dochter en start op middelbare school: praktische tips gevraagd
Hoi allemaal,
onze dochter (13, asperger) heeft zich heel erg verheugd om naar de middelbare school te gaan.
helaas vindt ze het nog moeilijker om aansluiting bij de andere kinderen te vinden dan we al gedacht/gevreesd hadden.
het is een kind dat niet opvalt, en gewoon gezellig meewerkt met volwassenen, dus aanvankelijk hield de mentor mijn vraag om overleg etc. af. Waar ik wel ietwat knorrig over was, want dochter heeft een rugzak, en er is nog niet eens overleg geweest over de invulling!!!
En op de basisschool heb ik ervaren dat leerkrachten daar NIETS van ouders aannamen, en allemaal eerst weer zelf moesten ervaren (door schade en schande) hoe ze het beste met dochter om konden gaan.
Nu lijkt het weer die kant op te gaan, grrrrrrr
Maar goed: los van mijn persoonlijke frustraties: hebben jullie praktische tips hoe we dochter kunnen helpen?
donderdag a.s. is nl het eerste overleg met de mentor.
het probleem is dus de aansluiting met andere kinderen:
- dochter zit bij veel lessen alleen
- ze zit in de pauzes alleen
- bij samenwerkingsopdrachten e.d. durft ze haar mond niet open te doen, dus samenwerking komt niet van de grond
Dochter zelf vindt de pauzes het ergste.
Ik heb tot nu toe bedacht:
- een soort buddy, een meisje dat het leuk vindt om dochter een beetje onder haar hoede te nemen
- in de pauze even opbellen naar mijn man, of mij (om zich minder eenzaam te voelen)
- oefenen in een rollenspelletje hoe ze aansluiting bij een groepje kan vinden
- wekelijkse gesprekjes met de mentor (dochter is zeer te spreken over deze mentor,dus dat is mooi)
- training sociale vaardigheden (heeft ze al eens gedaan, maar misschien een vervolg)
Hebben jullie nog tips en ideeën?
groetjes,
Dihanne
handelingsplan
Is er een handelingsplan? Misschien kun je vaste gesprekken in laten plannen met de mentor en de IB-er. Hoe het gaat met je dochter en waar ze op dat moment ondersteuning bij nodig heeft.
Hier wilde de reguliere school dat dochter zichzelf meldde maar dat deed ze nooit. Het gaat om voorspelbaarheid. Niet alleen als het nodig is maar om je dochter een kans te geven op een vast tijdstip zaken aan de orde te stellen.
Een buddy vind ik een goed idee. Misschien wel een meisje uit een hogere klas dat zelf ook niet zo sociaal is. Verzin ik, omdat ik weet dat mijn dochter nogal opbloeide toen ze buddy werd van een nieuw meisje in haar klas. Dat was toeval. Het nogal sociale typetje waarvan men bedacht had dat die buddy zou moeten zijn was in feite nooit beschikbaar. Dochter werd daardoor uitgedaagd om meer uit zichzelf te halen en is dik bevriend geraakt met het meisje.
Verder is het handig om in elk geval te zorgen dat je dochter zichzelf kan vermaken in pauzes, met een boek, een ipad of misschien kan ze in de mediatheek gaan zitten lezen of computeren.
Ze heeft duidelijk meer hulp nodig om zich aan te sluiten en het is nog maar de vraag of school dat kan bieden. Maar misschien wel als ze op vaste tijden gesprekken kan krijgen waarin dit soort zaken aan de orde kan komen en waarin ze begeleid kan worden en gevolgd of het haar lukt.
Dat kun je in het handelingsplan laten zetten.
Ook dat bij samenwerkingsprojecten je dochter het nodig heeft dat volwassenen of medeleerlingen haar helpen haar rol te vinden en wat er voor nodig is zodat ze mee kan doen.'
Dat kan aanvankelijk gewoon zijn dat de leerkracht zorgt dat ze ingedeeld wordt en dat de leerkracht de groep begeleidt in het bedenken en verdelen van de taken waarbij dochter een vast afgeronde taak krijgt en weet aan wie ze die taak moet rapporteren en afgeven.
Ik hoor weleens dat het erg goed kan gaan op sommige scholen als je leerkrachten treft die er echt feeling voor hebben.
Misschien is het ook iets voor je dochter om juist meer contacten buiten school te zoeken. Een clubje of iets wat ze als hobby leuk vindt. Of regelmatig bezoek van familie die zich in haar wil verdiepen. Een op een contacten kunnen zo behulpzaam zijn, dat hoeft niet per se op school met leerlingen maar kan ook met anderen.
Ook zou ik haar stimuleren om gebruik te maken van sociale media. Die kunnen erg instructief zijn. Mijn dochter zit nog steeds op Transformice en leert daar veel van de andere kinderen en heeft veel contacten opgedaan. Ook heeft ze kinderen van Transformice ontmoet. Soms zelfs op school komt ze erachter dat er kinderen zijn die ook op Transformice zitten.
ambulante begeleiding
SOVA training of andere training is eigenlijk minder geschikt. Geschikt is om iemand te hebben die ter plaatse, in de situatie waar het om gaat met je dochter kan oefenen en er op toe kan zien dat het haar lukt en kan zien ter plekke waar het bij haar aan mankeert en waar ze instructie nodig heeft. Dat is zoveel effectiever. Een ambulante begeleider dus. Het hangt natuurlijk altijd af van de kwaliteiten van de begeleiding maar misschien kun je door de juiste vragen te stellen dat wel bij iemand triggeren.
bedankt AnneJ
we hebben donderdag het gesprek gehad, en ik vond het goed gaan.
de mentor van dochter is een jonge leerkracht (24 jaar!) maar ik denk dat dochter dat wel leuk vindt, ze voelt zich op aardig op haar gemak bij deze mentor
ambulant begeleider was er ook, vriendelijk iemand, had ook wel goede inbreng.
In ieder geval een grote vooruitgang vergeleken met waar we op de basisschool mee te maken hadden.
In het gesprek is een handelingsplan opgesteld, met vier doelen, waar ieder zich in kon vinden.
Dochter heeft iedere week een vaste afspraak met mentor, bijna een uur! Volgens de mentor konden ze dan ook gezellig even thee zetten.
Er is een meisje benaderd als buddy, dat meisje schijnt het heel leuk te vinden. Dochter en dat meisje gaan samen de volgende praktijkopdracht doen, met extra begeleiding van de mentor.
Op school wordt al 10 jaar door twee leerkrachten een training Sociale Vaardigheden/Faalangst gegeven. De mentor kon niet aangeven wat voor methode ze gebruiken, maar de ervaringen zijn positief. Dus daar staat dochter ook voor op de lijst, begint na kerst.
ik zal nog eens vragen of ze Transformice kent.
We zijn tevreden met het gesprek en de plannen, en hopen dat dochter er gauw wat meer plezier in krijgt!
Haar cijfers zijn tot nu toe prima, dus daar hoeft ze zich geen zorgen om te maken
bedankt voor de tips!
groetjes
Dihanne
Klinkt goed Dihanne!
Klinkt ook alsof je de goede mensen hebt getroffen. Leeftijd lijkt me ook geen probleem. Misschien juist ook een voordeel omdat iemand nog kan aanvoelen wat voor onzekerheden je kunt hebben op die leeftijd en zelf nog vers herinnert wat ze daaraan gedaan heeft dat succes had, ik heb toch vaak het idee dat mijn kinderen de 'normale' puberdingen hebben maar dan uitvergroot, en de klik is natuurlijk altijd al het halve werk.
Fijn dat het zo loopt.
