Heb je dat gevoel dat er op school alleen "kritiek" is op jouw kind?
‘[Geplaatst met toestemming van de forumredactie]’
Hallo, mijn naam is Ivonne, ik ben moeder van drie kinderen. Onlangs ben ik gestopt met mijn werk als leidinggevende in de kinderopvang en heb ik een studie gedaan in de richting mantelzorg. Gaandeweg ben ik steeds meer gaan kijken naar de weg die ik zelf als ouder bewandel met mijn kinderen en de dingen waar ik als ouder tegen aan loop.
Toen onze oudste zoon voor het eerst naar school ging was dit een hele stap en wij waren niet bekend met wat ons als ouder en kind allemaal stond te wachten…
Ik ben op zoek naar een ouder die met mij via dit forum/ een persoonlijk bericht of telefonisch met mij in gesprek zou willen gaan om haar verhaal te vertellen en te kijken waar had je graag ondersteuning of een luisterend oor willen hebben? Waar had of waar heb je op dit moment ondersteuning in nodig? Ik bied je graag mijn luisterend oor en wellicht dat ik je een tip kan meegegeven voor dit moment.
Graag zou ik zelf andere ouders met mijn verhaal en ervaringen willen ondersteunen, een luisterend oor kunnen bieden. Ik ben een methode aan het ontwikkelen om ouders te ondersteunen en stap voor stap door dit proces te helpen. Ieder kind is bijzonder en sommige kinderen hebben een extra gouden randje wat speciale aandacht vraagt en waar je als ouder wat extra ondersteuning in kunt gebruiken.
Al is het maar je verhaal kwijt en weten dat je hier niet alleen in staat.
Herken je je misschien in mijn verhaal?
Mijn oudste ging naar school en in de loop van de eerste maanden hadden we onze eerste evaluatie met de juf. Onze zoon is een echte jongen en hield niet van knippen, kleuren en werkjes maken. Hij wilde veel liever met de zandtafel, in de bouwhoek of buiten! De juf gaf ons het advies om eens naar de fysio te gaan voor zijn fijne motoriek en naar de logopedie voor zijn spraak.
Omdat dit onze eerste ervaring was met school en wij heel graag als ouders wilde dat ons kind gewoon mee kon met de andere kinderen hebben we dit opgepakt. Dus het werd 1 keer per week een bezoek aan beide en thuis oefenen. Onze zoon had hier niet altijd zin in en dit werd soms een strijd wat de sfeer niet positief ten goede kwam. Aangekomen in groep 3 had hij ook wel moeite met concentreren en lag het tempo erg hoog. Het werd weer thuis oefenen met letters, woorden en lezen.
Gaandeweg zaten we als ouders met regelmaat op school voor gesprekken waar we grotendeels alleen de dingen hoorde die niet goed gingen. Dit riep boosheid, verdriet en frustratie op bij ons maar ook bij onze zoon. Wij wilde alles proberen om hem er doorheen te helpen maar de sfeer werd er thuis niet gezelliger op. We merkten onder andere ouders dat je je hier heel alleen in kunt voelen omdat het ene kind het nog beter doet dan het andere kind en dat het wat minder gaat dat hoorde wij niet….
Na een lange weg van o.a. logopedie, fysiotherapie, testen voor ADD/ ADHD en extra bijles na schooltijd stonden we uiteindelijk op het punt wat gaan we doen, gaan we naar een andere school en halen we onze zoon hier weg bij al zijn vrienden en vertrouwde omgeving?? Het was een enorme stap voor ons om te gaan kijken bij een school voor speciaal basisonderwijs maar het is uiteindelijk een goede beslissing geweest. Hij is vrolijk, ontspannen, had binnen een dag vrienden gemaakt in zijn klas en voelde zich meteen goed binnen deze school.
De weg ernaar toe was erg hobbelig en heeft mij aan mijzelf als moeder laten twijfelen, hadden we bijvoorbeeld meer moeten voorlezen of meer thuis moeten knutselen enz, ik was boos, verdrietig en teleurgesteld in de school.
