Dochter
Lang getwijfeld of ik zou schrijven vanwege eventuele reacties maar ik heb echt behoefte om het even van me af te schrijven.
Dochter begon dit jaar goed, andere rustigere klas, wat nieuwe meiden. Nou ja goede start. In die tijd ging ze ook naar een externe plusklas met begeleiding. Die vrouw adviseerde ons haar eens te laten testen op dyslexie. Na de herfstvakantie is de begeleiding gestopt maar zijn we verder gegaan met het stukje dyslexie. Na wat onderzoeken is er geen officiële dyslexie uitgekomen maar wel een spellingsachterstand van een jaar. Daar krijgt ze extra hulp voor, een methode met kleuren.
Na de herfst begon ze in te zakken, thuis weer schreeuw en huilbuien, op school hoofdpijn. Klagen over gepest worden.
Om haar rust te geven kreeg ze geen huiswerk meer van school alleen het extra werk voor spelling.
Toen begon school weer te bellen, ze heeft hoofdpijn, buikpijn ze wil naar huis.
Afspraak met haar is dat ze het altijd probeert.
Twee weken voor de kerstvakantie ging het mis, op maandagochtend vreselijke paniekaanval, totaal hysterisch. Thuisgehouden en gezegd morgen ga je weer.
Dinsdagochtend wel met tranen maar gegaan, om 10 uur belde de school, hoofdpijn. Gezegd kijk het nog een kwartiertje aan en anders komen we haar halen. Niets meer gehoord. 'S avonds thuis een heel boos meisje, ik had gezegd dat ze niet naar huis mocht. Ze had op de wc zitten huilen, ze had haar boek niet mee naar buiten mogen nemen. De dag erna weer volledige hysterie. Vanaf toen thuis. Ik heb contact opgenomen met de psychologe waar ze ook getest is en daar konden we de maandag erna terecht. Van school had ik werk gekregen om thuis te maken, dat deed ze zonder problemen.
Bij de psychologe heeft ze een uur lang verteld meer dan ze mij ooit verteld heeft. Dat ze de kinderen niet begrijpt, altijd moet wachten, het werk stom en saai vind, het in de plusklas saai vind. Niet eerlijk vind dat de juf zegt dat ze haar best niet doet want hoe kun je dat beoordelen. Dat ze bang is voor haar rapport, bang haar planning niet af te krijgen en dan weer een slecht punt te krijgen.
Dat ze eenzaam is, altijd alleen zelfs als ze samen is. Dat ze op een kladblaadje de uren wegstreept en vaak op de wc zit te huilen.
Maar ook dingen over ons, over haar broertje.
Het was wel confronterend haar dat te horen zeggen.
Afgesproken is dat ze die week nog halve dagen naar school zou gaan en dat heeft ze gedaan, maar meteen waren de schreeuwbuien terug. 2 januari hebben we gesprek met de psychologe over de behandeling.
Wij hebben aangegeven dat we faalangst en eigenwaarde erg belangrijk vinden.
Ze ziet zichzelf als een groot probleem maar zoekt de oplossing bij anderen.
Ik kan haar 100 keer zeggen hoe mooi, lief en grappig ik haar vind, het land niet. Alle problemen betrekt ze op zichzelf, een ' minder' punt op een rapport ziet ze als een persoonlijke belediging.
Moeilijke is dat kleine broer als een tierelier op school gaat en wel die complimenten krijgt.
Dat raakt haar.
School geeft aan weinig meer te kunnen, ze zien dat dochter ongelukkig is, ze zien dat ze totaal anders is en weinig aansluiting heeft. Ze kunnen er echter vrij weinig mee, ze doen hun best en dat waarderen we enorm.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Liesbeth
Onze zoon heeft ook erg met zijn zelfbeeld geworsteld en wat een pijnlijjk proces is dat hè? Hij was ook zeer negatief over zichzelf en zijn positie in ons gezin. Zag niet meer in hoeveel wij van hem houden.
