hoe omgaan met een rotverwende stiefdochter
Hallo,
Ik ben gescheiden en heb al enige tijd een nieuwe relatie met iemand die een dochter heeft die onlangs 10 jaar is geworden.
Ik heb echter enorm problemen met de manier waarop zij Wordt opgevoed. Haar mama is bijna 5 jaar geleden, jammer genoeg, overleden, maar ik heb het gevoel dat haar papa (en haar grootouders) dit verlies willen compenseren door haar altijd haar zin te geven.
Zij is echt wel rotverwend, krijgt iedere week wel wat van cadeau's, krijgt altijd haar zin en alles moet altijd geld kosten. Als ze een geschenk krijgt dan vraagt ze, terwijl ze bezig is met uitpakken, alweer wat nieuws. In het weekend of tijdens de vakanties moeten het altijd uitstappen zijn, sunparcs, pretparken, bioscoop, speeldorpen...noem maar op, dit niettegenstaande ze thuis een massa speelgoed heeft, waar ze nooit naar om kijkt, maar die wel een fortuin gekost hebben. Hoe arroganter ze is, hoe vlugger ze haar zin krijgt. Als ze iets vraagt en ze moet even wachten, dan blijft ze doordrammen tot ze toch maar onmiddellijk haar zin krijgt. Op school haalt ze echt erbarmelijke resultaten. Haar eerste leerjaar heeft ze 2 x moeten doen, nu zit ze intussen in het derde leerjaar, maar het zit er dik in dat ze terug zal moeten 'blijven zitten'. Ze heeft ook al de opmerking gekregen dat ze niet met de andere kinderen kan spelen, dat ze altijd te 'bazig' is en dat is ook zo, ze vraagt nooit iets, zij commandeert iedereen, maar volgens haar oma is dit ook niet haar schuld, het is de schuld van een ander kindje in de klas. Als we ergens met haar gaan, dan mag je zeker zijn dat ze met één of ander kindje problemen zal hebben omdat die niet doen wat zij wil. Het ergste is dan nog dat het nooit haar schuld is volgens haar en haar papa en grootouders gaan daar ook in mee, maar het ligt echt wel aan haar. (bij een vorig bezoek aan een speeldorp zag ik haar gewoon haar voet uitsteken naar een ander meisje zodat zij viel en dan kwam ze klagen dat ze niet meer mocht meespelen door dat meisje 
)ze heeft voor niets of niemand respect en vindt alles vanzelfsprekend (enige tijd terug zat mijn vriend thuis door een ongeval en toen zij, bij het openen van een geschenk, nog extra vroeg, heb ik haar de vraag gesteld of ze wel besefte hoeveel haar papa moest werken om al haar 'zottigheden' te kopen, ik kreeg voor antwoord dat haar papa momenteel niet werkte, dus haar conclusie was dat hij niet werkte en dat er toch geld was voor haar geschenken) 'dank u' zeggen zit er nooit in en 'nee' staat nit in haar woordenboek ....de wereld draait rond haar en iedereen moet zich naar haar wensen plooien. Zij moet ook nooit iets tegen haar zin doen, als we ergens naartoe gaan dan moet er plezier voor haar verzekerd worden, want als dat er niet is (of zal zijn) dan moet ze gewoon niet mee want 'zij zal zich daar niet amuseren'. Ik ben van het principe dat ze best wel geschenken mag krijgen, maar dan als er een reden is (verjaardag, nieuwjaar, sinterklaas, goede resultaten op school,...), maar nu wordt ze in feite beloond voor negatieve dingen en ik kan daar niet mee om. Ik heb zelf een zoon die intussen 23 jaar is en die heeft ook best wel veel gekregen, maar enkel als een reden toe was en hij heeft er ook respect voor gehad als hij iets niet kreeg. Ik heb het probleem als proberen aankaarten, maar als ik zeg dat ze te veel verwend is, krijg ik gewoon als reactie 'oh ja, ik weet het wel, maar ja...' en worden mijn argumenten afgewimpeld.
Ik zie dit echt niet goed komen en vind dit erg frustrerend. Ik ben er constant mee bezig en slaap er slecht door, maar mijn vriend ziet niets verkeerd in haar en zijn eigen gedrag.
Heeft er hier nog iemand ervaring mee want ik weet echt niet hoe ik hiermee moet omgaan, het legt een enorme druk op onze relatie, maar als ik een opmerking maak, dan krijg ik hiervan de schuld, of krijg ik voor antwoord 'ja, het is weer mijn schuld, ik heb gefaald als ouder, ik kan niets goed doen' dat is absoluut niet zo bedoeld, maar ik wil gewoon dat hij inziet dat hij haar geen plezier doet met haar zo op te voeden, zij zal gewoon door het leven gaan met het idee dat iedereen altijd zal doen wat zij zegt (beveelt)
grts
rostje
Jammer Rostje
Wij kennen het kind niet en uit jou verhaal begrijp ik dat ze gelukkig lieve steunende grootouders en een betrokken steunende vader heeft. Ik heb sowieso argwaan tegenover beschuldigingen van foute opvoeding en 'verwend kind' verhalen van stiefouders.
