Grote zorgen om mijn zoontje
Hallo allemaal,
Mijn zoontje is nu bijna 2.5 en we beginnen ons steeds meer zorgen om hem te maken. Ik zal bij het begin beginnen. Als baby vond hij het verschrikkelijk om op zijn buik te liggen. Daardoor deden wij het ook niet veel met hem en is hij pas heel laat begonnen met rollen (rond tien maanden). Als gevolg daarvan kwam het tijgeren, kruipen en lopen ook later op gang. Pas na een jaar begon hij met kruipen en lopen kon hij met 18 maanden. We schreven dit allemaal toe aan het late beginnen met rollen. Maar nu is hij bijna 2,5 en komen er steeds meer problemen om de hoek kijken. Zo praat hij nog helemaal niet. Zelfs geen mama en papa. Wel maakt hij klanken zoals ah en ba maar volgens mij koppelt hij er geen enkele betekenis aan vast. Hij maakt ook meestal alleen maar klanken als hij ergens enthousiast over is of als hij druk aan het spelen is.
Nu heeft hij vijf maanden geleden een zusje gekregen en sinds zij er is, wordt hij helemaal hysterisch als ze begint te huilen. Hij gaan dan op de grond liggen schreeuwen en stopt pas weer als zij stil is. Nu ze steeds ouders wordt, begint ze ook steeds meer geluidjes te maken (kraaien en gillen). Mijn zoontje vindt dit verschrikkelijk en is nu helemaal op haar gefocust. Als zij maar één geluidje maakt, gaat hij al huilend op de grond liggen. Sinds een paar maanden gaat hij naar de peuterspeelzaal. Hij vond het in het begin verschrikkelijk en heeft heel veel tijd nodig gehad om te wennen. Na drie maanden huilt hij nog steeds bij het afscheid maar daarna lijkt hij het wel naar zijn zin te hebben. Hij gaat echter gewoon z'n eigen gangetje daar. Hij doet niet mee met de groepsactiviteiten en ook daar is hij erg gevoelig voor gehuil van andere kinderen.
Ook het avondeten gaat erg slecht. Eigenlijk is dat altijd al zo geweest. Een beetje vlees wil hij soms nog wel eten maar verder eigenlijk niets. Brood en fruit vind hij heerlijk en is geen probleem. Drinken ging ook moeizaam. Hij heeft tot twee jaar nog uit een flesje gedronken omdat hij alle andere soorten bekers weigerde. Ik heb een vermogen uitgegeven aan allerlei soorten tuitbekers, oefenbekers etc. maar hij wilde er niets van weten. Sinds hij twee is wilde hij ineens wel drinken uit een gewone beker dus dat doen we nu en dat gaat ook heel goed.
Als hij speelt dan is zijn spel ook niet zoals je van een twee jarige zou verwachten. Hij vindt buitenspelen geweldig. Klimmen en klauteren en rondcrossen op z'n driewielers is echt zijn hobby. Maar binnen kan hij zich maar slecht vermaken. Het enige dat hij leuk vindt is dingen ergen in en uit halen. Bijvoorbeeld de was in en uit de wasmand, of speelgoed in en uit de speelgoedbak. De laatste tijd krijgt hij iets meer interesse voor zijn auto's. Hij rijdt dan wel wat rond met z'n auto's maar daarna gaat hij weer over op het in en uit de speelgoedbak halen van de auto's. Puzzels, blokjes, tekenen etc wilde hij eerst helemaal niets van weten. Pas sinds kort begint hij daar een heel klein beetje interesse in te tonen. Maar hij snapt nog lang niet hoe het allemaal werkt. Voorlezen vind hij wel heel leuk maar het is niet zo dat hij dan echt naar het verhaal luistert. Hij heeft meer interesse in het omslaan van de bladzijden.
Ik heb wel het idee dat hij mij begrijpt maar ik denk niet dat hij al net zoveel begrijpt als een twee jarige zou moeten begrijpen. De dingen die we vaak doen begrijpt hij. Als ik bijvoorbeeld zeg: kom je schoentjes aan doen, dan loop hij wel naar het schoenenrekje en gaat hij klaar zitten. Maar er zijn ook veel dingen die hij nog niet snapt als ik het zeg.
