Help, kind wil niet naar school

Wat rot voor hem

Wat naar voor je zoon en jou!
Hm, ik heb geen ervaring met zoiets, maar kan het zijn dat het hem allemaal boven het hoofd is gegroeid? Dat de overgang naar VO voor hem vanwege zijn PDD-NOS gewoon té veel prikkels en nieuwigheden heeft opgeleverd, waardoor hij het (hopelijk) tijdelijk niet meer trekt?
Doet hij erg veel dingen buiten school? Kun je de hoeveelheid prikkels verminderen, evt. in samenwerking met school? Het overzichtelijker voor hem maken?

Wel of niet

Ik vind het een heel vervelende situatie maar ik snap het niet helemaal. Je zegt dat je kind wel graag hier naar school gaat, maar even verderop heb je het er over dat je je kind niet helemaal overstuur op school wil afleveren. Wat is nu de situatie? Of is dat laatste een van je doemscenario's? En is het (nog) niet zo ver?
Wat bedoel je dat zijn koek op is, dat hij het niet meer kan opbrengen? Zegt hij dat? Wat geeft hij zelf aan waardoor het komt? Kan hij dat aangeven? Heeft hij vrienden op school? Wordt hij gepest? Je hebt het daar niet over, maar dat kan een belangrijke invloed zijn.
Je bent argwanend naar de officiële hulpverlening, maar je hebt wel vertrouwen in volslagen onbekenden op een forum? Eigenlijk alleen mensen die echt dicht bij jullie staan en de situatie kennen kunnen goed advies geven en echt hulp bieden. Ik kan je alleen adviseren een goed gesprek te voeren met je zoon en toch hulpverlening in je omgeving te zoeken. Sterkte!

Misschien

hij heeft een hb-etiket, misschien schrikken de hoge verwachtingen daarbij hem af, een soort van faalangst nu hij de leerstof ziet ?, Hij kan het nu niet op school afschuiven, Verwachten jullie niet te veel van hem ? Weet hij dat hij mag minder goede resultaten maken als het hem te zwaar zou zijn ? wat schrikt hem juist af ? Welke opmerkingen geeft hij? faalangst ?

Moeilijk

We hebben de laatste dagen veel met zoon gepraat, en daar is steeds uitgekomen dat eigenlijk alles op school 'goed' is. Leuke kinderen.(heeft nog geen vrienden, maar wel kandidaten daarvoor, is 'alleen' naar middelbaar gegaan en is onzeker in het aangaan van nieuwe contacten) Goede sfeer in de klas (erg belangrijk voor hem) wordt niet gepest, voelt zich niet buitengeloten. Leuke leraren en een super mentor. De stof is vooralsnog uitdagend genoeg. Hij snapt het zelf helemaal niet, en dat is misschien wel het moeilijkste voor hem. Zo van, alles is óke, maar ik voel me niet oké. Wil vd ene kant dus ook erg graag naar school, vindt dit ook de plek voor hem. Maar is dus van de andere kant erg overstuur als hij naar school moet, of gaat wel en krijgt op school acuut last van hevige buikpijn en belt dan naar huis.
Hoge verwachtingen zal hij zelf van zichzelf wel hebben, wij hebben die zeker niet en dat weet hij ook. Het enige dat voor ons telt is dat hij zich fijn voelt, klinkt zo soft maar na een hoop ellende op de bs is dat voor ons niet zo gewoon. Wel hoop ik dat hij op niveau waar hij nu zit kan blijven omdat dat juist belangrijk is voor hem om zich fijn te voelen, en dat komt natuurlijk ook in gevaar als hij veel mist.
Hij wil dus naar school maar ergens voelt hij zich ook enorm benauwd als hij eraan denkt nog al die jaren te moeten. Het was zo moeilijk op bs dat hij een enorme hekel heeft gekregen aan het hele concept school.(de afgelopen dagen smeekte hij me om priveles!)
Tegelijkertijd weet hij wel dat hij moet en wil er heel graag het beste van maken. Er is wel hulp, met school spreken we, die zijn betrokken, en we hebben contact met een hb coach die hem goed kent. De vraag is alleen of het genoeg gaat zijn, en input van 'vreemden' kan voor mij heel zinnig zijn. Op dit moment ziet het er weer iets beter uit, we hebben hem iig weer naar school maar wrs wordt het toch een lang traject. Gaat het nu niet lukken dan zal ik iets anders moeten gaan verzinnen, en dan moeten we wrs toch bij reguliere hv terecht.

Ohja, prikkels

Pirata, tsja, dat weet ik dus niet. Ik denk het eigenlijk niet, omdat de eerste weken eigenlijk onverwacht goed verliepen. Eigenlijk té goed We hebben wel vanaf het begin geprobeerd thuis niet teveel van hem te verwachten. Zelf houdt hij ook wel goed in de gaten of het hem niet te druk wordt. Huiswerk heeft hij in het begin overschat, reserveerde daar al zijn tijd voor zo'n beetje. (ja, wil het echt heel goed doen) We hebben daar wel redelijk de ruimte voor gegeven maar het blijkt dat hij niet zo heel veel tijd kwijt is met huiswerk. Activiteiten heeft hij niet zoveel, was net met twee clubjes gestopt en wachten nog even met een nieuwe, heeft nu nog maar één vaste activiteit buiten school. En dat is iets dat hij al langer doet. Wel komen er weinig tot geen initiatieven van oude vriendjes van bs, ik denk dat dit ook een grote rol speelt. Hij kan zelf wel bellen (deed dat ook in vakantie) maar zal nu toch het gevoel hebben niet gemist te worden. (maar dit zal hij niet toegeven)
Maar goed, we sluiten zeker niet uit dat de overgang voor hem heftig is. Kan me heel goed voorstellen dat al die indrukken heftig zijn.

Toch

Verwarrende situatie zeg! Het klinkt of je zoon in de knoop zit met iets. Trauma van de bs? Depressief? Ik noem maar wat, ik ben geen deskundige. Ik zou toch met hem hiervoor naar een psycholoog gaan, zeker omdat je zoon het zelf niet snapt wat er aan de hand is.

Alice

Gevoelens geven ook een prikkel. Misschien mist hij zijn BS-vrienden wel meer dan je denkt. Misschien kan hij zelf eens bellen om samen iets leuks te doen? Dat maakt de overgang weer minder zwaar. En dan lekker loungen en vooral even niets moeten.
Kun je hem een bepaald tijdvak per dag toewijzen voor zijn huiswerk? Alleen van x tot y en verder ontspannen.