Gevaarlijk fietsgedrag

Oh ja dat fietsen... zucht

Mijn zoon, 9 jaar en zwaar autistisch, wat dat dan ook moge betekenen... kan helemaal niet fietsen. Hij heeft kracht, uithoudingsvermogen, zijn evenwicht is goed, en hij is bepaald niet achterlijk, we snappen niet waar het zit, maar hij kan simpelweg niet trappen en sturen tegelijk. Hij wordt zelf ook helemaal eng alleen bij het idee al om dat tegelijk te moeten doen.
De oplossing hier is de tandem! en daar kan hij dan inderdaad ook omgedraaid op zitten kijkend naar, tja wat eigenlijk, het achterwiel, de bagagedrager, een vogeltje... alleen fietsend was hij allang onderuit gegaan.
Dus in zoverre, het kan altijd erger, ik weet dat je er niks aan hebt als alleen herkenning.
Tics worden trouwens altijd erger bij spanning, zowel bij mijn kinderen met autisme, als bij mijn nichtje met adhd. De tics zijn een soort spannings-thermometer, zo is er een van de drie die echt met zijn gezicht gaat trekken, eentje die gaat springen, eentje die geluiden gaat maken, en het zijn allemaal uitingen die aangeven dat het NU teveel wordt!
Moet je zoon veel alleen fietsen? bijvoorbeeld naar school. En is het echt gevaarlijk wat hij doet? is hij al vaak gevallen? misschien lijkt het erger dan het is, ik ken een moeder die echt niet keek als haar zoon op skates de straat opging, het was zo'n ongeleid projectiel, maar het ging wonder boven wonder altijd goed! Mijn zoon gaat voorlopig echt nog niet alleen fietsen, al zou hij het kunstje onder de knie krijgen, praktisch gezien, dan nog is hij veel te snel afgeleid om verkeersregels toe te passen, en dus tandemmen we voort... met hoop op de toekomst dat het zich ooit nog verder ontwikkeld.
groetjes, Tess

Dat fietsen

is hier ook een punt, zoon, 10 met ass. Hij heeft bij vlagen geen enkel besef van het andere verkeer. Het is zo'n dromer!. Bedenkt zich rustig ineens dat hij graag op het dubbele fietspad de sla-om wil doen.Als er tegenliggers aankomen ziet hij deze wel, maar gaat pas op het allerlaatst aan de kant. Dat dat voor mede-weggebruikers wel eens heel eng kan overkomen, komt niet in hem op.

Ik moet zeggen, de laatste tijd gaat het wel beter. Er wordt minder gemopperd over het feit dat er gefietst moet worden. En lijkt alsof ik steeds meer doordring, als ik de verkeersregels weer eens herhaal.

Koentje , je zoon is 14. Gaat hij met de fiets naar school? Lijkt me doodeng. Ik kan me voorstellen dat het bij spanningen erger kan zijn, kan je met hem in overleg over andere manieren om zijn spanning te ontladen,voor hij op de fiets stapt?

Zo fietst mijn dochter ook (ot)

Quin, mijn dochter staat ook altijd meer op de trappers dan dat ze op het zadel zit. Het lijkt mij heel vermoeiend fietsen maar zij vindt het blijkbaar geen probleem. En ze heeft geen ADHD of iets anders. Ik laat het maar gaan, zal vanzelf wel weer overgaan.