depressies

Veel dingen tegelijk

Ik denk dat je moet beginnen met stoppen met ergens de schuld neer te leggen. Dat lost niks op, en er is toch niks meer aan te doen aan wat er is gebeurd en waarom. het zorgt alleen maar voor focus op het verleden, terwijl je focus moet liggen op het heden, en op het inzetten van verandering.

Ja, je dochter is volwassen en dus moet ze zelf hulp willen. Maar ze vindt van zichzelf dat het ze het zelf moet kunnen. Dat herken ik. Van mezelf, maar ook van mijn zoon. Ook als ze volwassen zijn geldt nog steeds dat je ze dingen voor kunt leven. Ik stel daarom voor dat jij zelf begint met therapie. Liefst relatietherapie samen met je man, maar als hij daar (nog) niet voor open staat kun je zelf wel aan de slag. Je kunt namelijk een ander niet veranderen, maar wel de manier waarop jij zelf met dingen omgaat, hoe je reageert. En het grappige is dat dan de ander, je man en je dochter, vanzelf ook anders zullen reageren. Zo werkt dat in alle relaties namelijk. Dus als het geen relatietherapie wordt (ik zou dan trouwens EFT, Emotionally Focussed Therapie) aanraden, google er maar eens op) dan zou ik voor mezelf een goede coach zoeken.

Daarna zou ik met haar samen naar de huisarts gaan om een doorverwijzing voor haar te vragen. Als je echt denkt dat ze een eetstoornis heeft moet daar wat aan gebeuren. Dat gaat niet vanzelf over. Depressies trouwens ook niet. Dus op naar de huisarts.
Eventueel kan dat natuurlijk tegelijk met jou. Dat je tegelijk aan een therapie begint. Ligt eraan hoe je denkt dat je dochter zal reageren.

Tenslotte zou ik misschien iets minder lief worden tegen dochter. Persoonlijke hygiëne moet. Altijd. En zeker als je met anderen in een huis woont. Sowieso is het belangrijk bij depressies om een vast dagritme aan te houden, en veel te bewegen en veel buiten te zijn. De bekende Rust Reinheid en Regelmaat gelden ook hier. Dus maak afspraken met haar. Iedere dag op een gewone tijd je bed uit (en er gewoon op tijd in) en douchen, iedere dag schone kleren. Verder kan ze mooi helpen met (vaste) taken in huis als ze niet naar school gaat. Iedere dag verplicht een uur buiten wandelen, weer of geen weer. En goed eten. Ook heel belangrijk. Zonder goed eten voel je je ook gewoon niet goed. Al is eten bij depressie een lastig iets, dat weet ik.

Verder denk ik dat het voor haar misschien goed kan zijn om het anders aan te pakken. En nu eerst te gaan werken, in plaats van weer een nieuwe opleiding te starten. Nieuwe paden bewandelen.

En heel belangrijk, hoewel vast erg moeilijk omdat het allemaal al zo lang gaande is: heb geduld. Tijd doet heel erg veel. Maar je wil natuurlijk graag met een toverstokje zwaaien zodat morgen alles weer goed is. Zo werkt het niet. Geef het allemaal tijd.
Succes met alles.

Wachttijd

Je kunt de wachttijd tot hulp bij de GGZ gebruiken om de relatie met je dochter te verbeteren en je in te zetten voor haar dagelijkse hygiene.
De druk te verminderen dat het NU opgelost moet worden maar het even laten voor wat het is en meer in het nu te gaan leven.
Probeer in kleine stapjes meer samen te doen en het haar niet alleen te laten doen. Samen even opruimen, even opruimen zonder haar te vragen maar in haar buurt.
Haar omgeving voor haar te ordenen. Haar te motiveren om te gaan douchen en er bij te blijven, haar spullen klaar te leggen.
Help haar ook met haar financien. Dat gaat ook heel vaak fout omdat iemand niet de energie heeft om er op te letten.
Inderdaad zou het goed zijn om zelf een gesprekspartner te zoeken waar je mee kunt overleggen.

https://www.proud2bme.nl/ouders/Handboek_ouders/Vrienden_en_familie
Probeer je in te lezen. En vooral, houd het wat luchtig, niet te dramatisch, maar bevestig wel haar gevoel over haar situatie. Ze kan zich zeer wanhopig voelen.

Is er iets wat ze wel leuk vind om te doen of mee te maken?

Nodig haar op vaste momenten uit om even in de huiskamer te zijn, een verandering van omgeving. Misschien juist even niet aan tafel omdat eten zo beladen is.

Werken en een opleiding lijken me even niet aan de orde. Mogelijk wel iets als vrijwilligerswerk waar ze zelf zin in zou hebben?

Ik wil je ook heel veel sterkte wensen. Je bent niet de enige met een kind met psychische problemen tijdens het opgroeien. En bevestig haar ook dat ze niet de enige is en dat het ook geduld en kleine stapjes vraagt om je leven weer op de rails te krijgen, maar het kan wel.

Prestratiedrang

Als je kwetsbaar bent voor depressies dan is de eerste stap acceptatie dat je draagkracht minder is dan "gezonde mensen". Je zult steeds voor jezelf uit testen wat kan ik aan en waar liggen mijn grenzen. En soms is dat 1 stap vooruit en weer 2 achteruit. Zie dat niet alsjeblieft niet als falen.

Belangrijk is om prestratiedrang los te laten. Gelukkig zijn met jezelf en niet naar anderen kijken. En als je dan weer in een grijze wolk leeft, weet dat je er altijd weer uit komt hoe moeilijk dat ook is.

Structuur is belangrijk. Dagbesteding via de GGZ of vrijwilligerswerk. Of anders een paar uurtjes betaald werk. Het maakt inderdaad niet uit of je nu een universitaire opleiding doet of onder je niveau een MBO2 als je kwetsbaar bent voor depressies dan uit dat zich ongeacht je intelligentie.

Het heeft bij mij heel.lang geduurd voordat ik begreep dat depressies niets met mijn persoonlijkheid te maken hebben soms overvalt het je en dan zie ik het meer als een kortsluiting in mijn hersenen.

Broers

Misschien is dit niet het belangrijkste maar ik zou toch ook begrip tonen voor je zonen. Niet alleen verlangen dat ze lief zijn voor hun zus, die blijkbaar woedeuitbarstingen heeft en zichzelf niet verzorgt, maar hen ook laten merken dat je begrijpt dat zij onder de situatie lijden. Empathie moet juist ook in de richting van zonen anders gaan ze later de kant op van je man en vertonen ze dezelfde agressie of minachting naar vrouwen.
Ik zou de focus dus toch wat verleggen, dochter misschien eens negeren in een woedende bui en positieve aandacht schenken aan de rest van het gezin.
Natuurlijk is hulp voor je dochter ook hard nodig maar die adviezen kreeg je al. Ik kijk even naar de rest van het gezin. Veel sterkte.