Eenzijdig kind wil maar 1 ding
Hallo,
Mijn zoontje van 10 jaar (Asperger) is momenteel weer heel erg in de Lego. Dat betekent dat hij ermee opstaat en naar bed gaat. Hij doet nauwelijks iets anders. Een boek lezen bv, doet hij niet. 's Avonds bij het naar bed gaan dan mag hij nog even lezen en dan wil hij het liefst de catalogus van Lego weer bestuderen.
Hij is sinds begin februari, toen hij de lego Movie heeft gezien, bezig met het maken van het ene na het andere lego object omdat hij zelf een lego animatiefilm wil maken. Vervolgens draaft hij door met verhalen als: als m'n film in premiere gaat dan.... Dat soort dingen denkt hij ook al helemaal uit, waar de premiere plaats moet hebben, wie hij uitnodigt. Het script heeft hij in z'n hoofd, maar opschrijven wil hij niet echt.
Ik snap dat het voor hem een manier is om de wereld overzichtelijk te houden en schijnbaar heeft hij dat nu heel hard nodig. Maar ondertussen maak ik me ook wel weer zorgen. Hij kan over nauwelijks iets anders praten dan Lego (of Minecraft als ik zeg dat ik nu even helemaal niet over Lego wil praten).
Het lijkt bij al die plannen ook dat z'n hoofd wel uit elkaar barst van de ideeen, gedachten en dat er geen enkele ruimte is voor iets anders.
Wie heeft er tips/ideeen om hiermee om te gaan? Moet ik het nu gewoon laten, of hem toch proberen om te buigen naar iets anders?
Kaatje
wrong planet
http://www.wrongplanet.net/postt186272.html
Ik ging nog weleens naar Wrong Planet met dit soort vragen.
Mensen met autisme zelf kunnen vaak veel beter beoordelen hoe de jeugd van een kind met autisme zo 'normaal' mogelijk kan zijn.
Anders worden kinderen met autisme te makkelijk in een 'normaal' frame geperst waar ze niet in passen.
Zolang je kind gewoon eet, drinkt, functioneert en naar school gaat en zijn interesses geen afweermiddel zijn tegen stress (uitzoeken en helpen balanceren) of vlucht (dagelijks leven overzichtelijker maken) lijkt het me geen probleem dat hij zich heerlijk overgeeft aan zijn interesses. Zeker als hij er ook nog van die creatieve bouwwerken bij produceert.
Als hij wat ouder is kan hij heus nog wel leren dat niet iedereen de aandacht op kan brengen om die verhalen aan te horen.
Ach......
Mijn zoon van 9 heeft dit ook maar dan met gamen. Neem jouw verhaal en vul gamen in waar jij lego hebt staan. Ik vind het zorgelijk. Ik zou persoonlijk blij zijn als ik het gamen kon ruilen met lego. Mijn zoon speelt nooit met speelgoed. Als hij niet mag gamen dan denkt en praat hij er nog steeds de hele tijd over. Ik wou ook dat zijn interesse wat minder eenzijdig was. Dus wel herkenbaar.....maar helaas geen tips. Mijn zoon heeft geen stoornis zover ik weet maar is wel gevoelig voor game verslaving denk ik. Hij is er dus obsessief mee bezig.
heerlijk toch?
Ik geniet van dit soort bevliegingen bij mijn zoon. Heel wat spannender dan als hij de nieuwste muziek- en modetrends op de voet zou volgen. Jouw zoon leeft zijn leven op de manier die bij hem past, hij functioneert prima en zo te lezen is hij gelukkig. Wat de toekomst brengt, zie je dan wel weer. Dan is hij ook weer ouder en wijzer.
"Normaal" is overrated!
klinkt heerlijk hoor
Fantastisch toch zo'n passie en al die dromen..
Zoon hier is ook met lego bezig geweest maar beperkte zich meer tot zijn eigen wereldje en kwam hiermee niet naar buiten, past ook beter bij hem. Voordeel was wel dat hij het met ons ook niet over lego had, en nu ook niet over zijn nieuwste passie mindcraft. Maar ergens vind ik het wel jammer, dat hij zo weinig deelt en behoefte voelt om te delen.
Ik zou het koesteren, en ondertussen kun je natuurlijk toch proberen hem te interesseren voor andere dingen, al is het maar in gesprek.
