ervaring met selectief mutisme ?
mijn kind van 9 lijd waarschijnlijk aan selectief mutisme?
Is hier iemand met ervaring hiermee?
Misschien
Mijn zoontje van 4. Maar of hij het echt heeft, geen idee.
Wat is de vraag? Ik heb een dochter van 12 met ass, selectief mutisme is nooit gediagnostiseerd en ik zie de meerwaarde daar ook niet van in. Ze praat thuis wel, en tegen mensen die ze kent steeds meer, maar nu ze naar de brugklas is gegaan lijkt het soms toch weer problemen op te leveren. Wat is er met je kind aan de hand? waar praat hij wel of niet? Ik weet dat mijn dochter vaak de zin gewoon niet inziet van "praatjes" groetjes, Tess
radeloos !!
Ik heb een kleindochter van vijf jaar en ze praat honderd uit tegen haar papa en mama. Op school praat ze tegen sommige juffen maar ook niet tegen allemaal. Tegen mij en mijn man en haar oom onze zoon praat ze niet . Dat doet zo'n pijn. Ze lacht en ze knuffelt maar ze praat niet ,met lachen maakt ze geluid maar verder schudt ze of knikt ze met haar hoofd of ze wijst wat aan. Wij als grootouders zijn radeloos ,wat kunnen we doen?
Het doet zo'n pijn en we zijn bezorgd om haar ,onze zoon en schoondochter denken dat dit vanzelf over gaat en dat wij ons teveel zorgen maken. Ze willen er geen hulp voor zoeken ,maar het is al meer dan een jaar aan de gang dus maken wij ons zorgen. Ik heb gelezen over selectief mutisme waar weet natuurlijk niet of het kind dat heeft want het is niet onderzocht. Ik begrijp onze zoon en z'n vrouw wel ,we zien dat zij het ook lastig vinden, wat kunnen we doen?
selectief mutisme
betekent gewoon dat een kind niet tegen iedereen praat dus dat hoef je niet te onderzoeken, dat heeft jullie kleindochter dus: http://www.selectiefmutisme.nl/
behandeling
Behandeling van Selectief Mutisme
Selectief mutisme is een stoornis die moeilijk behandelbaar is gebleken. Zonder behandeling zal een kind er niet 'overheen groeien'. Het selectief niet spreken van het kind zal als angststoornis erkend en behandeld moeten worden (en dus niet als taal-/spraakstoornis, ook al kunnen er zich wel degelijk ook op dit vlak problemen voordoen bij het kind. De behandeling hiervan zal wel naast de behandeling van de angststoornis moeten bestaan).
Bij een juiste diagnose en behandeling is er een goede prognose op verbetering en/of genezing van het selectief mutisme.
Het hoofddoel bij de behandeling van selectief mutisme is drieledig, namelijk:
Het verlagen van de angst bij het kind;
Het verhogen van zelfvertrouwen (eigenwaarde) bij het kind;
Het verhogen van vertrouwen in sociale situaties.
De nadruk mag nooit liggen op het 'aan het praten krijgen' van het kind. Alle verwachting van verbaliseren moet worden weggenomen. Wanneer angst afneemt en het zelfvertouwen toeneemt zal het spreken uiteindelijk volgen.
Hiernaast is het van belang er rekening mee te houden dat alternatieven voor communicatie, zoals gebaren, schrijven en/of het gebruiken van pictogrammen alleen aangeboden moet worden aan het kind als opstap naar het weer gaan spreken en niet een vervanger van spraak mag worden.
Een deskundige met ervaring op het gebied van selectief mutisme zal een individueel behandelplan voor het kind op moeten stellen. Behandeling bestaat vaak uit een combinatie van gedragsmatige aanpak: positieve bevestiging, minder gevoelig maken voor angstprikkels, speltherapie, psychotherapie, cognitieve gedragstherapie, zelfvertrouwenboosters, stimuleren van het frequent opzoeken van sociale situaties (dit zonder te pushen) en eventueel medicatie.