Ik heb mij zorgen al aangegeven bij het consultatiebureau en ook bij de peuterspeelzaal zijn er al een aantal gesprekken geweest en in september hebben we een afspraak gekregen bij het audiologisch centrum om hem te laten testen op van alles. Wij zijn erg bang voor wat daar uit kan komen. We zijn erg bang dat hij iets van autisme heeft en zijn bang voor hoe dit verder moet in de toekomst en hoe hij zich zal gaan ontwikkelen. We zijn dol op hem en willen gewoon het liefst dat hij gelukkig is. Op dit moment heb ik niet het idee dat hij dat is. Het grootste probleem is nog niet eens dat hij niet praat maar vooral dat hij zoveel last heeft van de geluiden van zijn zusje. Andere harde geluiden vind hij geen probleem. Ik vind het zo zielig als hij dan weer een hele middag in de stress zit omdat zij geluidjes maakt. Maar ik kan haar ook niet verbieden om geluid te maken. Dat hoort gewoon bij een baby en aangezien mijn vriend veel werkt en ik alleen thuis ben met beide kinderen, kan ik ze ook niet aldoor uit elkaar halen. Ik ben vaak gewoon opgelucht als zij weer even slaapt zodat hij even rust heeft.
Zo het is een heel lang verhaal geworden. Ik hoop dat iemand tips voor ons heeft zodat we de tijd tot het audiologisch onderzoek een beetje beter kunnen doorkomen of tips zodat het voor hem iets minder erg wordt dat zij geluidjes maakt.
Groetjes Sabrinaa
koptelefoon
Je kan hem een (speciale) koptelefoon voor kinderen opzetten (als hij die op wil!) die het geluid dempt.
Of kan hij op de ipad met een koptelefoon? Of vaker een muziekje aan? Misschien dat dit scheelt.
Een tentje in de woonkamer zodat hij zich terug kan trekken is misschien ook fijn voor hem. Gewoon een tentje van ikea, maar er zijn ook speciale tenten te koop waar je een donker plekje kan creeeren http://www.senso-care.nl/mijn-eigen-plekje.html Op deze site heb je ook koptelefoons.
Je zoontje is heel erg prikkelgevoelig en dit kan idd bij autisme horen, omdat hij ook nog niet praat.
Als het Audiologisch Centrum een 'vermoeden' van autisme uitspreekt, dan zal je verder worden verwezen, zodat hij naar een speciaal peuterklasje kan en hulp op maat kan krijgen.
Heel veel sterkte, gelukkig is het bijna september.
Sabrinaa
Om heel eerlijk te zijn herken ik veel van je zoontje in mijn eigen kind. Die is nu puber maar had met vergelijkbare zaken moeite toen hij klein was (behalve het motorische deel). En ja, die van mij heeft een paar diagnoses gekregen (PDD-Nos en ADHD). Hij kon als klein kind heel slecht tegen bepaalde geluiden en prikkels.
Maar... het heeft hem niet veranderd. Hij is nog steeds wie hij is en hij doet het goed (okee, we hebben het niet over dat doubleren door luiheid). Het is een hele lieve, voorkomende puber geworden met een kleine groep vrienden.
Wees niet bang voor wat er uit kan komen, ga er wel op je eigen manier mee om en hou vertrouwen in je kind. Ook hij kan het, maar het vergt iets meer aanpassing van de omgeving.
Later misschien meer, ik ben aan het werk..
Als je echt zorgen maakt
Hij is je eerste kind, dus echt vergelijken kon je nog niet. Nu zijn zusje er is wordt dat anders. Als je écht zorgen maakt, jij ziet wat er gebeurt tenslotte, dan moet je echt een afspraak maken en hem laten onderzoeken. Als je weet waarom hij bepaalde dingen doet, kun je er rekening mee houden. Omdat je nu niet weet wat er aan de hand is, ben je misschien toch geneigd om niet bij te sturen waar dat zou moeten en wel bij te sturen waar dat misschien beter van niet is. Als er niks aan de hand is en hij werpt zich bij het minste geringste huilend op de grond, dan zou ik daar wat steviger mee omgaan, is er wel iets aan de hand, dan moet je daar een manier in vinden waarmee je wel iets bereikt.
