Dyspraxie?

Volgens mij

is het inderdaad geen officiele aandoening. Maar dat maakt de symptomen niet minder echt! Wij hebben destijds onze oudste zoon (toen 4) laten testen door een specialist (geen idee meer wat voor een, een kinder-orthopeed of zo). Die herkende wel de symptomen maar vond het allemaal 'net niet' heftig genoeg voor een echte diagnose. Hij heeft ons wel aangeraden om kinderfysio met zoon te gaan doen, wat we een behoorlijke tijd gedaan hebben en dat hielp echt. Net als de extra gym op school. De motorisch minder sterke kinderen uit groep 1-2-3 kregen dan in het begin van de week samen een uurtje alvast de oefeningen die ze later ook met de klas zouden doen, van een extra juf. Was echt een geniale aanpak, want zo hadden ze al geoefend en konden ze beter meedoen met hun eigen klas! Hij had wat langer nodig dan veel anderen voor zijn zwemdiploma's en heeft pas laat los leren fietsen. Schrijven is nooit zijn sterke punt geworden, de rest is helemaal goed gekomen. Overigens was praten bij hem juist helemaal geen probleem (of wel, maar dan andersom, hij gebruikte als 4-jarige moeilijke woorden en
volzinnen waardoor de andere kleuters hem niet meer konden volgen).

Het grappige was dat wij heel duidelijk verschil zagen in motoriek die bedoeld is om vloeiend/vanzelf te gaan (rennen, gooien/vangen, schrijven, fietsen/zwemmen) en motoriek waar je rustig de tijd voor kan nemen zoals kralenplankjes leggen of Knex bouwsels maken. Het vloeiende was echt opvallend moeilijk voor hem, de rest ging opvallend goed.

Niet alles

Zwemmen en fietsen heeft ze redelijk gemiddeld geleerd, en ze heeft in de kleuterklas heel veel kralenplanken moeten maken (wat ze vreselijk vond). Schrijven is wat dat betreft echt een heel ander verhaal want ze kan gewoon níet leesbaar schrijven. Zelfs met blokletters is het een drama en de juffen weten het ook niet meer. We hebben ook al regelmatig extra gymlessen aangeboden gekregen maar dat is op een tijdstip dat ik het echt niet kan inpassen. Ze heeft ook nog een tijd Mensendyck gehad voor haar houding, en zit nu op acrobatiekles. Dat vindt ze geweldig en ze heeft gelukkig zelf niet zo door dat ze een beetje achter de rest aan hobbelt (zit ook een leeftijdscategorie lager).
Was jouw zoon alleen motorisch langzamer of had hij ook concentratie- of gedragsproblemen? Ik heb begrepen dat enkel een gestoorde motoriek geen diagnose dyspraxie geeft, dan moeten op meer vlakken problemen zijn.
Heel erg opvallend bij onze dochter is ook dat ze dus geen verhaal kan vertellen. Daar lopen we nu tegenaan omdat ze spreekbeurten en werkstukken moet maken. Ze heeft geen idee hoe ze moet beginnen, en als ik een opzetje voor haar maak komt ze vervolgens nog niet verder.

lastig

Ik heb een hele goede tip voor je als je bent wie ik denk dat je bent maar hoe geef ik je die tip nu? Wil je dat ik dat in bedekte termen doe?

Barvaux

Je bent wel heel geheimzinnig nu. Wat voor bedekte termen had je in gedachten, een raadseltje? Ik weet ook niet of ik ben wie jij denkt dat ik ben.

lol

Nou ja, als jij niet bent wie ik denk dat jij bent kun je niks met deze gegevens, als jij het wel bent: neem contact op met de kinderfysiotherapiepraktijk in het dorp waar ik woon. Inititalen van de behandelaar is MP. Die screent op fijne en grove motoriekproblemen en geeft schrijfhulp. Heel goed en fijn persoon.

Raadseltje

Ik snap 'm En houd dat zeker in mijn achterhoofd. Bedankt! Hebben jullie zelf ervaring met haar voor het schrijven?

Miepje

Ja, dat was eind groep 5. Ik was vooral erg blij met dat ze heel goed de fijne en grove motoriek ging checken. Op dat moment wisten we nog niet zeker dat hij dyslexie had en daar kwam ook zijn slechte handschrift vandaan maar ik wilde die motoriek dus getest hebben.

Ik begrijp overigens niet waarom iemand zegt dat dyspraxie niet een echte diagnose is. Ik ken een jongen die dat in een extreme vorm heeft en die oefent al 16 jaar op alles.

kinderrevalidatieteam

Mijn zoon heeft een diagnose DCD op zak. Die is afgegeven door het kinderrevalidatieteam in het ziekenhuis in Amersfoort. Het kind wordt daar geobserveerd door een fysiotherapeut, logopedist, ergotherapeut, psycholoog en een maatschappelijk werker. Ze overleggen met elkaar en maken gezamenlijk een plan van aanpak. Mijn zoon heeft er veel geleerd, planmatig werken, een verhaal vertellen, verstaanbaar spreken. De fysiotherapie werkt op het moment dat hij traint, maar zodra het stopt is het effect verloren.
Verwijzing is gedaan door de kinderarts, volgens mij kan een fysiotherapeut ook verwijzen.

Geen concentratieproblemen

wel 'sociaal onhandig'. Daardoor werd hij vanaf groep 4 ook behoorlijk gepest (ander verhaal). Bij een intake voor Sterkamp/Maankamp door een kinderpsychiater en psycholoog hebben ze in een uurtje natuurlijk geen diagnose gesteld, maar ze zag wel 'kenmerken van asperger' en vroeg of ze dat in zijn dossier mochten zetten tbv de begeleiding. Hij heeft daar 2 keer een fantastische week kamp gehad, echt heel veel geleerd en een beste vriend aan overgehouden!

DCD

Mijn zoon heeft ook DCD en dat blijkt bij hem dan vooral uit de fijne motoriek en dan vooral het schrijven.
Het is een soort "container-diagnose". Er moet sprake zijn van: a. een aantoonbare motorische achterstand, die b. niet te verklaren is door een ziekte of handicap, bij een kind dat c. geen andere (grote) achterstanden heeft.
Is er sprake van a b en c dan is het DCD. Deze diagnose zegt dus niets over de oorzaak, of de prognose.
Wij zijn na 3/4 jaar Cesartherapie via de huisarts naar het revalidatiecentrum verwezen, waar hij deze diagnose kreeg en een behandeling, vergelijkbaar met wat Narcissa schrijft. Als ik jou was zou ik een dergelijk traject proberen in te gaan. Ik was echt onder de indruk van de hoeveelheid en de kwaliteit van de hulp die we geboden kregen.
Groeten, Maw.

Stabilo

http://www.stabilo.com/nl/er/ergonomie/een-stevige-grip-op-succes

Misschien een zwaar overbodige opmerking maar mijn dochter heeft veel gehad aan pennen en potloden met meer 'grip'.

Bedankt voor alle reacties

Bij GGZ zijn ze nu bezig met een breed ontwikkelingsonderzoek. Op het eerste gezicht dachten ze nog niet in een bepaalde richting, dus ik ben heel benieuwd waar ze uiteindelijk mee komen. Op het moment lopen we ook nog niet tegen heel grote problemen aan, i.i.g. niets wat we niet zelf kunnen oplossen/begeleiden, maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat ze op termijn naar haar leeftijd gaat functioneren. Anders ben ik bang dat ze buiten de groep gaat vallen.