Zowel de ouders als de school zullen betrokken moeten worden bij het behandelen van het selectief mutisme. Hierbij is het belangrijk dat de houding naar het kind en het selectief mutisme er een is van begrip en steun.
Het is waarschijnlijk dat zelfs nadat het mutisme is genezen het kind tot in de adolescentie en volwassenheid geneigd zal zijn te lijden aan symptomen van verlegenheid en sociale angst. Dit zou betekenen dat het is aan te raden de rol
-----
Een kind groeit er dus zelden overheen dus denken dat het wel goed komt is niet de juiste optie.
Dochter diagnose met 5 jaar
Wij hebben een dochter van 10 die in groep 2 de diagnose selectief mutisme kreeg.
Ze heeft va.de peuterspeelzaal tot halverwege groep 2 niet gepraat.
Ik heb toen gesprek gehad met de huisarts die overleg heeft gehad met psychologe.
Maar moest me geen zorgen maken,pas als ze in groep 3 nog niet sprak.
Het zat me niet lekker heb zelf informatie gezocht en kwam hierbij uit
Zo herkenbaar dus ben toen uitgekomen op een site en las over een instituut de Bascule waar Els Wippo werkt die hierin gespecialiseerd is.
Heb ik prettig mailcontact meegehad maar de afstand was tever om voor een behandeling daarheen te rijden.
Heb toen zelf gemaald naar het ggz of er mensen met ervaring waren met selectief mutisme.
Ja in de buurt zelfs een vrouw op 15km afstand.
Heb daar een gesprek van 45 min.gehad en vrouw/psychologe gaf aan dat ze idd selectief mutisme zag.
Maar een lichte vorm want ze praatte wel tegen ons,opa's en oma's en er waren ook kinderen die alleen tegen 1 ouder spraken.
Helaas ging die vrouw verhuizen naar een andere locatie dus kon ze niet helpen op school te komen voor evt.speltherapie.
Dit is overgenomen een logopediste met als doel dat ze ging spreken in de klas.
en met resultaat eerst alleen ja/nee knikken en langzamerhand begonnen er losse woorden uit te komen wel fluisterend en alleen tegen vriendinnetjes maar het begin was er.
Zo mocht ze op het einde enkele vriendinnetjes mee nemen naar dat kamertje waar ze speltherapie kreeg en daar zag je dat ze echt was gegroeid met spreken.
Nu in groep 6 spreekt ze nog zachtjes en kan ze nog dichtklappen als ze haar vinger opsteekt.
En laatst bij spreekbeurt sprak ze ook zachtjes maar er is gelukkig vooruitgang.
Het allerergste is dat ze vorig jaar bij de knutselmolen een kersfilm keek en hele hete chocomel over zich heen kreeg,dit had ze tegen een vriendinnetje gezegd maar die zei dat ze het tegen de leiding moest zeggen.
Ik had ze opgehaald en in de auto zei ze mijn been doet pijn ik vroeg wat heb je gedaan,hete chocomel over me heen gekregen.
Ik kwam thuis en bekeek het en schrok enorm gewoon flink verbrand en grote blaar erop met pus.
huisartsenpost gebeld uiteraard eerst onder de kraan een tijdje maar was tweede graads verbrand.
Op haar been zit nog een stukje wild vlees of hoe noem je dat wat er boven op ligt zeg maar,hopelijk kan dit een keer weggehaald worden.
Ook in groep 4 was ze een keer hard gevallen en niks gezegd zag ik thuis een flinke wond op haar rug.
Ik ben op dit moment ook zoekende om te kijken of er iets is een training ofzo dat ze deze dingen aangeeft want ze is al 10 dus hoop wel dat dit verbeterd in de toekomst.
Ook is ze s nachts nog niet droog ofdit te maken heeft met haar angsten weet ik niet.
Ze durft overdag thuis ook niet alleen naar boven(en slaapt met haar zusje op 1 kamer maar als die ergens logeert is ze bang en durft niet alleen te slapen) en alleen fietsen naar school doet ze ook niet alleen als ik meefiets.
Succes dit is een beetje het verhaal van onze dochter!