Dit is een doodlopende weg. Gelukkig laat vader zich niet commanderen door een partner die niet de moeder van zijn kind is, terwijl jij overtuigt lijkt van je eigen gelijk dat we hier in de samenleving geen 'verwende' kinderen moeten kweken en dat dat de reden is dat een kind problemen heeft in de omgang met andere kinderen. Lekker makkelijk en dat pleit je eigen betrokkenheid kwijt.
Zolang je zelf geen aardige relatie weet op te bouwen met je stiefkind, en er dan achter komt dat er heus wel potentie in zit en waar de kansen liggen om dit kind te steunen en op een prettige manier mee op te voeden, blijft dit een botsing helaas.
Sterkte.
Herschrijven posting
Misschien kun je dit forum gebruiken om je posting te herschrijven door alle negatieve woorden over het meisje weg te halen en op te schrijven wat jij zelf nodig denkt te hebben om haar te helpen. En dat mag best zijn dat je het harstikke moeilijk vindt allemaal ondat je ziet dat je kennelijk alleen staat met jouw mening, en dat je het moeilijk vindt om je houding aan te passen. Maar zolang je ervanuit gaat dat jij min of meer gelijk hebt zul je in mijn optiek nooit de situatie voor het kind kunnen verbeteren.
Gr Angela
investeer in aandacht, een op een
ga samen wat doen. Iets knutselen, in de schemering dieren spotten met een bodwachter, maak een muurschildeting, ga samen kanoen of waterfetsen. Ga naar een museum, samen iets bakken. Ga samen zwerfvuil prikken en maak de omgeving mooier.
Maakt niet uit wat, maar investeer in aandacht.
Het kan best zo zijn dat de naaste familie van dit meisje vooral 'troost' en liefheeft in spullen. Je snapt hoe het gekomen is, zij hebben het verdriet van het overlijden van de moeder van dit meisje meegemaakt en lijden er vast nog onder, zo lang is vijf jaar niet.
Investeer in aandacht. 'verbeter' je vriend niet, ze is zijn dochter, en jouw inzet moet zijn investeren in contact.
Zie je dat niet zitten en leef je vooral vanuit 'een hekel aan haar hebben' - wees dan wijs en verbreek deze relatie.
Vlaamse?
Zou het kunnen dat je Vlaamse bent?
Ik ken de term "rotverwend" of "zottigheid" uit het Vlaams en hang er zelf niet zo'n zware lading aan, maar voor Nederlandse oren is het geen echte dagelijkse taal en klinkt het heel zwaar in de oren.
Het meisje dat je beschrijft komt ook niet echt prettig over, dat geef ik direct toe, al horen we het verhaal natuurlijk van één kant.
Ik ben bang dat jij als "stief" weinig hieraan kunt veranderen. Als vader weigert in te zien dat zijn dochter verwend is en vervelend naar anderen (stel, dat het inderdaad zo is), is dat zijn verantwoordelijkheid en niet het jouwe.
Of jij daarmee kunt leven, is aan jou. Er zijn meer relaties waarin kinderen betrokken waren, stukgelopen om onenigheid vanwege de kinderen...
Heb je zelf kinderen?
Vraag ik me af?
Mensen zonder eigen kinderen kijken zo anders aan tegen fenomeen opvoeden
ja, ze heeft een zoon
staat in de startposting. Zoon van 23.
Excuses niet goed gelezen
...
Uitmaken en andere man zoeken
Zolang jij zo over dat meisje denkt wordt het niks. Dus mijn advies: uitmaken en een andere man zoeken. Deze man heeft nou eenmaal deze dochter. Waar waarschijnlijk minder mis mee is dan we uit jouw verhaal horen, maar blijkbaa passen jullie niet bij elkaar.
mijn idee
Doe jezelf je vriend en zijn dochter een groot plezier en beeindig je relatie.
Je zit barstensvol vooroordelen en je hebt een behoorlijk negatieve inslag als ik het zo lees (in ieder geval wat dit betreft)en volgens mij ga je daar niet doorheen komen.
Natuurlijk zul je in een heleboel zaken gelijk hebben; ze zal verwend zijn en een bazig typetje zijn en blijkbaar zit ze in jouw allergie.