Nu is het inmiddels alweer vijf jaar verder en gaat het zoveel beter met hem. Dus dat kan, een lichtpunt?
Wat hielp:
Ten eerste hebben wij ontzaglijk veel gehad aan begeleiding daar een psycholoog.
We zijn zelf begonnen met de methode van 'het explosieve kind' , die methode is erg goed voor het zelfbeeld van kinderen, omdat het kind benaderd wordt als een volwaardige partij. Je staat naast elkaar om samen de problemen op te lossen waar het kind tegen aanloopt.
Verder hielpen algemene zelfbeeld versterkende maatregelen hier goed. Zoon kreeg van ons zoveel mogelijk vertrouwen en autonomie. Hij bleek heel slim en wij spraken hem op een te kinderlijk niveau aan. We gingen samen met hem dingen doen, die pasten bij zij denkniveau. Bijvoorbeeld filmavondjes, met chips en een van die honderd leuke films voor volwassenen, die hij nog niet kende.
We hebben veel tijd met hem door gebracht, een op een, met een activiteit, die hij koos en vooral zonder gesprekken, maar gewoon samen 'zijn' , waarbij hij de regie had. Waardevolle momenten levert dat op.
En verder moeilijke gesprekken nooit voeren op moeilijke momenten. Als iets niet lukt, is dat naar, maar geen einde van de wereld. Onze zoon bleek de hele tijd irreële gedachten te hebben als: ' nu heb ik het voor altijd verpest. Het komt toch nooit meer goed. Ik had maar beter niet geboren kunnen zijn. Ik ga toch nooit meer naar school terug, etc.'
Rotsblok schrijf je dat je op school begrip ontmoet. Dat is mooi. Bij ons was de reactie van school star en vol afkeuring. Zij wilden niet inzien dat zijzelf ook een rol hadden in dat negatieve zelfbeeld, dat zij het alleen maar erger maakten met hun autoritaire houding.
Heel veel sterkte met je bloedende moederhart.
Hihi ipad
Ik typ: tot slot, hij maakt rotsblok. Nou ja?
Nog iets
Ik las je opening nog eens over en toen vielen twee dingen mij op.
Ten eerste over die complimentenmaker dat broertje. Ik denk dat jouw dochter heel veel complimenten zou moeten krijgen. Het is onnoemelijk zwaar om je iedere dag naar school te slepen, als je je daar zo naar voelt. Iedere gang naar school is een compliment waard. Onze zoon kreeg daar ook beloningen voor. Computertijd, mogen kiezen wat wij die dag gingen eten enz. De rest van de kinderen begrepen dat prima, die zagen zij geworstel ook wel. Jouw dochter klinkt als een prachtig, gevoelig intuïtief en intelligent kind!
Het tweede os, dat school zegt dat ze niet weten wat ze kunnen doen. Op school is het zwaar voor je dochter. Zij kunnen daar natuurlijk heel veel mee. Begrip, positief blijven, geen kritiek geven, niet afwijzen, autonomie geven, een escapeplek organiseren. Onze zoon mocht altijd de klas uit en ochtend zich ook altijd terug trekken van de les, door op zijn plek te gaan lezen of tekenen. Onze zoon werd nooit gedwongen om mee te doen met gym, toneelstukjes of wat dan ook voor een franje onzin.
Zijn psycholoog heeft moeten praten als brugman, om dat voor elkaar te krijgen, maar het hielp enorm. Op scholen wordt er een grote druk op kinderen uitgeoefend om zich te conformeren en om over de eigen gerezen heen te gaan. Bij de meeste kinderen kan dat niet zoveel kwaad, maar bij gevoelige kinderen kan die druk een groot gevoel van onveiligheid op leveren. En dan is school dus we een grote veroorzaker van het probleem.
Observatie
Heb je wel eens overwogen een schoolobservatie te laten doen? Wij hebben daar heel veel aangehad: extra informatie over gedrag, positie, de groep van ons kind. Je krijgt een blik van jouw kind die school, de juf, andere kinderen en jijzelf maar ten dele hebt. Het is voor ons heel waardevol gebleken. Dat maakt het makkelijker om te begrijpen waar de gesprekjes thuis precies over gingen en we hebben op maat ondersteuning kunnen geven.
