Hoe doen jullie dat?
hallo,
Ik ben een tijd hier niet geweest.
Mijn dochter is nu ruim 8,5 jaar. Ze heeft DCD en een milde vorm van pdd-nos. Ze heeft met name moeite op het sociale gebied.
Haar verhaal lijkt op het verhaal hierboven. Alleen gaat zij zonder mopperen naar school. Ze weet dat dit moet en accepteerd dat.
Nu heeft zij op school 1 vriendinnetje en vriendje waar ze veel mee speelt. Nu gaat dat vriendinnetje ook regelmatig met anderen spelen. Wat ook prima is natuurlijk. Ze speelt dan met het vriendje. Verder heeft ze na school vaak genoeg afspraakjes. Ook wel van school, maar daar speelt ze op school bijna niet mee.
Ze is toch net even anders dan anders en merkt nu zelf ook dat ze het vervelend vind als het vriendinnetje met anderen gaat spelen. Ze is dan niet zo dat ze vraagt of ze mee mag doen.
Mijn grote angst is eigenlijk dat ik bang ben dat ze straks niemand heeft om mee te spelen en dus weer alleen staat. Dit doet me zo,n
pijn.
Ze heeft sinds kort een rugzakje. Op leergebied gaat het prima. Vrij slim. School vindt ze stom en saai.
Op zich doet ze het redelijk, maar ik merk gewoon dat ik het er erg moeilijk mee heb en me wel eens afvraag waarom het niet allemaal normaal kan. Ik weet uiteraard ook dat dat nergens opslaat, want dit is wie zij is en ze is geweldig.
Maar dat ze dan vandaag zegt dat haar vriendinnetje met anderen ging spelen. Nogmaals dat is haar goed recht hoor. Ik kan dat niet loslaten. Ga malen, wat als enzo.
Hoe doen jullie dat? Of zitten jullie ook regelnatig een potje te huilen, omdat je zo graag wilt helpen?
Gr. Salie
Op en neer
Ik heb al heel wat tranen gelaten over onze zoon hoor. Tjonge jonge. Inderdaad dat gevoel van: waarom kan nu niet eens een keertje normaal?
Maar het is niet anders. We blijven gewoon doorgaan.
Het helpt wel om te bedenken dat de situatie van nu, nooit die van morgen is. Hij is jong, hij groeit, ontwikkelt, dus hij leert dagelijks nog dingen bij.
Het gaat niet vanzelf, maar het gaat wel.
Het feit dat je dochter ervan baalt, dat haar vriendinnetje anderen opzoekt, betekent dat zij nu open staat voor leren. Het is heel erg wrang, maar het meeste leren komt voort uit frustraties.
Misschien kan je dochter manieren aanleren om ook aansluiting bij anderen te zoeken? Misschien kan ze dat vriendinnetje vragen haar daarbij te helpen?
Het is niet makkelijk, zo'n zorgenkind.
Sterkte!
Dan...
In zo'n geval gaat mijn zoon (9) gewoon buiten spelen. Komt hij daar wel kinderen tegen. Of hij speelt met zijn kleine broertje. Linksom, rechtsom, het is allemaal geweldig voor de sociale ontwikkeling. Ik heb ook niet (meer) de illusie dat zoon de vrienden die hij nu heeft voor eeuwig zal houden. Ik reken er een beetje op dat hij bij de start van het voortgezet onderwijs weer een paar nieuwe vindt. Hij is er aardig genoeg voor. Hij mist misschien de handigheid om iemand waar hij leuk contact mee heeft aan zijn "clubje" toe te voegen, maar ik probeer hem hier wel mee te helpen. Op vakanties zie ik dat hij vaak een goede klik heeft met andere kinderen, dat stemt mij optimistisch.
Wat ik momenteel erg jammer vind is dat de helft van de huidige vriendjes zelf in de "problemen" zit en daardoor nauwelijks wil/kan afspreken. Dát vind ik nou frustrerend, en ik kan daar helemaal niets aan veranderen.
Ook
Hier is het ongeveer hetzelfde. Weinig vrienden, maar wel goede. Ik zou graag zien dat hij makkelijker was in de omgang en daarmee makkelijker zijn vrienden zou kunnen behouden en door meer kinderen als geschikte vriend zou worden gezien. Nu accepteren ze hem wel, maar ze vinden hem wel een beetje een rare kwibus. En dat doet me ook ontzettend pijn.
Waarom ben je eigenlijk bang dat ze straks geen vriend(inn)en meer heeft? Je geeft aan dat ze een vriendin heeft, een vriend en nog met wat andere kinderen afspreekt. Klinkt mij allemaal prima! Geeft haar vriendin soms blijk dat ze liever met anderen speelt/omgaat? Dan kan ik me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar anders zou ik zeggen dat afwisseling juist goed is, dan wordt de vriendschap ook niet benauwend voor de ander. Verder zou ik stimuleren dat ze haar vriendenkring ook uit probeert te breiden en niet de veel focussen op 1 vriendin.