Ik hoor heel graag jouw verhaal met je persoonlijke ervaringen en wil dit meenemen om ouders te kunnen ondersteunen in de nabije toekomst.
Wil je liever een persoonlijk bericht sturen omdat dit voor jou fijn is dan ben ik te bereiken op vinivonne apenstaartje het net (aan elkaar) punt nl
Iemand die mij kon (bege)leiden
Even kort, ben aan het werk.
Hier een zoon met ADHD/PDD-Nos.
Wat ik miste, was iemand met kennis van zaken die de weg wist. Die me kon adviseren welke stap nu te zetten (of niet). Nu hebben we bij "tig" mensen aan tafel gezeten, allemaal met hun eigen expertise. Verbinding, nut en noodzaak, dat wiel moesten we zelf uitvinden. Terwijl we totaal de weg niet kenden in het land der hulpverlening.
Hmm
Het spijt me voor je, maar voor mijn gevoel ben je je eigen verdriet aan het verwerken. En ja, ik weet er alles van.
Maar wat wil je nou?
Je komt op mij over als iemand die ineens coach wil worden van anderen op basis van een eigen ervaring. Dat doet me erg denken aan van die fitmeisjes op instagram en YouTube die ergens iets lezen over suiker en eiwitten en dan denken dat ze dietist zijn, en erger nog zich gedragen alsof ze dietist zijn en allerlei onzin de wereld in slingeren. Denk aan Rens Kroes.
Wil jij nou mensen helpen of ben je gewoon nieuwsgierig hoe het anderen is vergaan?
helpen
Voor mij is het helder dat TO anderen wil helpen. Dat zegt ze ook duidelijk. Ze wil een luisterend oor bieden en evt. tips geven.
En ze schrijft dat ze een methode aan het ontwikkelen is.
Ik denk dat een luisterend oor voor sommige mensen fijn kan zijn, maar dat de hier gegeven waarschuwingen dat het (mogelijk) vanuit het verwerken van het eigen verdriet (of frustratie) gebeurt reëel kunnen zijn. Is ook regelmatig bij psychologen en andere therapeuten
,
Ik denk wel dat het voor diegenen die een luisterend oor bij Ivonne op prijs stellen, goed is je te realiseren dat Ivonne wellicht tips kan geven, maar dat de kans reëel is dat als je kind een andersoortig probleem heeft dan haar kind, ze je niet de juiste tips kan geven. Dat is nl. altijd weer het probleem. Elk probleem behoeft weer een andere oplossing en "specialisten" op het ene terrein weten soms niets van een ander terrein. Daarom is het dijn dat er op OO ouders komen met veel meer diversiteit aan ervaring. Meer kans dat iemand wel een passende tip kan geven.
Maar als je dit allemaal in je achterhoofd houdt, kan een telefoontje met iemand ook met schoolverdriet/frustratie/ervaring misschien best fijn zijn. Zeker omdat Ivonne het wel breder/serieuzer lijkt te willen oppakken. En bellen is toch anders dan via het forum schrijven.
@Ivonne, nog wat vragen:
Ben je van plan hier serieus een studie aan te wijden en er je werk van te maken?
Of wil je puur als ervaringsdeskundige een methode ontwikkelen zonder "professionele" achtergrond?
En klopt het dat jij alleen ervaring hebt met BO en je alleen daarop wilt richten? Maakt nl. nogal wat uit BO of VO.
Nadere toelichting
Fijn om te lezen dat de eerste reacties binnen komen, ik zal even een paar dingen kort toelichten.
Ik ben verpleegkundige, heb ruime ervaring in de kinderopvang als leidinggevende waarin ik veel heb gedaan in VVE (voorschoolse en vroegschoolse educatie) en samenwerking met GGD en Gemeente. Onlangs heb ik een studie afgerond tot mantelzorgmakelaar waardoor ik de weg weet te vinden binnen zorgland en veel praktische vragen omtrent de zorg en vergoedingen voor ouders kan beantwoorden.