Reactie
Karmijn: onze dochter is een prachtig slim maar ook erg gevoelig meisje. Ze zegt vaak over zichzelf dat bij haar alles moeilijk gaat, dat ze zelf moeilijk is. Ik merk gewoon dat ze ons niet meer geloofd. Ze trekt zich uit angst terug uit de klas, angst andere teleur te stellen of zelf teleurgesteld te worden. Haar zelfbeeld moet beter worden. We zijn altijd open geweest richting school en kunnen altijd goed en eerlijk met ze praten, er is veel begrip.
De woensdag voor de vakantie hebben we nog een laatste keer samen gezeten. Dochter had toen ook nog even met juf gesproken. Er is afgesproken dat er een dagboek komt dat mee reist. Hier staat in wat die dag gebeurt is, mindere punten maar ook complimenten. Dit is vooral dat ik niet dochter hoef te gaan uithoren als ze van slag thuis komt.
Verder wordt er wat schoolwerk aangepast in de hoop dat ze betere punten en dus een beter gevoel krijgt.
Een observatie in de klas vind ik een goed idee.
School zegt dat ze niet zien dat dochter gepest wordt terwijl dochter dat wel aangeeft. We hebben allemaal het idee dat veel in dochter haar verbeelding speelt. We willen dit echter wel serieus nemen. De juf heeft een soort test in de klas gedaan, wie wie aardig vind en wie niet. Dochter komt hier niet in terug, niet positief of negatief.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Lisbeth
Dat laatste wat je schrijft vind ik wel zorgelijk. Dat juf in de klas die test heeft gedaan. Dat kan juist veel met haar gedaan hebben dat ze daar niet in terug komt. Wat was de reden dat juf dit gedaan heeft?
Verder viel me in jou eerste stukje ook dat van de complimenten op. Broertje krijgt ze wel, zij niet (of ze ziet niet meer dat ze ze krijgt). Van belang is dus dat ze dat weer wel gaat voelen. Inderdaad 1 op 1 met haar dingen gaan doen waar broertje nog te klein voor is. Maar ook op school moeten ze haar complimenten geven omdat ze op school komt, als ze goed aan het werk is etc. Misschien kan de juf haar planning in kleinere stukjes aanbieden zodat het voor haar overzichtelijker is en ze het beter af krijgt. En dan bijv. voor elk stukje een beloning: achter de computer, even lezen of iets doen voor de juf.
En verder zeker die psycholoog inzetten. Als zij op school kan adviseren en observeren is dat heel fijn. Want begrip tonen vanuit school is prettig maar zij moeten ook gaan handelen.
Heel veel sterkte hoor. Hopelijk doet de kerstvakantie je dochter weer even goed.
Mindere punten
Ik zou zo'n dagboek wel doen, maar dan zou ik er niets negatiefs in zetten. Ten minste, als ik aan mijn zoon terug denk in die tijd, het kleinste kritiekpunt was voor hem alweer een reden om in zak en as te zitten. Dus gewoon even helemaal GEEN kritiek.
Als er iets misgaat op school, wat je als ouder absoluut moet weten (agressie) dan kan de juf dat mailen, maar ik zou je dochter daarvan afschermen.
Dat het niet goed gaat is al duidelijk, dat hoeft niet benadrukt te worden. Het gaat erom te kijken naar wat WEL goed gaat. Dat benadrukken en uitbouwen.
Als het bij zoon misging (en dat ging het regelmatig) dan reageerden wij altijd tegen hem met: 'He joh, jammer, zullen we samen kijken hoe we het goed kunnen maken, kunnen verbeteren.' Hij wist zelf al veel te goed dat hij het niet goed had gedaan, hij vond zichzelf al mislukt. Hij had echt geen behoefte aan volwassenen die daar dan nog eens op gaan letten.