Anderzijds hebben we het hier over een meisje die haar moeder verloren heeft en die nu haar vaders nieuwe vriendin moet leren accepteren, dus in een moeilijke periode zit en misschien voorlopig nog blijft zitten. Mensen in een moeilijke periode laten nu eenmaal vooral hun minder prettige trekjes zien.
Maar aangezien ik niet de minste sympathie hoor vanuit jou zou ik het ze verder maar niet aandoen om je in hun leven te mengen. Dat houdt van jullie 3 vol!
sorry...
GEEN van jullie 3 
jeetje
weet je vriend dat jij zo over zien dochter denkt? Ik zou niet echt vrolijk worden van mensen die mijn dochter zo zien als jij haar beschrijft. Misschien is iets meer afstand inderdaad wel een goed idee.
De vraag
http://www.tigch.nl/sonneveld/jongens.htm
De vraag is feitelijk dat TS niet weet hoe ze hier mee moet omgaan.
Daar is wel wat meer antwoord op mogelijk.
Realiseer je dat het geweldig is dat jij je zoon zo goed hebt opgevoed maar dat jou manier niet per se betekend dat dat voor een ander kind ook zo geldt. Opvoeding is geen wiskunde en een opvoeder is een stakker die in het duister tast. Uitkomsten zijn niet gegarandeerd.
Vader doet de opvoeding op zijn manier en kent zijn dochter langer dan jij, ze hebben samen een geschiedenis die door blijft gaan ook als jij allang uit beeld mocht zijn.
Cliche's over opvoeding, 'verwend' 'baasspelen', gaan je niet helpen in een echte opvoedsituatie. Ga er vanuit dat vader weet wat hij doet.
Een kind confronteren en kort houden leidt zelden tot gewenste veranderingen. Een warm nest en een goede verstandhouding met je opvoeders betekent veel meer. Ook in het uiteindelijk toegroeien naar goed en effectief gedrag. Ik ga er vanuit dat vader niet 'verwend' en 'baasspelend' is, evenmin als de grootouders.
Er is wel een kans dat de spanningen tussen jou en haar vader haar gedrag negatief beinvloeden want blijkbaar ben jij bezig om in te breken in de relatie die de dochter met haar vader heeft en dat voelt een kind haarscherp aan.
Laat het los en concentreer je op de goede relatie die je blijkbaar met de vader hebt en realiseer je dat je de wijsheid niet in pacht hebt en met het wroeten in de relatie tussen vader en dochter alles kapot kunt maken.
Luister liever naar de uitleg van vader en geniet ervan dat ze van elkaar houden en dat vader die belangrijke opvoedrol, samen met zijn ouders, op een geweldige manier weet in te vullen. Die rafelrandjes van 'verwend' en 'baasspelend' worden een soort tunnelvisie voor jou waardoor je niet meer ziet wat er wel allemaal goed is en we leven nou eenmaal niet in het paradijs.
Geniet van wat er wel is en doe je best om leuk om te gaan met het meisje.
Accepteer haar, hartelijk, en 'verwend' 'baasspelend' en al.
Zie het positieve er van in. Stop met zorgen maken. Er anders naar kijken helpt om het anders te ervaren.
Sterkte.
Sneu
Laat ik er nou eens vanuit gaan dat alles wat jij zegt waar is.
Dan hebben we het dus over een meisje van tien, die geen vriendinnen kan maken, niet met andere kinderen om kan gaan, nergens blij van wordt, alleen van dure kadoos en dure uitjes.
Dat kan jij een heel vervelend kind vinden. Ik vind het vooral een heel zielig kind. En een kind, niet een verantwoordelijke voor de situatie. Ik heb een tienjarige thuis en zou het vooral heel verdrietig vinden als ze niet meer blij zou worden van met haar vader voetballen in het park of samen de auto wassen. En als ze niet meer bij een worstebroodje 'mag het echt zomaar mama? wat lief!' zou zeggen. Laat staan als ze gern leuke contacten zou hebben.
Want vergis je niet, zij zit met de gebakken oeren, veel meer dan jij met je ergenis.
Ik zou er wat aan doen. Niet om dat vervelende bazige rotkind in het gareel te krijgen (in dat geval zou ik zeggen dat je weg moet wezen, dan beschadig je haar alleen maar meer), maar om haar te helpen.
Dat bereik je niet door haar vader en grootouders steeds te vertellen dat zij het fout doen. Ze doen duidelijk op hun manier erg hun best voor het kind en dat valt te prijzen.
Maar breidt het uit. Geef haar leuke nieuwe ervaringen. Doe leuke dingen samen, luister naar haar, geef haar aandacht, leef haar en haar vader voor hoe leuk een middag samen spelen zonder kadoos kan zijn. Omdat je haar dat gunt. Omdat het nog maar een kind is die niet anders weet. Liefde leef je voor als (stief)ouders. Fijn met elkaar omgaan ook.