Mijn persoonlijke ervaring maar ook die van ouders die ik als mantelzorgmakelaar heb gesproken is dat naast de zoektocht in praktische zaken je als ouder graag persoonlijk ondersteund wil worden in dit proces.
Om de vraag naar persoonlijke ondersteuning verder te onderzoeken wil ik graag zoveel mogelijk ervaringen van ouders horen, zodat mijn ondersteuning en methode zo compleet mogelijk wordt.
In eerste instantie ga ik mij richten op de leeftijd 0-4 en 4-13-jarige omdat hier mijn kennis en kunde op aansluit.
Als je ervoor open staat hoor ik graag jouw ervaring, wat was je grootste frustratie en wat wilde je heel graag in dit proces.
tja...
Ik heb dit proces ook doorgemaakt en heb helemaal niet het gevoel dat daar nu een speciale coach voor nodig is. Misschien dat dat niet bij iedereen is, dat kan maar even praktisch zou ik niet zeggen dat daar een markt voor is zeg maar. of ga je het uit pure Florence Nightingale-motieven doen, Ivonne?
Dit wekt bij mij ook een beetje het gevoel dat je zelf iets verwerken wil en in combinatie met je werkervaring je jezelf tot deskundig uitroept. Maar wie weet, er zijn vast ouders die wat ondersteuning kunnen gebruiken.
Wat is je doel?
Is je doel ouders een luisterend oor lenen en advies geven? Of ga je ook met het kind/de kinderen aan de slag?
Is het niet veel beter om een studie/opleiding te volgen hiervoor? Dan ben je ervaringsprofessional en geen ervaringsdeskundige.
Want een mantelzorgmakelaar is echt iets anders, dan biedt je juist geen sociaal-emotionele ondersteuning. Dat heeft allemaal veel meer met de WMO en PGB's te maken.
Wat ik vind over een mantelzorgmakelaar:
"Overnemen van regeltaken
Mantelzorgmakelaars nemen regeltaken over van mantelzorgers. Niet alleen op het gebied van zorg en welzijn, maar ook met vragen over wonen en inkomen kunt u bij een mantelzorgmakelaar terecht. Voorbeelden van vragen: Voor welke zorg komen wij in aanmerking? Hoe kom ik aan een PGB? Waar vind ik passende woonruimte? Hoe dien ik een bezwaarschrift in? Welke regelingen zijn er om werk en mantelzorg te combineren?
Kennis van lokaal aanbod
Mantelzorgmakelaars kennen het lokale aanbod van gemeentelijke en niet-gemeentelijke zorg- en andere aanbieders. Ze zijn goed op de hoogte van de actuele (on)mogelijkheden binnen de zorgwetgeving en weten welke wegen ze moeten bewandelen om zo snel mogelijk praktische oplossingen te realiseren. Daarnaast bieden ze onafhankelijke cliëntondersteuning in contacten met overheid en zorginstellingen, en bij begeleiding van keukentafelgesprekken.
Hoe werkt een mantelzorgmakelaar?
Als mantelzorger heeft u een vraag. De mantelzorgmakelaar brengt tijdens een persoonlijk gesprek uw gehele situatie in kaart inclusief door u ervaren belemmeringen. Uitkomst is een overzicht van regeltaken. U beslist zelf welke regeltaken het eerst moeten worden opgepakt en wat u met de aangereikte antwoorden en mogelijkheden doet. Mantelzorgmakelaars houden u tussendoor op de hoogte van de voortgang. Hun dienstverlening eindigt als het afgesproken resultaat is bereikt.
