoeken.

Teamsport

Niet ieder kind is bij voorbaat een team-player. Er bestaan meer sporten waarbij kinderen sportief bezig zijn en hier veel ontspanning door inspanning mee binnen halen. Naast schaatsen, atletiek, squah of paardrijden maar ook roeien, bestaan ook sporten in klein groepsverband zoals volleybal.

Ik heb hier het judo een tijdje aangekeken. Ik snap die glorie voor judo niet zo. Het is zo'n fysieke sport en je tegenstander is goed bewust van het intimiderende effect of het gewichtsverschil of het kent de truukjes van gniepen. Je tegenstander wilt namelijk ook winnen, ook al is het maar een wedstrijdje voor de vorm.
Mijn kind is gestopt omdat in de huishoudens van een paar kinderen veel knoflook werd gegeten of stevig werd gerookt daarnaast vond kind het maar een aggresief onsportief gebeuren.

Ik merk hier dat met de jaren de behoefte om deel te nemen aan een teamsport is gegroeid. Kind wordt wat ouder en stapt op diegene af, waar het mee wilt kletsen. En tijdens gym, zet hij zijn beste beentje voor om als team succes te bereiken.

Igv de zoon van K; als voetbal het toch niet is, heeft hij in ieder geval een vriendje erbij.

scouting, turnen/freerunnen, atletiek:

hier goede ervaringen mee voor niet-teamplayer met Asperger/ADD trekken.
Overigens is met de jaren het inzicht bij hem wel gegroeid en is ook handiger geworden met voetballen hoor, maar het is gewoon niet iets voor hem qua overzicht etc.
groet,
Laptopje

semi team

badminton, je speelt je singles, maar je hebt natuurlijk ook dubbels en in de competitie ben je wel een team van 4 tot 6 spelers.

Tacktiek, beweging, alles zit er in.
En je kunt op je eigen niveau spelen. Het gaat op leeftijd, maar ook op sterkte.

Ja, hier ook badminton

Is een goede keus voor onze zoon, die door zware ADD (concentratieproblemen) in een teamsport ook niet tot zijn recht komt. Training is wel 'met zijn allen', maar je bent niet van elkaar afhankelijk voor een prestatie. Competitie speel je idd in een klein team (min 4 personen), maar wedstrijden maximaal als duo. En als je niet wil (bij onze club tenminste) hoef je helemaal geen competitie te spelen als je niet wil. Voor ons ideaal dus.

Nog even over je andere punten. Zittenblijven alleen doen als een kind door ziekte o.i.d. veel stof heeft gemist. Anders niet. School moet zich realiseren dat een kind met ASS (welke vorm dan ook) slecht kan reageren op onvoorziene situaties. Dat vraagt om aanpassingen. Zoals bij fiets van je zoon. Extra begeleiding mee, zou bijvoorbeeld kunnen helpen. En inderdaad, ga vaak met leerkracht en IB-er in gesprek. Verduidelijk je zoon en zijn uitdagingen voor hen. Niet verwijtend, maar vanuit de overtuiging dat je allemaal het beste voor hem wilt. Voor je zoon zou ik zoeken naar bijvoorbeeld speltherapie om met onverwachte zaken om te leren gaan.
En dat teamgenootje met Asperger, hartstikke leuk dat die twee elkaar gevonden hebben. Het is heel waardevol als 'buitenbeentje' om je te realiseren dat je zeker niet de enige bent. Het is fijn als je elkaar begrijpt zonder van alles uit te moeten leggen. Mijn zoon (geen autisme, wel veel autistiforme trekjes en niet erg sociaal begaafd) heeft ook een vriend met Asperger. Zitten helemaal op dezelfde golflengte, heerlijk! Dus zo'n vriendschap zou ik stimuleren. En daarvoor hoeven ze niet in hetzelfde team te zitten hoor. Of stuur ze samen naar badminton .

Tot slot, over zorgen maken: ook bij niets-aan-de-hand-kinderen wordt er geen garantie bijgeleverd voor een lang-en-gelukkig-leven, zonder moeilijkheden en problemen. Dus probeer niet teveel vooruit te kijken en je zorgen te maken over de toekomst, richt je op het hier en nu en zorg dat jij en je zoon van nu het beste maken.

Sterkte!

Bedankt fijn jullie reacties doen me goed...

Fijn jullie reacties doen me goed,zitten zeker fijne/goede tips bij!
Zucht weer vanmorgen op het voetbalveld trouwens trouble gehad.
Je moet een half uur van te voren erzijn maar we waren er precies op tijd alleen had hij thuis zijn voetbalsokken en scheenbeschermers al aan moeten doen maar dat wilde hij daar!
Er gingen al kinderen uit zijn team het veld op om warm te lopen en plots kwam de trainer binnen.
Hij zei tegen onze zoon vandaag doe je met een ander team mee want wij hebben er 15 en hun maar 11.
Z'n gezicht betrok en hij begon te huilen.
(Heel begrijpelijk bij een verandering!)
Trainer zei ik snap dat je boos bent maar je hoeft niet te gaan huilen.
Mama zei hij en keek naar mij,trainer zei je praat tegen mij dus ik wil dat je nu naar mij kijkt.
Hij gooide 1 voetbalschoen uit en zei ik ga stoppen ik doe niet meer mee.
Trainer zei dat vind ik niet eerlijk ten opzichte v h team en nu zit dan andere team zonder wissel.
Bedenk je eens als jou team er te weinig had dan zou je er toch ook graag iemand bij hebben uit een ander team.
Ja zei onze zoon.
Maar hij zei ik wil niet met dat andere team meedoen.
Trainer/leider stond op en zei dan ga ik dat nu tegen dat andere team zeggen.
Ik naar mijn t.o buurmAn (die regelt de teamindelingen)en heb het uitgelegd.
Die is rustig meegelopen naar het andere team (maar zoon liep eerste instantie weg en zei ik ga gewoon meedoen bij mijn eigen team)
Ben ik hem achterna gegaan en uiteindelijk naar ander team gegaan en uitgelegd dat hij echt niet wilde,leider van ander team dan moet ie dat ook niet doen als hij echt niet wil!
Mijn T.O buurman zei dan ga maar terug naar je eigen team,waarop ik zei dat weet ik ook niet wat die leider daarvan zegt dus liep hij eventjes mee.
En mijn gevoel was goed want ik zeg hem met z'n hand een beweging maken en jij hebt naar mij te luisteren(dus moest hij naar dat andere team) en ik kon er even niet meer tegen en m'n schoonzus is erheen gelopen en toen zei onze zoon ik wil het toen en toen zei de trainer dat als onze zoon niet meedeed met het andere team hij volgende week een probleem had!
(Mijn emoties werden me even teveel en de tranen sprongen in m'n ogen gewoon door het onbegrip van die man,terwijl ik toch duidelijk heb uitgelegd dat hij moeite heeft met veranderingen en het een gevoelig kind is)
Op dat moment zei mijn t.o buurman ook niet veel volgens schoonzus maar later tegen mij vond hij dat de trainer ergens wel gelijk had want hij was eerlijk en duidelijk,zucht mijn schoonbroer is ook leider in een ander dorp en vond het ook niet normaal hoe hij tekeer ging tegen onze zoon.
Ik was emotioneel en durfde niets te zeggen wat natuurlijk fout is.
Maar had er vandaag last van,mede door mijn menstruatie uiteraard,hoewel ik normaal helaas ook te soft ben!