Hoe wordt een diagnose gesteld?
Mijn dochter (15) zit in een diagnosetraject om te onderzoeken of er sprake is van autisme. Ik heb inmiddels al veel gelezen over alle vormen, en begrepen dat vorig jaar de 'restcategorie' PDD NOS verdwenen is uit het rijtje en nu bij onvoldoende kenmerken voor een specifieke soort de diagnose ASS wordt gegeven.
Hoe gaat zo'n diagnosebepaling in zijn werk? Ik kan me daar echt geen beeld van vormen. De psycholoog en orthopedagoog komen niet verder dan 'we gaan alle resultaten verzamelen en komen dan met een advies'. Hebben zij dan een of andere matrix waarin ze kenmerken aangeven, en komt er dan uiteindelijk een puntentotaal uit?
Tijdens de gesprekken die we (mijn ex en ik) hadden, bedacht ik nog dat het maar goed was dat we daar allebei zaten. Hij ziet veel meer eigenaardigheden en vindt gedragingen opvallend, terwijl ik het vooral feitelijk benaderde en denk dat iedereen wel eens apart gedrag vertoont. Grote kans dat hij dingen te zwaar opvat en ik teveel bagatelliseer. Zou zo'n deskundige het dan wel objectief kunnen benaderen, of laten ze zich (mede) leiden door de lading die een ouder aan het gedrag geeft?
Ik merk nu bij mezelf dat ik erg naar die diagnose 'toeleef'. De ene dag denk ik dat er vrij weinig aan de hand is, maar als dochter het weer eens op haar heupen heeft hoop ik ergens dat dat gedrag ergens vandaan komt (en dat het allemaal niet aan mij ligt).
bij ons
Het diagnosetraject zag er bij ons ongeveer zo uit: school (en opvang) kregen formulieren toegestuurd over diverse gedragingen, cijfers ed, informatie opgevraagd bij huisarts en wij moesten ook formulieren invullen over de geboorte, de baby en kindertijd, gedragingen in nieuwe situaties, opvallende situaties, bekende situaties. En daarna volgden nog wat gesprekken met ons, met kind. Kind werd ook nog getest op diverse vlakken oa inzicht van situaties, gezichtsuitdrukkingen, een verhaal afmaken dat ergens gewijzigd moet worden en meer.
Overigens weet ik niet of hij het te zwaar opvat en jij teveel bagatelliseert. Jullie verhalen en meningen kunnen ook een prachtige aanvulling op elkaar zijn. Of jullie deskundige daar het juiste uit kan filteren, kan ik niet natuurlijk zeggen maar dat mag je wel verwachten. Als het goed is, herkennen jullie allebei je kind in het beeld dat zij schetsen en in de eventuele diagnose die daaruit rolt.
