Depersonalisatie?
Mijn zoon begon al heel vroeg met de woorden ik voel niks!
Maar omdat wij niet wisten wat hij daarmee bedoelde hadden we zoiets van het zal wel overgaan maar ik nam het toch wel serieus!
Hij kon moeilijk praten en zich verwoorden!
Vervolgens zijn we een paar jaar verder en komt hij met dingen zoals ik zie alles groot en klein.
Aangezien ikzelf klachten heb gehad met depersonalisatie/derealisatie en dit ook na voren is gekomen sinds ik in behandeling ben heb ik nog gevraagd of dit overdraagbaar is aan mijn kinderen!
Daarbij heb ik deze klachten gekregen nadat ik was bevallen van de jongste!
Ik neem het wel serieus wat hij zegt en volgens de psych waar ik loop is dit dus niet overdraagbaar!
Maar begin er wel aardig aan te twijfelen:-s
Iemand bekend met dit?
ik heb het meegemaakt tijdens mijn ergste periodes van depressiviteit en angst. Of depersonalisatie overdraagbaar is weet ik niet, maar andere aandoeningen wel. Mijn zoon heeft af en toe angstaanvallen over "metafysische vraagstukken" (oneindigheid van heelal, eeuwigheid, etc) die ik als kind precies ook zo meemaakte, terwijl de psych. me even aankeek als een vreemde toen ik hem dat vertelde over zoon en ik als kind. Dus ja, het lijkt me dat het theoretisch zou kunnen. Weet je, er is steeds meer bekend over genetica, en ik vermoed dat, los van het nature-nurture vraagstuk, steeds meer bekend gaat worden over de genetische componenten van psychische aandoeningen. Op zich doet het niet zo toe of het wel of niet overgedragen is, sommige mensen geven het borstkanker gen door en anderen mensen het eventuele angstgen door, wat belangrijk is is dat je zoon goede hulp krijgt. En als ervaringsdeskundige weet je neem ik aan wel wat bij jou gewerkt heeft of niet. Overigens een laatste opmerking daarover: bij mijn eerste depressiviteits/angst/OCD-achter aanval 17 jaar geleden werden eerst nieuwere medicaties geprobeerd (Prozac en deg.), allemaal zonder resultaten. De psych waar ik toen onderbehandeling was had al gehoord van de depressieve klachten van mijn moeder en vroeg op een gegeven moment of ik nog wist wat mijn moeder voorgeschreven kreeg.. Het bleek om Anafranil te gaan, een oude AD. Omdat het bij mijn moeder goed gewerkt had, wou hij het ook ij mij proberen en verrek binnen een maand begon ik echt op te knappen.
Sterkte!
Sinilind
Overdraagbaar?
Wat bedoel je precies met overdraagbaar? In de zin van besmettelijk? Of erfelijk? Of kopieergedrag en het slechte voorbeeld volgen?
Groot en klein zien kan ook te maken hebben met het 'Alice in Wonderlandsyndroom', is op dit forum al best veel over geschreven. Heeft je zoon dit altijd of alleen bij koorts? Is je zoon neurologisch goed onderzocht? Wat is zijn leeftijd?
Check
In elk geval goed zijn gehoor en of hij het goed ziet. Hier een dochter waar de problemen met zien, naast het autisme waardoor veel haar ontging, niet hielpen bij angstige beelden zien.
Aanleg kan een waarschuwing zijn om er tijdig goed mee om te gaan.
Sorry
Ik bedoel dat het erfelijk is!
En nee het is niet alleen bij koorts,ook wanneer hij op school zit of thuis zit te spelen het is niet dat je zegt heel erg aanwezig maar hij verteld dat hij dan het hoofd van mij heel klein ziet en dan weer heel erg groot of de kamer en ga zo maar door!
Ik zelf heb een diagnose van een angststoornis wat ik dus altijd al wist en derealisatie.
Heb 4 jaar medicijnen geslikt voor dit laatste maar ben weer terug bij af sinds een week en doe het extreem rustig aan momenteel.
De klachten die ik nu heb komen sterk overeen met depersonalisatie en derealisatie gevormd met angsten!
Ik dacht dat ik er klaar voor was om van de medicijnen af te gaan en het is een maand gelukt (sowieso) slik ik al sinds me 19e antidepressiva voor angsten maar dus afgelopen 4 jaar haldol en ik was er echt klaar voor!
Ik heb hiervoor totaal geen derealisatie gehad of depersonalisatie klachten (voor deze 4 jaar).
Misschien ben ik wel heel erg egocentrisch geweest om kinderen te krijgen 
Hij is zes en nee heeft geen neurologisch onderzoek gehad hij heeft wel altijd bij het consultatiebureau gelopen en nu bij de schoolarts.
Ik zou het echt vreselijk vinden als hij dezelfde klachten krijgt als ik doorsta!
Daarin tegen heb ik allerlei testen gehad maar heb het idee dat ze mis zitten met mijn diagnose en moet ik in sept behandelingen gaan volgen dus ik ben wel er goed mee bezig!
Zij zeiden dat het niet erfelijk is maar ik begin nu toch wel heel erg te twijfelen!
Onderzoek
Als ik jou was zou ik de klachten van je zoon, vooralsnog los zien van je eigen klachten. Hoe dan ook: ga naar de huisarts, want het groot of klein-zien kan ook komen door een oogafwijking. En dan moet je echt wel ingrijpen en behandelen.
En over verwoorden
Normaal gesproken kunnen kinderen pas vanaf de puberteit goed hun gevoelens verwoorden. Jonge kinderen kunnen bijv. alle ongemakken (van boos en verdriet tot hoofdpijn) nog buikpijn noemen.
Eens met kaatje
Zie het toch even los van je eigen klachten. Dit kan van alles zijn. Er is bijvoorbeeld ook een vorm van migraine, die deze klachten kan geven, zonder hoofdpijn.
Idd
moest ook ik denken aan het alice in wonderland syndroom.
Zelf heb ik dit soort klachten bij erge moeheid of hyperventilatie
Reactie?
Ik ben wel benieuwd naar hoe het gaat. Ben je al bij de huisarts geweest?
