Hoe zouden jullie handelen
Zoon van 9 met add zit vrolijk te spelen als hij naar school moet. Ineens bedenkt hij zich dat hij na school naar de oppas moet en krijgt een enorme woede-aanval. Het is echt tijd om te gaan, dus ik geef aan dat hij binnen drie tellen beneden moet komen en dat ik hem anders ga sleuren.. Ik heb hem na drie tellen vastgepakt... Uiteindelijk is hij zelf naar beneden gekomen na veel geschreeuw en gehuil. Ik heb hem naar school gebracht, waar hij direct de wc op geschoten is. Ik heb de juf gezegd dat hij er is en ben vertrokken.
Achteraf vraag ik me af of ik anders had moeten en kunnen handelen. Ik ben heel boos geworden toen hij begon te schreeuwen en dat vind ik vervelend. Maar als ik met al zijn buien mega, komt hij nooit ergens meer. Het explosieve kind heb ik gelezen, kon me nu niet helpen, omdat de woede-aanval van 0 naar 100 ging in een paar seconden..
Ben benieuwd wat jullie in zo'n geval gedaan hadden..
alles wat woede kan opwekken . . .
. . . toch proberen voor te zijn? Dus zo'n oppas-ding of andere 'terugkerende' verplichtingen zo laten 'inslijten' dat het hem niet opeens meer invalt (en dus woede opwekt) maar dat het bekend is vanaf het moment dat hij opstaat? Of de avond ervoor de dag erna doornemen?
Ik herken overigens wel e.e.a. met betrekking tot mijn jongste. Ik weet dat ik bepaalde dingen anders moet doen maar jeetje soms dacht ik echt dat ik het goed genoeg had geprobeerd en schiet hij toch in woede en ja, dan ben ik ook niet de geduldigste/meest flexibele. . .
gr Angela
betere voorbereiding
Mijn jongste heeft ook een grote gebruiksaanwijzing. Ik bereid hem in alles heel goed voor. Ik denk dat jij dat ook beter kan doen:
's Avonds voor het slapen gaan bespreken wat er morgen is (morgen na schooltijd ga je naar x), 's avonds alvast onder jouw begeleiding zelf z'n tas inpakken (bv gymspullen in de tas, zodat die niet worden vergeten, hem vragen: wat voor dag is het morgen? wat heb je morgen nodig?) Eventueel een bord ophangen met een schema, zodat hij overzicht heeft in zijn week.
Dat geen overzicht hebben verwart hem. Het is geen onwil: hij heeft geen grip op zijn tijd. Dreigen is jouw onmacht, maar dat werkt averechts zoals je gezien hebt 
's Ochtends weer herhalen: vanmiddag ga jij naar x. En het vertrek goed aankondigen: een paar keer herhalen: over 10 minuten gaan we, over 5 minuten gaan we, jassen aan. En elke dag hetzelfde.
's ochtends kan je hem beter niet boven laten spelen. Beter beneden (aan tafel) laten spelen (tekenen?). Anders zit hij in z'n spel en krijg je hem er moeilijk uit.
Laat hem in die tijd anders z'n brood helpen smeren en drinkbeker vullen, fruit uitkiezen?
Hij weet het prima..
Dank voor jullie reacties! Hij gaat al jaren op dinsdag en donderdag naar de opppas en dat weet hij prima, we hebben het er gisteren nog over gehad.. Vertrek was 15 minuten, 10 minuten en 5 minuten van tevoren aangekondigd, en toen hadden we nog 0 probleem.. Het probleem kwam toen hij moest gaan... en toen had ik er dus niet meer op gerekend....
ook accepteren
Soms moet je accepteren dat het toch mis gaat. Ondanks dat je alles volgend het boekje hebt voorbereid. Kinderen lezen dat boekje nu eenmaal niet. En ouders zijn ook net mensen. Als je 99 van de 100 woede aanvallen voorkomt of met engelen geduld op weet te lossen ben je een topper. Die ene keer dat het mis gaat is dan dikke pech.
accepteren
ik moet eerlijk zeggen dat ik diep in m'n hart weet dat als ik me 'beter gedraag' hij ook minder flipt en - nog belangrijker- dat als hij boos wordt, dat hij dan ook eerder ermee stopt.
