Even spuien lang

Ik heb met hem te doen

Wat naar voor je zoon, ik heb echt met hem te doen. Het zou fijn zijn als er een soort clubjes waren voor kinderen die moeite hebben met het maken van vrienden. Dat ze dan samen iets kunnen doen en misschien klikt het ook beter met "soortgenoten"?
Zit je zoon wel op een clubje waar kinderen zitten met gelijksoortige interesses, of heeft hij genoeg aan zijn schooldag?

Ja, gossie...

Mijn zoon is ook 10, met klassiek autisme. Heeft geen vriendjes, en soms kan hij echt zo verzuchten dat iedereen speelafspraakjes en feestjes heeft en "tja, ik heb dat eigenlijk nooit." Het klinkt ook zo zielig.
Toch functioneert hij in de klas redelijk goeden ook binnen een (kleine) sportvereniging. Hij heeft dus wel contact met andere kinderen, maar aanzienlijk minder dan leeftijdsgenootjes. En dat doet vooral mij als moeder nog al eens pijn. Want mijn zoon is over het algemeen heel vrolijk, en als ik hem van dag tot dag bekijk heeft hij ook genoeg gehad aan zijn school-muziekles-sportles, dan is hij heel graag alleen met zijn zus thuis.
Ik merk dat het voor hem beter werkt om een gezamelijk doel te hebben met andere kinderen; dus sporten of zo, dan gaat het goed, maar vrij spelen is altijd moeilijk.
Zo had hij vroeger wel eens een afspraakje, maar hij speelt het klaar om na een half uurtje "uitgekeken" te zijn op zijn vriendje, en gaat dan gewoon in zijn eentje verder spelen. Enne... dat gaat bij kleuters, maar kinderen van 10 pikken dat echt niet meer
groetjes, Tess

En afspraken maken met de ouders?

Bij mijn dochter in de klas zit een jongen met Down-syndroom. Ook daar verlopen speelafspraakjes niet zoals ze met 'normale' klasgenoten verlopen. Maar toch wordt er regelmatig over en weer gespeeld. De andere kinderen in de klas weten dat deze jongen problemen heeft op sociaal gebied, en niemand trekt zich er dus iets van aan als hij alleen op de Wii wil spelen, dan gaan ze gewoon zelf ook alleen wat doen. Heeft dus naar mijn idee voor een groot deel te maken met verwachtingsmanagement, en daar heb je de ouders van de klasgenootjes voor nodig. Bespreek met hen dat jouw zoon ook zo graag af en toe wil spelen, maar dat hij zijn eigen koers vaart. Zorg dat vriendje iets bij zich heeft wat hij zelf kan doen en biedt hem daar de ruimte voor. Of zorg dat jouw zoon iets bij zich heeft waarmee hij zelf bezig kan zijn. Zo lijkt mij dat iedereen er wat aan kan hebben, ook als het echt samen spelen maar een half uur duurt.
Succes, en sterkte, want ik herken het ook van mijn eigen zoon (met ADD en na school zo moe dat afspreken er niet in zit...).
Engeltje

Afspraken maken

Afspraken maken met de ouders doe ik zelf niet, ik vind dat hij daar te oud voor is, hij is 10 jaar en zit in groep 7. ik probeerde hem wel aan te moedigen om iemand te vragen, maar nu ook niet meer. Meestal vermaakt hij zich alleen thuis en als zijn zusje een vriendinnetje meebrengt spelen ze soms samen. Ik hoorde wel dat hij in de klas wel wat meer contact heeft.

Leeftijd

Ik heb al een tijdje geleden besloten, dat je bij kinderen met een stoornis, niet naar de kalenderleeftijd kijken kan. Daar doe je het kind mee tekort.
Sommige kinderen hebben op bepaalde gebieden duidelijk een ontwikkelingsachterstand. En die gaat echt niet vanzelf weg. En daarom zullen ze moeten oefenen en leren. Leren kan je op veel manieren. Maar in het diepe gegooid worden en iets moeten doen waar je nog niet aan toe bent, daar leer je vaak niets van. Dat verlamt.
Er zijn verschillende methodes om je kind te helpen bij het leren van zulk soort vaardigheden.
Een van de methodes, is de vaardigheid onderverdelen in verschillende moeilijkheidsgraden. Bijv. Bij koken kun je beginnen met het koken van water voor thee, om uiteindelijk zelf lasagne of een appeltaart te kunnen maken.
Een andere methode is het overnemen van de vaardigheid en dan het kind langzamer hand steeds meer zelf te laten doen. Dan kun je het kind bij het begin laten beginnen. Je begint zelf met aankleden en mama helpt waar je niet meer verder komt. Maar je kunt ook bij het eind beginnen. dan laat je het kind het laatste stukje zelf doen.
Ik vind afspreken met vriendjes een complexe vaardigheid. Als dat niet vanzelf gaat (en dat is bij heel veel kinderen het geval), dan kun je specifiek kijken naar wat er nu precies fout gaat. En op dat gebied kun je je kind helpen en begeleiden.
Nou ja een heel verhaal, maar ik werd getriggerd door de zin: 'daar is hij te oud voor.' Daar ben ik het dus absoluut niet mee eens. Er is geen regel, die bepaald wanneer je ergens te oud voor bent. En er is ook geen vaardighedenpolitie die je op de vingers tikt, als het kind ergens hulp bij nodig heeft, wat leeftijdsgenoten wel al kunnen.
Onze zoon is 14 en krijgt nog veel hulp. Bij het opstaan, bij het huiswerk, bij het in de gaten houden van zijn hongergevoel en voedselinname. Hij is daar veel te oud voor. Maar hij heeft onze hulp nog nodig. Dus hij krijgt die.

En verder

Moet je natuurlijk helemaal zelf weten, welke oplossingen je gebruikt voor de problemen van je kind. Als hij er niet mee zit, dan is het toch ok?

Inderdaad

Inderdaad en het was voor mij ook een eye-opener om te beseffen dat de ontwikkeling van sommige ("zulke") kinderen nu eenmaal niet volledig volgens het boekje verloopt. Op het ene gebied kunnen ze voorlopen en op het andere gebied jaren achter.
Tenslotte is het met leren fietsen ook zo. Je gaat pas het verkeer in als je het truukje beheerst en je kunt het pas alleen doen na heel veel oefenen onder begeleiding. Hoe lang die begeleiding duurt is per persoon verschillend.
Jarenlang heb ik niet gesnapt waarom onze zoon zich op zijn 8e nog steeds gierend van het lachen achter een keukenstoel verstopte en hij echt niet begreep hoe het kwam dat we hem in 1 tel vonden. Typisch voorbeeld van een onderdeeltje dat zich langzamer ontwikkelde, ik geloof dat het in de boekjes past bij een 3-jarige. Inmiddels is hij een volleerde verstopper geworden trouwens.
Moraal van het verhaal: blijven helpen met de zaken waar je kind moeite mee heeft, tot ie het zelf kan. Geldt voor álle kinderen trouwens. En een klein stapje vooruit is óók vooruit.

Reactie

Bedankt voor jullie reactie, geeft me weer stof tot nadenken. Verder helpen we hem nog met veel dingen,bv kamer opruimen, zijn zusje van 8 doet het helemaal zelf, maar hem helpen we door bv korte opdrachten te geven. Hij houdt ook nog van verstoppen bv als we bezoek krijgen vindt ie het nog leuk om zich te verstoppen en dan plotseling te voorschijn te springen