...en dat is twee!
Ik heb twee jongens van 11 & 8 jaar.....en het leven is momenteel best pittig!
Na jaren de verkeerde diagnose en hulp zijn we 2 jaar geleden achter gekomen dat zoon 1 autisme heeft. Hij ging toen over naar de SO in een auti structuur groep en kwam er rust. Yes dachten we... hij doet het goed. Alle angsten en het stukje teleurstelling van het naar de SO moeten gaan verdween direct. Kind deed het goed. Thuis begonnen we te leven..... en toen..... toen liep hij weer vast. Inmiddels 3/4 jaar en na veel tranen, praten, nog meer tranen en natuurlijk bijzonder veel strijd (met hem) hebben we besloten aan te laten melden voor klinische opname. We horen binnenkort of ze hem accepteren en wanneer.... pffff een jaar lang, om het weekend thuis. Mijn hart gaat breken..... maar ik sta erachter. We doen dit om hem te helpen, voor zijn toekomst.
Maar ja.... kindje 2 is er ook nog. Hij loopt ook vast. Na uitgebreid onderzoeken komen we achter dat hij net zo overspannen is als moeder, en net als moeder trekt hij het niet op school. Echt te triest voor woorden. Nu ben ik wederom alle stappen aan het doorlopen om kindje 2 over te plaatsen uit zijn reguliere onderwijs. Hij gaat hopelijk naar de SBO. Hij hoort niet thuis op de SO. Als hij nu al overspannen is van zn broer gaan we hem niet ook nog eens oo school plaatsen met kids die vergelijkbare gedrag hebben. Wat zo rot is....in zijn geval heb ik er ontzettend veel moeite mee, hoezo is het zo ver gekomen...wat hebben we fout gedaan....waarom beide kids in speciaal onderwijs....ik kan er om janken! Ik weet overigens dat hij het super leuk zal hebben en met alles dat hij voor zijn kiezen krijgt is het heerlijk dat de scholen er zijn.... maar dat neemt mijn teleurstelling niet weg.
Ik weet echt niet hoe we het gaan redden als de opname doorgaat. Het is zo onnatuurlijk om je kind weg te sturen. Ik hoop zo dat wij hiervan terug kunnen voor de toekomst. Ik hou zo veel van ze allebei. Ik wil dat ze gelukkig zijn. Maar ik wil ook nu dat het gewoon goed gaat en gewoon lekker gewoon!
Pff soms is het gewoon echt balen.
Opname
Mits je er zeker van bent dat het ook om een afdeling gaat waar men weet om te gaan met kinderen met autisme. Anders kom je met het hele gezin van de regen in de drup.
Waarom strijd?
Hopelijk hebben jullie zelf voldoende instructie gehad om anders met je zoon om te gaan. Helaas tegenwoordig voornamelijk in Gent zitten de specialisten van Autisme Centraal.
Nou, Annej
Jouw bericht komt nou niet bepaald helpend over. Ben bang dat dit topicstartster eerder opnieuw aan het twijfelen brengt.
Maar heftig hoor, een opname. Waar lopen jullie het meest op vast met de oudste zoon, Atypical? Is het nu vooral thuis en gaat het op school wel goed, of beide? Ik hoop heel erg dat de opname hem en jullie gaat helpen.
Je jongste zal in die periode ook tot rust kunnen komen wat hem waarschijnlijk ten goede komt. Misschien is een overstap van school dan niet nodig. Maar ik weet natuurlijk de precieze situatie niet.
Verder hoop ik dat je ook hulp voor jezelf gaat krijgen, want ik begrijp dat je zelf ook vast bent gelopen. Heel begrijpelijk. Heel veel sterkte!
Twee
Ik heb geen ervaring met SO maar herken je twijfel over het hebben van twee kinderen met ‘iets’. En vraag me wel eens af wat ik beter had kunnen doen zodat ze meer ‘gewoon’ waren geworden.
Uithuisplaatsing is wel eens een overweging geweest maar ik sta totaal niet achter de methoden die bij de meeste instellingen worden gebruikt. Daar was mijn opvliegende kind echt niet beter van geworden.
jij!
Heftig! En ik snap wat je voelt. Maar vergeet je ook niet aan jezelf te denken? Dat klinkt onnatuurlijk want je staat al jaren in standje zorg en stress voor je kinderen omdat dat zo hoort en omdat ze het zo hard nodig hebben. Maar wie zorgt er voor jou, voor jullie? Voor je kinderen wordt alles in gang gezet en het is triest dat ambtelijke molens zo langzaam malen en dat elke stap een gevecht is om het te krijgen. Ik snap dat je er moe en moedeloos van wordt! Maar je schrijft dat je zelf vast loopt en overspannen bent. Krijg jij daarvoor hulp? Zorg jij wel goed voor jezelf? Ze hebben je hard nodig, maar je gaat er aan onderdoor als je zo blijft doormodderen.Dus zoek hulp zodat je weer rust in je hoofd krijgt en daardoor ook je kinderen nog beter kan helpen.
Fijn
Bedankt voor jullie reacties.
We gaan idd naar een behandelcentrum gericht op autisme en terwijl hij daar intern gaat (indien ze hem plaatsen dan!) ga je als hele gezin door de molen en komen er een hoop gesprekken, trainingen en adviezen.
Voor mezelf heb ik zeker hulp maar het wilt niet lukken daar veel verder in te komen zolang ik hiermee zo overbelast ben. Dit is dus echt nodig voor hem maar voor iedereen. Er is te veel op spel om het niet te doen. Als mijn eigen hoofd niet zo vol was en ik zelf niet zo vast liep zouden we misschien zonder opname kunnen maar ik ben blij dat de optie er is en we zullen alles eruit halen die we kunnen... en ja....dat nummer twee nu naar de SBO moet is ook een geruststelling - hij krijgt de steun die hij nodig heeft en nodig zal hebben de komende periode. Als dat betekent minder speelafspraakjes of kinderfeestjes dan is dat zo. Als hij maar leert ontspannen en leert dat hij echt wel op de grote mensen kan vertrouwen! Dan kan hij herstellen en kracht opbouwen om goed mee te komen. ... maar ik baal er wel van en voel me behoorlijk schuldig. Gelukkig lijkt hij zelf zo veel last van zijn huidige situatie te hebben dat hij uitkijkt naar de rust van juffen die hem beter snappen. ....nu dus duimen dat ze allebei een plekje aangeboden krijgen dat we vooruit kunnen!