Alleen ik vind het soms zo moeilijk . . . maar het is inderdaad waar wat Hanne zegt: wees 'lief' voor jezelf dat je het in de meeste gevallen wel goed doet en dat het dan ook beter/goed gaat.
gr Angela
pff
Hoe ik zou handelen? Ongeveer zoals jij. Hij was onredelijk. En zijn dwarse bui zal vast een heel goede reden hebben gehad, maar die ligt misschien wel zo diep onder de oppervlakte dat jij er echt niet bij kon. Het klinkt alsof die opvang na school een soort van excuus was. Dat er een ander probleem speelde bij hem, waar hij zich zelf ook niet van bewust was.
Maar wat zou achteraf gezien een oplossing kunnen zijn geweest? Te laat op school komen. Dus niet in paniek raken. Geen countdown till melt down. Maar hem eerst zijn woede laten verwerken en daarna pas naar school.
Ik ben eens een keer na een soortgelijke situatie en een hysterisch kind op de fiets en ikzelf woedend en rand-hysterisch, terug met het kind naar huis gegaan. Ik dacht toen ineens: 'Waar ben ik in vredesnaam mee bezig?' Alsof iemand een emmer water over mij heen gooide. Echt een soort van wakker schud moment met licht uit de wolken. We waren al in de straat van de school. Ik ben omgekeerd, naar huis, school gebeld, thee gezet, de ruzie uitgepraat, afspraken gemaakt voor de volgende keer. En toen alsnog naar school. De schade viel wel mee. Uiteindelijk was hij een half uur te laat.
En misschien, als het vaker moeilijk is, dat stoppen met spelen, niet meer spelen 's morgens. Dat is wel duidelijker. Maar misschien was dit een eenmalige gebeurtenis?
tenen lopen?
Heb je het wel in de ochtend nog herhaald, dat het weer dinsdag dus oppasdag was? Als je hem al veel duidelijkheid biedt dan kan je nog wel iets doen. Namelijk zelf uitgerust zijn, eerder naar bed en eerder opstaan zodat jullie niet hoeven te haasten. Als jij boos wordt gaat jouw kind flippen, zaak dus om goed voor jezelf te zorgen zodat jij rustig blijft.
De juf zit er niet op te wachten om een hysterisch kind op school te krijgen, dan moet je idd maar rechtsomkeert maken en wachten tot de bui weer over is. Dan maar te laat.
En als ik mijn (nadh kind van 9) boven zou laten spelen, dan zou er ook gedonder van komen vrees ik. Ik zou ze allemaal beneden laten 's ochtends.
Oja en hoe gaat het op school? Toen onze jongste problemen had 's ochtends bleek hij op school totaal gestresst te zijn. Weet je zeker dat hij daar niet op zijn tenen loopt? Dan kan je nl ook veel problemen verwachten met het ochtendritueel.
oppas
Was dit voor het eerst dat hij zo boos werd over naar de oppas gaan, of wil hij nooit naar de oppas?
In de trant van het explosieve kind zou ik dus vandaag of morgen op een rustig moment terugkomen op zijn woede aanval en uitpraten waarom hij niet naar de oppas wilde en waarom jij het zo vervelend vind dat hij dit zo doet op zo'n moment. Misschien is er iets met/bij die oppas waardoor hij niet wil, misschien wel iets wat je kunt oplossen waardoor hij het minder erg vindt.
Ik had nog wel
Even aan de juf uitgelegd wat er aan de hand was. Anders zit juf ook met de handen in het haar.
En verder vroeg ik me ook af wat nu het probleem is met de oppas. Hoe komt het dat hij zo'n driftbui krijgt als hij bedenkt dat hij daar naar toe gaat?
Dank allemaal voor de reacties..
Tango, ik was kort door de bocht, natuurlijk heb ik even aan de juf uitgelegd wat er aan de hand was. En de juf kent hem inmiddels, die kan hem wel aan..
De oppas, bso ed zijn al probleem sinds hij naar school gaat, hij wil naar huis na school, en tsja, dat gaat nu eenmaal niet iedere dag. Ik ben wel aan het kijken of ik mijn werkdagen iets anders kan organiseren, zodat het nog maar een dag is, maar heb blijft lastig... De oppas is de moeder van een vriendje, hij gaat dus eigenlijk gewoon bij vriendje spelen.. Dat vindt hij op zich leuk, maar niet als het moet...