En als zoon van slag was, na school, dan was altijd stap een: zorgen dat je weer kunt denken. Dus tot rust komen. Op zijn kamer in zijn veilige hoek met een slaapzak over zijn hoofd, of achter de pc.
Onze zoon had het meeste baat bij een rustige, emotieloze, waardevrije benadering. Hij zat op een basisschool met veel normen en waarden en dat was voor hem juist funest. (De 'Ik ben niet boos, maar ik ben bezorgd/verdrietig/teleurgesteld'-benadering.)
Nog niet klaar
Onze zoon had het meeste baat bij een rustige, emotieloze, waardevrije benadering. Hij zat op een basisschool met veel normen en waarden en dat was voor hem juist funest. (De \'Ik ben niet boos, maar ik ben bezorgd/verdrietig/teleurgesteld\'-benadering.) Die houding van ons en school, was juist voor hem heel slecht.
Wij waren al snel om en werden waardenvrij, maar op school lukte dat maar niet om dat bij het personeel duidelijk te maken. Het gaat er niet op wat de volwassenen vinden, hoe die het ervaren. De emoties van de omstanders maken het voor het kind alleen maar erger. Die sturen het zelfbeeld steeds verder naar beneden. 'Nee he, heb ik weeeer mama aan het huilen gemaakt. Nee he, kijkt de meester weer bezorgd naar me. Zie je wel, ik ben slecht.'
Misschien zeur ik erover door, maar dit inzicht was echt heel belangrijk voor het herstel van onze zoon. Het ging niet om ons, het ging om hem.
Tango
Zo'n test is niet iets wat je rechtstreeks terugkoppelt naar een leerling. Dochter van Lisbeth heeft moeten invullen met welke kinderen ze het beste contact heeft, het liefst werkt of zoiets. Daarna ook met wie ze het minst goed contact hebben, vrienden willen zijn, etc. Alle kinderen vullen dat in.
Resultaten zijn bestemd voor leerkracht om inzicht te krijgen in de sociale verhoudingen in de klas. Natuurlijk ziet de leerkracht ook in real live wat er gebeurt, maar zo'n test kan wel eens een nuttige aanvulling of eyeopener zijn.
Met ouders wordt soms gedeeld wat eruit komt, afhankelijk van reden en uitslag.
In geval van dochter van Lisbeth (kind is anders) vind ik de uitslag bemoedigend. Ze (moeder en dochter en leerkracht) weten al dat dochter geen aansluiting heeft in de klas. Het is prettig dat ze er niet negatief uitspringt.
Reactie
Wat de reden voor die test was weet ik niet, ik weet dat er een tijd het thema vriendschap heeft gespeeld misschien dat het daar mee te maken had. Voor ons was het inderdaad fijn om te horen dat de klas niet negatief tegenover dochter staat. Ze zijn neutraal om maar zo te zeggen
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Broertje
Broertje is van een heel ander kaliber, ook slim maar wel eentje van het makkelijke soort. Geeft tegengas en vecht terug als het nodig is. Maar is daardoor ook makkelijker in de klas en dat zie je terug op bijvoorbeeld zijn rapport. Heel goed gewoon.
Dochter proberen we vooral veel complimenten te geven op het proces, dat ze dingen doet. Spelling bijvoorbeeld nu. Ze vind het moeilijk maar oefent wel, en dan vertel ik iedereen ook hoe geweldig ik dat vind.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Karmijn
Dat wat jou zoon deed doet dochter ook, verstoppen onder een deken met zelfs haar hoofd eronder. In periodes dat ze zich niet prettig voelt trekt ze ook capuchons over haar hoofd, liefst zo ver mogelijk, hoofd naar onder haar haar voor haar gezicht als een soort scherm.
Ik laat haar meestal ook rustig worden naar school maar ze heeft soms dat ze ontploft. Het is dan fijn als je weet wat r gebeurt is zodat ik niet bij haar hoef te gaan vissen want dat maakt het vaak erger.
