Ervaringen voedselangst en therapie
Hallo,
Sinds enkele weken weet ik dat onze zoon van bijna vier een voedselangst heeft ( hij heeft o.a. al sinds hij 1 is geen avond eten meer gegeten, durft het niet op zijn bord te hebben en niet aan te raken enz.) Nu heb ik een verwijzing naar Bureau jeugdzorg voor een orienterend gesprek voor een evt verdere verwijzing naar een therapeut.
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met Bureau jeugdzorg , het klinkt zo heftig en staat zo vaak negatief in het nieuws dat mijn ouders nogal raar reageerden en ik met een beetje raar gevoel in mijn buik zit.
Zijn er hier mensen die ook een kind hebben die voor een voedselangst in therapie zijn en zo ja wat voor therapie ?
alvast bedankt
Update
Gisterenavond geprobeerd Ron zo ver te krijgen dat hij aardappelpuree zou proeven/aanraken, we waren een beetje aan het dollen , beetje lol gemaakt en gezegt, als ik het op mijn neus smeer lik jij het er dan af. Dat vond hij bijzonder grappig maar dan andersom, hij zou het op zijn neus smeren en ik er af likken. Dus ik schuif mijn bord naar hem toe in de hoop dat hij zijn vinger er in zou steken maar nee hoor hij wilde mijn vork erbij. Dus hij doet wat aardappelpure op de vork en brengt het naar zijn neus toe. op het moment dat de puree heel voorzichtig zijn neus raakt gaat er een enorme rilling door zijn lichaam en hij raakt helemaal in paniek, ik heb nog nooit iemand zo hard zijn neus zien poetsen.
En toch boeken we de laatste weken best vooruitgang, hij heeft de laatste twee weken een halve oliebol op, speelde met plakjes komkommer weldat hij ze daarvoor nog nooit durfde aan te raken en at een hapje van een mandarijn en een dropje en een nieuwe limonade dus wel nieuwe dingen en hij eet weer banaan, joepie .
Ik wacht nog op het telefoontje van BJZ of we verwezen gaan worden naar het LUMC of GGZ
Aha sandra
Ja, dat was ik die verwees naar het draadje van december. Maar ik bedoelde jou niet specifiek. Ik bedoelde dat de algemene opinie is, dat het probleem door een andere aanpak te verhelpen zou zijn. Dit als antwoord op de vraag van Liesje hoe de omgeving reageert op een kind met een heftig eetprobleem. Want dat is inderdaad wat je meestal te horen krijgt: alle opvoedkundige aanpakken die je zelf beslist al enkele malen geprobeerd hebt....
Herkent iemand dit...
Wij hebben vandaag de doos van de C-1000 opgehaald en daar zat een probeerdingetje in van Eru, kinder smeerkaas. Ron vond het er leuk uitzien en wilde proberen dus ik meteen uitgepakt dat snap je wel. Ik maak dat ding open en na wat aanmoediging stak hij zijn vinger er in en die vervolgens in zijn mond. (hij had trouwens geen idee wat het was) en hij begint toch te gillen en te huilen zeg, helemaal in paniek. "moet weg moet weg moet weg" Ik ga er nooit in mee in zijn reacties en ben rustig met hem naar de keuken gelopen en heb hem een glas water gegeven. Ik vind het zo jammer dat hij niet kan zeggen wat er dan niet OK aan is, is het de temperatuur, de consistentie, de smaak ? ....zucht.
