help kinderen haten elkaar.
hallo
ik heb twee kinderen een dochter van 14 en een zoontje van 11 die ASS heeft.
mijn zoontje kan zeer agressief zijn de laatste tijd heel veel en dat is vermoeiend.hij neemt medicatie maar veel t helpt het niet meer.hij zou andere kunnen krijgen maar van zijn eerste medicatie werd hij erg dik en wou hij alleen nog maar eten en anders niks.
nu mijn kinderen hebben van het moment dat ze opstaan ruzie tot ze slapen zijn.mijn zoontje kan zo hard schreeuwen de hele straat praat erover en sommige houden hun kinderen weg bij de mijn.
hij stampt zijn zus en slaat haar zo erg dat ze blauw ziet.
maar zij zelf durft hem ook eens goed uitdagen.
heb juist met haar een gesprek geprobeerd dat wij het ook heel zwaar hebben .en dat we haar hulp graag willen.
ik zij haar duidelijk dat ze er moest rekening mee gaan houden dat hij nu eenmaal autistis is en dat niet zal veranderen .ze wil het niet zien .ze maakt graag grapjes met hem en hij snapt ze niet en word dan kwaad ,dan verwijt ze hem dat hij dom is.hij begrijpt haar de laatste tijd erg slecht ze is aan het puberen en je kent dat als iedereen nee zegt zegt zij ja,ook is ze zeer sarcastis naar hem toe en dat snapt hij ook niet.
op dit moment is het me heel zwaar .ik wil nu ook niet dat zij haar laat doen door hem .
hij begint haar gedrag na te doen en durft zelf het gaan zoeken wat hij eerst nooit deed.
daarbij heb ik het al moeilijk met mijn dochter door haar puberen kan ik niks goed meer doen in haar ogen,ze haat mij roept ze steeds.
ik dacht dat ze wel ooit zou gaan begrijpen wat autisme nu eigelijk is maar ze haat haar broer zo erg dat ze niet wil inzien dat hij autisme heeft.
hij is de laatste tijd zo agressief dat wij zelf het moeilijk hebben .
hem tijdelijk in een instelling plaatsen is gevaarlijk omdat hij heel aanhankelijk is aan mij.heb het er met de kinderpsyg ook over gehad die werkt in een instelling en ziet het ook niet zitten dat dat voor hem gaat helpen.hij praat ook nooit met haar.
ook thuishulp in belgie is dat LSA ziet dat dat een ramp kan zijn.
pfff voel me een rodouder ,vooral voor mijn dochter het lijkt wel of ik haar echt niet graag heb.grommel de hele tijd met haar ,lig constant in ruzie met haar,en we begrijpen elkaar niet meer.
en als ik dan eens iets extra probeer voor haar ,dan word dat neit echt met open armen ontvangen.
zucht, het word alleen maar erger.
Uit elkaar houden?
Kun je ze uit elkaar houden?
Mijn kinderen waren wat jonger toen ze steeds hardhandige aanvaringen hadden. Ik hield ze extreem uit elkaar. Niet bij elkaar aan tafel, ik zat er tussen. Een eigen plek in de zithoek waar ze elkaar niet kunnen aanraken.
Een plek waar de jongere met ASS snel kan vluchten naar zijn eigen kamer als hij zich niet kan beheersen.
Als ze uit school kwamen wat uit de keuken halen en dan verplicht naar je eigen kamer en elkaar niet storen. Sowieso elkaars privacy respecteren en niet zomaar naar binnen in de kamer van een ander.
Zonodig ook apart eten, een op zijn kamer. Ook rustiger.
Zorg dat ze elkaar ook in de badkamer niet in de weg lopen.
Lastig
Dat je dochter pubert helpt zeker niet mee. Ik zou de tips van AnneJ zeker doorvoeren, zij is expert op dit gebied.
Verder zou ik op een rustig moment eens met je dochter praten hierover. Die zijn er vast nog wel. Hoewel het natuurlijk niet 'eerlijk' is moet zij hier echt de verstandigste zijn en afstand nemen/houden (letterlijk) van haar broer. Rust in huis is voor iedereen heel belangrijk. En voor jou geldt dus dat je politieagent moet spelen. Hou ze zoveel mogelijk uit elkaar.
Verder lijkt het me zaak dat je je zoon duidelijk maakt dat fysiek geweld nooit mag. Ik weet niet veel van autisme, maar dat lijkt me uiterst belangrijk, ook voor zijn latere leven. En ik zou toch eens kijken naar medicatie. Je zegt dat hij andere kan krijgen, zouden daar dan niet andere bijwerkingen bij horen?
maar
Ik ben het met AnneJ eens. Uit elkaar houden. Zorgen dat ze elkaar zo min mogelijk zien. Net zo lang tot het weer een beetje beter gaat. Hier (adhd-huishouden) was het een tijd een regel, dat de kinderen niet naast elkaar op de bank mochten zitten. Het begon altijd grappig, maar eindigde altijd in tranen. Inmiddels gaat het beter.
Ik vind dat je dochter wel moet weten dat je zoon autisme heeft en dat het ook handig is, als ze er dingen van begrijpt.
Maar ik vind ook dat je dochter haar bescherming verdient. Ze is een jonge meid, ze is puber, volop in ontwikkeling. Dit is een kwetsbare periode die heel belangrijk is voor de vorming van haar zelfbeeld.
Het is volgens mij van groot belang dat je dochter ervaart, voelt en inziet dat zij er toe doet. Dat zij belangrijk is en dat haar mening telt.
Je kunt niet van een puber verwachten dat ze begrip heeft voor haar broer. Dat is echt te moeilijk. Er zullen misschien uitzonderingen zijn, tel je zegeningen dan. Maar begrip hebben voor een ander is nu eenmaal niet iets waar pubers goed in zijn.
Dus ik zou me richten op positieve ervaringen opbouwen met je dochter. Laat haar ervaren dat ze mee telt, dat je haar aardig vindt en dat je tijd met haar door wilt brengen. Geef haar persoonlijke ruimte, waar haar broertje niet mag komen.
Voor je zoontje, ja, dat is heel lastig, maar als het zo moeilijk gaat, zou ik toch proberen of andere medicatie deze keer een betere uitwerking heeft. Dit is voor hem toch ook niet goed.
Emoties
Het kan belangrijk zijn voor je zoon om meer greep te krijgen op zijn emoties. Voorkomen dat zaken hoog oplopen door zich tijdig terug te trekken. Eerst fysiek en (veel) later in zijn hoofd.
En als het al te hoog opgelopen is aanleren naar zijn kamer te gaan zonder dat iemand hem tegenhoudt of in de weg gaat staan.
We hebben hier een kastje dat zoon vroeger gebruikte om een deuk in te slaan om in uiterste nood af te reageren. Liever die emoties zien te voorkomen.
Zoon heeft lang haptotherapie gehad om de emoties te leren waarnemen, benoemen en balanceren.