Ach, eigen zoon heeft dan wrs wel 'iets', maar neefjes vziw niet en die leven alleen voor voetbal...
waarom problematiseren
Ik denk dat je het niet per se vanuit die stoornis-optiek hoeft te verklaren. Hij heeft duidelijk een passie, leeft zich uit en stort zich er 100% in. Dat kan een erg nuttig trekje zijn voor later. Stel dat hij wil gaan programmeren, dan is het een pre als je liefst dag en nacht doorgaat, als je monomaan uren maakt. Maak veel foto's, denk en geniet met hem mee om zijn projecten uit te voeren. 
Niet zorgelijk?
Klinkt als mijn zoon en daarom heb ik ook meer iets van 'leuk' dan 'zorgelijk'!
Wat ik zelf wel af en toe probeer is om hem te helpen zijn ideeën te laten uitwerken op papier of in een filmpje. Dat zou wel handig voor school bij spreekbeurten en zo en dat zou je nu spelenderwijs mee kunnen gaan oefenen. Mijn zoon werkt daar overigens niet aan mee (ondanks mijn pogingen), maar die van jou misschien wel?
reactie
Beste mede-forummers,
Bedankt voor jullie reacties. Het doet me ook de andere kant ervan inzien.
Mijn zorgen zijn eigenlijk ook vooral gedreven door het feit dat hij geen aansluiting heeft bij zijn klasgenoten. En dat vindt hij zelf ook niet leuk op z'n zachtst gezegd. Hij wil wel met andere jongetjes spelen maar die willen nauwelijks omdat hij zo eenzijdig is, verder wil hij bv niet voetballen ( dat kan hij ook niet echt). Daarbij speelt mee dat hij erg klein is ( groei loopt drie jaar achter) en aan de zware kant. Dus meer beweging zou heel goed voor hem zijn...
Ik probeer gewoon een middenweg te bewandelen: regelmatig toch stimuleren naar buiten te gaan, schoolplein oid en om rustig te worden lekker lego-en.
Kaatje
Kaatje
Dat lijkt me prima!
Tja, dat andere kinderen niet willen spelen omdat....(vul maar gedrag in), daar heeft mijn zoon helaas ook last van. Het is niet anders. Ik probeer maar te zorgen dat het thuis leuk voor hem is.
KGO
Dat is hartstikke sneu voor je zoon. Mijn zoons waren vast leuke vrienden voor hem geweest, maar helaas zijn ze tien jaar te oud. Je hebt kans dat je zoon met een eenmaal ontmoete gelijkgezinde vriend ook andere dingen zou willen doen dan Lego-werelden bouwen. En onderschat de impact van die groeiachterstand ook niet! Een van mijn techneuten had een flinke groeiachterstand en was ook nog een jaar versneld op school. Hij kwam vele jaren lang, tot hij eindelijk in een groeispurt kwam (14 jaar), gewoon per definitie 'raar' over op zijn omgeving. Ze konden zijn ontwikkelingsniveau niet plaatsen, hij was hoe dan ook altijd een karikatuur, behalve voor ons dan. Jouw zoon heeft dan ook nog een afwijkend postuur. Dat alles trekt een wissel op zijn sociale functioneren, ongeacht de aard van het beestje. Steun hem in zijn Lego-passie en zoek samen met hem naar leuke medetechneuten, zou ik zeggen. En van daaruit verder sociaal ontwikkelen.
sociaal
Ik heb me daar vroeger ook veel zorgen over gemaakt. Dat bleek achteraf niet nodig. Het is ook voldoende als ze met jou contact hebben, hun eigen beste vriendje zijn, iets doen met oma en wie zich v verder nog aandient, zoon had op school altijd 'interessante gesprekken' met een invalleerkracht die zelf ook autistisch was. Er zijn meer mensen in de wereld dan die begeerde vriendjes van dezelfde leeftijd.
Soms lukt het juist wel met veel jongere kinderen of veel oudere kinderen of alleen met geduldige volwassenen. Allemaal goed en ook daar leren ze goede sociale gewoonten van.
is een waveboard niet wat voor jou zoontje? Mijn zoontje van 9 was ook lastig naar buiten te porren. Sinds hij kan waveboarden speelt hij nu ook met andere kinderen, of gaat ook wel in zijn eentje zijn record verbreken Hij speelt ook sinds een jaar een muziekinstrument, dat is nog wel individueel maar dat zou ook iets kunnen zijn voor jouw zoontje om wat anders te gaan doen (op den duur ook samen muziek maken).
Ik merk ook dat er niet veel kinderen enthousiaste legobouwers zijn, wel minecrafters (en andere ipadspelletjes).
O zeker
Muziek maken is een geweldige magneet voor contact. Vooral op latere leeftijd.