Niet aanpakken, maar ruimte geven.
Ik ben het niet met Kaaskopje eens.
Wat de onderliggende oorzaak ook is, je kind laat duidelijk zien dat hij erg veel behoefte heeft aan een prikkeloze omgeving. Je kunt zijn zusje niet wegtoveren, maar kun je wel ergens in huis zo'n ruimte voor hem maken?
Een soort van eigen speelkamertje waar hij ongestoort op zijn manier kan spelen?
Ik denk dat het hem goed zou doen.
Verder denk ik dat het audiologisch centrum een mooie start is. Mocht dat niets opleveren dan zou ik een afspraak maken bij de huisarts en vragen om een onderzoek. Luister naar je intuitie. Vaak klopt die!
En weet je: een diagnose verandert je kind niet. De mijne (ander etiketje) is en blijft nog steeds een schatje. Maar je moet wel weten op welke knopjes je moet duwen (en nog belangrijker: van welke je moet afblijven.... ). Een diagnose helpt daarbij.
Sommige kinderen
Sommige kinderen ontwikkelen zich heel ongelijkmatig. Dus sterker op het ene vlak dan op het andere (momentopname). Dat jouw zoontje nu dol is op klimmen, fietsen en klauteren: uitbuiten!! Via die vaardigheden, kan hij dan weer nieuwe vaardigheden ontwikkelen.
Misschien komt zijn taalontwikkeling later op gang. Wat niet wil zeggen dat je daar geen aandacht aan moet besteden. Dus de stap naar het audiologisch centrum lijkt me prima.
Een koptelefoon voor je zoontje is een heel goed idee. Die geluiden irriteren hem echt heel erg kennelijk. Met een koptelefoon op kan hij wellicht een goede relatie opbouwen met zijn zusje. Misschien kan hij al een beetje helpen met de verzorging, luiertje aangeven, water over haar hoofd gooien als ze in bad zit?
Mijn zoon was ook enorm gevoelig voor bepaalde geluiden maar hij is er nu overheen gegroeid. Overigens had hij als peuter als hobby om autootjes in een rijtje te zetten, dit dan wel samen met een vriendje. Als jouw zoontje het leuk vindt om speelgoed uit de bak te halen en er weer in te doen: prima. Kennelijk heeft hij dat op dit ogenblik nodig in zijn ontwikkeling.
Je kunt hem wel af en toe stimuleren om iets anders te proberen om zijn blikveld te verbreden, maar dat doen ze op de PSZ ook wel denk ik.
Oh, en die koptelefoon: die zou ik alleen gebruiken als geluiden hem erg irriteren. Anders hoort hij wellicht te weinig gesproken taal.
Bedankt
Bedankt voor de snelle reacties.
De koptelefoon vind ik een hele goede tip. Daar hadden we zelf nog helemaal niet aan gedacht maar gaan we zeker uitproberen. We hebben beneden nog wel een andere kamer waar hij kan en mag spelen maar daar kan hij haar ook horen dus dat helpt niet echt en om hem nou helemaal alleen boven te laten spelen daar vind ik hem nog wat te jong voor.
Het is inderdaad even afwachten wat er uit het onderzoek komt en hopen dat hij iets meer aan zn zusje gaat wennen.
Ik was nog vergeten te vertellen dat hij ook nog steeds alles in zn mond stopt en met zn mondje onderzoekt
Ah dat hummeltje
Ik zie hem al zitten, de was in en uit de wasmand halend. Brengt me in gedachten terug naar de tijd dat mijn zoon zo klein was. Hij kon zo 45 minuten op het strand zand in het water staan schoppen, helemaal in zijn eigen wereldje. Op de psz deed hij ook nooit mee in de kring, ging totaal zijn eigen gang.
Goed dat jullie naar het audiologisch centrum gaan, daar zijn wij ook geweest. Zoon was toen 4 a 5 geloof ik. Logopedie kreeg hij vanaf zijn 5de ongeveer. Hij sprak wel vanaf 2 a 2,5 ongeveer maar totaal onverstaanbaar (behalve voor mij). Toen hij 8 was kreeg hij de diagnose pdd-nos (en adhd).
