dochter wil geen hulp psycholoog
10 jaar geleden ben ik, moeder van 2 dochters, gescheiden na een huwelijk met huiselijk geweld.
Aangezien mijn ex doorging met lastig vallen ben ik samen met mijn dochters 8 jaar geleden gevlucht naar een voor hem onbekend adres in een ander deel van het land.Vader heeft geen contact met kinderen en ook geen gezag.
Beide dochters hebben hier hun littekens aan over gehouden, oudste(14) is in therapie geweest,toendertijd en recentelijk, en jongste (12) toendertijd ook.
Bij beide dochters is ptss vastgesteld en bij jongste trekken van pdd-nos en narcistische trekken.
Nu is mijn jongste erg boos, opstandig, naar tegen zus, kan niet met autoriteit omgaan, heeft verlatingsangst, bindingsangst, is niet aan te spreken op gedrag (woede aanval).
Grote zus en ook ik inmiddels lopen zogezegd op eieren... oudste heeft zoiets van ik wil naar een pleeggezin ze maakt me onzeker en ik word verdrietig van haar gedrag... 
Er is al meerdere keren geprobeerd om hulp op te starten voor jongste maar ze houdt óf haar mond stijf dicht óf zegt wat er van haar verlangd wordt zodat ze "ervan af is". Nu is echter voor mij de maat vol... Het feit dat mijn oudste er onder lijdt en ook ik het zo langer niet meer volhoud maakt dat ik wil dat ze naar een psycholoog gaat of in het uiterste geval opgenomen wordt om zo rust in t gezin te brengen en in kaart te brengen wat de problematiek precies is.
Ze wil hier absoluut niet aan mee werken!!! De psycholoog is voor gekken zegt ze...
Iemand ideeën hoe je dit kunt aanpakken, hoe ik haar zover kan krijgen om toch die stap te zetten? Of wat voor stappen ikzelf kan zetten?
Ze heeft me gezegd : je kunt me niet aan mn haar dr naar toeslepen... Hieruit blijkt dus de tegenzin ...
Best begrijpelijk,
De gevoelens van de jongste zijn best te begrijpen. Gesprekken met derden kunnen de geschiedenis niet uitgummen. Daarnaast zijn ze allebei in de pubertijd dus versterkt dit de pijn. Hoe heeft de oudste leren omgaan? Misschien kunnen jullie samen uitleggen dat jullie begrijpen wat ze voelt, herkenning is ook voor haar fijn.
Als ze de psycholoog niet vertrouwt, is opschrijven of muziek spelen een vorm van verwerking die ze kan toepassen op elk moment dat ze daar behoefte aan heeft. Vaak zegt een psycholoog ook dat mensen hun gevoelens moeten opschrijven als onderdeel van therapie.
Probeer de boosheid niet op jullie te laten projecteren. Laat ze die boosheid maar projecteren op degene die daar voor verantwoordelijk is. (Die vent) . Leer haar dat jullie haar steunpalen zijn waar ze bij terecht kan, zo haal je die boosheid uit je gezin. Schop als het ware boosheid de deur uit want hier is alleen plaats voor liefde en steun. En dat is wel zo fijn voor jullie alledrie.
Het lijkt of ze moeite heeft met loslaten. Soms zie je die reacties in rouwprocessen. Ze is niet boos op jullie maar zit vast in haar gevoel. Is er ruimte om met zijn drieën leuke dingen te gaan doen, vb bowlen of Dr. Fish.
Soms helpt een spreekverbod om los te laten en een ingeplande spreekgebod zodat ze ervaart dat jullie dezelfde emoties kennen en hoe jullie die plaatsen.
Oja, als jij huilt, ontneem je haar de gelegenheid om te huilen. Wees de rots waaraan ze zich kan vasthouden.
Lastig en begrijpelijk
Hallo tijgermama,
Voor jou als moeder is dit moeilijk en niet fijn om aan te zien.
Zoals je zegt heb je al meerdere keren geprobeerd om het op te lossen en de nodige hulp er bij te krijgen.
Ik ben dan wel geen ouder, maar heb zelf in een soort gelijke situatie gezeten als uw dochter. Ook zoals ze roept dat een psycholoog voor gekken is, is iets wat bij veel jongeren het beeld is.
Wat ik herken wat u omschrijft van uw dochter is dat ze in de knoop zit met haar vader emoties, en hoe de omgang was thuis toen zij nog kind was. Ook de angst en emoties die jezelf hebt mee gemaakt in de jaren, zijn ook emoties die uw dochters hebben mee gekregen.
Op het moment heeft ze een moeder extra hard nodig en probeer haar niet te veel de duwen naar hulp, Ja ze heeft het nodig. Maar als ze niet wil en dan ook zoals je het omschrijft, gaat ze verder met haar tactiek(als ik het dan zo mag noemen).
Probeer haar te steunen in de tijd dat ze het moeilijk heeft.
misschien is het mogelijk om een andere manier van hulp te zoeken, iemand die haar wel begrijp. Ik ben er van overtuigd dat ik haar wel verder zou kunnen helpen. ( even voor de duidelijkheid, ik reageer hier niet om mijn bedrijf te promoten, ik ben hier om te helpen). Als het goed voelt kun je een kijkje op mijn website nemen en als je meer wilt weten, stuur een email dit kan altijd.
Sterkte en ik hoop dat de situatie thuis snel verbeterd
Maurice
Psycholoog
Tijgermama, je hebt zelf een analyse van het probleem, maar ik weet niet of je daarmee zoveel verder komt. In jouw analyse past een klassiek idee over een psycholoog, maar ik weet niet of je daarmee verder komt.
Voor PTSS is er een andere vorm van therapie: EMDR, wordt niet vergoed, wordt wel door een psycholoog gegeven.
Ik zou me focussen op haar andere diagnoses: PDD-NOS en narcisme. Heb je ooit handvaten gekregen hoe je daarmee om kunt gaan? Ben je in gesprek met de huisarts? Kun je tegenover je dochter op een rustige en duidelijke manier duidelijk maken wat je zorgen en je problemen zijn met haar gedrag? Op een zodanige manier, dat je het probleem laat zien, zodat ze zelf kan gaan bedenken dat er een oplossing moet komen en zij zelf eventueel naar de huisarts gaat om dat te bespreken?
Oplossingen die door anderen bedacht worden worden nooit geaccepteerd als degene die de oplossing moet brengen het probleem niet ziet. Heb je haar ooit wel eens gevraagd welk probleem zij ziet?
En kun je je ex-man dan buiten dat hele verhaal laten? Als dat nodig is voor de behandeling komt het tijdens de behandeling wel weer aan bod. Focus je even op PDD_NOS en narcisme en zoek naar handvaten om daarmee om te gaan.
Tsjor