Het hoeft vaak maar iets kleins te zijn namelijk, een spel waarbij niemand naar haar wilde luisteren, een slechte toets, een vervelende pauze, een bal bij het gymen tegen haar aan. Tig dingen die je normaal prima kunt hebben maar die op zo'n momenten net te veel zijn.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Test
"Wat de reden voor die test was weet ik niet"
Zo'n 'test' wordt hier standaard twee keer per jaar gedaan, een sociagram noemen ze het geloof ik. Gewoon een vragenlijstje dat de kinderen invullen. Wat vind je leuk op school, met wie speel je graag, met wie wil je liever iet samenwerken. Wat Annet ook al schreef: die resultaten worden zeker niet met de leerlingen gedeeld! En alleen in enkele gevallen met de ouders.
Lisbeth
Na het lezen van je laatste post, zou ik je echt aan willen raden om 'het explosieve kind' te lezen. Dat boek is precies voor 'dit soort kinderen' erg geschikt. Echt waar. Het heeft onze visie op zoon echt zo geholpen.
Als je een beetje engels kunt, kan je ook op de website van de schrijver kijken. Www.liveinthebalance.org
Heel veel sterkte ermee hoor.
Slecht in haar vel
Arme meid, op het moment dat je zelf niet lekker in je vel zit, dan komt alles harder aan dan het bedoelt is. Mijn dochter is ook zo'n gevoelig typje, die kan het minste aan kritiek al als pesten zien, en een grapje kan ook niet als ze slecht in haar vel zit. En als je geen grapje kunt hebben en nooit een geintje maakt, ben je al gauw een buitenstaander in de klas. De anderen hebben geen hekel aan haar maar zullen haar ook nooit kiezen. Ze staat er dus gewoon buiten, niet gepest door haar klasgenoten, niet expres buitengesloten, maar ze staat wel apart en dat is niet fijn.
Het is haar leeftijd dat al haar problemen een externe oorzaak hebben en door anderen moeten worden opgelost, ze overziet het nu nog niet, maar ze kan wel leren om er anders mee om te gaan, iedere keer van jullie te horen krijgen dat het niet erg is als er eens iets niet lukt, of dat ze zich niet alles van een ongelukkige opmerking moet aantrekken. Het spellingsprobleem pakt ze nu aan, lesstof op maat krijgt ze gedeeltelijk in de externe plusklas, ideaal is het nooit, maar je zult moeten roeien met de riemen die je hebt. Het zou wel fijn zijn als de juf zou proberen om alleen maar complimenten te geven, in ieder geval tot ze weer wat beter in haar vel zit.
Fransien
Ze heeft humor, veel humor, hele leuke droge grapjes. Maar niet van het soort dat door de gemiddelde groep 6 leerling begrepen zal worden. Laatst lag een nederlands vlaggetje buiten de klas op de grond. Ze ziet dat draait zich om naar mij en zegt droog: goh mam kijk net het nederlandse gevallen kabinet. Mij kun je dan wegdragen maar ik kan me voorstellen dat de gemiddelde groep 6 leerling hier niet mee kan lachen.
Het was fijn dat dochter zo goed kon praten bij de psychologe. Ik heb zelf niet veel kunnen en hoeven te vertellen. Dat maakte dat de psychologe ook zelf hoorde en zag hoe dochter zich voelde. Dochter voelde zich serieus genomen, op het einde vroeg de psychologe aan dochter hoe haar ideale school zou uitzien. Waarom vraag je me dit zei dochter, dit heeft toch geen zin. Ze trok haar capuchon over haar gezicht en dook bij mij weg.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Heerlijk, die humor
Heerlijk, zo'n opmerking, maar inderdaad zal die door niemand in haar klas begrepen worden.