Mijn zoon kan ook slecht tegen geluiden, behalve als hij ze zelf maakt. Hij heeft een tijdje een koptelefoon gehad. Hebben jullie er al een aangeschaft?
Ik lees dat je bang bent dat je zoon misschien iets van autisme heeft. Ben je een beetje bekend met autisme of is dat nieuw voor je? Je hoeft er niet bang voor te zijn. Zoals eerder gezegd blijft je zoon wie hij is en kan hij, als hij inderdaad autistisch is, juist hulp krijgen, en jullie ook! Ik heb mijn diagnose autisme pas sinds 8 jaar. Als ik de diagnose in mijn jeugd al had gehad was mijn leven mogelijk heel anders verlopen. Mijn zoon is nu 13 en doet het heel goed. Hij zit in 2VWO, wel in een structuurklas maar op een reguliere school.
misschien
helpt behalve eigen plekje/koptelefoon ook iets van uitleg, communicatie erover? Ik weet niet of dat al aan kan komen bij hem. Maar zijn moeite met de geluiden hebben mogelijk ook te maken met niet snappen vd prikkels en/of de onvoorspelbaarheid ervan.
Door uitleg leert hij wellicht uiteindelijk er wat logica in te zien/ er wat vat op te krijgen.
Uiteindelijk is het vooral uitproberen, zelf, wat al dan niet werkt.
Je posting lezende komt dat wel goed!
Mond
Het is compleet normaal dat jonge kinderen hun mond (ook) gebruiken om dingen te onderzoeken. Mijn zoon is daar nog héél lang mee doorgegeaan, misschien iets langer dan normaal te noemen is. Ongeveer tot zijn 10e stak hij nog vanalles in zijn mond.
enige ervaring
Ik ben zelf leerkracht en heb af en toe wel eens een leerling met autisme in de klas gehad. Daardoor heb ik er wel enige ervaring mee en juist daarom ben ik er bang voor. Ik weet dat als hij autisme heeft, dat het leven voor hem dan een stuk moeilijker zal zijn en dat alles een stuk minder vanzelfsprekend zal zijn dan voor andere kinderen. Ik zie hoe die kinderen bij ons op school ermee worstelen om er tussen te passen en om gewaardeerd te worden en vriendjes te maken. Ook zie ik hoe moeilijk ze het hebben om te lessen op een normale manier te kunnen volgen. Ik kan mijn zoontje nu nog beschermen voor de "boze" buitenwereld en nu is alles nog redelijk gemakkelijk. Maar ik ben gewoon bang dat hij in de toekomst veel problemen zal krijgen en daardoor minder gelukkig zal worden. Omdat het mijn zoontje is gun ik hem natuurlijk het leukste en mooie leven mogelijk en als hij autisme heeft weet ik gewoon dat dat moelijker zal worden. Misschien zie ik het ook wel te negatief hoor. Maar de kinderen die ik in de klas hebben gehad waren absoluut niet gelukkig op de basisschool.
koptelefoon
We hebben trouwens de koptelefoon geprobeerd maar die wil hij niet op. Hij is deze week heel erg verkouden dus daarom hebben we hem thuisgehouden van de peuterspeelzaal (onze peuterspeelzaal ging gewoon door in de zomervakantie omdat het ook een kinderopvang is). Nu hij de hele week thuis is gebleven, zie ik ineens een heel ander jongetje. Hij is veel vrolijker en ontspannener. Maar om hem nou helemaal thuis te houden vind ik ook weer zo wat. Dan mist hij ook de interactie met andere kinderen en dat lijkt me ook niet bevorderlijk voor zijn spraakontwikkeling. Het audiologisch onderzoek is gelukkig volgende week al. We zijn zeer benieuwd wat daar uit komt.
Geen enkele autist is hetzelfde
Zelf als hij autistisch blijkt te zijn, dan nog mag je hem niet vergelijken met andere autisten. Er zullen overeenkomsten en verschillen zijn. Als jullie er vroeg bij zijn, is er veel mogelijk. Met de juiste begeleiding kan hij heel ver komen.