Niet doorverwijzen, maar oplossen
Waarin onderscheiden mantelzorgmakelaars zich van andere dienstverleners? Mantelzorgmakelaars zijn de enige, onafhankelijke professionals ter ondersteuning van mantelzorgers. Hun dienstverlening is gebaseerd op zakelijke afspraken en uitkomsten. Mantelzorgmakelaars bieden geen sociaal-emotionele ondersteuning; daarvoor kunt u bij een sociaal werker of mantelzorgsteunpunt van uw gemeente terecht. Daarnaast bieden mantelzorgmakelaars mantelzorgers een overall-aanpak omdat ze thuis zijn op meerdere gebieden. De meesten werken als ondernemer en kunnen daardoor de tijd investeren die nodig is om een situatie op te lossen. Mantelzorgmakelaars verwijzen niet door maar lossen op.
Wat kost een mantelzorgmakelaar?
Steeds meer zorgverzekeraars bieden een vergoeding vanuit een aanvullend pakket. Zowel mantelzorger als zorgvrager kunnen hierop een beroep doen. Hier staat het vergoedingenoverzicht van 2015. Enkele gemeenten kennen ook vergoedingsregelingen; informeer daarvoor bij uw Wmo-loket. Daarnaast staan steeds meer bedrijven open voor financiering van de mantelzorgmakelaar in het kader van ziekteverzuimpreventie onder mantelzorgende medewerkers. Mantelzorgmakelaars hanteren een gemiddeld tarief van € 60,00 per uur exclusief BTW.
Erkenning
Mantelzorgmakelaars hebben een post-HBO opleiding gevolgd en zijn aangesloten bij de Beroepsvereniging voor Mantelzorgmakelaars BMZM. Binnen dit landelijke netwerk werken zij samen aan verdere professionalisering van mantelzorgondersteuning, delen zij ervaringen en houden hun kennis up to date via bijscholing. In dit overzicht vindt u een mantelzorgmakelaar bij u in de buurt."
ADD en dyslexie
Dat zijn (leer-) stoornissen die hele specifieke begeleiding en diagnose vragen. Dat moeten ouders overlaten aan gz-psychologen, psychiaters, orthopedagogen en dyslexiespecialisten. Ik weet dat ze niet allemaal van even goede kwaliteit zijn, maar een mantelzorgmakelaar met een extra cursus voegt echt niks toe. Is er wel kwaliteit, dan is er ook voldoende begeleiding voor ouders, ook in gesprekken en omgang met school.
Ik heb het allemaal meegemaakt. Ik heb me zelfs wel eens een mantelzorger gevoeld toen ik jaar in jaar uit dagelijks mijn dochter moest begeleiden met leesoefeningen of huiswerk. Ik heb erg mijn eigen weg moeten vinden in het verwerken van het feit dat het niet vanzelf gaat, dat mensen je niet snappen, dat je het gevoel hebt alles verkeerd te doen, dat ze je kind niet "zien". Maar je bent dan echt beter af bij een goede professional die je kind begeleidt en die precies weet wat er met je kind aan de hand is en hoe je daarmee moet omgaan. Je hebt veel te verwerken, laat je daarbij helpen door een goede professional en ga jezelf niet opwerpen tot hulpverlener of tipgever bij zaken waar je niet in gespecialiseerd bent.
Zo mooi,
Het klinkt allemaal mooi maar het zijn uiteindelijk toch de ouders die als vliegende keep het doel moeten zien vrij te houden.
* Want scholen praten alleen met ouders.
* Praktische ondersteuning zoals vervoer naar therapeuten vragen langere wachttijden dan wanneer ouders het zelf organiseren.
* Zo ook de tijden waarin een kind geholpen wordt met huiswerk of andere onderwijs gerichte taken; de ouders kunnen wel een student regelen zodat in hun eigen tijd ruimte is voor sporten etc. Maar het inzetten van andere hulptroepen, maakt je afhankelijk van wanneer het hun schikt.
Het gevaar is alleen wanneer de ouders alle taken; taxichauffeur, juf, orthopedagoog, etc erbij doen, ze zoveel petten op hebben, dat ze steeds minder ouder voor hun kind kunnen zijn. Sommige taken moet je gewoon door een ander laten doen om de band tussen ouder en kind prettig te houden.