Fijn dat de psycholoog haar in ieder geval serieus neemt, je dochter heeft veel te goed door wat er mogelijk is en wat niet. Het lijkt me niet makkelijk, want ze heeft nog niet de ervaring dat de basisschool eindig is en dat er daarna de middelbare school komt (ook niet ideaal, maar meestal wat beter). Hebben jullie wel eens aan een versnelling gedacht, want spelling heb je zo ingehaald als je het systeem eenmaal snapt.
Overprikkeld?
Haar gedrag komt op mij ook over als een uiting van overprikkeling. De combi hoog/overgevoelig en slim/ begaafd kan heeel lastig zijn in een achoolsysteem.
Weet je iets over hoog sensitieve kinderen? Ik hou niet zo van de etiketjes maar door me hierin te verdiepen heb ik mijn dochter wel beter kunnen helpen.
Misschien.....
Is het niet dat je dochter haar anders zijn te veel aandacht krijgt? Ze is een slim meisje die waarschijnlijk een beelddenker is. Misschien ook wel dyslectisch. Ik zou echt uitzoeken of ze dyslectisch is bij een goede Hb en dyslexie deskundige. Ze zal haar zelfvertrouwen pas terug krijgen als ze weet dat ze en slim is en beelddenker / dyslectisch. Vaak zijn heel slimme kinderen die beelddenker zijn ook hooggevoelig. Doordat ze vaak minder goede concentratie hebben is het aangaan van vriendschap ook wat moeilijker. Het is een bijzonder meisje, maar zo bijzonder ook weer niet. Er lopen er meer van rond, probeer ik te zeggen. Geef haar niet teveel het gevoel dat ze anders is. De school waar mijn 2 hoogbegaafde, beelddenkers op zitten zit vol met hoogbegaafde kids. Er zijn er ook meerdere die HB en Adhd hebben. Dus mijn kids vallen niet eens op met hun hoge intelligentie. Het is toch afschuwelijk dat je dochter zich zo anders voelt terwijl mijn kids in een groep zitten met 5 Hb kids, waarvan 2 ook Adhd en 3 dyslexie hebben. Dus anders voelen mijn 2 zoons zich niet. Bij jou dochter krijg ik gevoel dat ze helemaal anders is of voelt? dan de rest. Lijkt me zo sneu voor haar.... Mijn kids zijn trouwens niet eens bevriend met de andere Hb kids. Dus het verhaal van soort zoekt soort gaat hier niet op. Veel slimme kids hebben niet meer dan 1 of 2 goede vrienden. Misschien helpt het om je dochter dit te vertellen. Als je denkt dat het zielig is om geen tot weinig vrienden te hebben ga je je ook zo voelen... Vertel haar dit het heeft mijn zoons geholpen! succes. Oja heb je wel eens gekeken naar "ik leer anders", bedoeld voor beelddenkers?
Spelling
Misschien een heel rare gedachte, maar is het echt noodzakelijk om haar nu extra spelling te laten doen? Ik ga ervan uit dat ze op andere gebieden voorloopt. Toch wordt nu door school en door jullie de aandacht gevestigd op dat wat niet goed gaat. Is het een ramp als er een gebied is waar ze een achterstand heeft? Waarbij ik me trouwens afvraag of die achterstand is ten opzichte van klasgenoten of tov leeftijdsgenoten?
Gevoelensboekje
Er zijn al veel tips gegeven. Wat nu zo uit de bocht is gelopen met je dochter zal ook niet in een keer over zijn. Dat vraagt geduld en zaken klein en praktisch houden, erbij blijven, geduldig zijn. Wat dochter hier nog meer geholpen heeft om het vol te houden is een gevoelensboekje dat ze vol mocht tekenen en schrijven op school en thuis. Ik had geen klik met de school dus een overdracht is er niet geweest, ik weet ook niet of ik dat zou hebben gewild. Het gaat er vooral om dat je dochter meer controle en gevoel van controle en tevredenheid krijgt over haar eigen leven. Zo'n boekje waar anderen over jou in schrijven lijkt me dan daar afbreuk aan doen. Door dat dochter mij regelmatig in haar gevoelensboekje liet kijken kreeg ik er wel inzicht in.
